7,104 matches
-
împliniți Legea împărătească, potrivit Scripturii: "Să iubești pe aproapele tău ca pe tine însuți", bine faceți. 9. Dar dacă aveți în vedere fața omului, faceți un păcat, și sunteți osîndiți de Lege ca niște călcători de Lege. 10. Căci, cine păzește toată Legea și greșește într-o singură poruncă, se face vinovat de toate. 11. Căci, Cel ce a zis: "Să nu preacurvești", a zis și: "Să nu ucizi." Acum, dacă nu preacurvești, dar ucizi, te faci călcător al Legii. 12
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85097_a_85884]
-
că valorează o avere. ― Acum, Jemima, spune ea, uitându-se la mine foarte serios, această poșetă a fost un cadou de la Dimitri, și deși noi nu mai suntem împreună, e mândria și bucuria mea. