62,720 matches
-
că succesul unei revoluții depinde de o serie întreagă de elemente: lipsa de capacitate funcțională sau paralizia statului, lupta între facțiuni rivale ale elitei, prăbușirea disciplinei și lipsa organizării forțelor armate. Aceste condiții sunt la rândul lor determinate de o criză financiară a statului, eforturi bugetare pentru cheltuieli militare și dezechilibru geopolitic. Deprivarea și insatisfacția oamenilor se adaugă la cele menționate dar singure nu pot genera schimbarea. Revoluțiile, spune Sztompka (1993) reprezintă cea mai spectaculoasă formă a schimbării sociale, marcând rupturi
by Horaţiu Rusu [Corola-publishinghouse/Science/1049_a_2557]
-
nivelul societăților de la primul către al doilea tip. Teoretic, la bază, această distincție are în spate nu doar teza secularizării weberiene, ci și pe cea a piramidei motivaționale a lui Maslow (1943). Practic, Inglehart își construiește ipoteza pe observația rezolvării crizei resurselor de bază după cel de-al Doilea Război Mondial și a orientării sistemelor politice către soluționarea altor tipuri de probleme. Analizele sale indică existența unei legături între interesul față de satisfacerea unor nevoi individuale de bază (securitate socială, prosperitate economică
by Horaţiu Rusu [Corola-publishinghouse/Science/1049_a_2557]
-
să nu mai constituie un handicap al amorului lor. Zis și făcut. Happy-end cu bisturiu, comentează lubricizat recenzentul. Și încheie: Viața ca un himen (păcătos de) infrangibil. Cum să nu te repezi, trepidînd, la librărie, să cumperi cartea? Unde-i criza literaturii? Vlaicu Bîrna își aduce aminte că, publicînd, prin anii '30, un text coroziv, textul i-a plăcut lui Pamfil Șeicaru, care vrea să-l cunoască pe autor. Autorul se prezintă la Curentul, cu gîndul că va fi chiar încadrat
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
Scrieri Arghezi, Alexandru George trece în revistă cîteva motive recurente în mentalui românesc, avute în vedere de cîrcotașul de geniu al Cuvintelor potrivite (acum, în aceste volume, geniu al pamfletului gazetăresc). Textele argheziene din 1928-37 apar, diaristic, în perioadă de "criză" (numită azi "tranziție"). Problema cîinilor pe care Primăria Capitalei voia s-o soluționeze, acum 70 de ani, prin ordonanță... de urgență, chestiunea sîrbilor ("de meserie războinici"), eforturile Papei Pius al XI-lea de a încerca o "deschidere", un dialog cu
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
eforturile Papei Pius al XI-lea de a încerca o "deschidere", un dialog cu ortodoxia, problema ștrandurilor, stabilimente care, atunci, intrau în conflict cu draconismul Patriarhiei, calitatea apei pe litoral, "Tîrgul cărților", cu remarca atît de actuală că, deși "în criză", standurile sînt burdușite cu noile apariții (ca la recenta " Săptămînă a cărții" de la Teatrul Național), suspensia chestiunii tezaurului românesc de la Moscova, densitatea înmărmuritoare, atunci ca și acum, a automobilelor particulare (și publice) etc. etc. Concluzia recenzentului lui Arghezi: "În pragul
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
minte în perspectiva iminentei "civilizații digitale". Cîtă nenorocire a adus omenirii "grija" dirijată pentru flămînzii lumii! Ce eșec sîngeros a însemnat grijuliul comunism, agonizînd acum în formulele... social-democrației (de la care se revendică azi, fariseic, foștii propagandiști p.c.r.)! Ce criză de identitate traversează, în momentul de față, actualele guvernări occidentale colorate social-democrat! Realitățile prezentului arată că doar bogatul stat capitalist e în stare să asigure armonizarea socială. Atenuînd autentic discrepanțele dintre avere și sărăcie. Trec pe trotuare și las, mai
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
numai ei, le-au permis zborul pe cerul înstelat de deasupra patriei. Ce tot ai, dom'le, cu Iliescu? sînt întrebat, jumătate glumă, jumătate serios. Și ca întrebarea să aibă și-un moț, urmează, de fapt, schepsisul ei: ești în criză de subiecte? nu mai poți picta? N-am nimic cu Iliescu, răspund, cu omul Iliescu, deși, fie vorba între noi, nu pot despărți total ființa din carne și oase de faptele ei (intervine imediat determinismul meu de serviciu). Numai făptura
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
cum că muierea... Văzînd-o pe Mariana Codruț cum se strecoară felin pe trotuar și cum răspunde suav la salut, n-ai crede că poate scrie: "Chiar și simpla prezență a unui bărbat care se arată calm într-o situație de criză la o tribună, la serviciu, într-un mediu oarecare sau pe stradă pur și simplu îmi induce o stare de calm: nimic foarte rău nu s-a întîmplat dacă el își păstrează calmul! Și, în consecință, un bărbat isteric, văicăreț
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
fi arătînd mai de totdeauna așa. Pînă la ivirea camerei de luat vederi. Care, într-o clipită, cam imprudent! îți dezvăluie măruntaiele antipozilor. Uitarea! Era și ăsta un refren, mai dincoa'. Popor pașnic, neanexionist (oare?) am găsit, unanim, soluția rezolvării crizei de stabiliment (era să spunem establishment): Uităm. Sau ne facem că uităm. Ne trece repede. Uitarea. Vorba refrenului. Totu-i să nu aruncăm cu pietre. 25 aprilie E tentant, din cînd în cînd, să fii desuet. Tentant, ba chiar de
