6,553 matches
-
baza oricărui act de cultură, motivând implicit și numele revistei: „E plină de impresionante certitudini legenda aceea în care un meșter renunța pentru totdeauna la ceva din el însuși [...] pentru a împlini perfecta operă de artă [...]. Gestul lui, reactualizat în miracolul fiecărei capodopere, poate deveni simbol și mitul dinamic al unui întreg ciclu de cultură”. Mai concretă, altă intervenție programatică a aceluiași autor, Delimitări, proclamă delimitarea de „occidentalismul” grupării Criterion („Noi tindem să realizăm fenomenul invers: inocularea Europei cu ser românesc
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288097_a_289426]
-
la o cometă, îi mângâia creștetul pentru a-l face să-i spună tot ce avea pe suflet, și își privea buricele degetelor ca și cum ar fi vrut să controleze dacă acestea nu i s-au fript la focul sacru al miracolului. Catarinella a mers zile-n șir la San Giovanni Vecchio ca să aprindă câte-o lumânare. Își lovea pieptul, îngenunchia într-un ungher aproape întunecat al bisericii, și cerșea împlinirea unei minuni: ia-l printre păstorii tăi, Maică Precistă, și-am
by Dante Maffìa [Corola-publishinghouse/Science/1046_a_2554]
-
valorile tradiționale și noile achiziții devine decisivă pentru cultura românilor din perioada Luminilor. Concilierea dintre discursul spiritual și planul istoriei separate în mediul occidental în secolul al XIX-lea este realizată de pașoptiști printr-o sinteză rodnică, care dă măsura "miracolului românesc" din secolul al XIX-lea. Secțiunea a treia a volumului, intitulată Biserica în timpul prigoanei comuniste conține câteva studii de caz extrem de profitabile pentru ceea ce înseamnă sau ar trebui să semnifice raportul dintre autoritatea ecleziastică și cea a statului. Textul
Biserica şi elitele intelectuale interbelice by Constantin Mihai [Corola-publishinghouse/Science/898_a_2406]
-
prudenței și a gradualismului. Și aceasta pentru că numai o reformă treptată, în accepțiune burkeană, poate negocia calea de evoluție cu individul și comunitatea căreia el îi aparține. Statul, în lectura junimistă, nu poate fi perceput ca un deținător al soluțiilor miracol, ca o instanță ce oferă națiunii scurtătura către edenul promis. Dimpotrivă - ceea ce contează este reconsiderarea unui tip de mișcare profundă și lentă a spiritului public, care să fie combustibilul ce animă și motivează acți unile statului. Marile teme pe care
Junimismul și pasiunea moderației by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Science/584_a_1243]
-
al unei evoluții a statului. Deceniul și jumătate în care a fost aplicată este insuficient pentru a face să rodească semințele aruncate pe solul național. Guvernarea unei națiuni nu poate fi definită de o nerăbdare patologică care mizează pe un miracol ca pabil să scoată România din starea ei de tor poare. Progresul nu se poate improviza, după cum nu există alternativă la tentativa laborioasă de a aclimatiza în contextul autohton principiile occidentale. Sincroni zarea este proiectul junimist, cu condiția ca aceasta
Junimismul și pasiunea moderației by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Science/584_a_1243]
-
semnul raționalismului - critica maioresciană continuă textele de la 1868 și 1876. Occidentalizarea nu este dublată de soliditatea privirii istorice și de atenția la etosul stării a treia. Ceea ce domină este încrederea naivă în posibilitatea frazelor și conceptelor de a fi soluțiile miracol. Universalismului raționalist Maiorescu îi contrapune, îndrumat de prudența postburkeană, profilul legislatorului care negociază relația dintre împrumut și adaptare, lucrând, temeinic și modest, la această operă de altoire și de reformare. Încă o dată, miza textului maiorescian este redefinirea sincronizării înseși - ea
Junimismul și pasiunea moderației by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Science/584_a_1243]
-
gestionează reformatorul de inspirație burkeană. Moderația devine, în această ecuație a reinventării politicii, reperul în jurul căruia se organizează rezistența față de fanatism. Calea de mijloc la care au aspirat junimiștii este, în cele din urmă, parcursul care recuperează demnitatea rațiunii, refuzând miracolele oferite înșelător de religiile politice și de avatarurile lor. Efectele secundare ale schimbărilor nu pot fi subestimate, iar omul politic nu se poate transforma în chimistul social care modifică umanitatea în marginile unui experiment oarecare. În termenii lui Wilhelm Röpke
Junimismul și pasiunea moderației by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Science/584_a_1243]
-
mulțimii de orice categorie socială, care ar fi vrut să-i consulte. O formă mult mai rafinată de profeție asupra naturii oracolului era oferită de sentințele Cărților Sibiline, ale căror colecții erau larg răspândite. În sfârșit, trebuie menționată credința în miracole, foarte puternică în perioada elenistică, îndeosebi în religia populară, chiar dacă nu i-a lipsit și adeziunile din partea claselor superioare și culte. Miracolul cel mai adesea invocat era cel al redobândirii sănătății. Era cerut din partea zeului Asclepius, care în perioada elenistă
