7,696 matches
-
instanță din cele ce urmează. Ne dăm seama că, în definitiv, multe pot să apară străine sensului, mai ales în lumea formelor de expresie și în cea a vieții. Cu orice distanță față de percepția obișnuită a lucrurilor, nonsensul se face resimțit într-un fel sau altul. Nu trebuie să ne gândim doar la unele întâmplări mai ciudate. Nici doar la acele propoziții, idei sau experiențe care ne apar deodată incomprehensibile. Multe situații pe care le socotim comune lasă uneori să se
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1175]
-
calcule halucinante, orori și masacre puse cu destulă știință la cale. Toate acestea sunt nemijlocit absurde. Ele pot arunca departe orice logică a bunei conviețuiri. Descoperă imediat latura tenebroasă a vieții, fiind terifiante în ordine cotidiană și socială. Le poți resimți în chip elementar astfel și te poți îngrozi de puterea lor. Avea dreptate Hegel, dacă privești viața omenească de aproape, cu tot ce se petrece de la o zi la alta, ea îți apare ca o dramă sumbră, animată de interese
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1175]
-
de fapt, „cele cuvenite Demetrei“ privesc faptul de a mânca și a bea, iar „cele cuvenite Afroditei“, conduita sexuală. Dacă acestea nu-s absurde prin ele însele, atunci, spune Diogene, nu sunt absurde nici în piață. Nu știm ce au resimțit inițial cei care l-au întâlnit în piață pe Diogene. Probabil au fost șocați de ceea ce au văzut și au auzit. Faptele lui Diogene puteau să apară lipsite de sens, pur și simplu nebunești. Nu însă și mai târziu, după ce
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1175]
-
Un asemenea catalog, dacă s-ar putea numi totuși astfel, trebuie să facă loc unor singularități incomprehensibile ca atare. În astfel de situații, ceea ce „se spune“ devine mai real și mai sensibil decât cele văzute nemijlocit. Realitatea sa poate fi resimțită întocmai, aproape carnal. Nu mai poți afirma că, față de cele de primă instanță, reprezintă o simplă compoziție simbolică. Observi, firește, că e vorba de o ficțiune sau de un mit, însă acest lucru nu o face mai puțin reală. Desigur
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1175]
-
al doilea, dacă nu și-a pierdut de la bun început mințile, a căzut și el în genunchi. Însă nici unul nu are în față ceva complicat sau greu de înțeles. Dimpotrivă, ei întrevăd deodată nonsensul ca atare. Mai bine spus, îl resimt în carne și oase odată cu moartea însăși, este la fel de enigmatic și ultimativ ca și aceasta. Drumul printr-un astfel de labirint nu seamănă deloc celui care te lasă să alegi, la nevoie, fie o direcție, fie alta. În ambele situații
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1175]
-
și aceasta. Drumul printr-un astfel de labirint nu seamănă deloc celui care te lasă să alegi, la nevoie, fie o direcție, fie alta. În ambele situații descrise de Borges, omul are în față ceva realmente straniu. Probabil că fiecare resimte, în felul său, prezența unui dincolo. Însă nimic nu mai lasă posibilitatea de a fi înțeles, nu mai este nici timp și nici loc pentru așa ceva. După ce închei lectura acestei povestiri, vezi că ai ignorat de la bun început ceva lăsat
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1175]
-
Borges, Moartea și busola, ed. cit., p. 294.</ref> Cum oamenii nu mai înțelegeau nimic, Allaby, parohul locului, . Mai multe aflase chiar de la Abenjacán, după ce l-a cunoscut. Construcția ar fi fost ridicată tocmai pentru a scăpa de amenințarea morții, resimțită sub chipul desfigurat al cuiva ucis: . Ceea ce a și făcut, căci, de îndată ce a ridicat edificiul, s-a refugiat în mijlocul acestuia, iar din ziua aceea nimeni nu l-a mai văzut. Toate acestea păreau semnele unei nebunii din partea maurului, înainte de toate
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1175]
-
a). Deși nu o poate deține și o face nesigură de ea însăși, mintea omenească este fascinată de o asemenea viziune (theoría). Nu i este dată ca atare, însă va căuta să vorbească despre ea și despre cele divine. Mintea resimte dintru început o stare de nedumerire sau perplexitate (aporía). În același timp, se mi nunează în fața unor astfel de lucruri. Este o stare ce trezește imediat percepția acută a propriei necunoașteri („Acela însă care se îndoiește și se minunează recunoaște
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1175]
-
în altă accepțiune. Ele îți apar mai curând incomprehensibile, stranii. Cred că acesta este termenul potrivit: „stranii“. Par să apar țină unei alte lumi, străină cu totul celei din care vorbim în viața de toate zilele. Însă de ce anume sunt resimțite astfel, stranii? Nu știm ce motive deosebite au avut unii filozofi ca să spună acele lucruri, sau dacă măcar au avut motive. Nu știm nici dacă ei au înțeles întotdeauna ceea ce au spus. Cu toate acestea, au fost bine reținute, LIMITE