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
în considerare, în primul rând premiza că acestea să fie satisfăcute prin atragerea la maximum posibil de surse private de investiții. Această premiza a fost cuantificata în mod realist ținând cont de situația sectorului energetic pe plan mondial, care datorită crizelor prin care a trecut și mai trece încă, a indus pentru investitorii din sectorul energiei electrice, cel puțin pentru perioada următoare, o atitudine rezervată în ceea ce privește expansiunea de capital privat. Costurile de mediu sunt estimate la 10% din total efort investițional
EUR-Lex () [Corola-website/Law/153200_a_154529]
-
condițiile stabilite de prezentele norme băncile sunt obligate să își stabilească pentru fiecare exercițiu financiar: ... a) strategia în domeniul managementului lichidității, care va fi reanalizata ori de câte ori modificarea condițiilor mediului de afaceri o impune; ... b) strategia managementului lichidității în cazuri de criza, materializata într-un plan alternativ care să prevadă soluții pentru depășirea în condiții optime a perioadei de criza. ... (2) În cazul băncilor persoane juridice române strategiile în domeniul managementului lichidității trebuie aprobate de consiliul de administrație. ... Articolul 28 (1) În vederea
EUR-Lex () [Corola-website/Law/153638_a_154967]
-
domeniul managementului lichidității, care va fi reanalizata ori de câte ori modificarea condițiilor mediului de afaceri o impune; ... b) strategia managementului lichidității în cazuri de criza, materializata într-un plan alternativ care să prevadă soluții pentru depășirea în condiții optime a perioadei de criza. ... (2) În cazul băncilor persoane juridice române strategiile în domeniul managementului lichidității trebuie aprobate de consiliul de administrație. ... Articolul 28 (1) În vederea realizării obiectivelor stabilite prin strategiile în domeniul managementului lichidității băncile sunt obligate sa dispună de proceduri de urmărire
EUR-Lex () [Corola-website/Law/153638_a_154967]
-
mediteraneene în 1958); stereotipiile legate de relația cu alteritatea (forme care fixează în memoria colectivă experiența istorică); reperele vieții spiritual-religioase (calendar, figuri sacre, narațiuni, ritualuri, imagini, simboluri etc.); un program politic structurat, cu câteva mari teme mobilizatoare în momente de criză, susținut public de ceremonialurile puterii (spectaculoase și persuasive în raport cu simplitatea vieții cotidiene); o mitologie dominată de modelele rezistenței creștine împotriva "păgânilor" (spre exemplu, împăratul Constantin I sau Ștefan III al Moldovei) ori "creștinate" imaginar (precum Alexandru Macedon), dar și de
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
fantezie, la rezultatele manifestării funcției imaginației "onirice" - asimilate tenebrosului, elucubrațiilor neștiințifice, mitologiilor populare, superstițiilor și credințelor păgâne. Prin Meditationes de prima philosophia in qua dei existentia et animæ immortalitas demonstratur (1641), René Descartes a provocat una din cele mai puternice crize pe care le-a traversat conceptul de imaginar. Acuzația care i-a fost adusă de către raționaliștii post-descartes-ieni, cum că ar reprezenta "copilăria conștiinței" (Alain 89-90), nu a constituit altceva la timpul respectiv (secolele XIX-XX) decât o continuare într-un nou
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
cu lumea necunoscută, dar și cu moartea) atacă la acest tip de abordare gândirea sistemică. Ar fi poate îndreptățiți, dacă nu ar exista însă contra-argumente raționale. În primul rând, istoria demonstrează că o comunitate se poate mobiliza în momente de criză, indiferent cât de disipată e (nu doar politic). Lucrul acesta nu este posibil decât în baza unei moșteniri colective, a bagajului de mentalități comune cu valoare identitară, de amintiri istorice, care sunt, de fapt, reprezentări ale evenimentelor reale. Cum se
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
bine formulate față de cât de interesant este fenomenul. Nu este însă cu adevărat uimitoare capacitatea unei societăți moderne, spre exemplu, de a răspunde eficient comandamentelor politice care privesc integritatea granițelor sale, în condițiile în care ea este măcinată de o criză identitară și de discursul ideologic antinațional? Cercetările etnologilor, ale antropologilor și ale istoricilor au arătat cu prisosință că gândirea colectivă a menținut timp îndelungat ritualuri și structuri simbolice, mentalități generale, precum și narațiuni fundamentale, mitice sau istorice, înscrise în patrimoniul material
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
științele sociale și politice. Practic, generație după generație, școala de la Annales a oferit studii ample de analiză a civilizației și a mentalităților (medievale); un subiect imprecis și dificil − după cum socotește Paul Ricœur în volumul Memoria, istoria, uitarea, în care subliniază criza metodologică a școlii și impasul la care a ajuns noțiunea de mentalitate spre sfârșitul secolului trecut, precum și ascensiunea către sociologie, pe fundalul turnurii discursului de la Annales, a noțiunii complexe și mai precis definite, de reprezentare socială. Unele dintre cele mai
