9,091 matches
-
execuțiilor, torturarea familiilor victimelor, epuizarea fizică și psihică etc. Torturile au urmări fizice și psihice grave, cum ar fi: a) fracturi, osteite, leziuni ale vaselor sau nervilor, rupturi și fibroze musculare, tulburări sexuale, surditate, orbire etc.; b) tulburări de personalitate, depresii, fobii, iritabilitate, labilitate emoțională, tulburări de comportament, distonie neurovegetativă, insomnii, coșmaruri, complexe de culpabilitate, anxietate cronică. În cazul persoanelor supuse torturii se produc modificări patologice importante ale imaginii de sine și ale imaginii corporale, constând din următoarele: - vătămare corporală; - sentimentul
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
cronică. În cazul persoanelor supuse torturii se produc modificări patologice importante ale imaginii de sine și ale imaginii corporale, constând din următoarele: - vătămare corporală; - sentimentul de vinovăție impus de izolarea în captivitate și violența fizică; - sentimentul de rușine; - epuizarea emoțională; - depresie și lipsă de energie; - dezgust față de viață și dorința de a muri; - pierderea valorii și a stimei de sine; - insecuritate, cu incapacitatea de a acționa; - dificultăți de evocare mnezică. În cazul acesta, măsurile de psihoigienă vor consta din următoarele intervenții
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
diferite interdicții etc.). Nu există încă o clasificare unitar acceptată de către specialiști a „reacțiilor carcerale”. După A. Langelüddecke și P.H. Bresser, se pot distinge următoarele tipuri de tulburări psihice: - reacții dominante de panică; - reacții paranoide; - stări de agresivitate și querulență; - depresii; - suicid și automutilări; - reacții de simulare; - stări de agitație psihomotorie. În afara celor mai sus enumerate, mai pot apărea manifestări de tip protestatar, în scopul obținerii unor „beneficii”, cum ar fi: automutilările, greva foamei, refuzul de a se supune regulamentelor, tentativele
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
trebuie să avem în vedere și impactul acestor variații asupra stării de sănătate mintală. Trecerea de la un „model sociocultural” la altul reprezintă o suită de factori stresanți, care dezechilibrează atât individul, cât și întregul grup de indivizi. Apar tulburări nevrotice, depresii, afecțiuni psihosomatice, conduite de refugiu patologic (alcoolism, toxicomanie), crize suicidare, conduite antisociale (vagabondaj, prostituție, violuri, crime etc.). Un tip de manifestări de genul „reprezentărilor colective” (L. Lévy-Bruhl), datorate unor forme de regresiune histero-emoționale de masă ce apar ca o consecință
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
aceste considerente, internarea este refuzată atât de bolnav, cât și de familia acestuia. Sunt însă situații în care starea clinico-psihiatrică a bolnavului psihic impune în mod obligatoriu și indiscutabil internarea sa într-un spital de psihiatrie (stări confuzionale, agitație, agresivitate, depresii grave melancoliforme, idei sau tentative de suicid, alcoolism cu tulburări neuro-psihice, toxicomanie, stări delirant-halucinatorii, forme grave de paranoia cu potențial antisocial, crize maniacale etc.). În aceste situații apare opoziția netă din partea bolnavului, dar, dată fiind gravitatea stării sale clinice, internarea
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
sensibilitate, crize pseudoconvulsive, tulburări de mers și echilibru, disfonii). Simularea tulburărilor psihice se referă la următoarele categorii nosologice: stările de agitație; stările depresive; tentativele de suicid; confuzia mentală sau alte stări de obnubilare a conștiinței: halucinații, idei delirante; debilitatea mintală; depresia și anxietatea; amneziile; stările psihopatice impulsive. Simularea bolilor psihice pune, în primul rând, probleme de diagnostic, iar în al doilea rând, probleme de ordin medico-legal. Orice individ care simulează are un interes, urmărește un scop. În general, interesul este de
