9,442 matches
-
arunc/ pe lac e străbătută de un pește./ Pește cu goana scurtă/ - atît de leneș și de grabnic încheiate/ zvîcniri, că nu ies niciodată/ din laturile umbrei mele.” (Febră). Pulverizate, înfățișările vieții se risipesc, se adîncesc în neființa trecutului devenit ficțiune metaforizantă: „Absență a timpului pe un țărm de fluviu oprit./ Și praful tot crește se spulberă/ cenușă a vieții purtată cîndva de puternica undă./ Ne scufundăm în uitare/ și lacrimi de pulbere curg/ din foștii noștri ochi pe fostele chipuri
Poezia lui Ilie Constantin by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/13161_a_14486]
-
că fiecare moment de început de lucru la un spectacol de-al lui se derulează, păstrînd proporțiile, ca întîlnirea noastră. Aceea dintr-o zi sfîntă de duminică de pe o stradă goală, pe care am regăsit-o, la sfîrșit, populată cu ficțiunile noastre. Mi s-a părut un vis, mai tîrziu cînd, coborînd pe peronul gării din Craiova, am dat nas în nas cu el. Purcărete îl aștepta emoționat pe Ștefan Iordache. Fuma neliniștit și se plimba în sus și-n jos
Caut luna pe cerul de la Bogota by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/4770_a_6095]
-
fidelitățile, și trădările pe ochi, pe cuvînt, pe ghete, pe jobene, pe rîs, pe plîns. Cum Beckett tace împreună cu Purcărete, cu Chiriac, cu Flonda, cu mine. Cum pianul cîntă tristețea absurdului sau, dimpotrivă, pune pe clape cea mai reală dintre ficțiuni, aceea a cuplului. De orice fel. Purcărete vorbea despre prelungirea și topirea unuia în celălalt. Despre dispariția granițelor, despre alungarea limitelor, despre ce mai poate fi, încă, necunoscut, în tot ceea ce ți se pare atît de cunoscut. În acele foarte
Caut luna pe cerul de la Bogota by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/4770_a_6095]
-
față de istoria sa personală. Pact autobiografic, pact ficțional - sunt două tipuri distincte de asumare a discursului literar. Se poate presupune că unul e regizat de componentele adevărului rostirii de sine, iar celălalt are drept impuls generator apelul la imaginar, la ficțiune. Nu există, totuși, o doză de ficționalitate în pactul autobiografic? Care e, în opinia dumneavoastră, diferența între autobiografie și autoficțiune? Sunteți de acord cu conceptul de „pact oximoronic” al lui Serge Doubrovsky? Da, ficțiunea provoacă un impas în relația interpersonală
Philippe Lejeune: „Neliniștea pe care cititorul o încearcă față de istoria sa personală...“ by Iulian Bol () [Corola-journal/Journalistic/4441_a_5766]
-
impuls generator apelul la imaginar, la ficțiune. Nu există, totuși, o doză de ficționalitate în pactul autobiografic? Care e, în opinia dumneavoastră, diferența între autobiografie și autoficțiune? Sunteți de acord cu conceptul de „pact oximoronic” al lui Serge Doubrovsky? Da, ficțiunea provoacă un impas în relația interpersonală, cititorul nu e conectat direct la autor, el poate să-și relaxeze strategiile de apărare, poate să își alimenteze imaginarul cu o istorie, fără să dea socoteală nimănui. Aș spune că lectura autobiografică este
Philippe Lejeune: „Neliniștea pe care cititorul o încearcă față de istoria sa personală...“ by Iulian Bol () [Corola-journal/Journalistic/4441_a_5766]
-
fie mixt? Știți că, în fața tablourilor cu intrare dublă ale Pactului autobiografic, Serge Doubrovsky a avut ideea dispozitivului din Fii (1977), reunind anumite semne ale autobiografiei (identitatea numelui autorului și a naratorului-personaj, utilizarea elementelor garantat adevărate) și câteva practici ale ficțiunii (monolog interior, jocuri asupra cuvintelor, utilizarea liberă a elementelor presupus „adevărate”), amestec pe care l-a numit „autoficțiune”. Cuvântul acesta a avut apoi destul succes pentru a desemna tot felul de alte mixturi cu diferite dozaje ale celor două pacte
