7,819 matches
-
Genul e cultural. Indienii Navajo Înțeleg asta. Dacă o persoană vrea să-și schimbe genul, este lăsată să o facă. Și ei nu denigrează acea persoană. O cinstesc. Berdachii sunt șamanii tribului. Sunt vindecătorii, marii țesători, artiștii. Nu eram eu singurul! Ascultând-o pe Zora, acesta a fost lucrul care m-a atins cel mai tare. Mi-am dat seama imediat că trebuia să rămân o vreme În San Francisco. Soarta sau norocul mă aduseseră aici și trebuia să iau de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
că Îi era frică, În adevăratul sens al cuvântului. Milton Stephanides nu recunoștea că-i este frică. Manifestările psihologice ale fricii - inima care i-o luase razna, subsuorile Încinse - se derulau fără ca el să le conștientizeze oficial. Și nu era singurul din generația lui care se comporta așa. Existau o mulțime de părinți care țipau când le era teamă sau care Își certau copiii ca să abată vina ce plana asupra lor. Se prea poate ca asemenea calități să fi fost indispensabile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
ce aude: "Ai fost pus deoparte chiar din pântecele mamei tale". încep să cred că nu fac parte din plan, că nu voi avea nici un rol în istoria cea mare. Că tot ce am făcut vreodată e numai nebunie în singurii ochi care contează. Da, a trecut prea multă vreme. M-am născut, incredibil, în anii '50, în secolul trecut din mileniul trecut. Am trăit aproape patru ani într-o mahala mizeră din anii '50, laolaltă cu părinții mei, într-o
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
și simplu. Ceilalți deveneam automat Cărtărescu sau Mi-hăieș... Nimeni nu l-a privit vreodată cu dispreț și nici nu l-a contestat, deși trecutul lui nu este fără pată. De fapt, Mircea a fost singurul lider adevărat al generației '80, singurul iubit și respectat, singurul impus de la sine, liniștit, 127 fără luptă sau rezistență. Firește, lucrul acesta nu se-ntîmplă aproape niciodată, este un miracol - a t^ ritatea și charisma unui om sânt de fapt daruri nat' ° inexplicabile și inimitabile. Dacă nu
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
prin parcuri, prin berării, îl vizitam acasă, unde avea o vitrină acoperită cu poeme generaționiste, discutam, firește, despre poezie, dar mai ales căscam gura la discursul lui parodic, inimitabil, care mă făcea uneori să-mi pierd răsuflarea de râs. Sânt singurul, de altfel, din careul nostru "Luft mit Diamanten" {"von Cărtărescu zu Coșovei, von Iaru zu Stratan ...") care n-are umor. Cel puțin nu unul spontan. "Bătaia peștelui", "păpica", "bănuțul", "Cancio-Canciov", "Foma Fomici" și o mulțime de alte expresii stereotipe, jocuri
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
lui: "Aer cu diamante", "Duelul", "Titanic Vals". S-a remarcat imediat caracterul ludic și ironic al acestor poeme. Nu s-au observat însă alte lucruri mai clare și mai importante: Florin Iaru este totuși un suprarealist, chiar dacă unul evoluat. Este singurul din întreaga generație '80 ce are legături serioase cu Tonegaru, Gellu Naum, Virgil Teodorescu. Construcția poemelor sale e rareori altfel decât amorfă, sticloasă, compusă dintr-o aglutinare de imagini greu comprehensibile, în care obiectele, fără să se umanizeze, capătă o
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
imperioasă, a amintirii. Depuse strat peste strat, imaginile străvezii ale plictiselii se îngroașă, golurile suprapuse la nesfârșit încep să sune deodată a plin și în centrul 146 sufletului, în zona dureroasă și amețitoare a primei copilării, se naște deodată sensul, singurul posibil, sensul trecutului. "Plicty" abundă în imagini ale eșecului: avionul de hârtie cade în bot, peștișorul se rotește la nesfârșit în apa murdară din bol; poemele celelalte, pe care le voi vizita de la sfârșit spre început, regresând în carte pe
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
cu o farfurie în mână, și mă amuzam foarte tare, plimbîndu-mi ochii peste suta de inși în haine festive. Când, văd undeva într-un colț, stând singur și posac, un om... ce să zic? un bărbat brunet, între două vârste... singurul care nu participa la animația generală. Mai târziu mi-am blestemat inima caritabilă, care m-a făcut să mă-ndrept spre el, cu cel mai fermecător zâmbet social al meu, ca să-1 salvez, să-1 atrag și pe el în mijlocul nostru
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
