6,948 matches
-
bucura să le mulțumească pentru serviciile lor și să-i vadă schimbând veseli cești cu sake și conversând cu spectatorii. Hideyoshi stătuse așezat singur, de la bun început, și, de vreme ce nimeni nu părea să-l ia în seamă, părea cam ursuz. — Nene, cred că n-ar fi nici o problemă dacă beau și eu o ceașcă. — Crezi că e cazul? — Crezi tu că n-am să beau? De ce-ți închipui că am venit în camera ta? — Bine, dar mama ta a spus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
la tine. Dintre toți oamenii care mi-au urmărit reprezentația de azi după-amiază, tu ai fost singura care n-a râs. Stăteai așa de serioasă. — Asta mi-e firea. Chiar dacă-mi spui să mă comport ca fetele drăguțe, nu pot. Nene era puțin nervoasă. Apoi, dintr-o dată, ochii i se umplură de lacrimi, amintindu-și vechile vremuri când ea însăși avusese vârsta lui Chacha, iar Hideyoshi era Tokichiro cel în vârstă de douăzeci și cinci de ani. Hideyoshi își privi curios soția și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
i se umplură de lacrimi, amintindu-și vechile vremuri când ea însăși avusese vârsta lui Chacha, iar Hideyoshi era Tokichiro cel în vârstă de douăzeci și cinci de ani. Hideyoshi își privi curios soția și o întrebă: — De ce plângi? — Nu știu, răspunse Nene, privind în altă parte, dar Hideyoshi se așeză în fața ei: — Vrei să spui c-ai să te simți singură când voi pleca din nou pe front? — De la începutul vieții noastre conjugale, câte zile ai petrecut acasă? — Nu e nimic de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
tu ce zici? Păi, eu mă uitam și-mi ziceam că să-mi văd de treaba mea. Cine-i de vină, a cui e vina? Greșeală! Afară! Șeală! Ară! Ală! Ară! Pe neașteptate, Hideyoshi smulse kimonoul de deasupra al lui Nene și-l azvârli ca premiu. A doua zi, familia lui Hideyoshi nu reuși să-l zărească nici măcar o clipă, deși se aflau în același castel. Pe tot parcursul zilei, Hideyoshi fu ocupat cu împărțeala instrucțiuni vasalilor și generalilor. Într-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
zi, la școală, o să spun că de-aia n-avem banii, pentru că trebuia să dau jumătate din ei celor de la Salvare, iar cealaltă jumătate medicului, pentru ca nu cumva să dreagă piciorul lui Szabi fără anestezie. Sfârșitul lumii De noi, portarii, nea Gică se ocupa separat, la antrenamente trebuia să mergem cu o oră mai devreme, ne punea să facem mai ales exerciții de rapiditate, trebuia să sărim mult și să plonjăm, să sărim și să plonjăm, să sărim și să plonjăm
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
l-au prins odată și l-au caftit bine, de atunci nu i-au mai dat voie să antreneze echipa uzinei, putea să ne antreneze doar pe noi, ăștia de unșpe-doișpe ani. Când, în mai, fusesem în prag de eliminare, nea Gică făcea cu noi antrenamente zilnic, ne făcea rost de scutiri, la primele patru ore puteam lipsi de la școală, toată lumea fusese de acord că echipa uzinei trebuie să se califice, nu se putea să fim eliminați, nea Gică ne-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
prag de eliminare, nea Gică făcea cu noi antrenamente zilnic, ne făcea rost de scutiri, la primele patru ore puteam lipsi de la școală, toată lumea fusese de acord că echipa uzinei trebuie să se califice, nu se putea să fim eliminați, nea Gică ne-a și spus că dacă nu-i batem pe cei de la Avântul, echipa armatei, atunci s-a terminat, adio, după meci o să ne facă zob gleznele cu țeava de fier, lui oricum n-o să-i mai pese, antrenoratul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
loc. Știam că nu minte, pe-atunci nu mai avea familie, locuia la club, știam, deci, că vorbește serios, așa că ne-am pregătit temeinic pentru acel meci, toată lumea alerga, nimeni nu îndrăznea să tragă chiulul, toți își fereau picioarele de nea Gică, alergam și eu din răsputeri, cu toate că știam că probabil nici n-o să joc la meci, eram doar rezervă de portar, adevăratul portar era Janika, deși, iehovist fiind, taică-su nu-l lăsase să se facă pionier, așa că, de drept
