8,653 matches
-
a ieșit din spital, m-a întrebat ce s-a întâmplat, de ce team lăsat. Așa a întrebat sărmana și m-a rugat să te iert... Mia fost milă, am mințit-o, i-am spus că totul este bine, că suntem fericiți și că la vară voi merge cu fata la ea; a crezut săraca... A insistat să te întreb dacă vor strămuta și cimitirul și, dacă va fi așa, pe ea unde-o vei duce? Camera se cufundase în întuneric. Nu mai vorbea
MASTODONTUL DE NISIP by Ilie Cotman () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1661_a_3000]
-
Ghiță. Elena adormi imediat. Nu simți când mama soacră făcu focul și nu auzi când strigă la un vecin să-i taie o găină. Dormea liniștită, cu o mulțumire copilărească pe chip. Poate visa ceva frumos sau poate chiar era fericită că se întorsese în acel cătun, chiar așa ciopârțit, de ani și de oameni. Capitolul 2 În tot cursul nopții de 22 spre 23 decembrie, luminile de la casele care nu fuseseră demolate din satul fraților Tălparu rămaseră aprinse. De fapt
MASTODONTUL DE NISIP by Ilie Cotman () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1661_a_3000]
-
care se respectă. Prin urmare, nu veți putea ghici de la început, după frunte și ochi, nas sau bărbie, dacă la sfârșit se va sinucide, va muri asasinat sau de moarte bună, dacă se va însura din dragoste și va fi fericit (sau nefericit), cum se întâmplă nu numai în romane, ci și în realitate. Nu mai spun nici cum era îmbrăcat când l-am întâlnit, întrucât mai are, știu precis, și alte costume, și mă tem că s-ar supăra dacă
Jucătorul by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1257_a_1933]
-
din modestie. La ei, cel puțin, răutatea nu-i o instituție națională. De fapt nu sunt medic. Dacă vă interesează, înainte de a veni aici eram avocat. Acum sunt judecător-penitent. Dar îngăduiți-mi să mă prezint: Jean-Baptiste Clamence, sluga dumneavoastră. Sunt fericit să vă cunosc. Vă ocupați fără îndoială cu afacerile? Aproximativ? Excelent răspuns! Și judicios: totul, în ceea ce ne privește, e aproximativ. Vă rog, îngăduiți-mi să fac pe detectivul. Aveți aproximativ vârsta mea, privirea atotștiutoare a omului de patruzeci de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85071_a_85858]
-
port? În noaptea asta o să fie ceață pe Zuider Zee. Plecați? Iertați-mă dacă v-am reținut. Cu îngăduința dumneavoastră, nu veți plăti. La "Mexico City" sunteți ca și la mine acasă și vizita dumneavoastră m-a făcut nespus de fericit. Mâine, desigur, voi fi tot aici, ca și în celelalte seri, și vă voi accepta cu recunoștință invitația. Care e drumul... V-ar supăra \ așa ar fi mai simplu \ dacă v-aș întovărăși până-n port? De acolo, după ce veți înconjura
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85071_a_85858]
-
care era limpede că-l merită, să ridic de jos un obiect ce-i scăpase din mână vreunei doamne bătrâne și să i-l dau cu un zâmbet bine știut sau să cedez taxiul cuiva mai grăbit decât mine, eram fericit ziua întreagă. Trebuie să vă spun chiar că încercam o adevărată bucurie în acele zile când, transporturile publice fiind în grevă, aveam prilejul să-i iau cu mine în mașină din stațiile de autobuz pe unii dintre nefericiții mei concetățeni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85071_a_85858]
-
Alergam astfel, gustând clipă de clipă fericirea dar nesăturându-mă niciodată de ea, fără a ști unde să mă opresc, până în ziua, până în seara, mai bine-zis, când muzica a tăcut și luminile s-au stins. Petrecerea la care am fost fericit.. Dar îngăduiți-mi să-l chem pe prietenul nostru, gorila. Dați din cap, în semn că-i mulțumiți, și mai cu seamă beți cu mine, căci am nevoie de simpatia dumneavoastră. Văd că declarația mea vă uimește. N-ați simțit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85071_a_85858]
-
aveam locuința. Era unu după miezul nopții și cădea o ploaie măruntă, un fel de burniță, iar rarii trecători se grăbeau către casele lor. Tocmai mă despărțisem de o prietenă, care, fără doar și poate, dormea acum de mult. Eram fericit că merg pe jos, cu trupul puțin amorțit, dar calm, hrănit cu un sânge blând ca ploaia care cădea. Pe pod, am trecut pe lângă o siluetă întoarsă cu spatele, care, aplecată peste parapet, părea că privește fluviul. Uitându-mă mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85071_a_85858]
-
cu ele nu-l mai puteam da bărbaților, care adeseori nu mi-o iertau. Vedeți vreo ieșire dintr-o atare situație? Fericirea și succesele nu se iartă decât atunci când consimți să le împarți din plin cu alții. Dar ca să fii fericit trebuie să nu te ocupi prea mult de ceilalți. Altfel, toate ieșirile sunt închise. Nu ai de ales decât între a fi fericit, dar judecat, sau iertat, dar nefericit. Cu mine se făcea însă o nedreptate și mai mare: eram