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1175]
-
când metafizica, mai precis dorința metafizică, se orientează către ceea ce îi apare pentru totdeauna străin? Încredințată fiind că „adevărata viață se află în altă parte“, dorința va fi acum de nesatisfăcut (Émmanuel Lévinas). În acest caz, lipsa de sens e resimțită mai curând dincoace, eventual în nevoia de a te fixa într-un loc și ați satisface dorința însăși. De altfel, locul străin începe cu noi înșine, cu simțurile și trupul pro priu, mergând până în punctul în care, așa cum intuiește Rimbaud
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1175]
-
obținut prin abstracție și nivelare<ref id="120">Ibidem, p. 219.</ref>. Apare deopotrivă ca lipsă: lipsă a determinării felului de a fi, lipsă a unei limite sau lipsă de relief, cum am văzut mai sus. De aceea va fi resimțită în multe feluri, retrasă și inertă, sau, dimpotrivă, activă, capabilă să se opună. De pildă, ceea ce numim „realitate“ a fost înțeles la un moment dat ca „rezistență“ a unui lucru în fața voinței omenești: ceva apare „în afară“ și totuși opus
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1175]
-
naturale pot să irumpă în așa fel încât să distrugă totul în cale. Erupția pe neașteptate a unui vulcan, ce îngroapă în cenușă localități întregi, ne apare absurdă. Revărsarea cumplită a apelor, ce șterge din cale așeză rile omenești, o resimțim imediat absurdă. Căderea unui meteorit de proporții, ce duce la dispariția unor specii vii, apare sigur absurdă. Doar că toate acestea nu sunt absurde în ele însele: nu s-ar putea spune cu înțeles așa ceva. Ele devin absurde în măsura în care omul
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1175]
-
ea rămâne doar bănuită. Probabil că acest „mai târziu“ este la lucru chiar și aici, în aceste pagini, numai că faptul ca atare nu prea se lasă văzut. Nu este vorba doar de acea „lipsă de sens“ pe care o resimte gândirea logică în fața „cercului înțelegerii“. Ci de o accepțiune a ei radical diferită. Astfel, vorbind despre sensul ființei, înțelege că nu poate fi vorba de ceva „care s ar afla în spatele ființei“, ci privește ființa însăși în măsura în care se deschide comprehensiunii
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1175]
-
și cu mine am îngenuncheat în fața mormântului deschis și în fața Lui. Acest din urmă gest, insondabil într-o privință, infirmă ideea simplei absențe a sensului în cele petrecute. Cei doi, care au îngenuncheat atunci în chipul cel mai firesc, au resimțit sigur altceva decât puterea oarbă a naturii în simpla ei dezlănțuire. 18. Dorința de a exprima absurdul ca atare Ca într-un fel de întrecere retorică, atemporală, s-au formulat propoziții absurde sub cele mai variate intenții. Un exemplu bine
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1175]
-
ciunea.“ Această întrebare aduce cu sine o chestiune esențială, anume ce înseamnă în definitiv nebunie și ce înseamnă înțelepciune. După cum spune Apostolul, când cel înțelept pierde sensul adevărului și al vieții, înțelepciunea sa este nebunie. Numai că acest înțelept nu resimte el însuși propria nebunie, ci vede nebunia în altă parte, în cuvântul Crucii (I Cor. 1, 18). Nu vrea să știe că Dumnezeu a dovedit nebună înțelep ciunea acestei lumi (1, 20), că Hristos cel răstignit este însăși înțelepciunea lui
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1175]
-
o înțelegere sau alta. Într-o altă scriere va spune că Dumnezeu este incomprehensibilis și immensus, cunoscut așa cum este doar Lui Însuși; ceea ce ne ajută să-l înțelegem este neputința de aL înțelege (Apologeticum, XVII, 2-3). În fața puterii sale, omul resimte ceva cu neputință ca atare (impossibile), copleșitor și minunat. Vorbind în acest fel, nu cred că Tertulian lasă deoparte pu terea rațională de înțelegere proprie omului. Nu uzează de o logică spectaculoasă doar pentru scandalul ei, întrucât ar veni în
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1175]
-
să înțeleagă ceea ce se petrece într-un asemenea loc singular. Cele două tendințe compun o antinomie insolubilă, din care, odată atinsă, nu se poate da înapoi. Este însă în joc o situație de excepție, sau, dimpotrivă, o tentație continuă și resimțită sub varii chipuri? Kierkegaard împărtășește a doua variantă, știind bine că fiecare paradox este în felul său singular. Constată că paradoxul poate fi întâlnit chiar și în gândirea obișnuită a unui individ, „în măsura în care, când acesta gândește, el nu mai este
