7,387 matches
-
de... nebunie. Isuse, am făcut numai rău în jur, nu? Ție... nouă... afacerii... — Haide, Luke, zic stângace. Nu e cazul să‑ți asumi chiar tot. Și eu ți‑am stricat un pic ploile. Mă opresc în clipa în care el scutură din cap. Își golește paharul și mă privește direct. — Trebuie să‑ți spun ceva, Becky. Știi de unde au obținut cei de la Daily World detalii despre situația ta financiară? Îl privesc surprinsă. — De la... fata de la impozite. Fata care a venit la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
se deschiseră, iar omizile dinlăuntru ieșeau din nou la lumină. Rupți de visele lor, cei șapte membri ai echipajului lui Nostromo apăreau mai puțin impresionanți ca atunci când erau adânciți în hipersomn. Încă buimăciți de această bruscă schimbare de mediu, se scuturară mai întâi, istoviți, de baia criogenică care le protejase corpul. Serul analeptic nu va întârzia. Într-un timp secund, se aflară goi, cu mintea încețoșată, iar lichidul care-i acoperea nu era decât un vag substitut al acelor piei artificiale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
să zâmbească. Era cam tot atât de volubil ca și mașinile pe care le avea în primire, ceea ce nu însemna mare lucru. Echipajul obișnuia să-l tachineze mereu cu chestia asta. În aceste ocazii râdeau cu el, nu de el. Dallas se scutura, se răsucea. Își punea sângele în mișcare. Auzea parcă mușchii cum scârțâiau, după atâta timp de inactivitate. Strălucirea unui indicator galben, mai elocvent decât o voce, îi monopoliza atenția. Acest soare miniatural, acest ochi de ciclop, era modalitatea grațioasă a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
la cea mai neînsemnată poantă. ― Tu știi locul ăsta. continuă Parker. Pereții, planșeul și tavanul ― numai oglinzi. Pat, ioc! Numai o bucată de catifea, acolo, atârnată în mijlocul odăii pentru intimitate și să nu le lovești de oglinzi. Și gravitație, zero. Scutură din cap amintindu-și. ― Nu era un loc pentru amatori, a, nu, nici pomeneală! urmă inginerul râzând. Îmi închipui că puștiul era pus la încercare de coechipieri. După câte mi-a spus fata în chestiune, mai târziu, când își făcea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
ecou la oftatul ei, un sunet mat, înăbușit, se auzi în Nostromo atunci când intră în contact cu solul. Vinciurile hidraulice absorbiră zguduitura. ― Am ajuns. Ceva clacă. Un circuit minor, probabil. Sau poate o sarcină insuficient compensată. Apoi un șoc teribil scutură nava. Plăcile de titan de pe cocă vibrară, lansând prin Nostromo un enorm vuiet metalic. ― Pierdut, pierdut! urlă Kane în momentul în care lumina pasarelei dispăru brusc. Indicatoarele de presiune țipară un avertisment când șocul se repercută până-n terminațiile nervoase, electronice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
motoare, după bârâitul regulat care-i însoți răspunsul monosilabic. ― Nu vă bucurați prea tare, reluă Parker. Lipiturile ar trebui să țină, dar nu promit nimic. N-am făcui decât să aducem toată materia la noi. Ceva nou pe la voi? Kane scutură din cap, uitând că Parker nu putea sa-l vadă. ― De nici unele. Aruncă un ochi pe ecranul cel mai apropiat. Luminarea pasarelei proiecta o lumină slabă pe un perimetru inform, steril. Câteodată, furtuna, care făcea ravagii în exterior, trimitea în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
la apelurile noastre spre exterior? întrebă Dallas aplecându-se către ofițerul științific. ― Am încercat toate tipurile de răspunsuri înscrise în manual plus câteva asociații libere personale. Am lăsat-o pe Mama chiar să încerce un cod de apropiere strict mecanologic. (Scutură din cap în semn de neputință.) Nram primit decât același semnal de naufragiu, repetat la intervale regulate. Toate celelalte canale sunt goale, cu excepția unui sfârâit extrem de slab și constant pe 0-punct-3-3. Mama afirmă că e vorba de emisia caracteristică a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
Kane cu ochii pe Lambert și împrejurimi, își urmau drumul. În jurul lor vânturile se întețiră un timp, ducând cu ele particule care se loveau de căști. Tic, tic... dați-ne voie... flic, poc... dați-ne voie înăuntru, înăuntru... Dallas se scutură. Tăcerea, pustietatea acoperită de giulgiul norilor, pâcla portocalie, toate acestea începeau să-l scoată din minți. ― E-aproape, îi preveni Lambert. (Departe, la bordul navei, Ash fu imediat informat, prin instrumentele conectate cu părțile vitale ale celor trei exploratori, de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
