6,854 matches
-
dăruit, să fim dezlegați de toate frământările. M-aș destăinui, m-aș confesa, ți-aș spune orice dar mi-e frică! Mi-e tare frică de Verde Împărat! În magazinul de chițibușuri m-ai zărit imediat. Tu... Împărăteasa cerurilor, Gladiola veșniciilor căutai plictisită printre poeme ratate unul uitat; m-ai luat ca arvună cu ultimii bani găsiți în buzunărașul din piept. Abia mai răsuflam înverșunați recitind într-un gând șoptit tot ce aveam pe suflet. Păreai părăsită însă ți-ai schimbat
Dans haotic by Aurel Avram St?nescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83734_a_85059]
-
dată numai ca un popas, înainte de a merge la Cel ce Este Veșnic Viu Și știind acestea, omul va cunoaște că Lumea de pe Pământ arată precum o oglindă răsturnată, nedesăvârșită și cu multe metehne, a Lumii celei de dincolo, din Veșnicie Iar omul de felul acesta este fideist, adică are o credință, în Cel pe care îl preamărim în chip întreit, în Sfânta Treime, Cea care este Una și în veci nedespărțită: Tatăl și Fiul și Sfânt Duhul Său, Cel de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
un timp, în domoala rostire a Vânătorului, desluși o baladă în care pietrele se arătau vii, asemenea ploii, asemenea vântului și asemenea fulgerului, elemente care cuprind în ele un spirit ce este ostil nemișcării și care dorește să arate faptul veșniciei schimbării în lume. Oare am de a face cu un șaman, strămoș al șamanilor, care vede lumea prin prisma animismului? se interogă, aparte, Profesorul. Ori, poate, cu un vizionar, dinaintea căruia tainele devin consubstanțiale diafanei materii?... Ca și cum, auzindu-l, s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
pătat? Nu, ma biche! S-au stropit de cafea și pantalonii noștri, pe care abia-i călcaseși... Cufundându-se în groapa meditațiilor sale, Profesorul nu-și mai auzi consoarta. Simți că depărtarea capătă formă în aducerea-i aminte, sunând asemenea veșniciei. Desfăcându-și încet de tot palma cu un gest furiș, precum cel al unui elev ce maschează copiuțele la examenele date în scris, parcurse cu voce șoptită scrijeliturile sângerii ce începuseră să se vindece și să se estompeze: Îmhî: E
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
suferințelor lui Hristos, pentru trupul Lui, care este Biserica. 25. Slujitorul ei am fost făcut eu, după isprăvnicia, pe care mi-a dat-o Dumnezeu pentru voi ca să întregesc Cuvîntul lui Dumnezeu. 26. Vreau să zic: taina ținută ascunsă din veșnicii și în toate veacurile, dar descoperită acum sfinților Lui, 27. cărora Dumnezeu a voit să le facă cunoscut care este bogăția slavei tainei acesteia între Neamuri, și anume: Hristos în voi, nădejdea slavei. 28. Pe El Îl propovăduim noi, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85075_a_85862]
-
Athos. A venit însă, în 1594, Aron Vodă și a ridicat în Țarina Iașilor - cu piatra și lemnul lăsate de Petru Șchiopu voievod - biserica Sfântul Nicolae, numită biserica Aroneanu. Spuneam mai înainte că voievozii întocmeau un act cu gând de veșnicie. O pildă o găsim și în acest act, unde vodă zice: „Iar după a noastră viață cine va fi domnitori Moldovei să nu strice a noastră danie, ci mai vârtos s-o întărească sfintei mănăstiri.” Timpul însă și-a spus
CE NU ȘTIM DESPRE IAȘI by VASILE ILUCĂ () [Corola-publishinghouse/Imaginative/546_a_699]
-
medicamente și pentru tuberculoză. Se pare însă că tu nu vrei să ai grijă de tine. — Ce mai contează dacă mă fac bine sau nu? răspunse Endō cu voce răgușită. Un ucigaș ca mine nu are cum să trăiască o veșnicie... Apoi s-a întors spre Gaston și, zâmbind ușor, a ridicat mâna care ținea pistolul. L-a îndreptat spre Gaston un timp, urmărind cu o plăcere sadică chipul străinului contractându-se de frică. A pus degetul pe trăgaci și a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
Spun la revedere când vă faceți bine. Văzând că n-are de gând să-i facă nici un rău lui Kobayashi, singura lui datorie era, gândea el, să-l îngrijească pe bolnav. — N-am de gând să zac în Yamagata o veșnicie, să știi. Începu iar să tușească. Mâine mă ridic din pat. — Mâine? Nu, nu!... Sunteți bolnav. — Mâine trebuie să mă scol. Privind la umbra aruncată de abajurul lămpii pe perete, Endō se gândea la ce avea de făcut a doua
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
