7,964 matches
-
strălucire fluxului muzical, dialoghează cu celelalte instrumente, participă activ la toate evenimentele. Emil Vișenescu s-a achitat cu brio de sarcina care i-a revenit: a conturat cu fantezie, cu strălucire și prospețime temele din mișcările rapide, a conferit noblețe, profunzime și expresivitate ideilor melodice din mișcările lente, s- a integrat firesc în ansamblu. La reușita artistică au contribuit substanțial violonistele Oana Spânu-Vișenescu și Tania Zâmbreanu, violistul Marian Movileanu și violoncelista Ioana Peteu. Versiunea oferită publicului de la Palatul Șuțu în acea
Concert cameral la Palatul ?u?u by Carmen MANEA [Corola-journal/Journalistic/83852_a_85177]
-
și Doina Ruști. Autori din toate generațiile. Da. Dar cei mai mulți sunt și profesori. Prin urmare, cititori de meserie. Au, pe deasupra, exercițiul lucrului cu copiii. Sau cu studenții. Știu, adică, să creeze cititori. Unii dintre ei sunt și traducători. Cunosc în profunzime limbi și mai ales literaturi străine. Când nu traduc ei înșiși, antrenează tineri traducători. Alții sunt și antropologi. Alții sunt și jurnaliști. Alții sunt și părinți. Pentru toți, această întreprindere editorială pare să fi fost o joacă, pur și simplu
O carte cu secret by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/5595_a_6920]
-
30, mai restrânsă, poate, dar mai strălucitoare, și de blândețe plină de griji, de întrebări și de îndoieli, dar și de neabătut devotament și iubire conjugală nu e, când începe jurnalul, la vârsta primelor drame. Nu consemnează întâmplări, cât filosofii. Profunzimi („îmi place să vorbesc cu câte o singură prietenă”), mai mult decât aglomerări de cancanuri. Și, la patruzeci de ani trecuți, o ciudată dorință de maturizare: „Mă bântuie ideea că am foarte puțin de trăit. Linia vieții în mână e
Yesterday’s tomorrow by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/2967_a_4292]
-
o fertilă descătușare a sensibilității feminine. Fără îndoială, cum vom vedea din exemplele alese, grație unor descrieri și evocări ce mustesc de substanța fluidă și imprevizibilă a eternului feminin, discursul acestor proze scurte împrumută ceva din incoerența benignă, revelatoare de profunzimi iraționale, a fiicelor Evei. Însă, după cum sugera E. Lovinescu, în Critica, "opera scriitoarei e o scufundare violentă a principiului solar în colțuri de umbră". Aflăm o primă ilustrare a tendinței scripturale enunțate în Sephora, text aparținînd primului tom de proză
Sephora, Bianca și Sofia by Gabriel Onțeluș () [Corola-journal/Journalistic/14429_a_15754]
-
A lăsat el însuși o operă considerabilă, pusă sub semnul voluptății de a scrie și de a gândi chestiunile cele mai diverse. A fost un profesor de filozofie de elită, din acea strălucită specie a profesorilor de liceu, dedicați în profunzime meseriei lor, pe care școala românească i-a avut în număr mare în trecut. Vasile Băncilă a scris mult, fără a se juca însă cu cuvintele, fără a face "giumbușlucuri" asezonate cu erudiție livrescă. L-au preocupat cu adevărat, se
O restituție: Vasile Băncilă by Mihai Sorin Rădulescu () [Corola-journal/Journalistic/9579_a_10904]
-
ale orașului - glorie, bani, situație, plimbări în toalete care stârnesc invidia pe corso, apar, la sfârșitul romanului, și drogurile adevărate, care pun, în toată încurcătura, o neverosimilă ordine. Deși lumea e aproape aceeași de la Camil Petrescu, n-are forța și profunzimea ca să trăiască și să moară prin ea însăși. Cu atâta infuzie de viață, care lovește din toate părțile, totuși se moare prin surogate. Ceea ce ar fi putut fi suflete tari sunt doar niște fantoșe.
