8,366 matches
-
În graba mare toți ca unu, da fără Năsosu, care a cărat-o liber chiar din primu patio, și p-ormă am văzut că lipsea lanțu dă alamă dă la water. Coloana vie oglindea păturili soceale: dușmanu omului Își da coate cu bufonu, ăl de la 0,95 cu ăl de la 0,60, parazitu nerușinat cu Paiu Fioros, cerșetoru cu pomanagiu, neobrăzatu ăla dă zulitor dân caraimane, dă nu are tact dă nici o culoare, cu marile scrushante. Vechiu spirit dă han a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
1946) MARTORUL Isaiia, VI, 5 — Că bine le mai zici, nea Lumbeira. Egzistă spirite pă bune căpoase, care preferă mai bine o rație dă băsmiri, care chiar și Nunțiu cască când le aude a mia oară, În loc de-o dezbatere cot la cot despre o chestie care nu șovăiesc să cânt că-i cea mai cea. Tu caști fleoanca, că stai gata să-ți frângi gâtu, să-i tragi o sentență-bombă pă nemurirea sufletului și, chiar nainte să-ți iei biștarii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
Isaiia, VI, 5 — Că bine le mai zici, nea Lumbeira. Egzistă spirite pă bune căpoase, care preferă mai bine o rație dă băsmiri, care chiar și Nunțiu cască când le aude a mia oară, În loc de-o dezbatere cot la cot despre o chestie care nu șovăiesc să cânt că-i cea mai cea. Tu caști fleoanca, că stai gata să-ți frângi gâtu, să-i tragi o sentență-bombă pă nemurirea sufletului și, chiar nainte să-ți iei biștarii, Îți bagă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
plătea oalile sparte caii lăturași, care sudau dân cap În copite, ca să mă scoată la liman din glodu zăpeziu, dacă nu dintr-un costament În proiect. Când sus, când jos, io știam să mă umilesc În circuitu dă opt sute de coți, care nu-l accepta ăilanți purii, nici măcar cu gogoașa aia dă tombolă pentru scrierili lu ghiuju Palomeque. Bastion dă progres, că aia am fost io mereu, pă bune, că mandea luam delicat pulsu pieții, pentru nou departament dă căpușa porcinelor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
bag pă ambile urechelnițe istoria cârnățoasă c-o tărășenie care tu ipso facto ai să ceri prezența lu gagiu și-ai să-i topești Într-un mate patriot un meniu cât casa, că p-ormă, nici dă dai roată doi coți În jur, nu mai lasă nici pic dă untură. Ce șozuri mai duce vântu pă aripi, coane Lumbeira! Mai nainte să-ți Îngropi molarii În pudinca asta ingleză, totu se schimbă pe nesupă samă și dă unde până mai ieri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
s-adune În buzunare. Ismael Larramendi - don Matecito, după polecră - mi s-a arătat purtător dă biciclete dă modistă, mustăți dă focă bifurcată și batistă dă capulzan care-i coperea tot grumazu. Statu i s-a mai strâns c-un cot când i-am trântit cartea dă vezetă care acum Îți scot privitorii cu ea din buricu de-ți ține loc de moacă și unde-ai să vezi scris, pă hârtie Vitroflex și cu letere Polanco, „T. Mascarenhas, Ultima Oră“. Nainte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
și-am Început să mă rog. M-a inundat o prospețime și cre că foarte repede s-a pus bezna. O săptămână după, am aflat că io nu mai gândeam În timp. Pă bune, conașule Larramendi, când s-a-mplinit ăi doi coți dă pedeapsă, mi-a părut că s-au dus dântr-un foc. I-adevărat că Domnu Îmi dase viziuni căcălău, toate miștoace pă veridic. Când don Wenceslao Îmi parola, să Îndulcea la moacă. Dă la bun Început io am suspicionat că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
sutană, au dezarmat-o dă juma pă Locarno, care ne-a Învitat În bucătărie. Nimeni n-a rămas fără taburet, iar fața dă masă dân papură s-a umplut pă loc cu pete dă tuco și vin. Ne-am pus cot la cot nainte dă unu și-am rămas lipiți până-n cinci. Tăcerea Împunătoare, care făcea pregnant mestecatu lu ăia cinci, ne-a făcut pe toți să tacem. Odată umplat burdihanu, Monsenioru s-a pus pă perorat. Cu elocința care o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
dezarmat-o dă juma pă Locarno, care ne-a Învitat În bucătărie. Nimeni n-a rămas fără taburet, iar fața dă masă dân papură s-a umplut pă loc cu pete dă tuco și vin. Ne-am pus cot la cot nainte dă unu și-am rămas lipiți până-n cinci. Tăcerea Împunătoare, care făcea pregnant mestecatu lu ăia cinci, ne-a făcut pe toți să tacem. Odată umplat burdihanu, Monsenioru s-a pus pă perorat. Cu elocința care o trasmite amvonu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
