6,522 matches
-
păsărilor care nu se solidarizează. Multe știe și a văzut bunul Dumnezeu, numai o pasăre dezbinată nu. O și mărturisește, de altfel: „Nu te văita, păsărico, ci mai bine ai urca În văzduh să vezi ce fac altele (...) Colo pun bombe prin gări, colo se ciomăgesc la oase”. Noi, bibliofiliticii, nu știm de ce se ciomăgesc ele „la oase”, poate pentru că-s pneumatice, Însă adevărul este că nu avem acces la Înțelegerea fenomenelor aeropurtate, și ne lămurește poetul: se ciomăgesc pentru că sînt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
ne arată cum se face chiseliță o țară În imagini centrate de crucea vizorului și Însoțite de, ca altădată pianul din sala de proiecție, muzica odihnitoare a diverșilor comentatori pe post de subtitrare, adevăratele personaje, de mare forță exterioară, fiind bombele cu grafit, cu fragmentație, cu uraniu neîmbogățit care, după cum susțin generalii-n noaptea americană, nu au nici cel mai neînsemnat efect asupra oamenilor și zarzavaturilor, exceptîndu-l poate pe acela al strîngerii prieteniei Între popoare, păcii de pe jos și apărării drepturilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
deoarece Întrebările enervante ale ecologiștilor se referă la ziua de azi, Ziua cînd vin peștii și nu se mai Întorc, precum somonii, deși nici regizorul zilei nu și-a imaginat că-n loc de pești pescarii din Adriatica vor prinde bombe cu năvodul, apariții acvatice inedite care nu au căutare, nu se cumpără nici măcar la Hiroshima, nu mai există gurmanzi, a dispărut bucătăria clasică, nu pot fi gătite fil și nici n-arată bine În acvariu, efectele apar Însă mai tîrziu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
cumpără nici măcar la Hiroshima, nu mai există gurmanzi, a dispărut bucătăria clasică, nu pot fi gătite fil și nici n-arată bine În acvariu, efectele apar Însă mai tîrziu, peste cinci, zece ani - vezi Memoriile lui Saharov, tatăl disident al bombei cu hidrogen, premiat pentru pace -, atît de tîrziu Încît ecologiștii și pescarii vor dispărea În alt film și nu se va mai putea face nici cea mai vagă legătură Între explozia x și bolnavul y din țara radioactivă z, bolnav
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
fusese altă boală, a mîncat cineva rahat. Închei nota. Să nu uităm Wag the Dog. Tocmai imposibilitatea stabilirii oricărei conexiuni Între uraniu și pacientul cu drepturile apărate, așa cum există, de pildă, cea dintre pușcă, glonț și victimă, va face ca bomba pașnică să nu poată fi dată-n judecată sau acuzată de vreun tribunal de sector ori olandez. Nu există nici un motiv de Îngrijorare, spune Nato, n-o să pățim nimic, sau dimpotrivă, inhalarea aerului neîmbogățit cît și a norului imaginar de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
organizația trebuie crezută pe cuvînt de purtător, tot așa cum a fost crezut liderul ei În ’45, cînd a efectuat experiențe umanitare pe proprii soldați, zece mii de pușcași marini mîndria Statelor Unite fiind ponderat expuși radiațiilor terapeutice pentru a se studia efectele bombelor atomice În Pacific, pentru binele generațiilor viitoare, au murit astfel, de-a lungul a cîțiva ani, cei zece mii, de bătrînețe, provocată de diverse neoplasme intransmisibile, ceea ce nu Împiedică același guvern stelar să țipe ca lovit de meteorit din pricina a trei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
de sticlă, o sticlă secretă, privindu-l cu atenție veți observa că nu rîde disprețuitor, ci nu vede.” (Antonioni, revizuit) „Antonioni spune un singur lucru: În epoca În care fabricarea artificialului și a nevăzutului a fost perfecționată la fel de bine ca bomba de ultimă oră, nu s-a inventat nimic mai bun decît fotografia pe computer pentru a fixa resturile unei națiuni ce se destramă În antiteză cu filmul lui Griffith, pierzîndu-și podurile, musulmanii și televiziunea, devenind iluzie, și asta prin simplă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
aducînd-o la insuportabil (VÎnătorul de cerbi, Oscaruri). Însă, după cum se observă, de pomană toate filmele, Vietnamul, viețile pierdute, ca de obicei nimeni nu a Învățat nimic și este foarte posibil ca fiii unor veterani ai anilor șaizeci să arunce acum bombe În Europa. N-aș fi crezut pentru nimic În lume că americanii, la a căror literatură, muzică, cinematografie și mod de viață am privit vreo treizeci de ani cu cea mai stăruitoare admirație tembelă, vor ajunge să mă calce pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