Fantoșe bucureștene by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/3325_a_4650]
-
este un fel de contrapunct muzical. Instrucția lui muzicală se recunoaște limpede în fiecare piesă. Ca și în cea de la Brașov, care răscolește în mine ideile mele despre meserie și despre teatru. Construcția unui text are părți, teme, variațiuni, tonalități. Profunzimea și limpezimea ideilor, a filosofiei acestui scriitor este topită undeva în text într-un soi de dispoziție proastă, de cîrcoteală, de bombăneală. Este un fel al lui Bernhard de modestie, de smerenie, cumva, în fața adevărului greu și valoros pe care
Mecanisme și mecanica lor by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/5744_a_7069]
-
preferat un regizor cu experiența marilor montări (Roland Joffé, premiat la Cannes, în'86, cu Palme d'or, pentru Misiunea). Păcat! Poate că, într-o regie mai "provincială", filmul ar fi pierdut din anvergura plastic-decorativă, dar ar fi cîștigat în profunzime. Rămîne de văzut în ce măsură Vatel, intrat în circuitul difuzării, își va scoate banii. Înclin să cred că nu. Deși trecutul vorbește despre prezent: "Curtea lui Ludovic XIV e o închisoare aurită, așa cum e Hollywood-ul de azi, zice regizorul. Trăim într-
Români, nu mai cerșiți la Paris! by Eugenia Vodă () [Corola-journal/Journalistic/17027_a_18352]
-
transformă toate micile reflecții din cuprinsul volumului în, așa-zicând, material auxiliar. Ele nu mai constituie un corp omogen, ci o sumă de date morale și psihologice menite să legitimeze o personalitate, să întemeieze o istorie individuală, să dea dovada profunzimii unui sistem analitic în baza căruia un foarte subtil critic literar și-a ordonat și - ulterior - rediscutat viața. De la boemele muzicale din Clujul primei studenții la întâlnirile fundamentale cu profesorul Tudor Vianu, cu gurul nedivulgat Marin Preda sau cu aristocraticul
Preistorii personale by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/9248_a_10573]
-
le face! A fi însă "populist", "antielitist" și "antiintelectual" și, totodată, pătruns până în ultima fibră de ideea de Dumnezeu, mie îmi sună de-a dreptul... fundamentalist. Primul (și ultimul) lucru la care mă gândesc - dacă mai punem și partea cu "profunzimea" - e comunismul mistic. Sau fascismul, la fel de "mistic" și el. Ceea ce nu e, totuși, o contradicție în termeni: ce altceva au fost Lenin și Stalin (în cazul lui Djugașvili, lucrurile chiar se înnădesc comic: un seminarist ajuns mai-mare peste slujitorii lui
De ce suntem atât de ticăloși? by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/7330_a_8655]
-
comic: un seminarist ajuns mai-mare peste slujitorii lui Anticrist!) N-am să insist prea mult pe aceste prostioare, c-așa e în democrație: e loc pentru toată lumea! Simt însă nevoia să-mi înăspresc glasul descoperind că acest nou apostol al "profunzimilor românești" nu e cu nimic mai breaz decât turnătorii din vremea lui Ceaușescu. Și măcar de-ar turna fără să mintă! Aflat la studii în America, omul s-a pus gospodărește pe treabă. A identificat un intelectual-sponsor, a cărui bunăvoință
De ce suntem atât de ticăloși? by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/7330_a_8655]
-
unei Românii a tinerilor ce respiră doar pentru adevăr. Iată că, zi după zi, lista "netrebniciei românești" se îngroașă cu personaje recrutate tocmai dintre cei a căror lipsă de Dumnezeu nu e indusă din exterior, ci produsă de propria, deplorabila "profunzime".
