7,819 matches
-
Am leacul care-mi trebuie, sînt vindecată. Adio zilelor lungi petrecute anapoda, lîngă un soț bătrîn și cocoșat. Alături de tine îmi voi schimba viața, îmi voi trăi de trei ori mai puternic fiecare minut. Bun spițer e-amorul! REGELE: Da, singurul vindecător pe lume e amorul! Ce îmi pasă de coroană și de sceptru! Ești tu lîngă mine! REGINA: Am înfruntat toate pericolele de dragul acestei clipe. REGELE: În sfîrșit (Se sărută lung. Intră Prințul) PRINȚUL: Ah, singurul spițer în lumea asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1557_a_2855]
-
de râs. — Pentru lucrușorul ăla pricăjit? mă întreabă ea cu un zâmbet amuzat. Da, mamă, închipuie-ți: pentru lucrușorul ăla pricăjit. Bărbatul potent al familiei - realizat în afaceri, tiranic la el acasă - era fratele cel mai mare al tatii, Hymie, singurul dintre toți unchii și toate mătușile mele care se născuse de cealaltă parte a Atlanticului și care vorbea englezește cu accent. Unchiul Hymie făcea afaceri cu „soda-vater“, se ocupa cu îmbutelierea și distribuirea unei băuturi răcoritoare carbogazoase numită Squeeze, vin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
mi-a scăpat întru totul, mai ales când copiii cresc laolaltă cu persoane de sex opus. Unchiului Hymie îi plăcea să se dea rotund în fața tatii și-i făcu chiar plăcere să arate că în Jersey City blocul nostru era singurul locuit exclusiv de evrei, or în Newark, unde el continua să trăiască liniștit, cartierul Weequahic era în întregime în situația asta. În promoția vară-mii Marcia de la Liceul Weequahic, din două sute cincizeci de absolvenți, nu erau decât unsprezece goimi și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
o să trăiesc la nesfârșit, iar tu, în caz că ai uitat cumva, ești purtătorul numelui nostru de familie, mă-ntreb dacă n-o să mă faci, poate, și pe mine părtaș la secretul ăsta. Așa, ce rușine, ce rușine că Alex P. e singurul din toată clasa care nu și-a făcut mămica și tăticul bunici. În timp ce toți ceilalți se însoară cu evreice drăguțe și fac copii, și cumpără case și (vorba lui taică-meu) prind rădăcini, în timp ce toți ceilalți fii duc mai departe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
la vreo șapte’ș’cinci de chile și o mândrețe de mustață. Anthony Peruta e numele pe care mi l-am pregătit în caz că mă întreabă cum mă cheamă. Dar nu mă întreabă. — Uite care-i treaba, mă previne Bubbles, ești singurul pe care-l frec. Tu și-atât. — Cum zici tu, răspund eu politicos. — Hai, gata, scoate-o din pantaloni, dar nu ți-i da jos. Auzi, da, că i-am spus și lui că nu mă ating de coaiele nimănui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
poți ieși, este un drum fără întoarcere. De acum, vei juca cum îți cântă el. Dar tu, fată, cât vei putea suporta ? Îmi aduc aminte de un caz: de o familie cu patru copii și cu mama casnică. Tata era singurul, care aducea bani, în casă. Mama, din familia respectivă, într-o zi, l-a omorât pe soț, băgându-i cuțitul de bucătărie în abdomen. Fată, ești o pradă ușoară a bărbatului. Nu te lăsa sedusă și transformată, în ce ? În
Războiul cu întunericul by Ivone Narih () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91642_a_93256]
-
cale. El muri dintr-un atac cerebral la doar treizeci și trei de ani. Elenuța se amăgise, vezi, iar văduvia a fost pentru ea un șoc îndeajuns de puternic pentru a o arunca în altă amăgire: dorul și iubirea de frate, carevasăzică; singurul ei frate și singura ei familie la o adică. Așa se face că ai picat bine, Rafaele, în apartamentul cu trei camere din Vitan, ca să reîntregești familia celor fără de familie ori familia destrămată de moartea maistrului militar - tot un drac
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
pe tatăl ăla țicnit de Ogrinjan Rafael și incredibil de ipocrit, după cum vrea el să-i învețe pe toți să se poarte cu copiii, și el cu povestea și nenorocirea lui, ca și madam Trifu, rămas de-acum ultimul și singurul după plecarea celuilalt țicnit, Teodorescu Milică... Dădeau din mână când venea vorba de domnu’ Ogrinjan, păi, lăsați copiii să vină la el, după cum s-o crede el te miri ce mântuitor, tot cu nasul pe sus și strâmbând din nas
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
mai fi suportat să văd școala aia. Mi-au fost prea destul ăia șapte ani. Oricum, aveai un prieten acolo. — E adevărat. Păru să cadă pe gânduri pentru câteva clipe lungi. Cel mai bun prieten, spuse pe un ton patetic. Singurul care mă asculta și mă înțelegea... — Ai văzut? D-aia ai dispărut ca măgaru’. Da’ până la urmă tot n-am înțeles pe cine te-ai supărat. Milică dădu din mână. Nu i-ar pica bine să despice firul ca se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
