7,411 matches
-
fumul Înăuntru. — Hai, lasă-mă să te hrănesc, a spus Caricaturistul Alcoolic, luându-i țigara cu marijuana din mână. S-a aplecat spre ea, cu pieptul lui păros lipit de trupul ei; a deschis gura, asemeni unui pui de pasăre orb, gata să fie hrănit. I-a suflat fuiorul de fum direct În gură; ea l-a tras nerăbdătoare În piept de parcă ar fi băut Însetată apă. Articolul Nouă: Dacă prăpastia dinăuntru te fascinează mai mult decât lumea dinafară, poți foarte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
vietate extraterestră - produs al unei evoluții divergente Într-un mediu planetar diferit. Astfel că este improbabil ca un extraterestru să vadă lumea așa cum o vedem noi. De fapt, s-ar putea să n-o vadă deloc. Ar putea să fie orb și să descopere lumea cu ajutorul unui simț hiperdezvoltat al mirosului, al temperaturii sau al presiunii. S-ar putea să nu existe nici un mod de comunicare cu o astfel de ființă, nici o platformă comună de dialog. Sau, cum spunea cineva, „cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
unui simț hiperdezvoltat al mirosului, al temperaturii sau al presiunii. S-ar putea să nu existe nici un mod de comunicare cu o astfel de ființă, nici o platformă comună de dialog. Sau, cum spunea cineva, „cum să-i explici unui șarpe orb poemul despre narcise al lui Wordsworth?“ Dar matematica era domeniul cunoașterii cel mai susceptibil de a fi comun. De aceea, rolul matematicianului În echipă era crucial. Norman Îl alesese pe Adams deoarece, În ciuda tinereții sale, avusese deja contribuții importante În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
-i simtă ai nimicului colți de fiară: acum, chiar acum, vorbește omul ruginit: în ploaie cântece de sete, zum face viața, zum ...latră câinii din pavaj fanfarele trecând pe biciclete și-un interior rezemat de alt interior, luna bătrână și oarbă doarme beată pe cerul de vizavi, fericirea e o armă caldă, îți tremură în mână ...preamilostivul târziu de scris, preacuratul frig de citit: schijele soarelui în oameni au asfințit AER CU SPINI Doi călăreți pe un cal arată bătrânul ceas
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
aerul acesta cu spini, Dumnezeu, odihnindu-se, are o reacție estetică SĂ FUGIM PE MARE? (final simfonic) Lui Gheorghe Grigurcu Vă scriu dintr-o lume urâtă, urâtă; din vârstă în vârstă ea a trecut la instinctul de supraviețuire, un cer orb, o limbă mută și trupuri scuipate anunță intrarea păcatului în Cetate, să fugim pe marea de alcool, să fugim ... vă scriu dintr-un om urât, numele lui nu mai este rugăciune, trece pe stradă urâțenia lui și tu te simți
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
hotărât, am inițiat, am făcut, am dres etc. Pe acest „eșafodaj” sumar schițat s-au clădit nedreptatea, cruzimea, sălbăticia represiunii ce a atins cota de sus în zilele revoluției. Cum a fost posibil? Puterea personală, puterea de grup, prostia, ambiția oarbă, ticăloșia îmbrobodită cu sloganuri „revoluționare” au modificat treptat, după un scenariu regizat diabolic, și cele mai simple „principii ideologice”, au manipulat sentimente, pasiuni, punându-le în slujba unei tiranii unice în istoria noastră. Poate că „funcțiile” mai modeste (ca orizont
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
hotărât, am inițiat, am făcut, am dres etc. Pe acest „eșafodaj” sumar schițat s-au clădit nedreptatea, cruzimea, sălbăticia represiunii ce a atins cota de sus în zilele revoluției. Cum a fost posibil? Puterea personală, puterea de grup, prostia, ambiția oarbă, ticăloșia îmbrobodită cu sloganuri „revoluționare” au modificat treptat, după un scenariu regizat diabolic, și cele mai simple „principii ideologice”, au manipulat sentimente, pasiuni, punându-le în slujba unei tiranii unice în istoria noastră. Poate că „funcțiile” mai modeste (ca orizont
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
scriu, am impresia că viața mea îmi aparține integral. nu o împart decît cu ecranul devenit un fel de oglindă abisală a ființei mele și cu tastatura pe care îmi alunecă degetele. De cînd am învățat să scriu după metoda oarbă, adică fără să mă uit la taste, existența mea a devenit un fel de pîlnie : mă scurg direct din creierul meu pe ecran. De ani de zile nu mai scriu pentru ceilalți, scriu doar pentru mine, pentru senzația de uluire
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