De ce suntem atât de ticăloși? by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/7330_a_8655]
-
muzical (corespondent perechii Decor - scenă/situație); Mod/tonalitate - melodie (corespondent perechii Costum/static - personaj/dinamic). La nivel supra-interpretativ distingem și o a treia pereche, reprezentând un fond de invarianță sau ambianță, în raport cu perechile deja menționate: Tablou (desenul din fundal - ca profunzime sau extensie/plajă de adâncime spațială) - culoare/lumină (ca aspect/imagine de suprafață sau intensie pe durata/continuitatea unei stări temporale). Corespondentul muzical al acestei perechi de supra-întindere este conceptibil pe trei subnivel-straturi, ordonate de la stabil către relativ-stabil, conform coordonatelor
Raporturi ale g?ndirii componistic-muzicale by George Balint () [Corola-journal/Journalistic/83161_a_84486]
-
și Cânt despre soarele nesecat (1944), poeme în care găsim toată neliniștea frunzelor ce tremură și cad în hăul vremurilor, precum toți muritorii, mai ales cei năpăstuiți de evenimente implacabile ca războiul pe care îl trăia din plin. Dar ce profunzimi surprindem în mesajul creștin al acelui tânăr atât de bătut de soartă, obligat să sfărâme - nu la figurat -, ci la propriu, stânci de piatră, condamnat fiind să muncească fizic, ca artificier, într-o carieră, unde - „Mai întâi m-ascund în
Revelația divină by Nicolae Mareș () [Corola-journal/Journalistic/2639_a_3964]
-
Teatrul Național Radio. În enciclica din 1998, Fides et ratio, Papa Ioan Paul al II-lea vede în iubirea intelectuală și un veritabil mijloc de cunoaștere, acel „al treilea gen” pe care îl intuia Spinoza, cunoscut fiind - potrivit Pontifului - că „profunzimea înțelepciunii revelate rupe cercul schemelor noastre obișnuite de gândire, care nu sunt deloc în stare să o exprime într-o manieră adecvată”. Numai înțelepciunea crucii, este cea care „depășește orice limită culturală care s-ar voi să i se impună
Revelația divină by Nicolae Mareș () [Corola-journal/Journalistic/2639_a_3964]
-
DANIELA GÎFU Nu mulți se încumetă să zugrăvească psalmi. Fie nu sunt inițiați îndeajuns, fie versificarea nu se ridică la profunzimea textelor biblice, așa cum întâlnim la inițiatorul psalmului în literatura română, Mitropolitul Dosoftei (Bine este a tot omul / Să să dea-n viață cu Domnul / Și să-i cânte svântul nume / Ce este nalt preste lume<footnote Dosoftei, Psalmul 91, Ed.
Editura Destine Literare by DANIELA GÎFU () [Corola-journal/Journalistic/101_a_270]
-
volum al lui Mircea Martin, Geometrie și finețe. Publicată anul trecut la Editura Institutului Cultural Român, cartea reia, cu două adăugiri (eseurile despre Georges Poulet, din 1987 și Jean Starobinski, din 1990) și cu unele comprimări studiile din Critică și profunzime (1974), adunate atunci în ceea ce s-a vrut doar prima parte a unui proiect mai larg, gîndit să continue cu Istorie și profunzime. Criticul a părăsit apoi, aparent, relația înșelătoare dintre lectura plană și înțelegerea în relief pentru a se
Critica în arabesc by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/11859_a_13184]
-
Georges Poulet, din 1987 și Jean Starobinski, din 1990) și cu unele comprimări studiile din Critică și profunzime (1974), adunate atunci în ceea ce s-a vrut doar prima parte a unui proiect mai larg, gîndit să continue cu Istorie și profunzime. Criticul a părăsit apoi, aparent, relația înșelătoare dintre lectura plană și înțelegerea în relief pentru a se ocupa de opoziția (neutralizată prin demonstrație) dintre judecarea prin înseriere și cea prin particularizare. E, de fapt, formulată elegant, tot o problemă de
Critica în arabesc by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/11859_a_13184]
-