Philippe Lejeune: „Neliniștea pe care cititorul o încearcă față de istoria sa personală...“ by Iulian Bol () [Corola-journal/Journalistic/4441_a_5766]
-
al autobiografiei viitorului - de a distinge ceea ce provine din veridicitate de ceea ce provine din invenție). Putem citi un text în cheia celor două pacte simultan? Nu cred. Unul dintre ele îl învinge pe celălalt, până la eclipsare. „Auto”, afișat ostentativ, elimină „ficțiunea”, invizibilă. Rămâne, simplu spus, ceea ce aș numi mai degrabă o autobiografie figurată, fără să știm în ce constă actul de figurare. Pe acest plan, de altfel, evoluția operei lui Serge Doubrovsky e revelatoare: Fii, care narează în șase sute de pagini
Philippe Lejeune: „Neliniștea pe care cititorul o încearcă față de istoria sa personală...“ by Iulian Bol () [Corola-journal/Journalistic/4441_a_5766]
-
neabătut, reușind să iasă la suprafață în puținele spații tipografice disponibile. Ov.S. Crohmălniceanu vorbește de pildă, cu prilejul acestei întîlniri, despre necesitatea reevaluării prozei scurte (...) Exemplele pe care le dă, probabil nu întîmplător (...), sincronismul cosmopolit de care dă dovadă menționînd ficțiunile lui Borges, tema strict literară atacată, fără nici o trimitere politică, fac din intervenția lui Crohmălniceanu o oază interesantă de necontaminare politică și dau o idee despre ce se întîmpla în sistemul literar dincolo de pojghița festivismului politic patriotard. Doar că acest
Să ne cunoaștem trecutul by Luminița Marcu () [Corola-journal/Journalistic/4942_a_6267]
-
și fructe, cea de a doua, doar regim crudivor), să suport neplăcutele dușuri scoțiene, ceaiurile amare și cataplasmele, în schimb - să nu știu ce se petrece în lume, să n-am vești de la familie și prieteni, să nu-mi iau doza de ficțiune literară m-ar fi umplut de draci, iar perimetrul angelic mi-ar fi fost insuportabil. Ce să-i explic preabunului doctor că, pentru mine, a fi (încă) vie înseamnă și să știu ce se întîmplă în Irak, în țară, acasă
În Eden, cu un bagaj de cărți by Adriana Bittel () [Corola-journal/Journalistic/14066_a_15391]
-
violent atacat de Traian Băsescu. Nu era simplu, în 2005, popularitatea președintelui era uriașă. A fost un război greu, dar am preferat să ne retragem miniștrii din Guvern și chiar să ieșim de la guvernare (își mai amintește ci-neva?! - nu e ficțiune, sunt fapte reale!), după aderarea la UE, decât să acceptăm orice formă de dictat din partea lui Traian Băsescu. 3. În 2007 am condus Comisia care l-a suspendat pe Traian Băsescu. Mi-am asumat această responsabilitate înțelegând foarte bine care
Dan Voiculescu: Am greșit când am ales să susțin guvernul PNL-PD. Încă nu cunoșteam adevărata față a lui Băsescu () [Corola-journal/Journalistic/47424_a_48749]
-
ialomițene ai cărei locuitori - unii, e drept - au schimbat vipia și tihna siestei din Huzurei cu ploile și ceața din Londra. Viața bate cartea? Da, pentru o zi-două, pentru că Țăndărei tot Huzurei (de la „huzurit”, nu-i așa?) rămîne: acolo, în ficțiunile unui prozator care, în ultimul roman, tipărit postum, predă și o lecție de istorie: a anului 1917, în carte, repetîndu-și straniul interludiu, cum îl numește, azi: „Peste cîțiva ani, bîjbîiala asta va fi o lecție de istorie. Va fi scris
Țăndărei by Ioan Holban () [Corola-journal/Journalistic/3896_a_5221]
-
profesionale pe care am trăit-o, ca în basme, timp de trei zile, într-un oraș tulburător și într-un spațiu cultural rîvnit de cei mai mari muzicieni și artiști ai lumii. Viața se amestecă la Viena cu istoria, cu ficțiunea, cu propriile proiecții și trasee, totul are încărcătură emoțională. Pe străzi, în cafenele, pe scene. Spectacole paralele se derulează în jur, în mine. Anii, secolele merg înainte și-napoi, ca într-o proiecție pe care o controlez dezinvolt. Pași, ferestre
Charlotte by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/11982_a_13307]
-
