7,100 matches
-
putea pricepe de ce-i Bărzăunul așa de bosumflat și nici nu se strădui să priceapă. Se întoarse spre ceilalți și spuse cu destulă autoritate, pentru a nu fi contrazisă: Eu zic să mai rămînem o vreme aici, că tare-i frumos! Apoi strigă spre Bărzăun, ca și cum ar fi primit adeziunea tuturor: Mai rămînem și noi un pic aici, Bărzăune! E bine? Bărzăunul nu răspunse nimic și se așeză pe o piatră. Fără să vrea, privirile sale căzură deodată peste niște lespezi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1501_a_2799]
-
acolo... sus... Nu-nțeleg. Eh, ce știi tu!... Și clătină din cap, cu atîta tristețe, încît mi-a fost rușine de mine că pot fi atît de neștiutor. A fost frumos, reluă el mai rar și mai calm, grozav de frumos... dar numai pînă acolo, sus, unde am descoperit nu comorile din inima muntelui... ci prăpastia care mă desparte de Ilinca... Eu pentru ea am făcut ce-am făcut... Și s-a depărtat de mine cu mîinile la spate și capul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1501_a_2799]
-
numai numai numai numai numai numai numai numai numai numai numai) numai) numai) numai A LUI). 15. Ea Eram mic. Mi s-a părut cel mai frumos lucru de care dădusem vreodată, în viața mea scurtă și destul de lipsită de frumos. Omalissan. O poveste cu o prințesă arabă. Omalissan o chemase. Dar dacă nu era arabă, dar dacă eu nu eram Alex, dar dacă picioarele mesei nu erau picioarele mesei, dar dacă, dar dacă, dar dacă... Așa a început. Cu ea
Dincolo de portocali by Ioana Bâldea Constantinescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1347_a_2732]
-
marmoră: X. Privi în jurul lui cu hotărârea fermă a celui pregătit la orice. Înghețat, îl contemplă pe monstrul de plastic. Apoi își îndreptă atenția asupra celor care intraseră în laborator, odată cu . Cu o figură inexpresivă. Îi fixă cu ochii pe frumosul Hardie. Apoi privirea îi alunecă către zâmbetul gigantului Thorson și în sfârșit către Patricia Hardie, care, distantă, dar interesată, aproape mascată de silueta celor doi bărbați, îl urmărea cu ochii ei luminoși. ― Și acum ce facem? Era vocea gravă, fără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]
-
Un râs dulce, deconectant, care suna minunat de melodios. Faptul îl tulbură pe Gosseyn. Băgă de seamă dintr-o dată că ea este diferită de cum o credea. Expresia superficială, atribuită de el vreunei nevroze, dispăruse cu totul. Toate trăsăturile plăcute ale frumosului ei chip rămăseseră aceleași, deși suferiseră o subtilă modificare. Frumusețea ei apatică în ciuda strălucirii sale, se revela acum cu toată forța. Sprințară ca focul, personalitatea ei scânteia. Întotdeauna ea păruse rece și stăpână pe sine. Puse în valoare de noua
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]
-
ei, plutește în aer pe deasupra-i, se strecoară apoi în pupila tristă - gălbui, foarte palidetalând undeva, în adâncimi de suflet, câteva reflexe terne și false... și ce comoară vede el acolo, dincolo de foietajul incolor, inodor și insipid al aparențelor... dar frumosul nu ține loc de foame și soarele se retrage repede-n amurg să-și ia cina... cerșetoarea nu și-a luat încă micul dejun... poate că mâine... ... voi înțelege care este totuși nuanța care desparte ridurile înțelepte ale bunicii lor
CATALOG Sincretismul artelor 1 by Georgiana Artenie, Antonela Vieriu, Madalina Tîmpău () [Corola-publishinghouse/Imaginative/425_a_945]
-
da... Dar și Iarba verde de acasă/ Să mă rătăcesc prin lume nu mă lasă... Totdeauna, totdeauna... Frumos, dragi colegi! Minunat! Mâine după prânz ne vom prezenta pe scena căminului cultural din localitate cu repertoriul complet al formației noastre corale. Frumosul din noi mai dăinuie încă în adâncuri. Îl vom aduce la suprafață spre încântarea celor însetați de adevărata artă... a hotărât cuplul sărbătorit fără să fi receptat vreo te miri ce împotrivire sau observație. Noi vom dirija cu rândul, a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1503_a_2801]
-
pasăre măiastră. Bucata de tablă de aramă se supunea docilă, dobândind treptat forma dorită de tânărul meșter. Corbu, câinele lui drag, se apropie de el, se gudură, voind să-l distragă de la ale lui, lătrând ușor, alintat. - Mukh les1, măi frumosule, mai zise băiatul, dar se văzu nevoit să lase totul baltă și să-i alinte un timp blana moale și mătăsoasă a câinelui, fiind mereu cu gândul de a-și termina lucrul. Încercă apoi să se întoarcă la treburile sale
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3123]
-