ulterioară. În prezent, din punct de vedere tehnic, pentru măsurarea PIC se folosesc catetere montate atât intraventricular, cât și intraparenchimatos. Măsurarea non-invazivă presupune sonografia continuă sau secvențială de nerv optic (printr-un abord orbital). Apariția acesteia se leagă direct de profunzimea comei evaluată prin scorul Glasgow - GCS). Pacienții conștienți, cu GCS între 13 și 15, au șanse minime (3%) de a deveni comatoși și de a dezvolta presiune intracraniană. La cei cu alterare medie a stării de conștiență (GCS între 9
Revista Medicală Română by Cornelia Tîrîş () [Corola-journal/Journalistic/92286_a_92781]
-
afirmație e mai mult decît cinică în împrejurarea în care și studentul la stat poate obține o diplomă "ușoară", fără să-l mai ia nimeni la bani mărunți. Așada, problema e mult mai complicată decît scandalul diplomelor. Ea atinge în profunzime mediul universitar, cîtă vreme între studenți și profesori va mai exista sistemul de cotizații pentru examene și cîtă vreme, mai ales, studenții nu vor descoperi că un examen "trecut" de toți îi așează în aceeași oală și îi transformă într-
Negustoria universitară by Cristian Teodorescu () [Corola-journal/Journalistic/16655_a_17980]
-
studiile critice, ci și în jurnalele lui presărate cu reflecții de lectură. Ocheanul întors (1977) este un bun exemplu în acest sens. Și aici, Radu Petrescu este atras mai cu seamă de opera lui Homer pe care o cunoaște în profunzime. Pentru reprezentantul Școlii de la Târgoviște, adevăratul artist - cel înzestrat cu demnitatea filosofului, temeritatea generalului și simțul spațial al tuturor lucrurilor lumii - îi consideră pe Lucrețiu și pe Marc Aureliu drept mari soți, se ghidează după scrierile lui Diderot și Croce
La început a fost Homer by Alexandra Ciocârlie () [Corola-journal/Journalistic/3485_a_4810]
-
cum nu e nici un motiv să-i bănuiești de intenții ascunse, critica lor se face în numele rațiunii și se poartă în termeni de plauzibilitate. Ei vor cauze și coerențe, nu scopuri și nici revelații. Și cum rigoarea științifică le împrumută profunzime, autorii de acest soi scriu cărți sobre, ce pot fi luate în serios. Mai mult, deși sînt din altă tabără, au politețea de a fi prevenitori cu adversarii, ba chiar au eleganța de a se considera agnostici, spre a ocoli
Întuneric și otravă by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/3222_a_4547]
-
2011, cu puțin înainte de a împlini o sută de ani, Ernesto Sábato, este creatorul unei opere proteice, care conține în esență eternele contradicții și frământări ale ființei umane și ale societății, circumscrise unui univers artistic și spiritual de o tulburătoare profunzime și originalitate. Adevărată capodoperă în cel mai deplin sens al cuvântului, Despre eroi și morminte (1961), cea de a doua operă a trilogiei care începe cu Tunelul(1948) și se termină cu Abaddon, exterminatorul(1974), este un roman total, extrem de
ERNESTO SÁBATO Despre eroi și morminte by Tudora Șandru-Mehedinți () [Corola-journal/Journalistic/3657_a_4982]
-
nou în sinea lui. Martín o privi fascinat: părul negru contrastând cu pielea mată și palidă, trupul înalt și colțuros; era ceva în făptura ei care amintea de manechinele din revistele de modă, dar degaja totodată o asprime și o profunzime pe care astfel de femei nu le au. Arareori, aproape niciodată, avea să-i descopere vreo trăsătură mai blândă, una din acele trăsături ce se consideră a fi specific feminine și îndeosebi materne. Zâmbetul ei era aspru și sarcastic, râsul
ERNESTO SÁBATO Despre eroi și morminte by Tudora Șandru-Mehedinți () [Corola-journal/Journalistic/3657_a_4982]
-
sine și să-și critice propriile gînduri atunci cînd simte că s-a contrazis. Din păcate, dimensiunea autoironică a scrisului său are darul de a dilua impresiile pe care lectura le face asupra cititorului. Căci acolo unde ironia domnește, acolo profunzimea are de suferit. Dacă însă trecem peste această nuanță autosarcastică ce amenință să împrumute cărții aerul frivol al unor eseuri jucăușe, dacă așadar lăsăm cărții adevărata atmosferă ce răzbate din paginile ei - și anume cea de meditație sobră pe marginea
Patima lecturii by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/10668_a_11993]