Din cînd în cînd porumbeii se mai zbat, cîte un intrus încearcă să-și facă loc în ciorchinele deja constituit și se mai prăbușește astfel cîte un album sau cît o carte... Vecinii mei rămîn însă total apatici, cu urechile oarbe și cu ochii surzi. nici cînd s-a prăbușit lampa cea mare din salon, întrucît porumbeii deveniseră prea grei pentru abajur, nimeni nu a tresărit în imobil, deși bufnitura a fost teribilă iar becul s-a făcut țăndări. nici prăbușirea
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
aprofundez, să închid ochii și să mă las ghidat numai de degete, și dacă degetele mele se izbeau de ceva străin să-i spun numaidecît. Ce puteam să fac ? exploram cu ochii închiși și cu ambele mîini, ca un pianist orb, acel corp expus total, în căutarea unor cratere artificiale, a unor cicatrici ascunse, a unor accidente de natură să mă facă să tresar. — ei ? — nimic, Domnișoară. sunt singurul dumneavoastră locuitor. nicio altă urmă de intrus. erau însă și zile, cum
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
de cafea, așa rece cum era. De data aceasta bău lichidul fără să-l mai îndulcească, avea nevoie de ceva amar în gură pentru a putea continua să reflecteze la problemele umanității. CInCIsPreZeCe : Dispariția biodiversității. Da, da, da. omenirea era oarbă, stupidă, indiferentă în fața acestui fenomen - dispariția unor specii întregi de plante și animale. Brusc, creierul domnului Busbib reacționă actualizîndu-i o informație îngurgitată cine știe cînd, poate că în urmă cu cîteva luni sau chiar doi trei ani : pe planetă dispăreau
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
rotile (anii paravanului japonist și ai velocipedului smintit), când orașul Rosario și-a deschis galant fălcile În fața unui imigrant italic; ba mint, a unui băiețaș italian. Eu Întreb: cine era acela? Eu răspund: don Commendatore Sangiácomo. Analfabetismul, maffia, intemperiile, Încrederea oarbă În viitorul Patriei i-au servit drept piloți de cabotaj. Un bărbat consular - confirm: consulul Italiei, contele Isidoro Fosco - a intuit dantelăria morală a tânărului și nu de puține ori i-a dăruit sfaturi dezinteresate. În 1902, Sangiácomo Înfrunta viața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
Ce armonie, ce inepuizabilă lecție de integrare! Cred că tu pari o țestoasă și mâine mă vor lua drept un galápago etcetera, etcaetera! În zadar am trece sub tăcere faptul că această maiestasă panoramă e tulburată, măcar periferic, de loviturile oarbe ale unor Aristarhi. Cum se Întâmplă Îndeobște, opoziția dă de-a dura cu cei mai contradictorii, dar Canalul 7 anunță, parcă ar fi cireașa de pe tort, că Baralt n-a inventat nimic, că aici au ajuns deja, venind dinspre in
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
care la vremea aceea promova un Bureau de Relații cu Publicul la Centrul Producătorilor de Lână, a dat publicității volumul intitulat Esența veșmintelor e paltonul, pe care avea să-l completeze mult mai târziu cu Să ne Îmbrăcăm! Asemenea lovituri oarbe au avut răsunet În nucleul tinerilor care, Înpinși de elanul foarte comprehensibil de a se realiza, s-au dat de-a dura În stradă, Învăluiți În Costumul Total, care nu lăsa nici o portiță de ieșire și Îl Îngloba pe fericitul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
ochelarii negri care obstruează ce-i afară și ne distrag atenția de la ce-avem Înăuntru. Blake Îi face un copil unei tarabagioaicei pentru ca acesta să contemple realitatea. Primele sale preocupări au fost să-l anestezieze pe vecie, să-l lase orb și surdo-mut și să-l emancipeze de miros și gust. Și-a luat, de asemenea, toate precauțiile posibile, pentru ca alesul să nu aibă conștiința propriului trup. Restul l-a aranjat cu ajutorul unor dispozitive care luau asupra lor respirația, circulația, asimilarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
sole alle spalle." Asta era deci, nemții zboară întotdeauna cu soarele în spate. Pentru Pangratty amănuntul nu era deloc un mister, știa demult, chiar el și-a dat seama că tu venind dinspre soare adversarul practic nu te vede, e orb, iar el își mărește dimensiunile, ca și cum l-ai privi printr-o lupă. Știa, dar spus de Balbo amănuntul era de-a dreptul senzațional pentru toată lumea. Cine să-i mai asculte pe cei care doar știau și ei de multă vreme
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
zi călăresc ori cel puțin trec pe la grajduri, potcovesc singur, țesăl, șterg cu paie, adap, știu să ajut o iapă să fete, potrivesc armăsarul, și știu să-l strunesc să nu-și schilodească picioarele cînd montează o iepușoară, e nebun, orb, neajutorat, îți spun eu că mă pricep, știu cînd capătă tignafes ori se rănesc la chișiță, știu să-i doftoricesc, pe unii i-am împușcat în ureche. Ei, asta, cînd îi bați ori cînd îi împuști în ureche au aceeași
