8,218 matches
-
fiul lui, adăugase ea. Tatăl tău și cu mine am trăit aproape nedespărțiți în perioada captivității noastre și mi-a fost destul de greu să o fac pe Excelența sa să creadă că ești copilul lui. Dacă îți spune vreodată, să te prefaci surprins." ― Deci fiica ambasadorului era într-adevăr a dumneavoastră? întrebă Marin încet. Interesul manifestat față de Delindy era de natură paternă? Dictatorul zâmbi. ― E o fată minunată. Sunt mândru că am o asemenea fiică. ― Dar, insistă Marin prudent, cum a acceptat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85099_a_85886]
-
cu ceva. Era de acord cu Annette Tadmor care făcea haz de clișeele feminității misterioase, Greta Garbo, Beatrice, Marlene Dietrich, Dulcineea, dar considera că ea greșea aruncând mantaua misterului pe umerii sexului masculin: cu toții suntem cufundați În minciună. Cu toții ne prefacem. Dar adevărul gol-goluț e că fiecare din noi știe exact ce Înseamnă compasiunea și când trebuie să o acorde, Întrucât fiecare din noi tânjește după un pic de milă. Însă când vine momentul În care avem datoria să deschidem poarta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
gol-goluț e că fiecare din noi știe exact ce Înseamnă compasiunea și când trebuie să o acorde, Întrucât fiecare din noi tânjește după un pic de milă. Însă când vine momentul În care avem datoria să deschidem poarta milei, ne prefacem că nu știm nimic. Sau că mila și compasiunea nu sunt decât niște forme de umilință ieftină, ceva Învechit, sentimental. Sau că asta e situația, ce se poate face, de ce tocmai eu. Probabil că asta a vrut să spună Pascal
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
mele, pe jumătate plin cu lapte, și l-am golit. Nici măcar prima mea pretenție din prima seară la Marseilles nu mi-a pătat reputația: —Vrea un pahar cu lapte, și carne. Au scuturat din cap și au plescăit din limbă prefăcându-se îngrozite: —Tu nu știi nimic? Prima a vorbit o femeie mică cu părul alb și rar, așezată în spatele meu, la rând. —Mănâncă lapte și carne. Deci e eretic. Și-a ridicat ochii apoși spre tavan, agitând spre cer un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
cei cu ambii părinți evrei, cei cu patru bunici evrei, cei care erau evrei 100% și cei care aveau doar o picătură de sânge evreiesc de la vreun strămoș aproape uitat. Dar aici, în America, era altă poveste. Aici te puteai preface că ești leagănul istoriei. Aici o fată al cărei păr strălucitor nu fusese niciodată ras și a cărei piele gingașă nu fusese niciodată tatuată și al cărei corp palid și răsfățat nu fusese niciodată aruncat în noroi ca să servească drept
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
m-a ajutat să înțeleg anumite lucruri. Prin „anumite lucruri“ se referea la mine. Nu aveam să îi spun că a sta într-o sală de teatru două ore și jumătate și a te uita la niște actori care se prefac că le este foame și frică și sunt sortiți morții nu o ajuta să mă înțeleagă. O iubeam pentru că nu mă înțelegea. De aceea mersesem mai departe când fata de la Marseilles îmi aruncase zâmbete strălucitoare ca monedele noi. Nu mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
văzusem numele pe lista supraviețuitorilor de la Crucea Roșie. Citisem despre el într-un articol scris cu ocazia publicării jurnalului. Dar acele reportaje erau la fel de iluzorii ca și zvonurile. Acum el se afla în bucătăria mea. Nu puteam să mă mai prefac că nu există. Ești ca un fiu pentru mine, obișnuia el să spună, când îi aduceam mâncare în spitalul de la Auschwitz. —În Basel, spuse Madeleine. Luă o scrisoare de pe masă și începu să îmi citească din ea. —Herbstgasse 11, Basel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
tranzit de la Westerbork. Și tot încerca să se păcălească sau doar să mă păcălească pe mama și pe mine. Chiar și atunci când ne strigau numele pentru transportul spre est și cu toții știam ce însemna asta, el încă încerca să se prefacă. Van Pels, strigă ofițerul când au ajuns la „p“. Parcă era lătratul unui câine furios. Hermann. Ne-am ținut răsuflarea. Auguste. Mama începu să plângă. Peter. Cel puțin aveam să fim împreună, spunea tata, dar nu se uitase la mine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