de bine? 28. Bătrânelul ăla de un metru jumate, cu fața mică și cenușie, de maimuțică decrepită, Virgil Irimiciuc pe numele lui, dar căruia i se spunea maestrul Vergilius, poet la viața lui, autorul a cincisprezece plachete de versuri, era singurul cu niște zeci de ani vechime în presă, așa încât, de la el s-ar fi cuvenit să învețe toți, chiar și patronul, dom’ Emanuel, care-l ținea de mâna lui dreaptă, dându-i mână liberă, totodată, să imprime stilul și orientarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
de la mână toți leii care le mai rămăseseră, patru sute și ceva de mii, cu care și-așa n-ar mai fi avut ce face vreo jumătate de an de-acum încolo, surioară, și i-a văzut cam strâmtorați, și el singurul ei frate, și ea singura lui soră, și toți, cu Rafael și copiii dimpreună, sunt familia lui până una-alta, până și-o face și el un rost și o familie, și doar pe ei îi are și o să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
a fost starea dezastruoasă a oștirii. Acesta este amarul adevăr. Evoluția evenimentelor ne-a surprins cu o dotare mai mult decât insuficientă în privința echipamentului și armamentului modern, așa că a trebuit să ne lăsăm ocupați "într-un mod prietenesc" de nemți, singurii care ne-au garantat cu cinism ceea ce mai rămăsese din frontierele țării. Pufăie scurt din țigară, după care continuă: Rușii au reușit să respingă aripa sudică a frontului pe Tiligul și să traverseze Nistrul la nord de Chișinău. Pierderea Crimeei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
anunțat de vizita dumneavoastră. O scăpare din partea Comandamentului Armatei? Nicidecum. Eu am dorit ca venirea mea aici să fie cunoscută numai câtorva persoane. Și bine am făcut. Ceea ce am observat până acum îmi arată că numai noi, armata Führer-ului, suntem singurii care luptăm permanent pentru Victoria Finală! La ce anume vă referiți, Herr Sturmbannführer? Remarcile dumneavoastră arată că aveți lacune despre ceea ce se petrece aici și nu permit... Zău? Îl întrerupe pe un ton nepoliticos celălalt, rânjind sardonic. Informațiile noastre diferă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
Biata fată a scăpat numai cu câteva lovituri de cravașă. Sanitarul nostru face tot ce poate pentru ea. Spuneți-mi, ați primit ordine speciale în ultimul timp? Doar unul singur, în afară celui privitor la evacuare. NSFO155, Hauptamann Schiell, este singurul care știe ce conține cu exactitate. Se pare că este vorba despre niște documente aflate în seiful personal. Trebuiau ridicate de către un ofițer S. D.156 Și unde se află acest seif personal? Nu știu. Cum de altfel nu știa nici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
dacă am să o mai fac vreodată! A fost norocul meu să-mi fii ghid, niciodată nu înțelesesem de ce sunt atâția sfinți pictați în bisericile ortodoxe, de la tine am înțeles... că icoanele sunt evanghelie în imagini și că Iisus e singurul pictat cu Cartea deschisă pentru că doar El are toată știința... și ce sunt însemnele de lângă apostoli, ce înseamnă icoana de hram... Mai intrasem eu în biserici, pe la nunți sau botezuri, dar sincer, de fiecare dată am ieșit fără să înțeleg
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
Treptat, figurile intelectualilor din sală prinseră viață: o ochelaristă începu să încuviințeze din cap, un bărbos pozând în sceptic pufni spiritual și ușurel la cuvintele cheie, iar două doamne din spate, care ajunseseră prea târziu, prinseră a zâmbi fericite. Poate singurii indiferenți la vorbe erau fotografii și cameramanii. Aceștia din urmă schimbau semne și priviri cu câte un reporter din sală. Profesorul Calomfir se sătură de aprobat laudele lui Leurdiș. Se lăsă pe spătarul scaunului și scrută indiferent spațiul; își concepea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
Până nu am avut sediu și nu ne-a venit de la partid o directivă care cerea rezultate, tovarăși, nu vorbe, eram convins că orice test e inutil. Era un sistem de ecuații frumoase, cu aplicații aproape exclusiv în plan mental. Singurii care le puteau utiliza erau eventual fizicienii, pentru explicarea unei mișcări obscure a particulelor. Dar uite că mă înșelam. Pe atunci, când nu aveai computere, puteai să lucrezi cu un soi de mașină de calculat, greoaie și proastă. Am așteptat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