interveni Rafira mama băiatului, scrie în acte la bulibașa nost’! Locotenentul nu dădu atenție intervenției acelei femei înțepate, căreia i-ar fi atribuit o vorbă grea, dacă nu s-ar fi aflat în asemenea circumstanțe, și continuă: - Cum te cheamă, frumosule? - Vișinel, dom’le. - Cum ai spus? - Vișinel, repetă băiatul, oarecum mirat de nedumerirea omului legii. - Ce nume e și acesta? - E numele meu, așa a vrut mama. Pe bunica mea o cheamă Vișinica. Locotenentul nu se putu abține și râse
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3123]
-
beznă li se revela legea lumii din zgomote îndepărtate. L-ai înghițit pe Don Juan dar, nu uita : ca să adori iubita nu trebuie să încerci s-o cîntărești. Distrugi zîna din ea. Pentru că, de măsurat, se poate măsura numai murdăria. Frumosul scapă. Aștept să stea ploaia, să apară din nou pescărușii plutitori înveșnicind înaltul, ridicîndu-i plumbul de pe pieptul meu. O întrebare îmi biciuie trupul întins ce se încordează încet, încet și numai curbele înscrise pe monitoare vestesc asta. „-Elena era frumoasă
Celsius : 41.1 by Victor Cojocaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/464_a_721]
-
privește prin oglindă. Îi zâmbește. L-a recunoscut. Îi întoarce zâmbetul, în timp ce smulge un șervețel dintr un cub de metal de pe perete și-și șterge mâinile perfect uscate. Zâmbetul numărul patruzeci și trei. ăla care vrea să zică vai ce frumos din partea ta că te uiți la televizor, dar totuși nu-ți face iluzii dacă ești poponar, pentru că eu n am vreo atracție în zona asta. Costumul de trei mii de euro intră într-o cabină, iar el aruncă șervețelul într-
Romantic porno by Florin Piersic Jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1344_a_2728]
-
cunoaște, un alchimist izbit de amnezie, dar străfulgerat de aduceri aminte despre care nu se poate ști dacă îi aparțin, un rezervor de imagini în revărsare continuă vom spune de violent lirism, într-un sistem de referințe binar ce preschimbă frumosul în hidos și oribilul în fascinant, în așteptarea trădată a unei redempțiuni dar, paradoxal, cu ploaie de seve și curcubeie. Dominantă e spaima, acea spaimă pe care o provoacă Meduza, alcătuire barocă, așa cum baroce și chiar hiperbaroce sunt lanțurile de
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1749]
-
care mi-am petrecut copilăria în lumea mirifică a satului, m-am „transpus” pe toată durata agreabilei lecturi în acel „Priponești...renumit pentru vinurile foarte bune și pentru oamenii atât de harnici, de buni, de primitori și de iubitori de frumos”. Apoi, ca unul care și-a petrecut anii de liceu într-un „internat”, l-am însoțit pe elevul Mânăstireanu la Școala Normală din Bârlad și am suferit alături de el când a fost „blagoslovit cu un 2 la franceză”, reamintindu-mi
Călător... prin vâltoarea vremii(călătoria continuă) by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/561_a_770]
-
Ba a murit, da acu s-a-ntors și-mi cere halterele și io n-am de unde să i le dau, că halterele sunt la tine. Așa m-am amărât, că n-am știut ce să-i zic! Și așa era de frumos, săracu, cu costumul ăla, palid ca un înger! Și io i-am zis nu știu, băiatul tatii, unde sunt halterele, nu știu ce-a făcut mă-ta cu ele. Și el s-a uitat așa trist la mine și p-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
cu mult înainte de a se naște alte povești. C: Da? B: Da. C: Atunci spune, bunică! B: Era o zi de iarnă Cu fulgii mari căzând, Cu flori de gheață pe la geam, Cu îngeri albi în cer cântând. C: Ce frumos faci poezii tu, bunică! B: Ei, lasă... Era un orășel din Galileea, numit Nazaret, și în el trăia o fată cu numele de Maria. Ea era o fată frumoasă... C: Frumoasă... B: Da ... și cuminte... C: ...minte... B: Și foarte
MICI ŞCOLARI, DAR MARI ACTORI by Oana ARGHIRE () [Corola-publishinghouse/Imaginative/368_a_561]
-
nu se poate vorbi. Iar filozofia pare să nu ocolească niciodată ceea ce nu se poate gândi și nu se poate spune. Nonsensul își face ușor loc în unele întrebări filozofice: „dacă binele este mai mult sau mai puțin identic decât frumosul“ (§ 4.003), dacă „există propoziții de forma subiectpredicat ce nu sunt analizabile“ (§ 4.1274). Sau în unele propoziții aparent clare: „există obiecte“ (§ 4.1272), „Socrate este identic [cu sine]“ (§ 5.473), „există ceea ce exis tă“ etc. Însă nonsensul poate fi
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1175]
-
niște hiene! N-am s-o uit. Nu trebuie uitată. Doar era munca noastră. Dar, așa a fost să fie: noi am făcut-o, noi am desfăcut-o. De unde să fi bănuit, eu, atunci, bietul fermier zootehnic, ce eram, din frumosul nostru Lohan, că, Întreaga țară, cu tot ce a fost În ea, o să ajungă un stârv imens, din care să se-nfrupte cine vrei și cine nu vrei, de pe aici și de pe aiurea, din lumea largă?! Dar, tot e bine