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85071_a_85858]
-
succesele nu se iartă decât atunci când consimți să le împarți din plin cu alții. Dar ca să fii fericit trebuie să nu te ocupi prea mult de ceilalți. Altfel, toate ieșirile sunt închise. Nu ai de ales decât între a fi fericit, dar judecat, sau iertat, dar nefericit. Cu mine se făcea însă o nedreptate și mai mare: eram osândit pentru o fericire trecută. Trăisem vreme îndelungată distrat și surâzător, cu iluzia unei armonii generale, când, în realitate, judecățile, săgețile și batjocurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85071_a_85858]
-
gura amară, îndreptându-se către o muncă fără bucurie. Atunci, plutind cu gândul peste acest continent pe care-l stăpânesc fără ca el s-o știe, sorbind lumina de absint a zorilor, beat de cuvinte veninoase, sunt, în sfârșit, fericit, sunt fericit, v-o spun, și vă interzic să nu credeți că sunt fericit, sunt fericit de moarte! O, soarele, și plaja, și insulele bătute de alizee, o, tinerețe pierdută pentru totdeauna-n amintire! Iertați-mă, dar trebuie să mă culc din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85071_a_85858]
-
gândul peste acest continent pe care-l stăpânesc fără ca el s-o știe, sorbind lumina de absint a zorilor, beat de cuvinte veninoase, sunt, în sfârșit, fericit, sunt fericit, v-o spun, și vă interzic să nu credeți că sunt fericit, sunt fericit de moarte! O, soarele, și plaja, și insulele bătute de alizee, o, tinerețe pierdută pentru totdeauna-n amintire! Iertați-mă, dar trebuie să mă culc din nou. Mă tem că m-am cam înflăcărat; totuși, nu plâng. Uneori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85071_a_85858]
-
acest continent pe care-l stăpânesc fără ca el s-o știe, sorbind lumina de absint a zorilor, beat de cuvinte veninoase, sunt, în sfârșit, fericit, sunt fericit, v-o spun, și vă interzic să nu credeți că sunt fericit, sunt fericit de moarte! O, soarele, și plaja, și insulele bătute de alizee, o, tinerețe pierdută pentru totdeauna-n amintire! Iertați-mă, dar trebuie să mă culc din nou. Mă tem că m-am cam înflăcărat; totuși, nu plâng. Uneori ți se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85071_a_85858]
-
însușiri. Când ajungeam acasă (așa continuu să numesc locul unde am venit pe lume), uneori după perioade mari de timp, Bobiță nu numai că mă recunoștea dar mă întâmpina cu zgomotoase manifestări de bucurie. Știa el de ce era atât de fericit la sosirea mea... Fiind credincios, harnic și devotat stăpânilor și gospodăriei pe care o avea în pază, nimeni nu putea pătrunde în curte fără să se expună riscului de a fi mușcat, dacă Bobiță era slobod. Din această cauză era
Acorduri pe strune de suflet by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/773_a_1527]
-
la rugămintea mea, nodurile din care urmau să dea lăstarii roditori, ținea cu mânuțele lui stângace coarda până ce o legam de sârma de susținere. Îl lăudam pentru hărnicia și participarea lui la această importantă treabă iar el era încântat și fericit că îmi era de folos. Culegerea și arderea frunzelor uscate cu ouă de omizi din pomi îl atrăgea cel mai mult. Cu greu reușeam să-i temperez dorința de a se cățăra pe cele mai înalte crengi. Îi explicam cât
Acorduri pe strune de suflet by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/773_a_1527]
-
când încredințez hârtiei gândurile și trăirile mele sufletești. Acest fapt, aparent banal, mi-a inspirat un aforism cu profunde rezonanțe etice: Adevărata fericire a omului ar trebui să izvorască din izbânda că i-a ajutat și pe alții să fie fericiți. O altfel de proză Scriu Mi-am făcut condei din oiștea de la Carul Mare, cu peniță din geană de soare, ca să scriu. Scriu cu cerneală din pulbere de stele pentru a da strălucire și veșnicie cuvintelor dăltuite. Scriu cu litere
Acorduri pe strune de suflet by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/773_a_1527]
-
dorințe, a unui ideal, sau mai știu eu de ce? Tinerețea prin atuurile ei ar trebui să inducă o stare de fericire. Sănătatea, bunul cel mai de preț al omului, se cuvine să fie și ea un motiv de fericire. Suntem fericiți când descoperim și ne unim destinul cu sufletul pereche, pe care l-am căutat îndelung; când dragostea de cuplu a rodit și s-a născut primul copil și următorii; când am intrat în posesia căminului mult dorit; când copiii și-
Acorduri pe strune de suflet by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/773_a_1527]