moscheea se aflau față-n față, așa încît preotul și imamul ieșeau în fiecare după-amiază să joace table împreună. Cu ocazia aceasta se lăuda fiecare cu virtuțile credinței lui. "Isus a înviat din morți", spunea preotul. "Dar Allah e Allah, singurul Dumnezeu", se lăuda și imamul. într-o zi, având mare nevoie de căruță și știind că preotul are una, imamul veni să i-o ceară. "Ți-o dau fără bani, zice preotul, doar fă-mi plăcerea și zi doar o dată
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
la Kitty, Îmbrățișând-o fulgerător și strigând: — Vreau să mă căsătoresc cu femeia asta! — De parcă nu toți ar vrea asta, pentru vreo șaizeci de secunde, cel puțin, spuse Desert Rose amuzată. Tu și toți ceilalți bărbați. — Dar fii liniștit, ești singurul care m-a cerut pe ziua de azi. Pedro se scotoci În buzunare, prefăcându-se mirat: — Unde naiba e inelul ăla? glumi el. — Pedro are o colecție de inele, spuse Desert Rose. Mereu se trezește că are nevoie de ele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
Charlie și să mă simt bine, face el ceva și-mi strică planurile. Dacă trebuie să te Întorci În Santa Monica, mai bine căutăm un bar acolo, zise Diane. Dar nu știu nici un loc prea grozav prin zonă. Kitty ezită. — Singurul pe care-l știu e Viceroy Hotel, zise ea. E super, am fost acolo acum două seri. Se simțea atrasă de acel loc, ca un criminal de locul faptei. Dar când ajunseră, dădură peste o coadă imensă, de sâmbătă seara
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
când a găsit două bomboane, de ce nu mi-a păstrat și mie una? Nu e ciudat? Ca să fie limpede cum stau lucrurile, eu sunt Filip, adică tipul cu geanta pe umăr, despre care frati-miu susține c-aș fi fost singurul din cartier, în afara lui, auzi!, care ținea cu Dinamo (de ce l-o fi amestecat și pe Șchiopu Bărbosu în treaba asta, habar n-am, mai ales că omul era sensibil, îl văzusem cu ochii mei la Muzeul Național de Artă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
și text puțin, Albă ca Zăpada, și am intrat în bucătărie. Mama prăjea pâine pe plită, iar mirosul acela și becul aprins (era tare mohorât afară) făceau, nu știu cum să zic, ca bucătăria să pară primul și ultimul loc de pe pământ, singurul de a cărui existență nu te puteai îndoi, ca și cum Dumnezeu crease, mai întâi de toate, nu lumina, apele sau uscatul, ci bucătăria asta a noastră din Drumul Taberei și pe mama înăuntru prăjind pâine, ca apoi să mă cheme și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
se usuce și să cadă, bunicul nostru (Mircea Chiril în certificatul de naștere religios, numai Mircea în actele de stare civilă) a fost doar bunicul meu. Al meu și atât. Or, cum el era doar al meu și eu eram singurul lui nepot, cum el, ca tată, avea două fete și eu eram băiat, vă închipuiți ce funii groase, ca parâmele, ne-au legat în chip nevăzut. În semn de prietenie, din clipa în care am izbutit să scot câteva sunete
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
la comuniști iar mirosul de cadavre unele aproape În putrefacție Îmi paraliza simțul și tăria de-a fi lucid. Pentru a nu contracta cine știe ce microb periculos, dimineața la intrarea În camera Nr.10 Îmi spălam bine mâinile cu urina mea: singurul robinet În care picura ceva apă, dacă reușeai să ajungi la el, era un act de bravură. Platforma cu cadavre era permanent plină, tot ce căram noaptea, atunci când venam din nou la lucru o găseam la fel, o dovadă În
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
Mi-i amintesc pe toți, foarte bine. Erau niște monștri. Chiar și așa cum erau, orbi și golași, În primul rînd golași, tendoanele și mușchii le pulsau deja vizibil În membre, sau așa mi se părea mie atunci. Eu am fost singurul născut cu ochii larg deschiși și acoperit cu un strat modest de blăniță moale, cenușie. Eram, de asemenea, pricăjit. Și, credeți-mă pe cuvînt, e cumplit lucru să fii pricăjit atunci cînd ești mic. Acest lucru a avut un efect
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]
-
asupra oricărei situații. Și mi-a povestit cum Înainte de război a stat la Los Angeles, unde a fost figurant Într-un film pe nume Călăreții din canion. Vorbea, de asemenea, destul de mult despre cărți și despre viața literară. Zicea că singurul care scrie mai bine decît Hemingway este Fitzgerald, care Însă nici el n-a reușit asta decît o singură dată. Și mi-a spus despre lucrurile minunate care se Întîmplă „pe coastă” - voia să spună Coasta de Vest - și a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]
-