Vieți răscolite by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91621_a_92849]
-
face rău? Nu. Dar? Mă răscolesc. Asta-i bine. Nu totdeauna. Nu totdeauna, admit, dar, acum? După care și le dezgoli mai agresiv. El pricepu ce ar fi fost de priceput. Se ridică, și, i se adresă, animăluțului: hai acasă, frumosule, că e târziu. Lia țâșni și ea În picioare. Abia acum văzu bine Bubu cât era fata de frumoasă și de apetisantă! Și o privi cu o anumită tresărire. Ea observă. Și-i plăcu. Și zise: merg și eu, dacă
Vieți răscolite by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91621_a_92849]
-
apartamentului. Bubu deschise. Pot să intru și eu, pentru puțin, Întrebă, Lia, cu o voce mai mult mieunată decât rostită? Dacă vrei... neapărat... Da. Vreau. Neapărat! Că n-am mai văzut niciodată un pechinez atât de drăgălaș. Mulțumesc, pentru complimentul frumosului. Și nici un stăpân, de pechinez, ca mata, n-am mai văzut. După ce intrară În vestibul, bătrânul o Întrebă: de fapt, ce vrei? De ce mă Întrebi așa de răstit? Fiindcă mi se pare că vrei ceva anume de la mine. Nu vreau
Vieți răscolite by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91621_a_92849]
-
da, pentru că ea te face să trăiești din greu! Și, iubesc furtul, pentru că ăsta te ajută să trăiești din ușor! Și se apropie de taur. Obișnuit cu el, acesta Întoarse capul, Îl privi o clipă, după care-și continuă păscutul. Frumosule!, exclamă, Roșcuț, În șoaptă! Atât de frumos ești, și atât de bine dezvoltat ești, Încât, recunosc, nesilit de nimeni, că, n-ar trebui să te sacrific, mai ales, În felul ăsta, și, să mă distrez, de pe urma frumuseții tale. Dar, Încă
Vieți răscolite by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91621_a_92849]
-
vedem de politicile noastre, profesionale și profesioniste! Fiecare, de propria politică, ori, de propriile politici, pentru care ne-am pregătit, și În care suntem, clipă de clipă, din creștet și până-n călcâie, la noi acasă! Și Îngerul a zburat Preocupat, frumosul Bogdan, mai avea câteva litere, până să termine de pus pe grosuța hârtie albă, a afișului pe care, În urmă cu doar câteva ceasuri, profesoara sa de limbă și literatură română, i-l comandase, prin acea inconfundabilă și neasemuit de
Vieți răscolite by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91621_a_92849]
-
odihnesc sub baldachinele de crengi înflorite, ce mi le oferea cu atâta generozitate! " Ah, de ce nu sânt liber acum?" îmi spuneam de fiecare dată când treceam spre școală pe aleile lui. "Aș sta toată ziua în Cișmigiu, atât e de frumos!" De pe banca pe care m-am așezat se vede perfect toată aripa dreaptă a liceului, cu "sala de gimnastică", ce era transformată la micile noastre festivități în "sală de serbări". Aci am cântat de-atîtea ori în fața părinților, cu patos nestăvilit
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
surprins de această deosebită atențiune din partea magistrului de Naturale și am ieșit, bălăbănindu-mi mâinile și strîngîndu-mi buzele cu multă mirare! ― Ce am avut pentru astăzi? m-a întrebat el, pe când eu îi întindeam caietul cu desene. ― Despre "rac"! ― Foarte frumos!... Treci la tablou și spune! Pe tablă era agățat un tablou care reprezenta un rac enorm, verde, printre pietre, vegetații de baltă, și înconjurat de peștișori de diferite mărimi și culori. ― Am făcut și eu în caiet... ― Să nu-mi
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
că n-are șofer?! ― Așa e, dom'le! aprobă Moscu. Prin urmare, nemaiavând nici un rost la cofetărie, stînga-mprejur la hotel! Cu cântec, înainte, marș! comandă Moscu militărește, și băieții, aliniați, începură să-și răpăie ghetele pe caldarâm, cântând cu entuziasm frumosul și mobilizatorul imn al lui Ciprian Porumbescu: "Pe-al nostru steag e scris unire!" până la hotel. Dar aci, nenorocire! Scara principală era de lemn și scârțâia îngrozitor. Oricât de încet și de atent ai fi mers, nu se putea să
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
Mai ții minte, nea Constantine, când ne închideai poarta și nu puteam să chiulim din pricina dumitale? ― Țiu, da' ce era să fac, dacă așa era ordinul onor-direcțiunii?! Am dat mâna cu el, nu fără emoție... Liceul, la fel de curat și de frumos, ca și atunci! În anumite părți, câteva transformări, care nu ne interesau. Pe pereți, aceleași tablouri, istorice sau științifice, aceleași hărți frumos colorate, păstrate parcă neatinse, în ciuda atâtor și atâtor evenimente istorice. Clasa a VIII-a Modernă Aici!... ― Hai, mă
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]