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
Basarab Cantacuzino. O marionetă, o păpușă trasă de mîna uriașă, ca de plugar, a prințului. Altcineva decît Caraiman nu putea fi. Era singurul care trebuia să fie adus. Luat de ceafă ca un cățel, ca un pisic nou-născut și așezat, orb, neștiutor, fără voință doar cu dorințe, pe creștetul țării. A simțit că i se face frig. Nu putea fi decît un alt semn, un alt avertisment. Afară era plină vară, vremea cireșelor trecuse, frunzele se îmbîcsiseră de praf, mai toată lumea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
la arhiva pe care o ține Georgescu, locotenentul. Ca să vă faceți o imagine, cum să spun, cît de cît reală asupra grupului ar trebui să vă spun că deși erau foarte caraghioși între ei domnește o ierarhie severă, o supunere oarbă, dusă pînă la prostie. Sînt de-a dreptul stupizi, domnule Mihail, stupizi în înțelesul cel mai adînc al cuvîntului. Dacă te uiți la ei crezi că se joacă, ești convins că se maimuțăresc și se distrează de minune. Dar dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
în floarea vârstei, cu o mică mustață neagră și cu o expresie ca de icoană pe chipul său supt de suferință, nu-mi apare niciodată în amintire fără un adânc fior: e pentru mine semnul că pe această lume, destinul orb nu e atotputernic, că hotărârile lui pot fi smulse, că fulgerul intuiției noastre îl poate abate din mersul lui implacabil. Și că, odată înfrînt, el cedează mereu netezindu-ți drumul nu fără a-ți lăsa în conștiință de fiecare dată
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
alungând imaginea celor trei, gândul mi s-a îndreptat spre un om care, pe deasupra micimilor umane, era pasionat de cuvântul scris. Acolo, în fața hârtiei, mai puternică decât marmura, îmi spusese el odată, artistul forțează natura, dîndu-i un înțeles, în timp ce ea, oarbă, nu are unul... Miron Paraschivescu! Ce-o fi făcînd? Ultima dată, prin septembrie, fusesem cu el la o piesă și acolo, în plin spectacol, se ridicase și strigase să iasă Arghezi afară din sală. Firește, Arghezi nu era acolo, ci
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
ea, tocmai în Miroși, sub forța de a-tracție a bărbatului pe care îmi sugera că îl ura, dar pe care nu-l părăsea... Am lăsat lacul și am luat-o spre Vatra luminoasă. Taina în care era învăluită viața fratelui orb și a sorei lui mi se părea insondabilă. Nici nu vroiam s-o dezleg; mă duceam la Pavel atras de puternica lui personalitate, care se formase citind nu atât mult (biblioteca lui din cărți uriașe scrise cu cuiul tiu era
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
care mă făceau să simt că trăiesc, cum spune Hemingway, într-o sărbătoare continuă, dispăruseră și ele. Camuflajul aruncase la începutul războiului orașul în întuneric, și continua și acum, deși războiul era departe... Tramvaiele circulau seara cu așa-numitele lumini oarbe, care nu se vedeau de sus, și mergeau cu viteză redusă, iar în stații vatmanii se orientau după semne știute numai de ei. Orașul mi se părea acum mai misterios, fiindcă se vedea cerul plin de stele și cu întunericul
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
și că fusese trimis deocamdată într-un lagăr militar. L-am revăzut pe Sergiu Filerot după război. Arăta neschimbat, ca și Bezuhov, cu care semăna și la chip și la impulsul care îl determinase să se vâre singur în mecanismul orb al represiunii; scăpase ca și eroul tolstoian ca prin minune din fața plutonului de execuție, dar nu știam cum, în ce împrejurări, fusese mareșalul însuși cel care îi comutase pedeapsa, sau altă autoritate militară din ordinul acestuia, în urma unui raport favorabil
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
muzeelor de către mulțime, caii de rasă ai lui Saddam Husseim pe care oamenii ignoranți i-au înhămat la plug, și mi-am zis că lucrurile sunt foarte grave. În Afganistan n-a existat nici o minimă etică a războiului, cu bombe oarbe care au făcut victime nevinovate. E adevărat, unii spun că nu poți alătura „etică“ și „război“; ba da, chiar în Franța anumiți gânditori creștini au provocat o mare dezbatere în timpul celui de-al doilea război mondial. Dar în Afganistan ar
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2212_a_3537]