ceea ce era de Înțeles, și se folosea de ea ca etalon pentru a analiza calitatea experințelor pe care le trăia. Eul care se adăpostește În adâncul trupurilor noastre nu este unul singur, Înțelegeți asta, sper. Nimic nu rămâne neschimbat pe veșnicie, totul se transformă, Începând cu celulele corpului nostru, care, pe zi ce trece, nu rămân aceleași. Am Întâlnit mulți masochiști și pe fiecare am Încercat să-l tratez. De exemplu, am cunoscut un magistrat cu vederi foarte largi. Avea o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
timp. Când am Început să iau ecstasy, am fost impresionată: cum era posibil să existe un drog atât de minunat, drogul ideal?! Mi se părea ireal de frumos! Normal că a venit și reversul. Nimic frumos nu poate continua o veșnicie. Și ecstasy este urmat de o perioadă de depresie atunci când Încetezi să-l mai iei. Dacă ai consumat de mai multe ori, Înțelegi foarte bine această stare: Îți pierzi cu totul simțurile de la extremitățile corpului și dacă Încerci să-ți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
urmă sau după păcat nu o să mă identifice cerul. De mâine, timpul meu se va șterge precum amprenta desenată cu cretă pe asfalt. Știu, cărțile tale așezate cuminți în strană vorbesc despre limite, mântuirea desface paranteza pătrată: la un capăt, veșnicia pășește rar, balansând între doi umeri o cruce; la celălalt capăt, moartea ascute creioane colorate după nuanța ochilor. De mâine, în locul meu, vei găsi, stând la masă, două aparențe identice, nici o diferență între un câmp de luptă și un lan
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
unde-i soră mea?! -Soră ta? Apare în acest minut. Stați liniștite nu vă împacientați! V-am pregătit o surpriză! -Uitați-vă pe cer mai bine! Amândouă ne-am ridicat capul spre albastrul imens ce se întindea ca un stăpân al veșniciei peste oameni. Și ce să vezi în văzduh? -E Peter Pan, mamă! Cel din poveste!Incredibil! Și a doua oară mi s-a pierdut vocea. -Asta era surpriza, exclama fericit tatăl fetiței. Peter Pan a fost văzut de toți vizitatorii
Pisica năzdrăvană by Suzana Deac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91517_a_93223]
-
expresie cu mai multă rigoare tehnică, controlând fluxometrul. Dacă nu putea, cel puțin În această primă fază, să stimuleze sau să diminueze procrearea, cel puțin avea În mână accelerarea sau Încetinirea călătoriilor la graniță, nu cea geografică, ci cea a veșniciei. Exact În momentul În care intrăm În sală, dezbaterea era centrată pe cea mai bună modalitate de a reutiliza În activități la fel de rentabile forța de muncă rămasă fără ocupație odată cu Întoarcerea morții, și, cu toate că sugestiile n-au lipsit În jurul mesei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
voi spune tu, pentru că mi-ești dragă. Și te voi numi Cezara, ca unei domnițe a trecerii mele. Și vom trăi veacuri de încântare și de iubire... BUFONUL: Veacuri... Pentru un ceas, acolo fie; nu moare nimeni de fericirea unei veșnicii care ține preț de-un ceas. Și s-ar putea să nu ți se întâmple nici nenorociri neobișnuite în intervalul acestei veșnicii. CEZARA: Bufonule, tu ești nebun! Ce spune povestea despre noi doi? BUFONUL: Așezați într-o barcă de cedru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1483_a_2781]
-
de încântare și de iubire... BUFONUL: Veacuri... Pentru un ceas, acolo fie; nu moare nimeni de fericirea unei veșnicii care ține preț de-un ceas. Și s-ar putea să nu ți se întâmple nici nenorociri neobișnuite în intervalul acestei veșnicii. CEZARA: Bufonule, tu ești nebun! Ce spune povestea despre noi doi? BUFONUL: Așezați într-o barcă de cedru, coborau pe ascultătoarele valuri ale fluviului... CEZARA: Stai! Din ce-i făcută barca asta. Făt-Frumos? IERONIM: De unde să știu eu? Din "pefele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1483_a_2781]
-
zgardă și visului hotare! Lăsați să zboare-n voie ușoara Poezie! Mai multe orizonturi! Mai multă fantezie! De asta, onorată și-aleasă asistență, Vă rog să dați dovadă de nobilă clemență Văzând cum lucrul naibii! un preacucernic sfânt, Sătul de veșnicie, se-ntoarce pe pământ. (Se aud bătăi în ușă.) Cine-i acolo? Intră! (vine Regizorul) Cu cine-avem onoarea? REGIZORUL (înclinându-se): Noi suntem regizorul. Și ne-am pierdut răbdarea De când, afară, noaptea în falduri moi s-așterne, Iar tu îndrugi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1483_a_2781]
-
