62,720 matches
-
puțin să le experimenteze. Ea nu are cum să realizeze că în t2 există deja în posibilul său acțional o soluție de organizare mai bună. În t3, din cauza schimbării substanțiale a condițiilor, modul de organizare A devine insatisfăcător, intrând în criză. Criza este de această dată un motivator puternic pentru căutarea unor noi soluții. Criza este declanșatoarea schimbării. O strategie de schimbare optimală ar trebui să recurgă la schimbarea lui A cu B în t2, moment în care potențial soluția B
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
să le experimenteze. Ea nu are cum să realizeze că în t2 există deja în posibilul său acțional o soluție de organizare mai bună. În t3, din cauza schimbării substanțiale a condițiilor, modul de organizare A devine insatisfăcător, intrând în criză. Criza este de această dată un motivator puternic pentru căutarea unor noi soluții. Criza este declanșatoarea schimbării. O strategie de schimbare optimală ar trebui să recurgă la schimbarea lui A cu B în t2, moment în care potențial soluția B devine
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
deja în posibilul său acțional o soluție de organizare mai bună. În t3, din cauza schimbării substanțiale a condițiilor, modul de organizare A devine insatisfăcător, intrând în criză. Criza este de această dată un motivator puternic pentru căutarea unor noi soluții. Criza este declanșatoarea schimbării. O strategie de schimbare optimală ar trebui să recurgă la schimbarea lui A cu B în t2, moment în care potențial soluția B devine mai bună decât A. În acest caz, întreprinderea ar fi evitat o perioadă
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
recurgă la schimbarea lui A cu B în t2, moment în care potențial soluția B devine mai bună decât A. În acest caz, întreprinderea ar fi evitat o perioadă de scădere a performanțelor (t2 - t3), cât și o perioadă de criză (t3 - t4). Dacă vrem să sporim capacitatea descriptivă și predictivă a legilor care descriu comportamentul sistemelor sociale, este necesar deci să includem în formularea lor și nivelul de cunoaștere la care se plasează respectivul sistem. Acesta va putea aduce o
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
de vedere al lui Lenin este valabil pentru contextul unei organizări sociale represive, în care fiecare clasă socială încearcă să-și impună prin forță și/sau manipulare interesele împotriva celorlalte clase. El era cu atât mai valabil pentru momentul de criză socială prin care trecea Rusia la începutul secolului, moment în care forțele sociale adverse erau angajate într-o luptă violentă, într-un moment de răscruce al evoluției sociale. Lupta pentru impunerea intereselor proprii este de natură să polarizeze ideologic conștiința
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
să se desfășoare prin mecanismele dialogului, negocierii, eventual chiar luptei politice. Sociologia angajată pregătește deci procesul de decizie socială, oferind cunoștințele teoretice și empirice părților aflate în dialog. Ea va cunoaște un proces de polarizare, devenind ideologic-mistificatoare, în perioadele de criză, când grupurile și clasele sociale care compun colectivitatea intră într-un conflict acut, când dialogul și negocierea sunt înlocuite prin mijloace manipulativ-opresive. Cele două tipuri de angajare a sociologiei, științific-obiectivă și justificativ-manipulatoare, trebuie privite ca stări-limită. Sociologia angajată este deosebit de
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
o pluralitate de motivecare determină sistemele sociale concrete să facă apel sau doar să încurajeze cercetarea sociologică. Simpla lor listare este suficientă pentru a sugera modul în careafectează acestea relația dintre sociolog și sistemul pe care încearcă să-l sprijine. Criza. Sistemele sociale aflate în criză, a căror funcționare este în mare măsură blocată, fapt pentru care consideră că sunt necesare modificări de structură, sunt, de regulă, deosebit de interesate în contribuția sociologiei, încercând s-o stimuleze și să o orienteze spre
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
sistemele sociale concrete să facă apel sau doar să încurajeze cercetarea sociologică. Simpla lor listare este suficientă pentru a sugera modul în careafectează acestea relația dintre sociolog și sistemul pe care încearcă să-l sprijine. Criza. Sistemele sociale aflate în criză, a căror funcționare este în mare măsură blocată, fapt pentru care consideră că sunt necesare modificări de structură, sunt, de regulă, deosebit de interesate în contribuția sociologiei, încercând s-o stimuleze și să o orienteze spre explorarea alternativelor de organizare. Criza
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
criză, a căror funcționare este în mare măsură blocată, fapt pentru care consideră că sunt necesare modificări de structură, sunt, de regulă, deosebit de interesate în contribuția sociologiei, încercând s-o stimuleze și să o orienteze spre explorarea alternativelor de organizare. Criza generează o disponibilitate maximă spre explorarea alternativelor. Presiunea problemelor. În funcționarea lor, sistemele sociale au de înfruntat multiple probleme, care nu sunt doar tehnice sau economice, ci și sociale: probleme legate de motivația performanței, integrarea socială, tensiuni și conflicte în