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
era oferită de sentințele Cărților Sibiline, ale căror colecții erau larg răspândite. În sfârșit, trebuie menționată credința în miracole, foarte puternică în perioada elenistică, îndeosebi în religia populară, chiar dacă nu i-a lipsit și adeziunile din partea claselor superioare și culte. Miracolul cel mai adesea invocat era cel al redobândirii sănătății. Era cerut din partea zeului Asclepius, care în perioada elenistă era venerat ca niciodată până atunci. Din simbolul medicului și semizeului care vindeca bolnavii a devenit ajutătorul umanității aflate în strâmtoare, salvatorul
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
de relația și apropierea lor de acesta, pe durata vieții sale pământești. Cel dintâi dintre militarii proveniți din neamurile păgâne a fost un centurion, care și-a mărturisit credința în dumnezeirea lui Isus și a cerut cu multă umilință un miracol în fața mulțimii (cf. Lc 7), arătând prin aceasta că Imperiul și puterea armelor sunt limitate. Ulterior, un alt centurion, cu mult curaj și emoție, a proclamat inocența și sfințenia lui Isus pe muntele Calvar (cf. Lc 24, 47) tot în fața
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
a revărsat o ploaie de foc, constrângând-o să se retragă deși superioară numeric (vreo 900.000 de soldați). Valoarea istorică a evenimentului este confirmată, potrivit spuselor lui Eusebiu, atât de scriitorii creștini cât și de cei păgâni care atribuie miracolul eficacității rugăciunilor lui Marcus Aurelius, ori a vrăjitoriilor magului egiptean Arnufis sau a caldeului Iulian Magul. Episodul este evocat pe columna antonină unde se vede imaginea zeului Jupiter care din brațe, plete și de pe barbă revarsă râuri de apă, în timp ce
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
și efuziunile ei sentimentale, care ne Încântă, dar care ne fac adesea să exagerăm, să forțăm limitele permise: de exemplu, În tinerețe credem că „tot ce zboară se mănâncă”; la bătrânețe ne iluzionăm În ideea că mai putem spera la miracolul „păsării Phoenix”.) Zilele omului sunt ca floarea câmpului. (Mai ales cel care este un creator, un om al proiectelor Îndrăznețe simte acut această nevoie de timp, trăind puternic sentimentul efemerității existenței proprii: „Vremea vremuiește, și omul Îmbătrânește”; „Vor veni bătrânețele
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
colivie (cel puțin deocamdată). Μ O dovadă a existenței reale În istoria omenirii a lui Hristos sunt, spun creștinii, puterile deosebite dovedite de Sfinții Apostoli și de unii discipoli și sfinți În peregrinările lor prin lume, puteri concretizate În diferite miracole pe care ei le-au realizat. Aceste puteri nu le-au avut de la Început și nu și le-ar fi putut forma În absența unei credințe și a unei iubiri nemărginite În ceva copleșitor prin măreția sa. Trebuia să existe
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
nu misterios; ba dimpotrivă, unul Întotdeauna ușor de descifrat, dacă nu Întotdeauna deplin liniștitor. Exista În cărțile sale o artă desăvârșită de a atinge În treacăt ideile și problemele cele mai grave. Nimic nu reținea aici privirea, afară doar de miracolul de a nu Întâmpina nici o rezistență. Cu greu ne putem Închipui o mai mare densitate de subînțelesuri ofensatoare În atât de puține rânduri, căci opera lui France este succesiv caracterizată ca „blândă”, „agreabilă”, „Înviorătoare”, „măsurată” și „simplă”, ceea ce nu prea
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
și Proiecte de trecut 139, precum și romanul Sertarul cu aplauze 140, autoarea rezervă, totuși, spațiu și unei prezentări a volumelor de publicistică și de eseistică ale autoarei, în care sunt adunate, de fapt, aceleași obsesii legate de condiția creatorului, de miracolul vieții, de raporturile omului cu propriul destin și cu istoria. O abordare interesantă a poeziei Anei Blandiana o oferă Luiza Bratu, în a sa teză de doctorat: Valențe stilistice în poezia Anei Blandiana, susținută la Sibiu, în 2009, fiind coordonată
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
numai soarele,/ Tu duci dorul soarelui,/ Eu duc dorul lunii". (Cuplu). Semne indice ale unui regim sufletesc, asemenea celor din Povestea soresciană, "cei doi protagoniști, forțe psihice divergente, dar cu egală îndreptățire existențială, trăiesc în diferență și ca diferență un miracol: cel al iubirii"103. "Nu-mi voi mai aminti,/ Va fi o pășune, o mare, păsări pluteau sau poate pești/ Prin părul meu,/ voi ști doar c-ai venit/ Și cu ochii închiși,/ voi auzi cum freamătă/ Împăduritul Dumnezeu./ Se
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
