7,774 matches
-
mărturie acuzatoare pentru un timp nefast: "în urma poetului mort de bunăvoie a rămas un teanc de file stropite cu sânge". Remus Lunceanu își descrie calvarul moral cu pistolul pe masă, gata să-și pună capăt zilelor îndată ce va isprăvi această mărturisire prin care mai speră vag să se facă înțeles, cel puțin postum, dacă nu a izbutit în timpul vieții sale nefericite. Moartea sa îi va acuza, îi va culpabiliza pe cei care l-au împins la gestul ultim. Un tânăr de
Calvarul lui Liviu Rebreanu – romanul unei disculpări (I) by Ion Simuț () [Corola-journal/Journalistic/12854_a_14179]
-
pierzanie (1938), Cîntece noui (1940), Poezii (1943), Orașul pierdut (1943), mi-a încolțit bănuiala că poetul a pus la cale un fals ce i se va dovedi de-a lungul timpului dezastruos. Și anume a împins critica proletcultistă, prin propriile mărturisiri - fie în versuri, fie prin articole critice -, să dea unor poezii ale sale din perioada anterioară sensuri de prevestiri ascunse în simboluri, precum: "garoafa roșie", "Eu sînt trimisul vremurilor noi", "macii roșii", "primăvara", "freamătul furtunii", semnificațiile unor profeții despre instalarea
O struțo-cămilă ideologică (I) by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/17158_a_18483]
-
nu și-a cenzurat sinceritatea" (p. 22). Cu siguranță, mulți dintre admiratorii moralistului vor strâmba din nas în fața unei asemenea explicații. Eseista își aduce însă un martor surpriză, dar de credibilitate maximă în susținerea afirmațiilor sale: Cioran însuși, ale cărui mărturisiri din corespondența cu cei foarte apropiați și din jurnale nu lasă loc de vreo îndoială. De la vârsta de șaptesprezece ani, până în ultima zi a vieții, Cioran a fost torturat de două maladii cronice: reumatismul și insomnia. Acestora li se adaugă
Revelațiile durerii by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/7430_a_8755]
-
au urmat, chiar dacă de la Iorga, Onciul, Ion Bogdan încoace au inițiat școala pozitivistă în istoriografie, pornind critica științifică a izvoarelor. A mai rămas de la Kogălniceanu un discurs vestit rostit în Academia Română în 1891. E, fără s-o fi voit, o mărturisire autobiografică revelatoare și emoționantă, făcută cu numai două luni înainte de moarte. Își reconstituie, aici, istoria formației sale intelectuale, așezînd la loc central germanismul și nu influența franceză ca toți ceilalți pașoptiști. "Toată viața mea, și tînăr și în vîrstă coaptă
Kogălniceanu, orator și literat by Z. Ornea () [Corola-journal/Journalistic/15830_a_17155]
-
din Berlin, că societăței germane, bărbaților și marilor patrioți cari au operat realțarea și unitatea Germaniei datoresc în mare parte tot ce am devenit în țara mea și că locul patriotismului german s-a aprins făclia patriotismului meu românesc!" Sugestivă mărturisire care explică, neîndoielnic, de ce s-a deosebit Kogălncieanu de ceilalți pașoptiști, de ce a fost un cugetător și om politic mai moderat decît colegii săi munteni și, poate, o explicație a faptului că de pe la 1879 n-a mai fost îngăduit de
Kogălniceanu, orator și literat by Z. Ornea () [Corola-journal/Journalistic/15830_a_17155]
-
a dreptul zgîrcit pe alocuri. În plus, nu e nimic patetic sau incandescent în scrisul lui Yourcenar, și chiar și acolo unde se poate vorbi de o tresărire afectivă, ea este împinsă pînă la grația pudică și neostentativă a unor mărturisiri evazive. Cu Yourcenar, pudoarea aluzivă, ca formă ocolită de a insinua nuanțe neîngăduite, devine procedeu curent de exprimare, iar arta de a sugera fără a descrie devine metoda ei de predilecție. Yourcenar filtrează viața, o dezinfectează, ajungînd să pună pe
Scrisul Margueritei Yourcenar by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/11443_a_12768]
-