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
o neîncredere ostilă în ceea ce privește ambianța, falsitatea judecăților, inadaptare socială. Constituția ciclotimică constă în oscilațiile permanente de activitate deasupra sau dedesubtul normalului, cu alternative de excitație euforică sau de inhibiție depresivă. Din acest tip de constituție se dezvoltă PMD, boala afectivă, depresiile, mania (E. Kraepelin, A. Kahlbaum, E. Kretschmer). Constituția schizoidă este tendința de a se închide în sine, fuga de viața reală, refugiul sau izolarea în reverie, imaginar, solitudine. Ea reprezintă terenul pe care se dezvoltă schizofrenia (E. Bleuler). Constituția psihopatică
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
singur. Prezența celuilalt este certitudinea coparticipării la suferința sa. Trebuie să i se explice „starea critică” pe care o traversează și să i se ofere totodată soluțiile de ieșire din impas. Singurătatea poate agrava starea de disperare, ducând la nevroze, depresii, suicid. Celui aflat în impas, igiena mintală trebuie să-i redea valorile pierdute și să-i redeschidă accesul către viață și dorința de a trăi. 4. Principiile de psihoigienă în psihiatrie Importanța care se acordă astăzi problemelor de psihoprofilaxie a
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
secundare, de tip reactiv, în special la bolnavii cu suferințe somatice grave sau afecțiuni incurabile. Cele mai frecvente manifestări psihiatrice care pot apărea în dinamica unor boli somatice cu evoluție trenantă sau cronice, severe, sunt stările de anxietate, panica patologică, depresia, insomniile, ideile de suicid de multe ori traduse în acte suicidare etc. Toate acestea au atras în mod deosebit atenția specialiștilor, care au de înfruntat dificultăți sporite în cazul îngrijirii și tratării unor bolnavi cu reacții secundare de tip nevrotic
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
în care diagnosticul stabilit este refuzat ca nefiind cel real; faza de frică, în care anxietatea invadează bolnavul, în legătură cu diagnosticul și pronosticul bolii; faza de tocmeală, în care bolnavul încearcă diferite formule de rezolvare colaterală a afecțiunii sale; faza de depresie, ca o decompensare reactivă și de epuizare a mecanismelor de apărare ale Eului bolnavului, cu instalarea unei stări depresive; faza de acceptare, când bolnavul dezarmează, acceptând resemnat împlinirea destinului. În aceste cazuri, E. Kübler-Ross aplică metode eficiente de psihoterapie individuală
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
insistându-se însă în cazurile cu afecțiuni medicale sau chirurgicale grave, cu pronostic sever. Măsurile de psihoigienă vizează păstrarea echilibrului emoțional-afectiv al bolnavilor, crearea unei ambianțe comode, liniștite și securizante, încurajarea și antrenarea pentru a se evita anxietatea, neliniștea, instalarea depresiei, izolarea bolnavului și închiderea în sine, ceea ce ar crește riscul suicidului. Este un tip de acțiune de igienă mintală extrem de delicată și dificilă, care cere un tact deosebit, multă răbdare și dăruire de sine din partea medicului sau a psihologului. Se
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
afirmare și acțiune individuală sunt anulate. Conduitele se desfășoară în mod obligatoriu conform cu normele impuse de stat. În acest caz, individul nu-și mai poate descărca pulsiunile, care, acumulându-se, duc la grave tulburări de sănătate mintală: nevroze, stări reactive, depresii, sinucideri. În statul anomic, reprezentând forma statală care succede crizei statului totalitar desființat, apar noi forme de manifestare a sănătății mintale în criză. Datorită suprimării modelului cultural, în locul acestuia rămâne un vid anomic, care aruncă societatea într-o stare de
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