-
simtă fericit. Așa că Dorinel a început să povestească despre fotbal, despre mingea care aleargă pe tot imașul, despre goluri, despre visul lui de a fi campion. Bunicul îl tot ghiontea, dar Dorinel povestea tot mai mult, dorind să îl facă fericit pe Ionuț și încercând să îl invite și pe el pe imaș. Până în clipa în care, Ionuț, zâmbitor, îi spuse: - Dorinel, eu nu voi putea juca niciodată fotbal. Picioarele mele sunt bolnave... am avut un accident. Dar mă bucur că
Povestiri din Casa Nordului by Maria Doina Leonte () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91564_a_93001]
-
imaș. Până în clipa în care, Ionuț, zâmbitor, îi spuse: - Dorinel, eu nu voi putea juca niciodată fotbal. Picioarele mele sunt bolnave... am avut un accident. Dar mă bucur că tu poți juca. Să joci și pentru mine și voi fi fericit. Dorinel, plin de uimire, privind picioarele imobilizate ale lui Ionuț, se uită la bunicul lui care era întors un pic într-o parte. Simți cum inima în pieptul lui bate așa de tare, de părea că voia să iasă afară
Povestiri din Casa Nordului by Maria Doina Leonte () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91564_a_93001]
-
ce doar el știa. Iată că ziua lui sosise cu pregătirile de rigoare. Musafirii soseau rând pe rând aducând cu ei cadourile frumos ambalate, unele mai mari, altele mai mici, unele în sacoșe cu figurine, altele în cutii. Dumitrel era fericit, se bucura de fiecare cadou, dar ceva îi distrăgea atenția. Mama intră la bănuieli; se gândea poate nu se simte bine, dar totul era în regulă. În momentul în care a sosit tortul, înainte de a sufla în lumânărele, Dumitrel îi
Povestiri din Casa Nordului by Maria Doina Leonte () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91564_a_93001]
-
Lui. Iisus îl ia în brațe, apoi se așează pe o buturugă și admiră un fluturaș ce se oprește pe mâna lui. Stau așa minute în șir, privind florile, lacul, rățuștele, cerul spre care ele zboară. Andrei e așa de fericit! De atâta fericire, își lipește umărul și fața de pieptul Lui Iisus. Simte o căldură mângâietoare când brațele lui sfinte îl cuprind. Oh! Ce bine e cu Tine, Iisuse! șopti Andrei. Dimineața bate în fereastra casei cu degete de lumină
Povestiri din Casa Nordului by Maria Doina Leonte () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91564_a_93001]
-
casele cu varul sărit și murdare de mâl, cu animalele speriate ce fugeau de orice picătură de apă scursă de pe o frunză. Doar râsul copiilor îi trezi la viață și lăsă să se vadă că satul este viu. Se jucau fericiți în noroi și pentru ei prăpădul nu era decât motiv de fericire. - Florin. Flăcăul tresări. Nu mai auzise de mult glasul copilăriei lui, tinereții lui și nu știa dacă să-l creadă sau nu. - Ai de gând să nu spui
Rădăcini by Bobică Radu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91637_a_92381]
-
fel. Eu... un copil. Încă mai cred în povești. În zâmbete sincere și prietenii. În gesturi dezinteresate și promisiuni duse la capăt. Cred că nimic nu e imposibil când suntem deschiși unii față de ceilalți. Cred în bucuriile simple. Poți fi fericit aruncându-te în cer de la înălțimea unui fir de iarbă. Voi ...cei ce pășiți prin sufletul meu, nu ucideți copilul din mine... VIAȚA CA UN FIR DE PĂPĂDIE I. Pe Maria am cunoscut-o la un vernisaj, organizat în cadrul unei
Viaţa ca un fir de păpădie… by Claudia Mitră () [Corola-publishinghouse/Imaginative/101021_a_102313]
-
palmele cuprins de nerăbdare. — Dragii mei cititori - începu el sfătos -, m am gân dit să vă ofer un roman în care nu se petrece nimic. Autorul mai avea câteodată ieșiri nelalocul lor, însă, de data asta, cititorii nu părură prea fericiți de perspectiva oferită și începură să se legene de pe-un picior pe altul și să strige la el. Unul chiar îl îmbrânci așa de tare, încât autorul căzu cu picioarele în sus pe spate și dădu destul de tare cu
Amintiri din casa scării by Laura Aprodu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1354_a_2721]
-
Petru Cimpoeșu, Scotch, de Ioana Bradea, Poemele secretarei, de Ștefania Mihalache și încă vreo zece romane cumplite, unde numai de tihnă și alinturi autumnale n-ai parte?!? Și că, într-un așa context, Funeralii fericite, de Adrian Lustig, m-a fericit prin colecția sa de gaguri șampanizate (împletind comicul de replică și situație cu cel de caracter, într-un savuros amestec de Amălie Poulain, Titanic vals și Două loturi)!? Văzând că astfel de crize mă încearcă periodic, mi-am spus că
Ce mi se-ntâmplă: jurnal pieziş by Dan C. Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/580_a_1318]