să persiste atât de mult, chiar și după ce pericolul trecuse. Mi-am amintit când am dat peste el la vamă, în ziua când am ajuns în America. Căuta pe cineva care îl cunoscuse pe tatăl său. Căuta amintiri. M-am prefăcut că nu știu pe nimeni cu numele de Pfeffer. Mă protejam, dar îl cruțam și pe el. Ultima dată când îl văzuse pe tatăl lui, Pfeffer stătea pe un peron, fluturând mâna în semn de adio spre un tren plin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
el decât pentru mine. Werner e aici, în America. În California. Dar nu mai este Werner Pfeffer. Acum își zice Peter Pepper. E un bărbat în toată firea și poate să facă ce vrea, dar eu nu pot să mă prefac că sunt fericită. Ar fi trebuit să rămână Pfeffer. Măcar atât îi datora tatălui lui. I-am dat dreptate. Nici eu nu îmi schimbasem numele, deși eu îi datoram mai puține. Bineînțeles, nu a trebuit să o fac. Un adevărat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
stâlp al comunității, dar asta nu însemna că nu puteam fi deportat sau exilat. Am început cu băiatul din jurnal. —Mă credeți? am întrebat după ce termină de notat. —De ce nu? —Otto Frank nu m-a crezut. Cel puțin s-a prefăcut că nu mă crede. I-am spus despre scrisoarea către Otto și despre răspunsul de la avocații lui. Poate nu se preface. La urma urmei, când numele dumneavoastră nu a fost pe lista de supraviețuitori, a tras concluzia că sunteți mort
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
credeți? am întrebat după ce termină de notat. —De ce nu? —Otto Frank nu m-a crezut. Cel puțin s-a prefăcut că nu mă crede. I-am spus despre scrisoarea către Otto și despre răspunsul de la avocații lui. Poate nu se preface. La urma urmei, când numele dumneavoastră nu a fost pe lista de supraviețuitori, a tras concluzia că sunteți mort. Trăiește cu această tristețe de mult timp. Poate că e prea dureros pentru dânsul să mai nutrească vreo speranță. — Dacă este
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
visele urâte? Ceva mai mult decât atât. I-am spus că m-am ridicat în picioare la tribunal și că am strigat adevărul și că le-am spus oamenilor cine sunt. — Nimeni nu m-a crezut. —Toți acești ani, te prefaci că ești altcineva, acum nimeni nu te crede că ești tu și ți-au rănit sentimentele? — Nu îmi pasă dacă mă cred. Dar aș putea să îi ucid pentru ce i-au făcut tatălui meu. Acum ești iar un ucigaș
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
simțul a tot ce este frumos în lume.” Dan Simonescu 727. „Să te ferească Dumnezeu de omul care n-a citit decât o carte, acela ajunge mai curând sau mai târziu la o sistemă absolută, merge până la a voi să prefacă societatea după capul său, după ideile ce și le-a format; uită adevărurile sociale cele mai fundamentale, uită că progresul moral este libertatea și că progresul material este de a produce cât se poate mai ieftin, de-a pune pe
MEMORIA C?R?II by NICOLAE MILESCU SP?TARUL () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84375_a_85700]
-
și să nu știe ? În cartea lui Alice, o chema „Maria cea fără de prihană” și era o femeie irascibilă, fără nici un fel de vino-ncoa, o ratată ridicolă. Evident, timp de nouă ani, Alice nu făcuse altceva decât să se prefacă atunci când aplaudase reticența ei față de întâlnirile amoroase și complicatul ei proces de selecție, care, până atunci, eliminase toți bărbații buni de însurat. În sufletul ei, Alice râsese în hohote. Telefonul a început să sune și Mary a tresărit, dar, din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
Irene s-au privit în ochi preț de câteva secunde, iar Alice a simțit durerea provocată de ceea ce era limpede: Irene n-o plăcuse nici înainte de toată tevatura cu romanul. Ce realizare, ce demonstrație extraordinară de actorie din partea amândurora: se prefăcuseră că sunt prietene ani de zile. Am și niște interese ascunse, cum zice tata, a continuat Drew râzând, apoi le-a întins tuturor niște pliante. Chestie pe care pot s-o accept. Cel puțin nu mai fac tâmpenii. Mă trezesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
Sunt urși pe-aici ? Lei de munte ? Pot să am și eu caiacul meu ? Drew a râs. Stai puțin, a zis el. Câte-o întrebare o dată. Apoi Drew l-a ridicat pe Danny pe-un pietroi și, politicos, s-a prefăcut că avea tot timpul din lume la dispoziție ca să răspundă la întrebările unui copil de unsprezece ani, când, în realitate, el trebuia să descarce proviziile, să pregătească masa, să așeze vesela și să instaleze corturile. Condusul unei bărci pe cel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
