9,812 matches
-
să iau un interviu lui Niamh Cusack în mai puțin de o oră, trebuie să fac asta acum. Când te întorci? —Trebuie să merg direct la hotel apoi, pentru a ajuta la pregătiri. Te rog, Bernard! A, nu, spus el, tremurând. Nu aș putea, nu ar fi normal. Iisuse! O zi din iad! Dar la ce să se aștepte? Bernard avea patruzeci și cinci de ani și încă locuia acasă, cu mama lui. Oricum, trebuie să ajung la sindicat, minți el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
spună ceva. —Uită-te la mine. Acoperindu-și ochii cu o mână, a folosit-o pe cealaltă pentru a arăta spre el însuși, spre hainele lui ude și murdare, spre absența unui acoperiș deasupra capului său. —Este atât de umilitor, tremură el. Ashling rămase înmărmurită. Boo era de obicei atât de vesel. Mi-e foame, mi-e frig, sunt fleașcă, sunt murdar, sunt plictisit, sunt singur și mi-e frică! spuse el, cu fața contorsionată de plâns. M-am săturat să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
Nu-mi permit să plătesc ipoteca pentru casa asta și pentru încă una. Și, dacă tu crezi că vei rămâne aici, în timp ce eu stau într-o cutie de pantofi urât mirositoare din Rathmines, te înșeli amarnic. Și apoi a plecat. Tremura din cauza șocului și a vitezei cu care se întâmplaseră toate. Avusese fantezii în care Dylan dispărea din viața ei, dar acum, că se întâmpla asta, era urât. Unsprezece ani șterși într-o jumătate de oră; și Dylan în agonie. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
s-a crăpat ca un glob de sticlă, redusă până la inexistență. Zgomotul orașului a izbit-o dintr-odată. Mașini care claxonau, fețe dure și egoiste. Brusc, părea să nu existe loc unde să se poată simți în siguranță. Corpul ei tremura în ritmul fricii, uitând de scandalul pe care urma să i-l facă lui Marcus. Nu putea să facă scandal unei mămăligi. De ce Dumnezeu era furioasă, până la urmă? Furia nu a fost niciodată stilul ei. Trecuseră abia douăzeci de minute
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
să fiu la școală. Lisa privi plictisită florile. Erau numai din cele bune. Nici urmă de garoafe sau alte rahaturi ieftine, ci multe chestii ciudate - orhidee și clopoței mov, care păreau venite de pe altă planetă. De la cine erau? Mâinile îi tremurau în timp ce desfăcea plicul. Oare erau de la Oliver? Erau de la Jack. Tot ce scria în bilet era: „Te considerăm minunată. Te rugăm, întoarce-te la muncă“. Dar, din instinct, Lisa și-a dat seama că era vorba de o scuză. Jack
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
erau concentrați în altă direcție, iar ea se trase rapid de sub el. Am uitat să încui ușa. A fost un șoc să îl vadă pe Craig stând în cadrul ușii. —Tati? întrebă el, cu o confuzie care îi făcea vocea să tremure. —Mama, Lisa la telefon. —Bună, dragoste, spuse Pauline cu căldură. Ce mă bucur să te aud! — Da, și eu. Gâtul Lisei se uscase la auzul dragostei care se simțea în vocea mamei sale. Auzi, mă gândeam să vin să vă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
ăăă... am făcut... eu. — Da, credeam că voi muri, aprobă el gânditor. Dar presupun că am trecut peste, pentru că acum, dacă mă gândesc la asta, îmi dau seama că nu mai vreau să fiu căsătorit cu tine. Ea începu să tremure. Așa ceva nu se întâmpla. —Și copiii? Asta l-a atins. —Îmi iubesc copiii. Bun. — Dar nu mă voi împăca cu tine doar pentru ei. Nu pot. Ea pierdea. Toată puterea pe care credea că o posedă se transformase într-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
multe lucruri neplăcute la viața ei. Dacă nu le înfrunta direct, nu ar fi realizat nimic. Dar asemenea lucruri trebuiau făcute rapid, ca atunci când dai jos un plasture. Mintea ei era uimitor de lucidă. A observat felul în care îi tremurau degetele în timp ce scotea paginile, apoi privi propozițiile cum se derulează în fața ochilor ei, prea rapid pentru a le putea citi. Când cuvintele au încetinit și s-au oprit din mișcare, s-a forțat să citească literele groase și negre de pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
contează, spuse Ashling tristă. —Dară, obiectă Clodagh. Nu! Clodagh realiză că nu mai avea rost. —Bine, șopti ea. Mai bine plec, chiar îmi pare rău și voiam să știi astaă Pa. Când s-a ridicat, și-a dat seama că tremura. Lucrurile nu merseseră așa cum spera ea. Ultimele luni fuseseră foarte urâte pentru Clodagh. Nu doar pentru că era o mamă singură, ci pentru că realizase în ce fel se comportase. Remușcarea era un nou sentiment pentru ea și își imaginase că, dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