mea se învârtea de colo-colo, își frângea mâinile și dădea indicații timide. Cum maică-mea îi spusese că nu se poate concentra dacă n-are liniște, iar taică-meu îi tăiase scurt elanul, numind-o „babă”, bunică-mea găsea că singurul din familie în preajma căruia are dreptul să stea eram eu. Taică-meu intra destul de rar să-și bage nasul prin lucrurile mele, și oricum el nu-și dădea cu părerea, ci spunea doar „hm”, indiferent dacă era bine sau rău
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
pentru povești, pe care îl fotografiase manu în excursia sa în marele Nord ! Nu știu cum, îi rătăcisem poza pe undeva prin sertarul de la birou. Am făcut un pas înapoi, cu un strigăt de uimire. ovalul bonom și misterios al privirii sale, singurul care rămânea eliberat de blănuri în fotografie, era inconfundabil. Am tresărit de parcă aș fi văzut deodată în carne și oase o stafie. Fusesem convinsă că angalok-ul nu era altul decât propriul meu subconștient, dar iată că el exista cu adevărat
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
demersul anevoios al eliberării șamanului din mine, slăbit și înfometat după atâția ani de prizonierat, dar totuși acolo, regenerat chiar în acea clipă de fluidul prin care angalok-ul îl hrănea, peste legile lumii, arătându-mi drumul, nebunesc, imposibil și totuși singurul posibil pentru mine. Îmi dădeam seama că la cea mai mică ezitare sau slăbiciune din partea mea voi rata totul. Forma aceea subțire, alcătuită din lumini și umbre, din goluri și efervescențe, forma sufletului pe care o văzusem cu câteva zile
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
iau trei familii: una „albă“, perfect burgheză (Tata, Mama, Fratele mai Mic al mamei și Băiatul), familia de imigranți evrei, trăind în mizeria legendară a generației Ellis Island (Mameh cea incestuoasă de nevoie, Tateh și Fetița) și cei doi negri (singurii individualizați prin nume, de altfel). Acum, deși am citit cartea asta pe nerăsuflate (ceea ce mi se întâmplă foarte rar, din cauza unei înclinații naturale spre cârcoteală), senzația finală a fost că Doctorow devine câteodată cam prea tezist. Cum foarte bine spune
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2190_a_3515]
-
Încă mai plătea rate. Pe vremea aceea chiropracticienii aveau o reputație destul de dubioasă. Oamenii nu veneau la unchiul Pete ca să le deznoade șarpele Kundalini. Trosnea gâturi, Îndrepta coloane și făcea proteze personalizate din spumă de cauciuc. Cu toate acestea, era singurul din casă care semăna cât de cât a doctor În după-amiezele acelea de duminică. În tinerețe Îi fusese extirpată jumătate din stomac și acum după masă bea Întotdeauna un Pepsi-Cola, ca să-și digere mai bine mâncarea. Denumirea băuturii răcoritoare venea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
două puncte! Ceea ce Înseamnă... cinci! Of, nu merge. Nu merge deloc. Să vă explic aritmetica domnișoarei Marsh: pe vremea aceea agenții imobiliari din Grosse Pointe Îi evaluau pe posibilii cumpărători după ceva ce se numea „sistemul punctelor“. (Milton nu era singurul care-și făcea griji că se duce naibii cartierul.) Nimeni nu vorbea despre asta fățiș. Agenții imobiliari pomeneau doar de „standarde ale comunității“ și de ideea de a vinde „cui trebuie“. Acum, că Începuse retragerea albilor, „sistemul punctelor“ era mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
modernizat sistemul fiscal și nici n-au mai fost contradicții filosofice despre rolul guvernului, despre ajutorul social, despre sistemul de sănătate suedez (conceput de un doctor Fioretos - nici o legătură de rudenie). Sfârșitul unei ere. Niciodată de atunci Încoace. Niciodată duminica. Singurii rămași au fost mătușa Zo, părintele Mike și verișorii noștri, pentru că eram Înrudiți. Tessie era supărată pe Milton pentru că iscase cearta. I-o spuse, el o repezi, iar ea refuză să-i mai vorbească tot restul zilei. Părintele Mike profită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
m-aș căsători cu ea și-aș face copii și tot ce vrei. ― Ți-ai lua și-o slujbă? ― Am putea să mergem cu turneul. Să ne ținem bebelușii În saci. Ca indienii. Și să vindem iarbă. Nu eram noi singurii care trăiau În parc. Instalați În niște tufe din celălalt capăt al câmpului, stăteau niște indivizi fără adăpost, cu bărbi lungi și cu fețele Înnegrite de soare și jeg. Se știa despre ei că obișnuiesc să jefuiască taberele altora, așa că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]