a personalității, constând din următoarele: ruperea de realitate, cu alternarea stării de conștiință; apariția unor importante modificări perceptive (iluzii, halucinații); tulburări de gândire (obsesii, idei delirante); tulburări de activitate și comportament (apatie, agresivitate, suicid, homicid); modificări afective (euforie, distimie, paratimie, depresie, melancolie, anxietate). Cele mai importante sectoare care focalizează atenția acțiunii de recuperare sunt: afecțiunile din grupa schizofreniei, psihozele delirante cronice sistematizate (de tip paranoic, paranoid sau parafrenoid, PMD, epilepsia cu tulburări psihice). Recuperarea bolnavilor psihic are în vedere mai multe
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
iubite sau mulțumite când sunt disprețuite. Structura afectivă a unei persoane, pe care am numit-o stil afectiv, poate schimba radical percepția realității. Uneori, stilul afectiv e unul patologic și ar trebui să facă parte din categoria inteligenței vătămate. Există depresie și temeri patologice, Însă alteori vedem că ele nu sunt rezultatul niciunui determinism biologic, ci al unei derive biografice. Inteligența, importanta noastră resursă, e zdruncinată de sentimente pe care nu știe să le administreze. Stilul nostru de a simți e
[Corola-publishinghouse/Science/2016_a_3341]
-
Încărcată cu vorbe prețioase, plină de bucurie. E posibil să preferați poezia lui Pessoa, pentru că cea a lui Whitman e cam obositoare. Dar În viața adevărată, de dincolo de lectură, cine nu preferă bucuria În locul tristeții, seninătatea, nu angoasa, motivarea, nu depresia, exaltarea, nu melancolia, iubirea, nu invidia, generozitatea, nu ura, curajul, și nu frica? Mai rău e că, ajungând la vârsta adultă, ne trezim cu un stil sentimental deja format, care configurează nucleul dur al personalității noastre. Într-un cuvânt, abilitatea
[Corola-publishinghouse/Science/2016_a_3341]
-
roata mintală a Îngrijorării - să nu mai vorbim despre roata patologică a obsesiei -, discursul este circular și se Împotmolește. Bolile mintale oferă un exemplu Înfiorător În legătură cu modul În care inteligența computațională produce ideile rămase blocate. Tellenbach, atunci când a descris marile depresii, spunea că nu e corect să afirmi că pacienții vorbesc Într-un mod depresiv. Ar fi mai bine să spunem că depresia vorbește În locul pacienților, având În vedere desfășurarea șablonizată a procesului patologic. Vorbirea noastră nu e unică și nici
[Corola-publishinghouse/Science/2016_a_3341]
-
un exemplu Înfiorător În legătură cu modul În care inteligența computațională produce ideile rămase blocate. Tellenbach, atunci când a descris marile depresii, spunea că nu e corect să afirmi că pacienții vorbesc Într-un mod depresiv. Ar fi mai bine să spunem că depresia vorbește În locul pacienților, având În vedere desfășurarea șablonizată a procesului patologic. Vorbirea noastră nu e unică și nici uniformă. În fiecare poate sălășlui discordia sau pluralitatea. Există aici un tip de eșec pe care ar fi bine să-l analizăm
[Corola-publishinghouse/Science/2016_a_3341]
-
ceea ce se Întâmplă și Îi trezesc dorințe distructive, fac ca viitorul să fie un obstacol de netrecut și Îl Îneacă pe om În disperare sau fac ca prezentul să fie de nesuportat și Îl determină pe om să cadă pradă depresiei. Domeniul comunicării personale, al relațiilor afective generează o bogată colecție de Înfrângeri. Încetul cu Încetul, se configurează o etiologie a eșecului, un repertoriu al cauzelor, pe care le-am prezentat la sfârșitul capitolului anterior. Aici, voi analiza eșecurile „eului” executiv
[Corola-publishinghouse/Science/2016_a_3341]
-
mâine, nehotărârea, rutina, lipsa de constanță și Întunecarea minții. 1) Carențele dorinței. Am spus deja că voința e motivația dirijată de inteligență. Dacă nu există niciun impuls și nicio dorință, atunci lipsește materia voinței, așa cum se Întâmplă În cazul marilor depresii. Frații Goncourt au notat În jurnalul lor un caz relevant: „Un bătrân s-a așezat la o masă din cafeneaua Riche. După ce i-a prezentat meniul, chelnerul l-a Întrebat ce comandă. «Doresc să am o dorință», a spus bătrânul
[Corola-publishinghouse/Science/2016_a_3341]
-