pe care trebuie s-o numesc totuși erotică. În camera mică pe care o ocupa la Neuilly, această minunată fată Înaltă și subțire ca o statuie etruscă Îmi cerea s-o dezbrac - nici ea nu stătea inactivă -, dar Începea să tremure ca frunza dacă sexul meu Îl atingea pe al ei. M-a atras În labirintul iubirii curtenești, o iubire În care privirile dăruiesc mai multă bucurie decît sărutările. Ochii ei verzi aveau culoarea transparentă a acuarelei. Am devenit trubadurul ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
aveam un orator favorit, abatele Delval. Ne venea tare greu să ne reținem hohotele de rîs chiar și atunci cînd aborda subiecte grave, cum ar fi moartea sau iadul. Își puncta fiecare dintre fraze Înălțîndu-și brațele și făcînd să-i tremure mîna. Ai fi zis că, așa cum stătea cocoțat În amvon deasupra credincioșilor, Încerca să deșurubeze un bec. Era irezistibil. După lectura Evangheliei, cînd ne așezam ca să ascultăm predica, dacă el era cel care urca sus În amvon, noi ne spuneam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
sexe În erecție Într-un film porno. SÎnt mai mari ca al meu, stau În erecție mai mult timp ca mine, sînt mai bine decalotate decît al meu, doctore Jean-Étienne Martinon. Din cauza dumitale, nu reușesc să mă uit fără să tremur la un simplu desen anatomic al unui penis, ca să nu mai vorbim de o secțiune longitudinală! O să-mi spui că aș fi putut fi circumcis. Strămoșii mamei ar fi făcut-o. La urma urmei, bunicul din partea mamei nu se numea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
pe Rossellini să mă țină sub protecția lui. Pe la nouă seara, mi-a spus cu amabilitate că era așteptat la cină și că era deja În mare Întîrziere. M-a Însoțit pînă În holul hotelului și i-am strîns mîna tremurînd. Va fi singurul care mă va fi văzut În viață. M-am trezit teafăr și nevătămat a doua zi. Tocmai descoperisem că se putea, fără pagubă vizibilă, să nu te duci la litughia de duminică. În loc să profit de marea mea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
care ne Încredința mental În mîinile lui Dumnezeu... Poate că spunea rugăciuni prefirîndu-și mătăniile? Spusese deja rugăciuni pentru mai puțin de atît. O recunoaște Într-una din cărțile lui: „CÎnd voi vă cățărați prin copaci, eu mă Îndepărtam ca să nu tremur și mergeam rugîndu-mă. Asta nu mă face să roșesc. Trebuia să vă las să vă asumați riscurile acelea, și vă Încredințam lui Dumnezeu și Maicii Sale“. Probabil că ne-a Încredințat pe Tina și pe mine de multe ori lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
sa spermă În sperma lui Hristos? Să nu ne jucăm cu asemenea lucruri. Atît de puternică a fost influența discipolilor sfîntului Ignațiu asupra formației mele, Încît a avea nerușinarea de a evoca licoarea seminală a lui Iisus mă face să tremur. Să nu confundăm inimă și testicule. Lancea centurionului de pe Golgota străpunge ventriculele lui Hristos pe cruce, pe cînd limba Barbarei mele nu linge la hotel Crillon decît testiculele pe care bietul de mine le duce! Va fi tata sensibil la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
zece pagini descriau cu belșug de amănunte Întîlnirea naratorului cu o prostituată pe care o urmează la ea acasă și care se dovedește a fi un travestit prea puțin apetisant. Pagini pe care eu Însumi nu le reciteam fără să tremur! O adevărată coborîre În infern! Cum putusem imagina așa ceva? Ce-ar fi gîndit despre asta Întrunirea Cardinalilor și Arhiepiscopilor, care denunțase deja cu vreo zece ani În urmă complezenta etalare a desfrîului senzual și persiflarea virtuților familiale În filmul francez
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
vedea să mergem. E ceasul hotărât/ Dea zeii ca să-nceteze împresurarea Troii (IV 2). Plin de presimțiri sumbre, preotul face apel la noile divinități, dar și la cele vechi, demult neglijate, intuind că adversitatea lor poate determina ruina Troiei : Ni tremură pământul supt noi, adâncul urlă/ Să ne rugăm acelor cari ne ocrotesc/ [...] Dar nu-i de-ajuns atâta. Pe lângă cei din cer/ Sunt și alți zei în adâncuri pe care ruga noastră/ Nu i-a cătat demult și ne urăsc