pentru copii violenți cu un buget foarte mare, cel mai mult mi-a plăcut atunci cînd eroul omoară elicopterul cu săgeata, Îl atomizează pe vietnamezul cel rău, care-i ciuruise iubita la fel de vietnameză dar bună, tot c-o săgeată cu bombă-n vîrf, precum indienii, strămoșii lui, pe care i-a căsăpit bunică-su dintr-un elan de pionier al promisiunii, apoi distruge În valuri un batalion de asiatici bestiali ca sîrbii, dar asta după ce-l enervează un rus care se-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
ai actului de creație pentru om și nevoile sale.” Amintesc doar că actul de creație pentru nevoile omului s-a Încheiat odată cu inventarea hîrtiei igienice. Pe care o ignoră cu regularitate obositorul Neacșu și, de nervi, aruncă-n Est-Vest o bombă lacrimogenă: „Adrian Păunescu evreu”. După care pune un straniu semn de Întrebare. Spun „straniu”, deoarece, cu excepția lui Neacșu personal, a bardului Vadim, trimisul special al lui Dumnezeu direct pe pămîntul nostru, a diafanei doamne Băcescu și a Încă vreo trei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
a bunicii care fusese atît de frumoasă, Îl blestemam pentru cămășile care se desfăceau la cusături, pentru sticla de Cico În loc de Pepsi la care făceai coadă degeaba, În vreme ce gardienii păcii ne asfixiau cu bule galbene acidulate Încetul cu Încetul, pentru bomba cu hidrogen, marș de protest, pentru toate marșurile de protest și mitingurile și 23 august, pentru geamandurile portocalii, generațiile pierdute, sacrificate, aruncate-n grajdul timpului, generația ’56, ’70, ’80, toate groggy, toate suportînd galvanoterapii de durată, pe toată durata acelei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
descendenții coloniștilor tereștri: Viridis, cu o comunitate „neo-rousseeanistă”, și Stellaris, pe care viețuiește o societate tehnologică, „Înregimentată”, ceea ce nu e bine. Personajele sînt multe, dar expresiv conturate. Regulienii reprezintă cea mai rezistentă formă de viață imaginabilă (supraviețuiesc unui atentat cu bombă asupra rachetei lor). Tau-cetienii au un metabolism rapid și respiră iod și clor. Tinescu e director și șeful lui Roald Vincent (de la BRC) care se ocupă cu supravegherea comerțului de sonate și cvartete de coarde de pe Viridis și are o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
să pună încărcătură dublă, mi-am spus. M-am oprit și am oftat. Nu se mai vedeau camioanele. Trecuseră de crâng, urcau spre Dumbrăvi. Cât puteam cuprinde cu ochii, șoseaua era desfundată și scorojită, parcă ar fi fost ciuruită de bombe. M-am apropiat de Lixandru. - Dacă distrug șoseaua până la Dumbrăvi, spusei, nu se vor mai putea întoarce aici. Asta înseamnă că se retrag. Se retrag spre munte. Dar atunci, de ce s-au mai concentrat la Oglindești? Lixandru își trecu palma
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
regenerarea totală a corpului omenesc, deci o rejuvenescență. Din nefericire, despre modificarea experienței psihomentale romanul nu dă indicații precise; face doar aluzie la hypermnezie. Dar vă închipuiți ce radicală transformare va aduce electricitatea descărcată de câteva zeci sau sute de bombe cu hidrogen. Când se ridică de la masă și îi mulțumi, tânărul îi privi pentru întîia oară cu interes, aproape cu simpatie. Ajuns acasă, scrise în carnetul de buzunar: "18 iulie 1964. Eschatologia electricității. Cred că pot adăuga: Finale. Nu-mi
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
în râs, și-i privi pe toți cu o bruscă intensitate, ca și cum i-ar fi fost frică să se trezească chiar în acea clipă și să le piardă urma. - Dacă n-aș visa, ați fi știut de Hiroshima și de bombele cu hidrogen, și de Armstrong, cosmonautul care a debarcat în lună astă-vară, în iulie. Tăceau toți, neîndrăznind să se privească între ei. - Deci, asta a fost, interveni târziu doctorul. Ai fost confundat cu altcineva... Ar fi vrut să-i răspundă
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
dus în adăpostul antiaerian din capătul străzii, colț cu Popa Nan. Se opri și respiră adânc, de mai multe ori, ca și cum s-ar fi trudit să-și înăbușe suspinul. Praful și pulberea s-a ales de toți, adăugă. Covor de bombe. N-a mai rămas o casă în picioare din Popa Nan și până aici, lângă noi la vreo două sute de metri. Zadarnic s-a luptat Generăleasa, s-a dus până la Palat, să obțină o echipă specială, să dezgroape adăpostul și
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