descoperire. Tustrei exclamară surprinși. Kane o ținea una și bună: ― Un fel de astronavă, sigur că da. Lambert, pe care o interesa luciul aproape umed al cocăi curbate, remarcă absența reliefurilor exterioare, a formelor caracteristice identificabile și, nefiind deloc lămurită, scutură din cap uimită. ― Ești chiar așa de sigur? Poate că este o construcție locală. Este năucitor... ― Nu. (Atenția lui Kane se mută spre cele două brațe gemene care formau, poate, spatele navei.) Nu e fixat la suprafață. Fără să știu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
e praf. Nasol. Nu prea e vânt pe-aici; grosimea stratului de praf ne-ar fi dat o indicație despre cât timp a funcționat mașina. Pare portabilă. Își puse aparatul la loc. ― Ai mâi găsit ceva? Kane și Lambert negară scuturând din cap. ― Numai pereți în formă de coaste... și praf, zise Kane. ― Vreo deschidere spre o altă secțiune a navei? Alte găuri în sol? (Cei doi parteneri răspunseră din nou negativ.) Așadar n-avem decât primul puț. Sau încercăm să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
ești încă în navă! ― Încă! Știi ce ziceam despre puț? Poate că așa o fi... ― Dacă așa o fi, în curând o să înoți în afurisitele alea de diamante. Râseră amândoi, Dallas, strident, distorsionat în difuzoarele lui Kane. Acesta din urmă scutură din cap pentru a scăpa de câțiva stropi de sudoare care-l gâdilau înfiorător. Acesta era inconvenientul combinezoanelor spațiale. Nu puteai șterge decât viziera. ― O.K. Deci nu e hrubă. Dar e o căldură tropicală colea jos. Înclinându-se ușor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
se întoarce stomacul pe dos, de parcă ar fi înghițit un litru de deșeuri pe jumătate reciclate de Nostromo. ― Nu mișcă, dar cred că e vie. Ia-l de mâini pe Kane, eu îl iau de picioare. Poate că dacă-l scuturăm, creatura va cădea. Lambert era pe punctul de a executa manevra, când se opri brusc, nehotărâtă. ― Cum să-l iau de mâini? ― Ah, Doamne! Vrei să schimbăm? ― Da! Făcură permutarea. În acest timp, el avu vaga impresie că una dintre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
fi căzut iar un ecran. Aparatele aste afurisite sunt prea sensibile. ― N-au fost create să zboare prin anumite tipuri de uragane, îl lămuri Parker pe coechipierul său. Mai pompează un minut, două ― trebuie să meargă! O a doua trepidație scutură pasarela. Cu toții se uitau fix la propriile console. Dallas se gândi să cheme sala mașinilor, dar renunță. Dacă Parker avea ceva de zis, îi spunea el. Hai, hai, se rugă el tăcut de ei doi. Urcați-ne! Dacă Parker și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
Care nu e cu putință, ai spus-o. ― Just. (Parker se rezemă.) Exact! D-aia zic să-l băgăm la hibernare până când un doctor specializat în maladii străine va putea să-i ia cazul în primire. ― Just, concluzionă Brett. Ripley scutură din cap și-l privi. ― Cum zice el ceva, mereu spui "just"'. Știai, Brett? ― Just, mormăi el. Ea se întoarse spre inginer. ― Ce zici, Parker? Coechipierul tău e-ntotdeauna de acord cu tot ce spui și zice: "just"'. Ca un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
încreți, în căutarea firului prin ceața amneziei. Fragmente de amintiri rămâneau departe, prea departe. ― Era... da, asta e... un coșmar oribil în care mă simțeam... Unde suntem acum? Tot pe planetă? ― Nu. Am plăcerea de a te anunța, zise Ripley scuturând din cap. navigam în hiperspațiu, pe drumul de întoarcere. ― Gata de congelare, adăugă Brett înduioșător. La fel ca și ceilalți, era foarte nerăbdător să se întindă în coconul protector al hipersomnului. Nerăbdători să pună capăt unui coșmar care le invadase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
domnea în sală. ― Respiră adânc, de mai multe ori, îi recomandă Ash, pe când toți erau paralizați de stupoare. Kane se străduia. Inspirația îi smulse un urlet. ― Oh, doamne, mi-e așa de rău. Rău, rău! Se ridică cu stângăcie, corpul scuturându-se spasmodic, cu mâinile agățate de masă, de parcă-i era frică să-i dea drumul. ― Aaahh! ― Ce ai? întrebă Brett, neputincios. Ce te doare? Ceva din...! Agonia, vizibilă pe fața lui Kane, opri întrebarea lui Brett. "Execul" încercă să plece
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
și intrară în grupul obosit de vânători... ― Vreun semn? întrebă Dallas pe colegii strânși în jurul Iui. Vreun miros ciudat, duhoare...? Pată de sânge? (Șovăi imperceptibil.) Fragment din carnea lui Kane? ― Nimic, zise Lambert. ― Nimic, adăugă Ash, vizibil dezamăgit. Parker își scutura brațele acoperite de praf. ― N-am zărit nici o creatură. Știe să se ascundă! ― N-am văzut nimic, confirmă Brett. Nu-mi dau seama unde s-a băgat. Deși nava asta are o grămadă de locuri unde putea să se pitule