din Globe avea titlul DEMOLĂRILE DAU LA IVEALĂ O ÎNTREAGĂ POPULAȚIE DE ȘOBOLANI. Întregul cartier era caracterizat drept „Împuțit și infestat de șobolani”. Infestat e un cuvînt interesant. Oamenii obișnuiți nu infestează, n-ar putea infesta nici dac-ar vrea. Singurii care infestează sînt țînțarii, șobolanii, evreii. CÎnd infestezi, pur și simplu ți-o cauți cu lumînarea. Într-o zi, vorbeam cu un tip Într-un bar, și el m-a Întrebat cu ce mă ocup. I-am răspuns : „Infestez”. Mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]
-
Cuvântul si Cuvântul era Dumnezeu... Toate au fost făcute prin El, si fără El n-a fost făcut nici măcar un lucru care este făcut. In El era viață, si viața era lumina oamenilor...” ” Nimeni n-a văzut vreodată pe Dumnezeu; singurul Fiu, care este în sânul Tatălui, Acela l-a făcut cunoscut. ”12 - De unde venea acest Cuvânt?!... se întrebă retoric Iorgu Cuvântul de la început, prin care toate s-au făcut!... așa spune Cuvântul Evangheliei!” îi șopti gândul. - Bine, dar cum a
PRECUM ÎN CER AŞA ŞI PE PĂMÂNT by Gheorghe TESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91553_a_92861]
-
să se învolbureze. Tot drumul până la mormânt, aleile erau înecate de nămeți până la genunchi. A fost greu, dar n-ar fi putut îndura să stea, cu acest prilej, departe de dânsa. Odată cu înserarea ajunse acasă... Aștepta noaptea... tot noaptea era singurul său bun sfetnic. Nu mult după aceea se auziră primii urători... Erau urătorii cei mai mititei, care deschideau marea sărbătoare. Seara cădea repede, urmele soarelui și așa slab, se șterse îndată. Stoluri de ciori venite de la marginea orașului, făceau a
PRECUM ÎN CER AŞA ŞI PE PĂMÂNT by Gheorghe TESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91553_a_92861]
-
în miezul găurii negre a Sibiului, un buric, o mică pată circulară acoperită cu praf de cărămidă, unde un cuplu joacă freesbee. De jur împrejur, aceleași bălării. Câteva firide au fost vopsite în alb, pentru ca artiștii de ocazie să graffittizeze. Singurul „artist“ e o fetiță care dă cu sprayul pe zidul exterior, așa cum o fi făcut și alaltăieri, atentă să n-o prindă careva. Înăuntru, patru creatori se odihnesc amintind de muncitorii autohtoni, lângă opere: un cort din perdele și o
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2170_a_3495]
-
În chip aleatoriu. „N-am crezut vreodată că voi ajunge să scriu aceste amintiri, pe cât de triste pe atât de eroice. Ca Întotdeauna, Dumnezeu mi-a ajutat și de data aceasta (...) El m-a ajutat să rămân Încă În viață, singurul dintre cei șase camarazi din timpul studenției. Și eu, ca ei, am plecat pe acest drum pregătit pentru jertfa supremă, dar Dumnezeu nu mi-a Îngăduit-o. Numai așa Îmi pot explica faptul că am scăpat cu viață, Încă teafăr
Zborul unui Înger Înapoi, la cer by Mihai Stere Derdena () [Corola-publishinghouse/Imaginative/865_a_1495]
-
care nu va avea urmași masculini fiindcă unicul său fiu, Stere, muri de tânăr, În timpul stagiului militar. Se impune, așadar, această constatare ULUITOARE: bunicul meu patern IANCU D. DERDENA, deși a intrat În neamul DERDENA prin adopție a fost totuși singurul care se va bucura de binecuvântarea lui Dumnezeu Întru perpetuarea (sper, În veci) a neamului DERDENA, pe linie bărbătească. Tot adevărată este și constatarea că neamul CASAPU, prin STUILCIU, tatăl natural al bunicului meu, nu a mai avut nici un urmaș
Zborul unui Înger Înapoi, la cer by Mihai Stere Derdena () [Corola-publishinghouse/Imaginative/865_a_1495]
-
și urdori; grădinile Orientului, gropi de gunoaie; incunabulele cu înluminiuri - cârpe putrede și țărână; florile, fluturii și norii înmiresmați - puroaie infecte. Noi eram iadul acelei lumi visate și tânjite de spiritul nostru, iar drumul prin iad, până-n adâncul iadului, era singurul accesibil nouă. Exista o simetrie ascunsă, care opunea viscerele de jos celor de sus, sexul - creierului, așa că trebuia să ajungem până la fundul fundului haznalei noastre ca să putem accede cândva în locurile înalte. Venea lângă noi uneori și Clara. Ieșeam împreună
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
împletesc acum, cu o răbdare maniacală, un covor manual de vene și nervi, al cărui spate îl văd doar eu, ale cărui conexiuni încîlcite și de neurmărit, ale cărui noduri, ganglioni, varice sânt propria mea alcătuire anatomică. Tu, Victor, 113 singurul meu cititor, prietenul meu de dincolo de sticla oglinzii, nu vezi decât textul, ochiurile lui regulate, încropind un desen înșelător. Ignori că un rând de pe prima pagină comunică prin intermediul esofagului meu cu un cuvânt de la pagina 40 și că nervii mei
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]