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
doar rezervă de portar, adevăratul portar era Janika, deși, iehovist fiind, taică-su nu-l lăsase să se facă pionier, așa că, de drept, nici n-ar fi avut voie să facă parte din echipă, însă apăra atât de bine, că nea Gică s-a dus la tovarășu’ director și a rezolvat să poată juca, cam la toate meciurile apăra el, fiindcă că avea un simț al mingii mult mai bun decât al meu, chiar și atunci când nu era tocmai în formă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
să poată juca, cam la toate meciurile apăra el, fiindcă că avea un simț al mingii mult mai bun decât al meu, chiar și atunci când nu era tocmai în formă. Ne antrenam, deci, în forță pentru că ne era frică de nea Gică, deși știam că n-are rost, Avântul nu putea fi învins, avea sprijinul armatei, copiii erau cu toții copii de militari, armata le oferea totul, și arbitrilor le oferea totul, la campionate Avântul era imbatabil, știam deci că n-avem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
mâinile la burtă, luptându-se cu greața, apoi a început să vomite, dacă nu l-aș fi sprijinit, poate-ar fi leșinat, mi-a spus că doar acum, văzând baza sportivă, și-a adus aminte de visul lui, visase cum nea Gică îi zdrobește glezna, i-am dat sticla mea cu apă, să-și clătească gura, mi-a spus că în vis nea Gică îl lovea peste glezne cu țeava de fier, de-i dăduseră lacrimile, mai are încă în fața ochilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
lui nu-i pasă nici dacă echipa rămâne fără portar, fotbalul e doar un joc, și nu se merită toate astea. S-a șters la gură, mi-a dat sticla înapoi, să mergem, mi-a zis, înainte să ne vadă nea Gică. Bine, am zis, să mergem, și mi-am amintit că noaptea trecută o bubuitură puternică mă trezise și pe mine, după care am zăcut multă vreme treaz, nemaiputând să adorm, am zis, deci, că e-n regulă, să mergem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
a zis, atunci ce mai stăm acolo, să ne cărăm, să ne vedem de treabă, așa că ne-am dus în vestiar, dar cu coada ochiului am mai văzut cum soldații încep să descarce din camioane tot felul de aparate voluminoase. Nea Gică era deja acolo, mânca pită cu clisă, n-a zis nimic, doar a făcut semn spre ceasul de pe mână, ridicând trei degete, știam că asta înseamnă că am întârziat trei minute și că după antrenament ne mai așteaptă cinșpe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
trei degete, știam că asta înseamnă că am întârziat trei minute și că după antrenament ne mai așteaptă cinșpe ture de stadion în plus, dar eu i-am spus că nu-i vina noastră, din cauza soldaților am întârziat, și atunci nea Gică a întrebat care soldați, să nu mint, că-mi trage una de patinez pe muci până la poartă, dar eu i-am zis că nu mint, o să vadă și el, dacă nu mă crede, că soldații sunt aici, precis au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
dar eu i-am zis că nu mint, o să vadă și el, dacă nu mă crede, că soldații sunt aici, precis au venit să vadă antrenamentul, să vadă la ce se pot aștepta, cât de bine suntem pregătiți contra Avântului. Nea Gică și-a băgat cuțitul la loc, a strâns și restul de clisă și s-a ridicat în picioare, bine, a zis, echiparea, să nu mai tragem de timp, că ne omoară-n bătaie, apoi a ieșit, trântind cu putere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
a zis, echiparea, să nu mai tragem de timp, că ne omoară-n bătaie, apoi a ieșit, trântind cu putere ușa vestiarului în urma sa. Ne-am echipat în liniște, n-am îndrăznit să vorbim, ne era frică să nu tragă nea Gică cu urechea, îi plăcea să știe ce se spune despre el pe la spate, Janika era foarte palid, când am ieșit din vestiar, nea Gică ne aștepta la marginea terenului, stătea de vorbă cu unul dintre ofițeri, când ne-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