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
din urmă. Obiectivele reprezintă deci un proces prin care sistemul devine conștient de impactul său asupra sistemului global din care face parte, de funcțiile care sunt așteptate de la el. Întreaga dinamică a sistemului depinde, în primul rând, de formele de criză de orientare. Analiza obiectivelor este mai mult calitativă, situată la nivel macrosociologic, vizând relația dintre sistemele în cauză, în calitate de subsisteme, și sistemul social global. Vocația transsectorială, globalistă a sociologiei deschide o perspectivă cognitivă pentru integrarea mai eficientă a subsistemelor în
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
adaptare locală și conjuncturală. Sistemul este orientat spre menținerea acceptării din partea contextului social imediat printr-un pragmatism îngust. O asemenea orientare poate fi, în ultimă instanță, disfuncțională pentru colectivitate și eficacepentru sistem doar pe termen scurt, tinzând să ducă la crize în perspectivă. Oîntreprindere poate realiza necritic ceea ce unul dintre forurile ei superioare cere la un moment dat, fără a corela această cerință cu alte cerințe și responsabilități ale ei, rezultatul fiind, în raport cu colectivitatea, negativ: poate crește productivitatea muncii și scădea
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
sociale: 1. Timpul de lungă durată și încetinit, caracterizat prin faptul că trecutul este proiectat în prezent și viitor. Este timpul comunităților sătești, al comunităților etnice. 2. Timpul înșelător, sub aparența duratei lungi și a încetinelii, el ascunde virtualități de crize bruște și neașteptate. Este timpul specific marilor orașe sau al „publicului” politic. 3. Timpul cu bătăi neregulate între apariția și dispariția ritmurilor, caracteristic rolurilor sociale, atitudinilor colective și comportamentului maselor. 4. Timpul ciclic, în care prezentul, trecutul și viitorul se
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
momente critice, dificile, dar și prin momente favorabile. Se pare că, în aceste tipuri de societăți, subsistemul politic are o importanță deosebită. În fapt, prin intermediul instituțiilor politice, colectivitatea încearcă să facă față evenimentelor neașteptate: războaie, răscoale, expansiune politică și militară, crize economice și sociale. Se poate spune că, în acestecondiții, toate evenimentele majore capătă o puternică coloratură politică. Acestaeste motivul pentru care (oricum, una dintre cauzele principale, evident nu singura) societățile fluctuante tind să genereze o istorie centrată pe evenimente politice
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
la apariția unor tendințe expansioniste. Populațiile învecinate sunt supuse și exploatate; e) faza de decădere - după atingerea apogeului, multiple forțe interne și externe duc la descompunerea imperiului - populațiile din interior se răscoală din cauza accentuării exploatării, înflorirea economică face loc treptat crizei, popoarele învecinate, profitând de slăbiciunea în creștere a imperiului, tind să-l atace, agravând dificultățile interne; f) reînflorirea comunității, după o lungă perioadă „neagră”. Sistemul intrat în paragină începe să fie reconstituit, populația împuținată ca urmare a tulburărilor interne, a
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
de slăbiciunea în creștere a imperiului, tind să-l atace, agravând dificultățile interne; f) reînflorirea comunității, după o lungă perioadă „neagră”. Sistemul intrat în paragină începe să fie reconstituit, populația împuținată ca urmare a tulburărilor interne, a războaielor și a crizei economice începe să se refacă, un nou statseconstituie, ciclul reluându-se (Steward, 1973). Cercetările istorice au scos în evidență faptul că ipoteza unor asemenea cicluri este corectă. Civilizații foarte diferite, cum este cea a Egiptului antic, Mesopotamiei, Mexicului, civilizația incasă
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
dinamică generală nu au avut o influență substanțială asupra ei. Desigur că au existat unele influențe, dar acestea au fost mai mult locale și pe termen scurt. Să presupunem momentul în care comunitatea, ajunsă la apogeu, începe să intre în criză. Să presupunem, de asemenea, în acest moment un eveniment care ar putea prin multiplele sale posibilități să producă modificări importante asupra sistemului: venirea unui împărat foarte energic și cu multă imaginație politică sau,dimpotrivă, a unuia foarte slab, inabil. Ce
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
împărat puternic sau slab” este de natură să modifice semnificativ dinamica sistemului? Dacă da, atunci principiul enunțat mai înainte, „evenimentul nu modifică structura”, nu va mai fi valabil. Un împărat puternic ar putea să facă două lucruri distincte: a) dacă criza în care a intrat imperiul este atât de profundă, încât practic nu există soluții satisfăcătoare, oricât geniu politic ar avea împăratul, el nu poate opri procesul de decădere; îl poate face doar mai puțin dezastruos; b) presupunem însă că împăratul
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