plus față de evaluarea în timpul consulturilor periodice ale stării de sănătate, acești copii pot fi supuși unor teste pentru întârzierile în dezvoltare, tulburările de învățare, deficitul în abilitățile de socializare și orice alte simptome care ar putea sugera prezenta anxietății sau depresiei. Investigații medicale în cazul copiilor cu autism Teste Se recomandă efectuarea screening-ului copiilor pentru identificarea autismului, cu ocazia consultațiilor efectuate regulat, conform programelor de monitorizare a sănătății copiilor. Aceasta politică îi ajută pe medici să identifice semnele de autism într-
AUTISMUL ÎNTRE TEORIE ȘI PRACTICĂ by BURGHELEA ELENA () [Corola-publishinghouse/Science/345_a_870]
-
alte Tulburări de Comunicare Asemănătoare (TEACCH Treatment and Education of Autistic and Related Communication Handicapped Children) • și integrarea senzorială Terapii specializate Acestea cuprind: • logopedie • terapie ocupațională • fiziokinetoterapie Cel mai frecvent, medicamentele sunt folosite pentru tratamentul afecțiunilor asociate, cum ar fi : • depresia • anxietatea • hiperactivitatea • comportamentele de tip obsesiv-compulsiv Activitățile fizice și gimnastica medicală în autism * sunt extrem de necesare, și adesea neglijate în cazul copilului cu autism: cu cât se dezvoltă mai mult capacitatea coordonării motrice cu atât mai mult se realizează premizele
AUTISMUL ÎNTRE TEORIE ȘI PRACTICĂ by BURGHELEA ELENA () [Corola-publishinghouse/Science/345_a_870]
-
într-o “jungla sociala”.Zgomotul, aglomerația, multitudinea de stimuli care bombardează sistemul lor perceptiv, lipsa regulilor, a explicațiilor din partea celor apropiați, necunoașterea intențiilor celorlalți (lipsa capacitații de predictibilitate) duc la: confuzie, anxietate, agitație, nervozitate, comportamente auto/hetero-agresive, comportament haotic, stereotipii, depresie. Prelucrarea informațiilor pentru copilul cu autism un haos de impresii. Insuficienta înțelegere a limbajului, felul diferit în care percep mediul înconjurător, lipsa de percepere a lanțului logic al întâmplărilor, problemele legate de capacitatea de organizare a informațiilor, stimulilor, problemele de
AUTISMUL ÎNTRE TEORIE ȘI PRACTICĂ by BURGHELEA ELENA () [Corola-publishinghouse/Science/345_a_870]
-
temerilor și îngrijorărilor care apar atunci când au în grijă un copil cu autism. Provocările de zi cu zi si cele pe termen lung la care sunt supuși cresc mult riscul părinților și al celorlalți copii din familie de a face depresie sau alte afecțiuni legate de stres. Modalitatea în care părinții fac față acestor probleme îi influențează pe ceilalți membri din familie. Este bine ca părinții să aibă un hobby, să viziteze alți prieteni și să învețe modalități de relaxare. Să
AUTISMUL ÎNTRE TEORIE ȘI PRACTICĂ by BURGHELEA ELENA () [Corola-publishinghouse/Science/345_a_870]
-
confruntate cu lipsa utilităților, cu un nivel ridicat de insecuritate al persoanei, până la cartierele rezidențiale și condițiile specifice, în care persoanele trăitoare în acest tip de cartiere pot fi supuse sau afectate de stresul negativ excesiv - de exemplu, cazuri de depresie, sindromul plictiselii cronice, al singurătății, al izolării sau dimpotrivă, cazuri privind sindromul muncii excesive sau în diferite situații generatoare de conflicte de stradă între periferie și forțele de ordine etc.). Această Carta ar realiza o enumerare a drepturilor omului pe
[Corola-publishinghouse/Science/84976_a_85761]
-
accidente nucleare sau industriale, de deversări masive de substanțe toxice în apele interne ale unei națiuni, situații de conflicte armate, de război, de genocid, strămutări masive de persoane, epidemii, cutremure, alunecări de teren pe porțiuni mari de teritoriu, stare de depresie, demoralizare a unei națiuni în fața unui pericol intern sau extern, situații limită în care trebuie să se acționeze rapid etc.).Acest drept specific (distinct față de dreptul omului, luat individual, de a fi la adăpost față de stresul negativ excesiv) ar trebui
[Corola-publishinghouse/Science/84976_a_85761]