8,226 matches
-
un crainic radiofonic, sancțiunile legale, subliniind cu vârful degetului arătător, textele paragrafelor care indicau ani de pușcărie. - Vreau să-mi vărs tot focul, izbucni paraliticul din mine și porni ca o morișcă: Cu femeile se poartă ca un măcelar, le miroase ca un câine și le aruncă după întrebuințare ca pe niște ghete vechi. - Da, - dar ai uitat că n-a lipsit mult, în toamna trecută, să mori cu el odată, - întrerupse piticul vienez din țeasta iubitului meu Peter. Eu l-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
din care totuși, câte odată, se preling pe hârtie, patruzeci de litere cu clinchet autentic. De douăzeci de ani ridică o casă fără acoperiș. - Bun! zic eu, așa trebuie să fie casa creatorului. Dar cărămizile de împrumut și tencuiala umedă, miroase prea puternic a pământ și mucegai. - ăAllo, Mister Black! De ce aștepți cu pipa stinsă în gură?... S-au împlinit atâtea săptămâni de când te văd pe dig, plimbându-te nepăsător, în timp ce corabia smucește odgoanele, să le desprindă din cârligul de pe cheiu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
muchia divanului, cuprinzându-i talia, spune-mi, unde și când ne-am mai văzut vreodată? - Mă cheamă Peppa, răspunse iubita lui Faust și degetele ei prelungi și reci îmi desfăcură nasturii cămășii la piept să-mi prindă sfârcul sânului. Atunci, mirosind-o la ceafă, am recunoscut-o încă o dată. Era femeia cu carnea dulce, pe care am întâlnit-o foarte rar, de care nu mă voi putea sătura niciodată. Era femeia bestie, pe care o ling și o scuip și în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
care nu mă voi putea sătura niciodată. Era femeia bestie, pe care o ling și o scuip și în al cărei sex aș vrea să-mi putrezească inima, după ultima ei bătaie. Căci ea nu e ca Zitta, care nu miroase a nimic și simte totuși dorința să-și ungă trupul cu mirodenii. Femeia cu carnea dulce miroase ca ugerul vacii în timpul mulsului, ca laptele crud și cald încă în hârdăul înspumat, ca iuțeala bălegarului și acreala pișălăului proaspăt căzut de sub
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
și în al cărei sex aș vrea să-mi putrezească inima, după ultima ei bătaie. Căci ea nu e ca Zitta, care nu miroase a nimic și simte totuși dorința să-și ungă trupul cu mirodenii. Femeia cu carnea dulce miroase ca ugerul vacii în timpul mulsului, ca laptele crud și cald încă în hârdăul înspumat, ca iuțeala bălegarului și acreala pișălăului proaspăt căzut de sub rădăcina cozii. Când Peppa se lăsă pe spate, ridicându-și piciorul gol ca să-l sprijine în călcâi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
Îi luase, fără să clipească și fără nici un gest de mulțumire. - Ramses, vezi-ți de drum, se amestecă în discuție piticul meu, cu glas subțire ca de fătălău. Vrei să îmbrâncești în pat o statuie de argilăă Într-adevăr Amidé mirosea a pământ galben. - Vrei să ne întâlnim? îmi zise Amidé cu glas mecanic și abia perceptibil. - La salonul oficial, răspunse în locul meu, piticul, învingător de astă dată. Plecai grăbit, să mă reîntâlnesc cu maiestatea apelor. - Ramses, hai acasă, îmi șopti
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
părul bucălat, blond-castaniu, pe care și-l alungă de pe ochi cu o mișcare bruscă a căpșorului neastâmpărat. O sărut pe umărul rotund cu reflexe roze. Eva se întinde cu spinarea pe masă și așteaptă. Carnea ei are optsprezece ani și miroase a fân cu floare și a grajd de escadron. Îi adulmec subsuoara, îngenunchind apoi, ca să-i ling degetele, lăsate moi, în voia voluptății. Coboară pleoapele și ridică genunchii lipiți unul de celălalt, până la gură, acoperindu-și astfel pântecul supt, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
de divorț, în vreme ce eu mă simt măcinat de crâncena dorință a revederii. ...Chipul ei de altădată îmi apare iluminat de fericire. Un coafor aplecat peste dânsa, ciocănește fierul înroșit, în care fumegă, din când în când, un petec de hârtie. Miroase a păr pârlit. Din colțul încăperii văd ochii ei fără umbra grijilor, reflectați în oglinda toaletei. Surâde așezată pe scaun, după greaua bătălie care, în sfârșit, o transformă din fată trecută în femeie tânără. Astăzi mă opintesc în căsnicie, ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