decădere; îl poate face doar mai puțin dezastruos; b) presupunem însă că împăratul în cauză reușește să găsească o soluție suficient de bună: descoperirea unor resurse economice suplimentare, înfrângerea unor forțe interne sau externe ce acționauîmpotriva imperiului. În acest caz, criza este doar amânată o perioadă de timp, până este epuizată și respectiva resursă sau până apar alți dușmani suficient de puternici. Putem conclude, în acest caz, că evenimentul nu modifică structura propriu-zisă a ciclului, ci are doar o influență locală
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
o cale sau pe alta. Este suficient un eveniment chiar foarte neînsemnat care să încline ușor „balanța” într-o anumită direcție, declanșând în acest fel întreaga evoluție în acest sens. Presupunem, de exemplu, o comunitate pastorală care trece printr-o criză profundă. Modul pastoral de viață devine o cale din ce în ce mai dificilă de practicat. În peregrinările sale ajunge, presupunem, într-o vale propice agriculturii și nepopulată. Într-o asemenea situație, comunitatea se află într-un moment dificil de alegere: ea poate să
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
amoral la starea civilizată a cărei ultimă realizare este englezul victorian, trăind într-o societate industrială și o democrație politică, crezând în imperiu și aparținând bisericii anglicane”. Acest evoluționism a trecut la începutul secolului nostru, în științele sociale, printr-o criză puternică. Atât în antropologia socială și culturală occidentală, cât și în sociologia nemarxistă, în prima jumătate a secolului XX, conceptul de evoluție, nemaivorbind de cel de progres, a fost complet abandonat. În SUA, antropologia socială și culturală a fost dominată
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
de tip statal. Se consideră, de altfel, că fundamentele științifice și obiectivele impozitului sunt conturate, pentru prima dată În doctrina economică, de Adam Smith, care a formulat celebrele „maxime” ale impunerii. Dar, până la Începutul secolului al XX-lea, respectiv până la criza din anii 1929-1933, preocupările În acest domeniu rămân centrate pe problema determinării asietei 26 impozitului. Funcția sa primordială era, În acel moment, de a finanța activitățile statului, reduse la Îndeplinirea sarcinilor regaliene. Prin urmare, obiectivul esențial a constat În căutarea
Impozitele şi rolul lor în societatea modernă by Corneliu Durdureanu () [Corola-publishinghouse/Science/1216_a_2218]
-
esențial a constat În căutarea celui mai eficient mijloc de acoperire a cheltuielilor angajate. 25 Talpoș I., Finanțele României, Ed. Sedona, Timișoara, 1995, p. 138 26 Brezeanu P., Fiscalitate. Concepte. Metode. Practici, Ed. Economică, București, 1999, p. 42 33 După criza din anii '30 și, mai ales, după al doilea război mondial, sub influența ideilor keynesiste, sporește intervenția statului În economie și, o dată cu aceasta, crește și rolul impozitului. Concepțiile despre impozite, ca și practica din acest domeniu, sau manifestat pe fundalul
Impozitele şi rolul lor în societatea modernă by Corneliu Durdureanu () [Corola-publishinghouse/Science/1216_a_2218]
-
Ricardo, care susținea necesitatea limitării cuantumului prelevărilor fiscale doar la nivelul nevoilor stricte pentru finanțarea obligațiilor specifice sau tradiționale (apărare, justiție) pentru a nu influența mecanismul pieței libere. Treptat, pe măsura Înlocuirii societăților agrare cu societățile industriale, apariției șomajului, a crizelor economice și conflagrațiilor militare, s-au amplificat funcțiile statului și, odată cu ele, a crescut volumul cheltuielilor publice. Astfel, volumul ridicat al cheltuielilor publice efectuate de către stat, a mărit povara fiscală, chiar dacă era cunoscut faptul că impozitele micșorau puterea de acumulare
Impozitele şi rolul lor în societatea modernă by Corneliu Durdureanu () [Corola-publishinghouse/Science/1216_a_2218]
-
o dezvolte sub denumirea de principii de administrare fiscală. La rândul său, Adolph Wagner, refuzând să acorde credit concepției liberale care considera statul doar „producător și protector legal”, avea să afirme: „armonia legilor naturale este contrară faptelor și conduce la crizele și mizeria lucrătorilor. Statul trebuie să intervină, iar finanțele publice nu sunt decât un mijloc tehnic pentru realizarea scopurilor organice ale statului”41. În viziunea lui Wagner, statul devine garantul libertății personale și a proprietății, a dreptului de succesiune și
Impozitele şi rolul lor în societatea modernă by Corneliu Durdureanu () [Corola-publishinghouse/Science/1216_a_2218]
-
susținută de Karl Heinrich Rau44 care, Încă din anul 1837, a remarcat că impozitele, pe lângă funcția financiară au, indiferent dacă se dorește sau nu, funcții de natură economico socială. 44 A se vedea: Corduneanu C., op. cit., p. 92 48 Marea criză economică mondială din perioada 1929-1933 este fenomenul care a determinat schimbări fundamentale În gândirea economico-financiară, ca și În privința rolului puterilor publice și al politicii generale promovate de guverne la nivelul statului modern. După cum s-a conturat anterior, În concepțiile gânditorilor
Impozitele şi rolul lor în societatea modernă by Corneliu Durdureanu () [Corola-publishinghouse/Science/1216_a_2218]