ceva înalt și auster, par ștampilate într-o cancelarie celestă. Aceste fraze impun respect și intimidează. Așa se explică, printre altele, de ce cenzura a lăsat să apară (în 1983, în România literară, într-un interviu realizat de Mircea Iorgulescu) următoarele mărturisiri și reflecții nonconformiste referitoare la patriotismul scriitorului: " Legătura dintre scriitor și poporul său nu este una veselă și decorativă ca un șervet cu motive folclorice într-un restaurant pentru uzul turiștilor străini, ci una profund dramatică, cel mai adesea dureroasă
De la monolog la dialog by Alex. Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/16126_a_17451]
-
mai adesea dureroasă, un raport de reciprocă asumare. A face prea multe declarații de dragoste - oricât de rimate și tremolate - poporului tău, mi se pare superfluu: e ca și cum ai face declarații de dragoste părinților, față de care jurămintele de credință și mărturisirile de iubire nu mai au nevoie de cuvinte pentru că sunt înscrise în celule și în cromozomi." Interviurile de după 1989 impresionează prin participarea sufletească dureroasă a poetei la evenimentele din România. Ea poate spune ca Eminescu: "Jalnic ard de viu chinuit
De la monolog la dialog by Alex. Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/16126_a_17451]
-
de imortele. E o romanță a morții în aceste versuri pierdute în albastru, un albastru șters, atrăgător, totuși, în nuanța lui nefirească, aceea a bazinelor de încercare păstrînd rezerve din neostoirea mării. Se trăiește limitat, și se dispare discret, în mărturisirile unor speranțe și-ale unor neliniști. Se-ntinde peste verde o plastică de ceară" e, scris de o pictoriță, la urma urmei, exact versul care dezleagă secretul acestei culori în care viața se simte, dar nu se vede. Locul verdelui
Floare rară by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/6896_a_8221]
-
noi, în „noroc”, aproape un înlocuitor al destinului. Dacă nu chiar și al zeității. I. S.: Privind în ansamblu opera dvs., deci nu numai proza, în continuitatea ei, cea mai importantă modificare postdecembristă constă în revanșa autobiograficului. Se vor restrânge mărturisirile despre sine la memorialistică, așa cum o cunoaștem din cele patru volume despre Sensul vieții sau există riscul să debordeze într-o ficțiune deghizată? Din câte știu, nu agreați proza narcisistă, ficțiunea narcisistă. N. B.: Am răspuns oarecum la această întrebare, când
Nicolae Breban by Ion Simuț () [Corola-journal/Journalistic/5782_a_7107]
-
ortodoxe, arătînd patimă retorică și angajare spirituală. De aceea, chiar și atunci cînd e silit să adopte tonul auster al dogmelor, pictorul este un propovăduitor tenace, un misionar în ochii căruia o teorie are sens numai dacă e însoțită de mărturisirea credinței din care s-a ivit. Revoltat de „credința analfabetă și amnezică" care face ca bisericile noastre să fie, în majoritate, „agramate iconic", autorul își asumă rolul de îndrumător în teologia icoanei, călăuzindu-și cititorii, pas cu pas, de-a
Canonul icoanelor by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/6291_a_7616]
-
presa centrală. Exmatriculat de la Filosofie în 1959, reprimit la Filologie, dl Eretescu a fost o vreme profesor în comuna Copăceni aflată între București și Giurgiu, apoi a lucrat la Institutul de Etnografie și Folclor, unde l-a angajat Mihai Pop. Mărturisirile dlui Eretescu sînt emoționante, calme și concise. Autorul nu se lamentează și nu recriminează. Comentatorul notează și excelența portretisticii. O cronică necesară și reparatoare. * Din revista 22 aflăm că a murit Pavel Câmpeanu. După știința noastră, nici o altă publicație n-
Actualitatea by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/13315_a_14640]
-