dispărea și locul lui era luat de cineva nou. Niciodată nici un funcționar deja aparținător Serviciului nu a luat locul altuia. Această stabilitate, această încremenire, asigura o perfectă "funcționare realistă" după cum spunea chiar Mihai Mihail, nimeni nefiind tentat să dea din coate, pentru a urca și toți străduindu-se să-și păstreze locul printr-o cît mai bună și eficientă activitate. Tot Mihail introdusese secretul absolut al veniturilor, nimeni din Serviciu neștiind cîți bani încasează un altul, lefurile și alte prime fiind
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
și Crama lui Hariton în al patrulea an de la plecarea prințului nici măcar n-a mai fost întrebată de firma Mott de cantitatea disponibilă pentru a fi transportată la București. Așa că vinul a rămas să doarmă în butoaiele uriașe, într-un cot al unei galerii. A urmat anul celălalt, Hariton a găsit și pentru vinul nou tot niște butoaie vechi, în alt capăt al pivniței și era foarte liniștit, zece ani la rînd putea să bage tot vinul în Cramă, loc era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
jucării fermecate, nici unul nu riscase mai puțin decît Balbo atunci cînd zburase, moartea e aceeași pentru toți care se leagănă deasupra pământului, sprijinindu-se pe nimic, în schimb, macaronarul se îneca în glorie și admirație, pe cînd ei își rodeau coatele prin birouri și stăteau smirnă în fața unui pifan cu tuleie la gură care urcase în grad ca furnica pe cireș. "Trăim zorii unei noi lumi, o lume a tehnicii și a curajului, de fapt a curajului și a tehnicii, pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
putință, era foarte înfierbîntat locotenentul, atmosfera, băutura poate și simplul motiv că la recepție n-au fost invitate nici un fel de doamne, probabil că Basarab avea părerea sa foarte personală și originală despre ceea ce înseamnă "camaraderie", îl cuprinse ușurel de cot și zise: "Credeam că D'Annunzio, eram absolut convins că e vorba de poetul D'Annunzio, uite cum greșeam și nici nu-mi dădeam seama." Georgescu se prosti ori se lăsă prostit și întări foarte ritos, "nu, excelență, a spus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
frenetică, se muncea ziua întreagă, noaptea mărăcinii, scaieții erau arși în ruguri, nu era urît cum clipeau focurile pe culme, auzise că șanțurile, șanțurile lui, fuseseră astupate cu totul, se organizaseră chiar două parăzi, muzică de fanfară și defilare militărească, cot la cot, a detașamentului de "gardă civică". August Stoicescu nu stătuse pe treptele magazinului de fierărie ca să primească onorul, cum era de așteptat, ci se găsea chiar în fruntea flăcăilor, care stârneau praful plini de zel. În locul lui stătuse maiorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
muncea ziua întreagă, noaptea mărăcinii, scaieții erau arși în ruguri, nu era urît cum clipeau focurile pe culme, auzise că șanțurile, șanțurile lui, fuseseră astupate cu totul, se organizaseră chiar două parăzi, muzică de fanfară și defilare militărească, cot la cot, a detașamentului de "gardă civică". August Stoicescu nu stătuse pe treptele magazinului de fierărie ca să primească onorul, cum era de așteptat, ci se găsea chiar în fruntea flăcăilor, care stârneau praful plini de zel. În locul lui stătuse maiorul Stavri, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
să nu vorbești. El sugera și încuviința, dar nu mai voia să scoată un cuvînt. "Vrei să spui că e vorba de... de domnul Caraiman?" își luă seama Bîlbîie, cu toate că în lăptărie nu mai era nimeni în afară de proprietarul adormit în coate, sprijinit de tejghea. Se vedea că n-are chef de negustorie, noaptea trăsese un chef serios cu pelin de mai. Adjutantul îl privi fix pe Bîlbîie, acesta se mai liniștise, după o clipă de ezitare se ridică de la masă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
pe domnii judecători, altfel, cine știe, o să trebuiască să-și ceară și scuze. Pentru că în spatele lor, și în spatele Comitetului care s-a instalat la Vladia, trebuiau să se găsească persoane foarte importante. Persoane care, deși își bagă mîna pînă la cot în sac, nu poți să le prinzi de încheietură oricum, iar dacă greșești, într-adevăr trebuie să-ți ceri iertare. Aici trebuia cu adevărat să intervină. Și trebuia să o facă într-un fel încît sa nu poată fi acuzat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