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
e dispus să renunțe la tot pentru fata lui Priam (sunt gata la orice ca să te păstrez - III 7). Și totuși anii petrecuți la Troia l-au pustiit și pe el. Clitemnestra simte schimbarea din vocea lui : Altădată glasul îți tremura de o neîncetată bucurie. Acuma vorbești încet și nu spui tot (II 12). Războinicul întors acasă e ostenit (vreau să mă odihnesc... sunt obosit - II 12 ; Dar odihna mea ? - II 13), ceea ce știe și Casandra (Nu-mi poți dărui decât
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
fascinația teatrului. Ca și actorul din primul act, Menelau protestează că Agamemnon i-a stricat toată scena din care lipseau numai gestul final și mimica potrivită (III, p. 413). Suveranul Micenei nu pare impresionat de gesturile fratelui său deghizat, cocârjat, tremurând și cu bale la gură, ocolind subiectul, dând înapoi, făcând pași laterali, țopăind și îi judecă sever purtarea mai adecvată la serbările dionisiace și nu în complot (III, p. 414). Nemulțumit de posibilitatea ca Menelau să culeagă aplauzele în locul lui
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
zîmbet ce se topea spre colțurile buzelor. — Nu e treaba ta. — E-adevărat, am zis eu. E numai treaba ta. Privirea i se răci. — Și ție ce-ți pasă? — Nu e treaba ta, am zis eu. Nu zîmbi. Buzele Îi tremurau. Cine mă cunoaște știe că Îl prețuiesc pe Pablo. Familia mea și... — Dar eu sînt aproape un străin, am Întrerupt-o. Și mi-ar plăcea s-o aud de la tine. Să auzi ce? — Că Îl iubești cu adevărat. Că nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
de acea scrisoare semnată de Penélope Aldaya, pe care o purtam mereu cu mine, fără să știu de ce. I-am vorbit despre cum nu ajunsesem niciodată să o sărut pe Clara Barceló, și pe nimeni altcineva, și despre cum Îmi tremuraseră mîinile cînd am simțit atingerea buzelor Nuriei Monfort pe piele, cu numai cîteva ceasuri În urmă. I-am spus cum, pînă În momentul acela, nu Înțelesesem că era vorba de o poveste despre oameni singuri, despre absențe și Înfrîngere și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
chip Îi apăru dureroasă, de nesuportat. Avu impresia că Întrezărește o umbră de zîmbet pe buzele ei. Îngrozit, Javier fugi să se ascundă În Înaltul turnului cisternelor, lîngă porumbarul de la ultimul cat al colegiului, ascunzătoarea lui preferată. MÎinile Încă Îi tremurau cînd Își luă ustensilele pentru sculptat și Începu să lucreze o nouă piesă care voia să semene cu chipul pe care tocmai Îl zărise. CÎnd se Întoarse În locuința portarului, În seara aceea, cu cîteva ore mai tîrziu decît de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
se mărgini să ridice din umeri, cu fața stropită de picături de sînge, parcă ciupită de vărsat. Luîndu-se după sughițurile de plîns, gardienii Îl găsită pe Ramón Un-singur-coi ghemuit lîngă un copac, la treizeci de metri mai Încolo, În desiș. Tremura ca un copil și nu era capabil să se facă Înțeles. Locotenentul de la Garda Civilă, după multă bătaie de cap, aprecie că avusese loc un tragic accident și așa Îl trecu Îl procesul-verbal, dacă nu și În propria-i conștiință
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
va crește mare voia să se facă soldat... — Vă simțiți bine, domnule Romero de Torres? Pe mine, apariția subită a lui Fumero În relatarea părintelui Fernando Ramos mă Înghețase, Însă efectul asupra lui Fermín fusese fulgerător. Pălise și mîinile Îi tremurau. Mi-a scăzut tensiunea, improviză Fermín cu un firicel de voce. Uneori, clima asta catalană ne mortifică pe noi, cei din sud. — Pot să vă ofer un pahar cu apă? Întrebă preotul, consternat. — Dacă luminăția voastră nu vedeți nici un inconvenient
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
al furtunii. În fața mea, bulevardul Tibidabo se pierdea În zare ca un miraj apos sub ceruri de plumb. Am numărat pînă la trei și am rupt-o la fugă prin ploaie. CÎteva minute mai tîrziu, ud pînă la oase și tremurînd de frig, m-am oprit la adăpostul unui portal, ca să-mi recapăt suflarea. Am cercetat restul traseului. Adierea Înghețată a furtunii tîra un văl cenușiu care ascundea conturul spectral al vilelor și căsoaielor Îngropate În ceață. Printre ele se ridica
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]