la noi și ne-a pus să facem sărituri pe loc, la un moment dat Janika nu fusese destul de rapid, l-a trosnit cu bastonul peste picioare, Janika a căzut, s-a lovit, sângele i-a țâșnit pe nas, dar nea Gică nu l-a lăsat să se oprească, l-a obligat să sară în continuare. Soldații nu plecaseră de-acolo, ofițerul stătea și se uita, ceilalți, în niște haine ciudate, umblau în jurul terenului, împingând mașinării pe roți, cu multe sârme
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
trebuia să alergăm și să sărim și să plonjăm. Cele mai grele erau exercițiile cu mingea, alea în care trebuia să plonjăm după minge cu ochii legați, ca să-nvățăm să simțim direcția, odată m-am izbit de bara porții, iar nea Gică mi-a tras o minge-n burtă, de mi-a venit să vomit, iar Janika plonja mereu în direcția falsă, așa că eu am câștigat concursul la plonjări, Janika era deja alb ca varul, știa ce înseamnă asta, însemna că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
de mi-a venit să vomit, iar Janika plonja mereu în direcția falsă, așa că eu am câștigat concursul la plonjări, Janika era deja alb ca varul, știa ce înseamnă asta, însemna că eu voi începe să șutez, ca să exersăm șuturile, nea Gică alinia unsprezece mingi, apoi unul dintre portari se așeza la trei metri de ele, iar celălalt, luându-și avânt, trebuia să șuteze, încercând să-l nimerească-n cap cu mingea, și n-aveai voie să te ferești de minge
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
-și avânt, trebuia să șuteze, încercând să-l nimerească-n cap cu mingea, și n-aveai voie să te ferești de minge, trebuia s-o prinzi sau s-o parezi, iar dacă nu trăgeam șuturi destul de puternice, atunci le trăgea nea Gică, așa că trebuia să șutăm ca lumea, avantajat fiind cel care șuta primul, pentru că celălalt era deja obosit și slăbit când îi venea rândul și nu mai putea să șuteze ca lumea. La a patra minge, lui Janika îi curgea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
-și mai ridica mâinile, se arunca doar înaintea mingii, prăbușindu-se cu minge cu tot, un petic de iarbă se umpluse cu sânge, de-abia se mai putea ridica, se vedea că n-o să poată șuta, era complet slăbit, atunci nea Gică s-a apropiat, avea la el un prosop, i l-a întins lui Janika, spunându-i că e-n regulă, să se șteargă pe față, în mod excepțional o să facem o pauză, și să intrăm în vestiar, pentru că tovarășu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
plonjăm după ea, atunci cum să apărăm, și atunci colonelul s-a întors și s-a uitat la noi și n-a zis nimic, eu am crezut c-o să strige la noi sau o să ne ardă o palmă, uneori și nea Gică rămânea tăcut o vreme, înainte de-a tăbărî pe noi, dar tovarășul colonel și-a scuturat doar capul, șoptind încet că nu știe, așa să-l ajute Dumnezeu, că nu știe, apoi și-a plecat capul și a ieșit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
din jumătatea lui de măr, i-am spus să-mi dea restul mie, dacă n-are de gând să-l mănânce, mi l-a dat fără comentarii, și tocmai înghițisem ultima bucată, când s-a deschis ușa și a intrat nea Gică cu o minge în mână, s-a oprit și ne-a întrebat ce-a vrut cu noi tovarășul colonel. M-am uitat la Janika, el și-a băgat nasul în prosop, iar eu am spus că nimic, dar nea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
nea Gică cu o minge în mână, s-a oprit și ne-a întrebat ce-a vrut cu noi tovarășul colonel. M-am uitat la Janika, el și-a băgat nasul în prosop, iar eu am spus că nimic, dar nea Gică a venit la mine și, fără o vorbă, mi-a ars o palmă de mi-a căzut cotorul din mână și m-a luat cu amețeală, a trebuit să mă țin de cuier să nu cad, atunci nea Gică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
dar nea Gică a venit la mine și, fără o vorbă, mi-a ars o palmă de mi-a căzut cotorul din mână și m-a luat cu amețeală, a trebuit să mă țin de cuier să nu cad, atunci nea Gică mi-a spus să nu-l mint, că el a auzit fiecare cuvânt, de altfel știe totul despre noi, știe că am vrut să chiulim de la antrenament și a auzit foarte clar și minciunile pe care ni le-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]