în lagăr de muncă și deodată, un an mai târziu, ni s-a făcut chemarea pe front. M-am dus la Dresda și acolo am aflat că eram în Waffen-SS." Abia acum explodau minele din pădure. Scandalul stârnit de această mărturisire a fost uriaș. Nu exista scuza vârstei și nici a obișnuitelor greșeli ale tinereții, nici scuza criticii naziste făcute toată viața de Grass - era o mărturisire mult prea târzie pentru cineva care se erijase atâta timp în autoritate morală. Mulți
Goethe Și Grass by Grete Tartler () [Corola-journal/Journalistic/8665_a_9990]
-
că eram în Waffen-SS." Abia acum explodau minele din pădure. Scandalul stârnit de această mărturisire a fost uriaș. Nu exista scuza vârstei și nici a obișnuitelor greșeli ale tinereții, nici scuza criticii naziste făcute toată viața de Grass - era o mărturisire mult prea târzie pentru cineva care se erijase atâta timp în autoritate morală. Mulți l-au învinuit că nici măcar acum confesiunea nu era altceva decât publicitate mascată pentru carte. I s-a cerut retragerea cetățeniei de onoare a orașului Gdansk
Goethe Și Grass by Grete Tartler () [Corola-journal/Journalistic/8665_a_9990]
-
Grass timp de șaizeci de ani, o tăcere vinovată, dar care nu poate să umbrească frumusețea paginilor acestei cărți, e o dovadă că "punctul vulnerabil" încă există, că trecutul nu a fost depășit. Dar, mai bine mai târziu decât niciodată. Mărturisirea lui Grass e prea târzie pentru a fi iertată, dar ea poate declanșa discuții despre situația mondială de astăzi, despre Liban, despre Iran, despre războaiele mileniului trei, despre propriile noastre vieți. Cercetează-te, spune Goethe în Ultimatum, dacă ești sâmbure
Goethe Și Grass by Grete Tartler () [Corola-journal/Journalistic/8665_a_9990]
-
istoria faptică" cum pompos îl descrie Breban). Mai întâi aspectul așa-zis ideologic. Memoriile se vor o radiografie mai lejeră a anilor '60-'70, cu foarte multe digresiuni ajungând deseori în prezent, și a propriei cariere (volumul se deschide cu mărturisirea intenției de a reabilita acest cuvânt) ca expresie a vocației și luptei intelectualului ambițios cu vicisitudinile istoriei. Din cauza acestei permanente relaționări - subiectul pare de fiecare dată celălalt -, ambele nivele ale Memoriilor sunt ratate. Radiografia epocii, deopotrivă literare și politice, este
Breban. Nicolae Breban by Marius Chivu () [Corola-journal/Journalistic/12042_a_13367]
-
Marina Constantinescu Îngeri și diavoli Nu cred că am găsit momentul și nici răgazul ca să-i pot face lui Ion Vartic o mărturisire. Importantă în ceea ce mă privește. Deși am stat ceva de vorbă în ultimii ani, deși, nu de mult, am vorovit despre pivnițe și despre mansarde, despre vis și zbor, despre putințe și despre neputințe. Deși am vorbit despre Margareta și
Sadovaia 302 bis by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/10279_a_11604]
-
actualități se înscrie în seria faptelor abominabile, este individualizat de către artiști prin apropiere de concretul sensibil. Violența, lipsa de decență nu sunt ale piesei, ale regiei sau ale actorilor, ci ale vieții și ficțiunea scenică devine pură prin exorcizare, prin mărturisirea acestui rău. Spectacolul se desfășoară fluent și am admirat coeziunea micului grup de actrițe, solidare în momentele evoluției de grup, știind să se retragă cu grație pentru a ridica la plasă mingea necesară performanței individuale. Așa cum se exprimă în acest
Monoloagele vaginului de Eve Ensler by Magdalena Boiangiu () [Corola-journal/Journalistic/15053_a_16378]
-
TV, cu surle și trâmbițe, așa cum a fost anunțat și celălalt mare premiu al serii - Opera Omnia - pe care l-a câștigat extraordinarul poet și traducător Mircea Ivănescu. Nu vom stărui excesiv, așadar, asupra manifestării în sine: bine organizată, cu mărturisiri surprinzătoare, cu discursuri de un umor spontan, cu un aer distins, în ton cu sărbătorile care se apropie, cu un public numeros și valoros (un rapid tur de sală: Denișa Comănescu, Ioana Crăciunescu, Ioana Nicolaie, Lăură Albulescu, Aură Christi, Dan