din vina lui, nomad fără căpătâi, Pan trist și Faun voluptuos, și totuși om sortit să-și găsească liniștea numai în singurătate și nu în tovărășia unei femei oarecare, din grămadă, în patul căreia, la revărsatul zorilor, cuvântul „aseară” îi miroase acru. În mai, s-au împlinit doi ani de când în cimitirul de la Simmering de lângă Viena, pâlpâie o candelă deasupra petecului de pământ, sub care putrezește, prea de timpuriu, prietenul meu, unul dintre cei mai minunați creatori ai liricii germane, din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
la radar, așa încât doamna Reilly băgă mâna în cutie și scoase un fursec cu cacao. — Vrei unul? îl întrebă pe barman. E bun. Am și prăjiturile pentru vin. Barmanul se prefăcu că îi trebuie ceva de pe rafturile din spatele său. — Îmi miroase a prăjiturele pentru vin, strigă Darlene, uitându-se dincolo de Ignatius. — Ia una, drăguțo, o îndemnă doamna Reilly. — Cred că am să iau și eu una, spuse Ignatius. Cred că merg cu coniac. Doamna Reilly înșiră cutiile deschise pe tejghea. Până
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
zis oamenii ăia? Cu papucii ei cafenii de pâslă, păși cu grijă pe pavajul, stricat, de cărămidă. Hai înăuntru să bem o ceașcă bună de cafea. Bucătăria era mare, cu plafon înalt, fiind încăperea cea mai spațioasă din casă și mirosea a cafea și a ziare vechi. Ca toate celelalte camere din locuință, era întunecoasă. Tapetul unsuros de pe pereți și ciubucurile cafenii din lemn ar fi transformat orice lumină în umbră, iar de pe alee se strecura, în orice caz, foarte puțină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
Să ipotecăm casa? Nici să nu aud de așa ceva. Ce altceva am putea face, Ignatius? — Există mijloace, o asigură Ignatius absent. Aș prefera să nu mă deranjezi cu chestia asta. Programul pe care l-am văzut îmi sporește întotdeauna anxietatea. Mirosi laptele înainte de a-l pune în oală. Te-aș sfătui să telefonezi imediat la lăptărie. Laptele acesta e vechi. — Aș putea primi o mie de dolari de la Casa de Credit Imobiliar, spuse încet doamna Reilly polițistului care tăcea. Casa-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
un tot, așa că ai grijă pe unde calci. — Și cu toate jaluzelele trase? Ignatius, afară-i încă lumină. — Existența mea nu-i lipsită de elemente proustiene, spuse Ignatius din patul în care se reîntorsese în grabă. Vai, stomacul meu! — Și miroase aici, de te trăsnește. — Păi la ce altceva poți să te aștepți? Trupul omenesc, când este închis, produce anumite mirosuri pe care noi tindem să le uităm în această epocă a deodorantelor și a altor perversiuni. De altfel, eu găsesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
să se înfiripe o scenă de dragoste, sări de pe scaun și porni tropăind spre tejgheaua cu dulciuri ca să mai cumpere floricele. La întoarcere, văzu că cele două mari figuri trandafirii erau pe punctul de a se săruta. — Probabil că le miroase gura, anunță Ignatius peste capetele copiilor. Mi-e și silă să mă gândesc la locurile obscene pe unde au fost cu siguranță gurile lor înainte de asta. — Va trebui să faci ceva, îi spuse laconic vânzătoarea de dulciuri patronului, în seara
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
un pui de gândac care începuse să traverseze masa. Corpul mic zbură de pe masă și dispăru, iar doamna Reilly îi spuse: „Pe curând, dragă“. Își mai turnă un pic de vin, dându-și seama pentru prima dată că și casa mirosea altfel. Mirosul era de fapt același ca întotdeauna, dar emanația curioasă, personală, a fiului ei, care amintea de mirosul săculețelor vechi de ceai, părea că nu se mai simte. Își ridică ochelarii, întrebându-se dacă la Levy Pants nu începuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
arzătorul cu gaze pe care era așezată. — Scuzați-mă, domnule, i se adresă Ignatius, vindeți aici și la bucată? Ochii apoși ai bătrânului se întoarseră spre muntele de om care îi vorbea. — Ce dorești? Aș vrea să cumpăr un crenvurșt. Miroase îmbietor. Mă întrebam dacă aș putea să cumpăr unul. — Bineînțeles. — Pot să mi-l aleg singur? întrebă Ignatius, privind atent în jos spre oală. În apa care fierbea, carnații sâsâiau și se zbăteau ca niște parameci colorați artificial, priviți prin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
ș-amenințat to’ timpu’. — Ei, copii, n-aud nici o muzică, se auzi vocea nerăbdătoare a lui Darlene. Ce poți tu dovedi curcanilor? îl întrebă Lana pe Jones. — Hei! Care va să zic’ nu-i lucru curat cu orfanii? Ăău! Am mirosit-o eu de la-nceput. Dacă ai de gân’ să chemi un polițai să-i spui de mine, am și eu de gân’ să chem un polițai pen’tine. Tii, ce-o să mai bâzâie telefonu’ de la secsie! Ș-acu’, lasă-mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