s-ajungem la cascadă până se face noapte de tot. John a făcut un pas înapoi. Deci nu te-a concediat ? Drew a izbucnit în râs. Probabil că nu pe bune. Eu și tata avem o înțelegere nerostită. El se preface că eu sunt nebun, iar eu mi-l închipui ca pe-un actor într-un film cu John Wayne. Ne ferim de tot ceea ce ține de realitate. Ăsta e singurul mod prin care reușim să rezistăm. John s-a bătut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
Charlie a spus: Cum mi-ai zis ? Danny a ridicat din umeri. Trolule. Charlie a strâns pumnul, dar brațul nu i s-a mișcat din loc. Ciudatule. Când adulții s-au întors cu ochi roși, Danny și Charlie s-au prefăcut că stătuseră tot timpul pe plajă. Ellis și John au cărat generatorul în casă; Drew a luat telefonul prin satelit ca să anunțe că, dincolo de creastă, incendiul de pădure părea să se extindă. Charlie și Danny s-au uitat amândoi către
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
-te la culcare, i-a spus Irene și-a tras fermorul cortului. Te rog. Am auzit - Alice a prins iar un zgomot foșnit. Venise chiar din spatele ei. S-a întors, dar tabăra era pustie. Ultima bucată de lemn s-a prefăcut în scrum. Irene și-a stins lumina și-a refuzat să mai răspundă. Aproape de intrarea în cortului Jinei se vedea o încâlceală de păr roșu și blond, dar nimeni n-a mișcat. Cortul lui Mary nici nu fusese montat; Alice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
de arme. Danny s-a repezit în față și și-a înfipt bățul-suliță într-un gâtlej imaginar. Apoi puștiul a ridicat pumnii în semn de victorie, iar Charlie a scos un urlet mai animalic decât al animalelor pe care se prefăceau că le vânau. Jina s-a prins cu mâinile de mânerele scaunului. Dintr-o dată a realizat ce norocoasă e, în realitate, mama unui puști care e preocupat numai de jocurile video. Drew a aruncat o foaie de cort peste bucătăria
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
dus în cabană și-a închis ușa în urma ei. A terminat patru romane în trei zile, inclusiv Să Ucizi o Pasăre Cântătoare ( n. trad. roman al scriitoarei Harper Lee, pentru care aceasta a primit în 1960 premiul Pullitzer ). S-a prefăcut că Atticus Finch era tatăl ei și că, într-un final, majoritatea oamenilor face ceea ce trebuie. Pearl a citit în funcție de gusturile lui Ellis. Trei cărți despre complexitatea momelilor pentru pești, șase westernuri, două volume cu opere clasice ale lui Shakespeare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
FBI la Mackay Bay. Zach s-a îndreptat de spate. Mama mi-a zis c-ai fost născut să călărești râurile, a intervenit Danny. Zach și-a strâns și el pumnii. Când brațele au început să-i tremure, s-a prefăcut că-i e frig și-a început să și le frece pentru ca pasămite să se încălzeacă. Și mie mi-a zis același lucru despre tine, a răspuns el. Danny s-a uitat la maică-sa. Da, sunt destul de tare. Ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
a da bună ziua, întrebă: - Dar ce a pățit dumneaei la ochi? Rim puse ochii lui miopi și admirativi asupra ochilor mici și cafenii ai fetei, care, în adevăr, momentan avea privirea nițel încrucișată, din sforțarea de a se ascunde și preface în fața musafirei nedorite. Rim, firește, constată că ochii erau frumoși și Nory invidioasă. Baba aduse un tacâm și Nory se așezase între Rim și Lina. 21V> La masă erau perișoare cu smântână. Lina și baba păstrau în menu-ul lor mâncări
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]
-
milă, neputând înțelege, lua de tălmaci pe Marcian, care citea proza aiurită a verișorului cu un profil grav și cu cellalt malițios. Pasiunea bietului Maxențiu pentru Elena îi procura ocazia unei permanente și inofensive tachinării. Interpreta frazele obscure și se prefăcea a fi un amic, desigur mai recent, dar foarte gelos pe acele privilegii. Amenință cu plecarea și cerea dreptul de a scrie. Deși cordial și glumeț, subiectul tachinării lor era nou și gingaș, de aceea rămâneau adesea șovăitori și gânditori
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]