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1175]
-
afle ceva sigur? Încrezător în posibilitatea unui sens, ar putea crede că omul de la țară întâlnește în ultima clipă tocmai legea pe care o caută. O întâlnește așa cum este ea, de nevăzut și totuși acolo, insesizabilă și totuși strălucitoare. O resimte asemeni gra ției de sus, fulgurantă și imprevizibilă. Ar putea invoca în această privință cel puțin două secvențe, cea în care află de „o strălucire nestinsă ce răzbește pe ușa legii“, și cea finală, când omului de la țară i se
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1175]
-
deceniu sau secole. Animație generală. Dar, să revenim la domnișoara Lună care sa cam obrăznicit - animație - mai ales atunci cănd Soarele, Pămăntul și Luna se află pe aceeași linie și domnișoara se află foarte aproape de tatăl său Pămăntul; oamenii vor resimți o mare oboseală, o stare de nervozitate și cu fenomene extreme cum sunt cutremurele, ploi violente, furtuni și marei uriașe! Evelin: Luna privită prin luneta astronomului pare doar o stăncă înghețată, dar ea are și alte influențe asupra vieții omului
Invazie extraterestră Volumul 1 by Ion Bălan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1245_a_2206]
-
și lumii! Viața ca un cult! Deși cutremurul care tocmai se consumase avusese, la epicentru, În zona Vrancei, o magnitudine de aproape cinci grade pe scara Richter, totuși, aici, pe vârful dealului maiestuos dintre văile Racovei și ale Tutovei, fusese resimțit destul de dur, și de panicard, În rândurile oamenilor care l-au perceput. Măicuța, tânăra călugăriță de la Troița situată pe partea dreaptă a șoselei asfaltate, ce tăia pădurile drept În două, speriată, sări, cu mâinile Înainte, la minuscula ușă ce da
Vieți răscolite by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91621_a_92849]
-
Cuvânt. Furtuni mă brăzdează si simt că mi-e frig, Am clipe în care nu pot să-L mai strig, Mă văd rătăcită, adesea plângând, Stingheră și tristă pe margini de gând. Puterea se frânge, slăbește mereu, Aproape că zilnic resimt tot mai greu Povara de zile cum mă apasă, Ce lung mi se pare drumul spre-acasă. Aș vrea să-l scurtez, s-aprind o lumină, Pe suflet s-o pun urcând pe colină, Pe căi nevăzute să port aripi vii
Fir de speran?? by Elena Marin Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83333_a_84658]
-
este condamnată să fie un gen minor, delectabil doar pentru publicul ce refuză propria maturizare intelectuală. Ceea ce clădește Edgar P. Jacobs este un spațiu ficțional autonom, urmând, pe acest itinerariu, literatura și cinematografia. Fascinația pentru Blake și Mortimer este fascinația resimțită în fața forței irezistibile a visului în libertate. Semnul celor patru Edgar P. Jacobs creează, în Blake et Mortimer, un cuplu în jurul căruia se organizează imaginarul benzii desenate. Francis Blake și Philip Mortimer nu vor fi niciodată, în nici un punct al
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
statului major aliat, întrunit lângă castelul de la Tintagel. Lady Rowena Welsh este nu doar o redutabilă spioană în slujba germanilor, ci și sedu cătoarea femeie care îi oferă lui Corto propria sa Cruce de Fier, ca semn al ciudatei atracții resimțite față de marinarul ce îi aduce pierzania și moartea. Eroismul lui Corto este, și în acest vis prattian, echivoc și romantic. Trezit de divinitățile celte spre a le apăra patria lor, Corto nu va ști nici odată dacă vocea corbului care
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
Cuvintele lui Rogers sunt un avertisment, dar închid în ele și un cod al onoarei. Odată intrat în acest vârtej al Lumii Noi, Nightly nu i se mai poate sustrage. Întors la Boston cu averea dobândită în expediția indiană, englezul resimte metamorfoza ce dă vieții sale un alt gust, necunoscut până atunci. Jocul de cărți și pierderea a tot ceea ce agonisise sunt semnul de adio pe care fostul european îl face vechii sale vieți. Petrecut de privirile pe jumătate uimite ale
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
cavalerismul desuet al unui timp care a fost. Aviatorii și marinarii din Africa Marelui Război, indiferent de naționalitate, sunt uniți printr-un cod al onoarei ale cărui clauze nu se pot renegocia niciodată. De aici, fraternitatea stranie pe care o resimt cei de pe vas, de aici, relația ciudată care se țese între inginerul american și mai vechea sa cunoștință, falsul preot Philips, acum purtând unifirma de ofițer de marină și numele său adevărat, Höppner. Ce înseamnă, oare, războiul atunci când, departe de
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]