îl prinsese Ignatius cu pioneze în fața casei, când se întorsese de la lucru. Domnișoara Annie, de îndată ce-l văzuse apărând, începuse să se intereseze de el, strigându-și întrebările printre jaluzelele ferestrei. Ce crezi despre unu’ care vrea pace, Claude? — Mie-mi miroase a comunis’. Temerile doamnei Reilly se adeveriră. — Cine vrea pace? se interesă Santa. — Ignatius a pus în fața casei un anunț despre pace. — Trebuia să-mi închipui, spuse Santa supărată. Băiatu’ ăsta vrea mai întâi un rege, acu’ vrea pace. Ți-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
Reynolds? — Mi-ar face plăcere, spuse domnul Robichaux. Nu merg niciodată la spectacole. — Vreți să mergeți să vedeți un film? întrebă doamna Reilly. Nu știu ce să zic. Picioarele mele... — Mai dă-o naibii, fată și hai să ieșim de-aici. Prea miroase-a usturoi. Parcă mi-a spus Ignatius că filmu’ ăsta nu-i bun. El vede toate filmele care se dau în oraș. — Irene, spuse supărată Santa, tu nu faci decât să te gândești la băia-tu’ ăla, cu toate necazurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
Voi pune bazele unei fundații. A, da. Să presupunem însă că avocatul lui Abelman ne va lăsa fără nici un ban. Nu o va face. Tânărul idealist e prins în cursă, spuse ea calm. Cazier la poliție, instigator la dezordine, prea miros urât referințele despre caracterul său. — A! Așa, deodată ești de acord că tânărul idealist e o canalie. — E clar că a lucrat de unul singur. Mă întreb dacă domnișoara Trixie nu știe ceva. — Adevărat. — Cât despre fundație, scoate-ți-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
Acum trebuie să fugim. Te rog. Vom discuta mai târziu. Ignatius trecu pe lângă ea și ducându-se la micul ei Renault deschise portiera din spate și se urcă printre afișele și teancurile de manifeste cu care era acoperită bancheta. Mașina mirosea ca un chioșc de ziare. Grăbește-te! Nu avem timp să înscenăm un tableau-vivant aici, în fața casei. — Chiar ai de gând să stai acolo? întrebă Myrna, aruncând teancul de foi cu însemnări prin ușa din spate. Sigur că da, zbieră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
erau lângă Dumnezeu. Acum Își aflaseră liniștea. Închise ochii și inspiră adânc, Îmbătându-se de mirosurile acelea. Unele proaspete, altele grele. Toate minunate. Probabil că mirosurile astea le simți atunci când ești Dumnezeu, gândi el admirându-și colecția. Probabil că așa miroase și În rai. Înconjurat de moarte. Fața i se lăți Într-un zâmbet larg, la fel cum o clădire este cuprinsă de flăcări. Ar fi timpul să-și ia medicamentul; dar nu chiar acum. Încă nu. Nu când sunt atât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
Ghivece cu plante năpădite de buruieni erau așezate pe podeaua colorată pestriț: pătrate mari de linoleum care imitau marmura albastră Încadrate Într-un chenar auriu cu roz. Recepționera nu arăta nici ea prea bine: ochi roșii și păr blond lins. Mirosea a drajeuri mentolate pentru răceală. Privindu-i cu ochii Împăienjeniți, Își suflă nasul Într-o batistă Întărită. — Bine ați venit la Aberdeen Journals, spuse ea fără pic de entuziasm. Cu ce vă pot fi de folos? Logan Își scoase legitimația
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
luptându-se cu capacul de protecție pentru copii. Umplu paharul cu apă, Înghiți două capsule de mărimea unor pietricele de râu și intră cu greu sub duș. Nu se simți mult mai bine atunci când termină, dar cel puțin nu mai mirosea ca un amestec de bere stătută și scrumieră nespălată. Străbătuse aproape jumătate din hol, frecându-și părul cu prosopul, când auzi un tușit politicos. Logan se Întoarse pe călcâie, inima accelerându-și ușor pulsul, iar palmele Încleștându-i-se În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
A fost bine?“ Și apropo: „Cum te cheamă?“ Nu prea avea de ales: va trebui să Își țină gura și să o lase pe ea să facă prima mutare. Logan trase adânc aer În piept și intră În bucătărie. Camera mirosea a șuncă prăjită și a bere stătută. Watson și picioarele ei Încântătoare stăteau În fața aragazului, agitând tigaia Încinsă și făcând șunca să sfârâie și să pocnească. Logan era pe punctul de a spune ceva de complezență pentru a sparge gheața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]