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
Mecanica duală a simbolului este extrapolată la nivelul ansamblului, unde devine cu adevărat "sistemică", pentru că ea poate ajuta în depășirea contrariilor și poate duce la o nouă stare de echilibru după un conflict tragic. Spre exemplu, într-o situație de criză existențială, comunitatea poate vedea o cauză a eșecului ei în voința zeilor sau în aplicarea unei legi divine a corecției, ceea ce transformă pierderea într-un sacrificiu compensatoriu și purificator. În imaginarul colectiv, datorită structurii sale dinamice, componentele sunt combinate astfel încât
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
nu avea cum să asimilize complet planul greco-roman al civilizării lumii și religia militară, dar politeistă, a legiunilor romane. Noua spiritualitate, bazată pe ideea de întrupare a divinului - imaginea filială - avea să rezolve cu o altă argumentare, nu fără rezistență, crizele religioase și politice pe care imperiul lui Constantin I le moștenea. Creștinismul apare ca o soluție spiritual-religioasă de gestionare a puterii și a forțelor sociale, de unificare socio-culturală și politică în jurul ideii de Mântuire. Instituția imperială preia această temă și
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
spre diferență de cel al imperiului bizantin, spațiul românesc nu a cunoscut confruntările sau dezbaterile ideologice și teologice în jurul imaginii sacre. Preluarea de către români, parțială și selectivă, a codurilor de mentalitate de tip bizantin, se săvârșește foarte târziu față de momentele crizei iconoclaste și nimic din polemica respectivă nu răzbate până în civilizația lor. Ca atare, imaginarul în sine nu traversează crize legate de forma și de substanța sa (în măsura în care cultura locală a vremii nu a dezvoltat o pictură laică de seamă, nici
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
imaginii sacre. Preluarea de către români, parțială și selectivă, a codurilor de mentalitate de tip bizantin, se săvârșește foarte târziu față de momentele crizei iconoclaste și nimic din polemica respectivă nu răzbate până în civilizația lor. Ca atare, imaginarul în sine nu traversează crize legate de forma și de substanța sa (în măsura în care cultura locală a vremii nu a dezvoltat o pictură laică de seamă, nici nu se poate spune că a infirmat vreodată canonul iconografic ortodox, ci, dimpotrivă, l-a îmbogățit cu teme și
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
condițiile istorice respective, puternic motivat. Problemele acestei asimilări (parțiale) a conceptului de putere răzbat și la nivelul imaginarului colectiv. Mai întâi, este vorba despre distanța/distanțele față de Bizanț (nu doar geografice) sau de filtrul țaratului bulgar - el însuși marcat de crize politice −, ci și de distanțele de civilizație și de cultură materială, în afara celor de ordin juridic. Codurile puterii nu pot fi copiate oricum; cu cât sunt mai puternic articulate, cu atât comunitatea imitatoare este solicitată mai mult: Pentru ca o asemenea
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
efectele diplomației cu care s-a realizat în cele din urmă acordul. (O remarcă: ar fi interesant de urmărit în istoria românilor cum s-a manifestat concret capacitatea lor de negociere și de identificare de soluții eficiente în momente de criză). Practic, una din modalitățile de persuadare eficientă a comunităților românești a fost constituită de mitul conducătorului, cu multiplele sale ipostaze istorice și spirituale. Imaginea monarhului absolut este, precum în imaginarul de sorginte bizantină, un pivot al mentalităților locale, fiind reprezentată
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
în raport cu orientul ortodox). Despărțirea iconologică și iconografică a catolicismului de ortodoxie se produce așadar definitiv în pre-renașterea italiană. În schimb, despărțirea la nivelul imaginarului colectiv era de dată mai veche, pentru că se manifestase prin atitudinea instituțională a papalității, iconodulă, în timpul crizei bizantine a icoanelor (secolele VIII-IX). Umanismul Renașterii de secol XV (despre care am pomenit într-un capitol din prima parte a volumului) va realiza, paradoxal, exaltarea omului natural și a ambientului său agrest, dar și întoarcerea la "teologia naturală a
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
paradoxal, exaltarea omului natural și a ambientului său agrest, dar și întoarcerea la "teologia naturală a forțelor antropomorfe care stăpânesc natura" și la o imagistică păgână, reziduală în mitologiile locale și în imaginarul popular creștin (Durand, Aventurile imaginii 137). După criza teologiei creștine din secolul XVI, moment la care a aderat burghezia în ascensiune și care a fost valorizat nu doar printr-o reformă instituțională și dogmatică, ci și printr-o afirmare economică și socială, Contra-Reforma constituie al treilea moment major
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]