Mitchievici Titlul ales de foarte tînăra regizoare mexicană pentru filmul său documentar sugerează una din acele întîlniri imposibile care au loc numai în literatură și în nomenclatorul stradal, numai că vaga ironie se materializează într-un realism cu parfum de ficțiune, adică într-un fel de realism magic. Între cei doi titani ai ese află cum bine îi stă un personaj demn de tot ceea ce literatura sud-americană a dat mai bun, pe numele lui Jorge Riosse. Intri în filmul Yulenei Olaizola
Unde Shakespeare se întîlnește cu Hugo by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/8363_a_9688]
-
Între cei doi titani ai ese află cum bine îi stă un personaj demn de tot ceea ce literatura sud-americană a dat mai bun, pe numele lui Jorge Riosse. Intri în filmul Yulenei Olaizola pe poarta documentarului și ieși pe poarta ficțiunii, aceasta fiind strania revelație pe care o ai cu acest documentar care vorbește despre un personaj real care a lăsat în urmă poezie, pictură și muzică, o mulțime de amintiri și nostalgii și care, pe măsură ce se acumulează mărturiile despre el
Unde Shakespeare se întîlnește cu Hugo by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/8363_a_9688]
-
care desenele lui o învăluie într-o aură de tristețe risipită. Pentru că universul său artistic este exclusiv feminin, iar Riosse este surprins travestit în femeie pregătindu-se de o escapadă (amoroasă?) asemeni unui alt autodidact misterios, de data aceasta pură ficțiune, Aubrey de Vere al lui Mateiu Caragiale din nuvela sa Remember. Înainte de a se sinucide, Riosse a scris cu litere de-o șchioapă pe perete "Nu sunt homosexual" și alte cuvinte pe care tînăra de 20 de ani le-a
Unde Shakespeare se întîlnește cu Hugo by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/8363_a_9688]
-
Jorge Riosse? Direct din proza sud-americană înflorind monstruos a unui Carlos Fuentes, din povestirile-ecorșeuri crude ale lui Julio Cortazar, din fantasmagoriile de concert baroc al lui Alejo Carpentier, din universul condeierilor lui Mario Vargas Llosa, enigmaticele nuntiri ale realității cu ficțiunea ale lui Jorge Luis Borges, din tulburătoarea lume de caractere contorsionate a lui Ernesto Sabato, precum Vidal Olmos sau Alejandra care asemeni lui Jorge Riosse dă foc locuinței în care se află împreună cu tatăl ei și ard împreună. Este ca și cum
Unde Shakespeare se întîlnește cu Hugo by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/8363_a_9688]
-
sugrumător de femei pe care ziarele-l impun ca pe o vedetă neagră aflată în culisele metropolei mexicane, Ciudad de Mexico, un amant total cum numai moartea poate fi? Tot moartea este cea care-l redă pe Riosse misterului și ficțiunii, îi sporește aura de senzualitate dedicată parcă unui scop ilustru și incomprehensibil. Marea artă a filmului Yulenei constă în talentul cu care a stăpînit subiectul, regizoarea a înțeles că nu mai trebuie să adauge nimic, povestea era acolo și ea
Unde Shakespeare se întîlnește cu Hugo by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/8363_a_9688]
-
dedicată parcă unui scop ilustru și incomprehensibil. Marea artă a filmului Yulenei constă în talentul cu care a stăpînit subiectul, regizoarea a înțeles că nu mai trebuie să adauge nimic, povestea era acolo și ea depășea cadrul documentarului înflorind în ficțiune pură. Majoritatea celor care vorbesc despre el sunt femei vîrstnice, într-o casă în care bărbatul a lăsat umbre care se aștern indescifrabil pe obiectele pe care le-a atins. Poți privi chipul de o frumusețe stinsă al Rosei Elena
Unde Shakespeare se întîlnește cu Hugo by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/8363_a_9688]
-