Premiile Cartea Anului by Reporter () [Corola-journal/Journalistic/8953_a_10278]
-
Ți se pare, crește iarba!" Acest cuvânt îmi trebuise din 1945!!! Ideea de mișcare a lumii, de perisabil, de inconsistență, de nepăsare universală la o imensă și fără sfârșit mizerie umană". În afară de supralicitarea unei autointerpretări, e de reținut din această mărturisire ideea de a face din Groapa un roman care să aibă ca supratemă fiorul destinului. Nu prin aceasta e însă interesant și viabil, ci tocmai prin "dogoarea pestilențială" (e tot sintagma autorului) a unei lumi a declasaților și prin fiorul
Viața ca o panoramă by Ion Simuț () [Corola-journal/Journalistic/9253_a_10578]
-
astfel, din cele 25 de limbi în care a fost tradusă pînă acum cartea, Cristian Ciocan a reușit să convingă 22 de traducători să pună pe hîrtia mărturia lor proprie. Rezultatul este o carte unică în felul ei, alcătuită din mărturisirile unor oameni care și-au petrecut ani de zile chinuindu-se la propriu - oscilînd între disperare și încîntare, între sentimentul neputinței și bucuria reușitei - cu una din cele mai grele cărți de filozofie din istoria omenirii. Iar ceea ce este cu
Unicat editorial by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/10602_a_11927]
-
traducerea integrală a fost publicată în 2004 (traducători: Gabriel Liiceanu și Cătălin Cioabă), la fel ca versiunea bulgară (Bitie e vreme). Relatările traducătorilor sînt publicate în limba în care a ales fiecare să scrie: germană, engleză sau franceză. Caleidoscopul acestor mărturisiri are ceva din spovedania unor învingători, iar seninătatea cu care își povestesc aventura amintește de aerul de ușurare al beduinilor care, traversînd deșertul, privesc înapoi la urmele pe care le-au lăsat în nisipul limbii lor. Acestui efort i se
Unicat editorial by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/10602_a_11927]
-
așteptînd verdictul cititorului din secolul XXI. Nu sînt atît de naivă încît să nu bănuiesc și în prolog un artificiu literar pentru captarea cititorului, îndemnat să vadă în povestea personajului Miron un itinerar exemplar și în arhitectura cărții, "criptograma unor mărturisiri profunde și în alt fel compromițătoare decît cea pe care o oferă neinițiaților aparența fațadei sale". Căci dacă Lenin ("fie-i memoria venerată" - scrie fără ironie Bergmann!) tot repeta că "adevărul este totdeauna revoluționar", cu timpul s-a văzut că
Un roman autobiografic by Adriana Bittel () [Corola-journal/Journalistic/12008_a_13333]
-
a fost judecată de împilare”, aluzie transparentă la ocuparea țării sale timp de 123 ani de cele trei imperii vecine: rus, austriac și prusac, pentru a se ajunge ca, prin luptă, libertatea să devină mai puternică decât moartea. Înainte de toate mărturisirea credinței Fără a fi didactic, poetul desprinde în Liturghia istoriei valențele demnităț ii și ale încrederii din cuvântul Domnului, împărtășindu-le celor mulți, tocmai pentru a participa cu ei la Euharistia popoarelor, depășind, în primul rând, ura; trecutul poate fi
Revelația divină by Nicolae Mareș () [Corola-journal/Journalistic/2639_a_3964]
-
funcție în care va rămâne până în 1983), iar Eugen Barbu era colaborator constant la ziar. "Elogiul lui Eugen Barbu" l-a impresionat și l-a surprins pe Octavian Paler. Nu s-a gândit nici atunci, nici în 2006, când face mărturisirea, că s-ar putea să nu fi fost o admirație curată, ci plecăciunea unui colaborator față de șef. Ruptura a venit mai târziu, iar ocazia a constituit-o plagiatul lui Eugen Barbu, după cum explică foarte clar Octavian Paler: "Am fost în
O relectură suspicioasă by Ion Simuț () [Corola-journal/Journalistic/9332_a_10657]