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
strânse mai tare de partea lui și trase brusc. Luată pe nepregătite, Lambert îl privi îngrozită. Când înțelese că el dorise să-i dea curaj, oftă ușurată, dădu din cap și-și reluă căutarea febrilă. Dallas făcuse bine că o scuturase, fiindcă, timp de un minut, ea căzuse într-o stare de autohipnoză, creierul fierbând la ideea a ceea ce putea să-i aștepte, uitând complet de sarcina pe care o avea de îndeplinit. Dar Lambert era în așa fel făcută că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
pândea pe instrument cea mai mică trăsărire a acului Acesta, îndeplinindu-i dorințe, tresări violent pe cadran. Numai dacă creatura o fi în stare să treacă prin pereții de metal, altfel mișcarea acului nu aducea cu nimic cunoscut de oameni. Scutură puternic aparatul. În zadar. Lumina roție era în continuare aprinsă, ca pentru a o sfida. ― Habar n-am. Am impresia că detectorul s-a stricat. A înnebunit de-a binelea. Brett dădu cu piciorul în plasă, înjurând. ― Dumnezeii!... Acum și-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
nu călcau în băltoacele de fluid, unsuroase și grețoase. ― Dallas ar trebui să ceară o inspecție, zise Parker dezgustat. O să trimită cel puțin patruzeci la sută din navă la revizie și atunci Compania va trebui să plătească pentru curățenie. Ripley scutură din cap și-i adresă inginerului o uitătură sceptică. ― Pui pariu? E mai ieftin pentru Companie să-l cumpere pe inspector! Și e mult mai simplu. Parker nu reușea să-și ascundă dezamăgirea. Altă idee de-a lui care nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
bine aminte. ― Și? răspunse inginerul, neliniștit. ― Intră-n gaură. ― De ce eu? Dallas se gândi să-i înșire mai multe motive, dar preferă să se limiteze la cele mai simplu. ― Vreau neapărat să te văd cum îți câștigi cinstit pâinea. Parker scutură din cap și făcu un pas înapoi. Nici vorbă. Poți să pâstrăzi partea mea. Poți să păstrezi tot salariul meu. (Arătă cu bărbia în direcția gurii de aerisire.) Eu nu mă duc înăuntru. ― Mă duc eu. Dallas se uită în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
dezorientată. Se întoarse spre Parker și-i puse micul radar sub ochi. ― Înțelegi ceva? Parker studie poziția acului. ― Eu nu. Nu e invenția mea, e a lui Ash. Dar pare ciudat. ― Lambert? Era Dallas. ― Da. Nu știu exact ce văd. Scutură aparatul, dar după câteva tresăriri acul își reluă poziția inițială, de neînțeles. ― Obțin un fel de semnal dublu! ― E o aiureală! Recepționezi două citiri separate și dinsticte de mine? ― Nu. Numai una. Una singură și imposibilă! ― Trebuie să fie o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
față de Dallas tunând și fulgerând împotriva responsabilităților sale. Dar era prea târziu să se înece în melancolie. ― Deci asta e clar. Până când cineva găsește o soluție mai bună în privința Străinului, vom proceda conform planului precedent. ― Și murim la fel! (Lambert scutură din cap.) Nu, mersi. ― Ai altă idee? ― Da! Să abandonăm nava. Să luăm naveta spațială și să ne cărăbănim. Să ne încercăm norocul călătorind până pe orbita terestră, de unde o să ne salveze. Ajunși pe rutele comerciale frecventate, cineva o să ne audă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
își șterse o crustă de sânge de pe buza superioară, își apăsă tâmplele de câteva ori, după care articulă stins: ― N-o să mor. Nu luase în seamă întrebarea ofițerului științific. ― Ce s-a întâmplat cu creatura? insistă Ash. Parker tresări, apoi scutură din cap, profund îndurerat. ― Am ratat-o. A pornit semnalul de alertă și bestia a dat înapoi și a luat-o prin coridor. Unul din brațe, sau apendice, a fost smuls de tambuchiul interior, la închidere. S-a eliberat în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
laborator. Când Ash trecu prin fața lui Ripley, nu-i acordă nici o atenție. După ce dispărură amândoi după prima turnantă a cursivei, Ripley se ridică, clătinându-se nițel. Lambert vru s-o susțină, dar Ripley zâmbi și-i refuză ajutorul. ― Merge. Își scutură hainele.) Cam cât oxigen ne-a costat acest mic episod? Îmi trebuie o cifră exactă. Lambert continua s-o fixeze cu mirare, fără să răspundă. ― Nu merge ceva? reluă Ripley. De ce te uiți așa la mine? Consumul de oxigen nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]