trăgeam pe marginea curentului Înspre fabrica aia veche de ciment unde apa se adîncește atît de aproape de mal și face un fel de vîrtej, unde găsești momeală cu duiumul. Și-atunci s-a Înălțat o trîmbă de apă, ca și cum o bombă ar fi explodat În adînc, și am apucat să văd spada, ochiul, fălcile deschise și capul uriaș, negru-purpuriu, al unui pește-cu-spadă negru. Înotătoarea superioară Îi ieșise cu totul din apă, Înaltă cît catargul unei bărci, și i-am putut vedea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
cunoșteam foarte bine amîndoi. Tot ce puteam să zic era: tîmpitu’. TÎmpitu’ dracu’. Tocmai atunci a venit un amic grec și s-a așezat la masa mea. Fusese comandantul unei companii din brigada a cinșpea, care fusese distrusă de o bombă aruncată din avion; patru oameni muriseră, iar el a fost ținut sub observație o vreme, după care a fost trimis acasă să se odihnească sau ceva de genu’. — Ce mai faci John? Îl Întrebai. Ia gustă. — Ce fel de băutură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
problema ’mneavoastră, repetai. Nu sînt politician. John, știi spaniola? Îl Întrebai apoi pe amicul grec. — Nu, Înțeleg cîteva cuvinte, da’ de vorbit vorbesc doar greaca, engleza și araba. Mai demult știam bine araba. Auzi, știi cum a fost atunci cu bomba? — Nu. Știu doar că a căzut bomba pe voi. Atît. Avea un chip frumos, Închis la culoare, și niște mîini foarte Întunecate, cu care tot gesticula cînd vorbea. Venea de pe una din insule și vorbea foarte pasionat. — PĂi, să-ți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
știi spaniola? Îl Întrebai apoi pe amicul grec. — Nu, Înțeleg cîteva cuvinte, da’ de vorbit vorbesc doar greaca, engleza și araba. Mai demult știam bine araba. Auzi, știi cum a fost atunci cu bomba? — Nu. Știu doar că a căzut bomba pe voi. Atît. Avea un chip frumos, Închis la culoare, și niște mîini foarte Întunecate, cu care tot gesticula cînd vorbea. Venea de pe una din insule și vorbea foarte pasionat. — PĂi, să-ți zic acum. Vezi tu, am o experiență
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
e de ce făcut griji“. Și asta e ultimu’ lucru pe care mi-l amintesc timp de două săptămÎni. — CÎnd s-a Întîmplat asta? — Cam acu’ o lună. Vezi tu, este casca forțată peste fața mea cînd ne-au Îngropat cu bomba, așa că am aeru’ din cască de respirat pînĂ ne-au dezgropat, dar eu nu știu nimic despre asta. Da-n aeru’ Ăla pe care-l respir e fumu’ de la bombă, și asta m-a făcut bolnav mult timp. Acum sînt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
casca forțată peste fața mea cînd ne-au Îngropat cu bomba, așa că am aeru’ din cască de respirat pînĂ ne-au dezgropat, dar eu nu știu nimic despre asta. Da-n aeru’ Ăla pe care-l respir e fumu’ de la bombă, și asta m-a făcut bolnav mult timp. Acum sînt bine, atîta că-mi sună-n cap. Ce fel de băutură e asta? — Gin tonic. Gin cu Schweppes. Asta era o cafenea foarte stilată Înainte de război, și ginu’ Ăsta costa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
făcut asta, Pedro?“. Și m-am mai gîndit că polițiștii n-o să-i poată spune niciodată, chiar și dacă ar afla, cum se numea cel care a tras. Noaptea dinaintea bătĂliei Pe vremea aia lucram Într-o casă distrusă de bombe care dădea spre Casa del Campo din Madrid. Dedesubt se purta o bătĂlie. Îi vedeam pe combatanții Împrăștiați sub noi și pe dealuri, simțeam mirosul bătĂliei, Îi gustam praful, iar zgomotul era ca o peliculă continuă de focuri de carabină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
cu dealurile Împînzite de pini, cu lacul, cu șirul de ferme care dispăreau În trîmbe bruște de piatră explodată, În urma loviturilor proiectilelor, și nu eram prea departe ca să surprindem norii de fum și praf ce tunau deasupra crestei dealului În timp ce bombele zumzăiau pe deasupra. Însă, de la o distanță de 700-900 de metri, tancurile arătau ca niște bondari mici acoperiți de noroi, forfotind printre copaci și scuipînd mici flăcĂri, iar bărbații din spatele lor erau parcă niște soldăței care stăteau Întinși pe burtă, apoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
sînteți oameni, spuse Johnny. SÎnteți femei. SĂ nu mai faci confuzia asta vreodată. — Și iată-l și pe omu’ cu casca de oțel, spuse celălalt uitîndu-se pe fereastră. Și iată-l sosind cu multă demnitate. PĂcat că n-am o bombă ca să-i fac o surpriză neașteptată. CÎnd intră Autoritatea cu chipiu’ de oțel, noi strîngeam camerele și restul echipamentului. — Soolut, spuse. Ați filmat bine? Elizabeth, sînt cu o mașină - te conduc acasă. MĂ duc cu Edwin Henry, spuse fata. — S-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]