strîmbătatea, dezordinea și confuzia pe care o alimentează străinii și escrocii intelectuali. Asta este Europa lor. De la Costache Rosetti nu mai poți trăi în Valahia din cauza Europei, toți te iau cu gura pe dinainte ca să poată vîrî mîna pînă la cot în averea Țării. Bună creșterea și bunăcuviința au fost izgonite ca să le ia locul obrăznicia și paraponul europenesc. Dar ce știu ăștia despre Europa? Vînd ce-au cumpărat! Toți vor drepturi și nimeni nu-și duce la capăt îndeplinirea datoriei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
parcă m-a mai răcorit. Am intrat îndărăt pe poartă și m-am întors în pat. Dimineața m-am uitat să văd de la ce distanță sărisem. Mi s-a părut că am visat, deși aveam bărbia vânătă și mă dureau coatele și genunchii. Nu înțeleg cum de n-am murit, sau nu mi-am rupt picioarele. A doua zi spre prânz s-a afișat în hol lista celor reușiți la examenul de bursă. Eram în capul ei, pe toată școala, cu
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
mic gest "de la inimă la cer" și rosti: - Trăiască Legiunea și Căpitanul! În spatele biroului un ins fără cămașă verde și diagonală, cum erau unii pe care îi întîlnisem pe coridoare, lucra cu capul în hârtii. Două telefoane se aflau lângă coatele lui. Nu răspunse la salut. - Gheorghe, ai adus armele? zise el într-un târziu. - Le-am adus, camarade... - Mâine dimineață te duci la adresa asta și ridici lăzi de muniție. Și îi întinse o hârtie. Și atunci mă văzu și îl
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
intensă de jubilațiune: cu o acuitate având de partea mea începutul vieții, nu mă speria nebunul lui Gogol, și contrariu a ceea ce îmi spusese orbul, râdeam de Dobcinski și Bobcinski, de Manilov și de Sobakievici... Rămâneam pierdut ceasuri întregi cu coatele sub ceafă, în mica odaie a lui Nilă, de la mansardă, stăpânit de admirație pentru marele Gogol, ale cărui rătăciri nu mă interesau și nu vroiam să le cunosc și dorind să scriu ca el, să surprind și eu, asemeni lui
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
fălci puternice, care făceau din chipul lui ceva pătrat. Privirea îi era dominatoare, dar turbure, frizura neagră, înaltă, umerii lați, gâtul vânjos. Purta un costum bej care stătea pe el ca pe-un cal, nu se mula, se strâmba din coate și la revere. Îi cunoșteam pe zbanghiii ăștia, erau din altă lume decât a noastră, cum mă vedeau, nu știu de ce, mă amenințau: "Bă, al lui Pațac!" Nu spuneau mai mult, dar destul să simt o ură ucigașă împotriva lor
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
Nu, am plecat toți, părinții sunt la Brașov. - Și sora ta, ce face? - Ea a rămas. - S-a măritat, atunci, cu băiatu-ăla? - Da, s-a măritat, au rămas în casa noastră. - Și voi de ce ați plecat? Codrin își puse coatele pe masă și mă privi țintă câteva clipe lungi. Privirea îi sticlea, ai fi zis că își frâna cu greu o veselie, bucuria aceea a lui de a trăi care în fața mea îl stăpânea ca mai înainte. Și astfel, în
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
celălalt, din 1916. Și mi-au adus cartea mie. Am citit versurile. Erau frumoase, împotriva războiului. Am scris după lectura lor un articol, spunîndu-i povestea, pe care o încheiam așa: Și poate că a murit cu fața către țară, către cotul Carpaților, unde cu douăzeci și șapte de ani înainte murise tatăl său cu fața la dușmanul de-atunci..." - Și cum a apărut, Ioane? l-am întrebat. - A apărut! O sî-ți spun... Să-ți povestesc acum episodul articolului Teatru în Norvegia. Într-o
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
Ba totuși mmmnu. Ca să nu ne încontrăm degeaba, am trecut grabnic la literatură, spre care-am fost împinsă, ca spre-o capcană, de ghidușii organizatori ai Studentfest-ului. Deși nu critica de poezie-i meseria mea, am zis acum o lună, cot la cot cu Daniel Vighi, că da, vrem să-i lansăm pe Komartin și Manasia la Cărturești. Dar pe măsură ce se apropia ziua cu pricina, pe măsură ce auzeam că atelierele de poemațioane, maratoanele de lectură, dezbaterile junilor poeți zbârnâie, mi se chircea
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2212_a_3537]