lui Michelangelo (vezi figura 105), la care breșa dintre cei doi centri îndepărtați este podită similar de vectorul excentric al brațului creato rului. În ambele exemple, creatorul din dreapta înfruntă creatura din partea stângă animând o, iar o atingere a degetelor realizează miracolul creației. Asemănarea se oprește însă aici. Michelangelo concepe cele două personaje înclinate unul către celălalt, dornice să învingă prăpastia dintre spirit și materie. Gauguin folosește portretul prietenului său pentru a descrie creativitatea ca pe o luptă problematică. Paleta de pe verticala
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
verticala centrală care în imaginea frontală proiectivă îl separă pe Învățător, în jumătatea stângă a tabloului, de discipolii din dreapta, cărora li se adresează. Din moment ce a doua și a treia dimensiune spațială nu se exclud reciproc în percepție, persistă ceva din miracol în ambianța lumească. Menționam mai înainte că scena proiectată posedă avantajul perceptiv al expunerii compoziției cu precădere în planul frontal cu care linia de vedere a privitorului face un unghi drept. Totuși, fiind vorba de o proiecție, aceasta distorsionează scena
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
biblic cu cinci pâini și doi pești, în căciulile țăranilor se lasă pasărea clocind grăunțele, și "Aventura laptelui", în ciuda faptelor relatate, nu ni se pare stranie, pentru că totul vine din timpuri imemoriale, dintr-o lume care întotdeauna a crezut în miracole. Amintirile din copilărie sunt proiectate cosmic; nu știm unde și cum este depășit pragul amintirii printr-o mișcare de translație către timpul acesta în care "Fecioara Gheorghița" se mușcă de coamă cu armăsarii, înjunghie și deșartă ulcioare cu sânge, se
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
dumitale/ vor lumina cu verde truditul nibelung"), sau încearcă să versifice idei stranii. "Dacă te uiți" cu gândul, cu mirosul, cu auzul "vei vedea o femeie". 3 "Poeme",E. S. P. L. A., 1957; "Pietre kilometrice", E. S. P. L. A., 1963; "Miracole", E. S. P. L. A., 1966; "Alte poeme", E. S. P. L. A., 1968; "Arheologie blândă", Editura Tineretului, 1968; "Melancolii inocente", E. S. P. L. A., 1969; "Orologiu", Editura Eminescu, 1970; "Casete cu șerpi", Editura Cartea Românească, 1970. "Bunica se așază în fotoliu
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
se întâmplă acest lucru, o fac la scară mare. * Unele cărți sunt importante nu atât pentru ceea ce spun, ci pentru întrebările pe care le stârnesc, fiind adevărate "ghiduri de interviu", ele dezvăluind alte perspective ale faptului-de-a-fi-întrebător. * Esența laică a unui miracol stă în încrederea pe care poate să o aducă cu el, în condițiile în care sensul lui este pozitiv. E un punct de sprijin pentru conștiințele ce nu-și pot secreta, în mod suficient, optimismul necesar continuării drumului. * Toată metafizica
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
care toate ar fi ordonate mă tem că mi-ar da ghes plictiseala, lipsindu-mi situațiile asupra cărora să-mi exercit simțul critic. Nu poți să-ți critici țara, zguduindu-ți astfel fundamentule, decât în contextul unor aspirații de civilizație. * Miracolul acestui neam îl constituie supraviețuirea ca popor în condițiile unei vizibile neînchegări comunitare. Din perspectiva unui misticism al românității cred că e ceva particular în această limbă dacă ne-a făcut posibilă persistența. * Marea problemă a umanității e că permite
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
ar fi numai trup, omul nu ar avea neliniști. Dar pentru că are trup și suflet, omul devine ființă neliniștită. Având capacitatea de a reflecta asupra sa, omul se Întreabă asupra destinului său și proiectează speranțele sale În salvarea printr-un miracol. Având Însă și spirit, omul se deschide. Neliniștile sale interioare pot fi anulate sau compensate prin deschiderea transcendenței. Nu mai este o simplă proiecție a speranței, ci este un transfer, un „salt” care-i dă certitudinile continuității existenței sale Într-
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
probleme cu tatăl ei: două lovituri în cap cu o bară de metal l-au amuțit pentru totdeauna. Bețivul s-a mutat în canalele orașului de frică... Corina are aproape 17 ani. Un copil în pântecele care-i pare un miracol... nu este disperată, este dură, așa cum a fost viața cu ea. Urăște tot ce este pe fața pământului. Chiar nu iubești pe nimeni? Nu, îi urăsc pe toți. Nici pe el? O întreb, arătând spre pântecele ei. Corina izbucnește în
[Corola-publishinghouse/Science/2154_a_3479]
-
inexact; un pic cam lacom - da! într-un comentariu la Brigitta Trotzig (în inima de rubin, Ed. Univers, 2000, traducere și prefață de Gabriela Melinescu), d-na Aura Christi scrie: „Rezistența, - mă odihnesc nițel în tipare, - rămîne a fi un miracol. Niciodată, în pofida încercărilor, nu vom fi în stare (și e bine că e așa!) să ne explicăm cum rezistă «în absența lor fizică» un Eminescu, un Nietzsche, un Bacovia, o Ahmatova, un Nichita...” (v. „Puterea singuraticului”, în „Contemporanul - ideea europeană
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]