demonstrează nu doar textele, ci și numeroasele fotografii ale cărții - bucuria, lumina, inteligența harismatică și mobilitatea sunt semnalmentele adevăraților slujitori ai lui Dumnezeu. „Prietenii mei - spune naratorul, martor creditabil al adevărurilor pe care doar stilistica și textualizarea le transformă în ficțiune - sunt oameni obișnuiți. Și, bineînțeles, sunt foarte departe de a fi canonizați.” Fiecare dintre prieteni are o poveste și felul în care arhimandritul Tihon le regizează apariția în „filmul” cărții ne arată că avem de-a face cu un prozator
Sfinții de zi cu zi by Florina Pîrjol () [Corola-journal/Journalistic/2722_a_4047]
-
roman care descriu infidel anumite episoade din istoria noastră mai mult sau mai puțin recentă ( bombardarea Bucureștiului așa cum apare ea în romanul lui Mircea Cărtărescu, Orbitor), uitînd că un roman nu este un studiu de istorie ci o operă de ficțiune care își poate permite unele abateri de la realitatea pură și nudă. În multe privințe exemplar pentru eseistica polemică a lui Alexandru George este studiul După vreo douăzeci de ani și, în cadrul acestuia, rîndurile care se referă la Constantin Noica: "M-
Confesiuni polemice by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/13682_a_15007]
-
și cu aceea dinlăuntru. Ca document uman, aceste lucrări reconfirmă, în acest timp al disoluțiilor și al scepticismului extrem pe care tocmai îl trăim, că mitul creației, al idealității artistice, al aspirației către incoruptibil și etern, nu este o simplă ficțiune, doar un exercițiu de retorică și un ornament metafizic pentru cei care se simt în siguranță, ci, pur și simplu, o realitate halucinantă, un moment de clarviziune în clipele de impas existențial. Și Georgeta Năpăruș a reușit, într-un mod
O expoziție Georgeta Năpăruș by Pavel Șușară () [Corola-journal/Journalistic/16618_a_17943]
-
astea. Scriitorul ieșean execută un fel de speculație a literaturii foto-text, dar se oprește la generalități cu pretenția nuanței. Evghenie, scriitorul derutat, își descoperă o profunzime salvatoare în realitatea înregistrată fotografic, prin „pata oarbă” - „zona în care se naște irealitatea, ficțiunea, e bucata mereu lipsă dintr-un puzzle, construit virtual cu ajutorul pieselor din jur”. Sună bine, dar fără susținere valabilă la nivelul textului. Realitatea transfigurată tragi-comic nu-i iese lui Lăzărescu. Alzheimerul privit îndeaproape de un martor familiarizat cu literatura nu
Stand by by Marius Miheț () [Corola-journal/Journalistic/3557_a_4882]
-
trebui să mă detașez de problemele de la serviciu. S-a și făcut! Tehnica este să te detașezi de serviciul însuși și să trăiești pe banii guvernelor succesive, deja sătule de durabilitatea ta. Azi-noapte m-am comportat ca un autor de ficțiune, cu personaj un tânăr inginer căruia i se oferea o șansă și nu putea să-i facă față: un post peste nivelul lui într-o `ntreprindere nouă, loc la masa patronilor și a celor cu grade mari la cina de
Insemnari by Livius Ciocarlie () [Corola-journal/Journalistic/2656_a_3981]
-
de francez. E perioada glorioasă a lui Dan (personajul, desigur) cu aventuri pe bandă rulantă cu femei din showbiz și azi foarte cunoscute. Singur sub duș este o carte de citit pe plajă la Mamaia: ești în același timp în ficțiune având șansa să ai sub ochi, defilând în "carne și ciolane" pe lângă tine chiar personajele. Atât și nimic mai mult.
Și vedetele scriu! by Constantin Stan () [Corola-journal/Journalistic/7778_a_9103]
-
lui pare un om pe deplin realizat. Filmul debutează tocmai cu închiderea unei sesiuni terapeutice, din care William nu iese câtuși de puțin vindecat. Că și Billy, din Billy Liar (1963) al lui John Schlesinger, William și-a construit propria ficțiune ipsativă, propria fantasmă-psihedelică necrofaga care-i devora mintea, iar filmulețul de animație scos de el despre propria familie exceleză prin notele macabre purtând stigmatul unei servituți patologice deghizate în sarcasm. Billy alegea în fața oricărei împliniri a confruntării cu realitatea evaziunea
Suflete pierdute într-o cameră virtuală by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/5878_a_7203]