La această remarcă ea începu din nou să cânte, și mai tare, și mi-am dat seama că era cântecul Tineretului Hitlerist: „Steagul nostru îl vedem fluturând înaintea noastră, Steagul nostru înseamnă o vârstă frumoasă, Steagul nostru ne conduce spre veșnicie, Steagul nostru mai scump decât viața ne e“. M-am întors în locul unde stătea Becker și am intrat în mașină. — E o fată grozavă, nu-i așa, domnule? — Cu siguranță. Ai grijă numai să nu care cumva să-ți pui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
măcar furat portofelul sau că șansele ca vreun criminal psihopat să aleagă apartamentul ei din cele peste două sute din clădire erau aproape zero... Așa începea totul. Portarul răspunse după ce telefonul sună de patru ori, dar ei i se păru o veșnicie. — Gerard, sunt Leigh Eisner de la apartamentul 16D. E cineva la ușa mea. Cred că vrea să intre peste mine. Poți să vii repede aici? Să sun la poliție? Vorbea precipitat în timp ce se plimba agitată în micul vestibul și își îndesa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
adoptând un ton mieros: — Știu că a fost o nebunie în ultima vreme, dar în fiecare an se întâmplă exact același lucru. Din clipa în care intrăm în iunie, totul o un haos. Îți promit că n-o să dureze o veșnicie. Leigh își ținu respirația așteptându-se ca el să explodeze (ceea ce nu se întâmplase până atunci), așteptând ca Russell să-i spună că nu va tolera să fie tratat așa și că nu-i făcea nicio plăcere să i se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
de la mesele din jur aproape încremeniseră văzând micul ei ritual. Asta o făcu să se simtă ceva mai bine. Îi fusese greu să scape de gândurile care o chinuiau în ultima vreme, anume că frumusețea ei nu va dura o veșnicie. Din punct de vedere intelectual, știa chestia asta — așa cum un adolescent știe că moartea e inevitabilă — dar nu reușea deloc să înțeleagă realitatea. Maică-sa îi amintea mereu de treaba asta din ziua în care Adriana acceptase, la vârsta de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
Dar de ce trebuie să mă întâlnesc doar cu unul, Mama? întrebase Adriana. E destul timp pentru amândoi. Maică-sa a zâmbit și i-a cuprins obrazul cu palma ei rece. — Bucură-te acum cât poți, querida. Nu o să dureze o veșnicie. Bineînțeles că avea dreptate, dar Adriana nu se așteptase ca “veșnicia” să vină atât de repede. Era timpul să-și folosească frumusețea pentru ceva mai important decât să atragă un șir neîntrerupt de iubiți. Angajamentul ei de a-și găsi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
Adriana. E destul timp pentru amândoi. Maică-sa a zâmbit și i-a cuprins obrazul cu palma ei rece. — Bucură-te acum cât poți, querida. Nu o să dureze o veșnicie. Bineînțeles că avea dreptate, dar Adriana nu se așteptase ca “veșnicia” să vină atât de repede. Era timpul să-și folosească frumusețea pentru ceva mai important decât să atragă un șir neîntrerupt de iubiți. Angajamentul ei de a-și găsi un prieten era un pas în direcția cea bună, dar nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
care o publica. Nu se mai auzise de el de șase sau șapte ani, după ce au apărut niște zvonuri că ar fi la dezintoxicare și după un potop de critici virulente, dar nimeni nu se aștepta să rămână ascuns o veșnicie. Faptul că se afla acolo, în biroul lor, nu putea să însemne decât un singur lucru. — Leigh, dă-mi voie să ți-l prezint pe Jesse Chapman. Cunoști, desigur, opera lui. Jesse, ea e Leigh Eisner, un editor care promite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
la cocteiluri sau chefuri de zilele de naștere, când beau peste măsură, fumau peste măsură și se sărutau cu peste măsură de mulți tipi al căror nume și chip nu-l mai rețineau. Dumnezeule, i se părea că trecuse o veșnicie... șapte, opt ani i se păreau o viață întreagă. Acum nici tocurile pe care le purta nu mai erau atât de înalte (cum de altădată purtase ceva atât de inconfortabil?), iar barurile aglomerate cedaseră locul restaurantelor mai civilizate (slavă Domnului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
lucru binele și răul, mânia și mila, ciuma și mântuirea. Chiar acest flagel, care vă lovește, vă înalță și vă arată calea. Foarte de mult, creștinii din Abisinia vedeau în ciumă un mijloc eficace, de origine divină, de a câștiga veșnicia. Cei ce nu erau atinși se înfășurau în cearșafurile ciumaților pentru a muri în mod sigur. Fără îndoială, această furie a mântuirii nu este recomandabilă. Ea arată o grabă regretabilă, foarte apropiată de orgoliu. Nu trebuie să fii mai grăbit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]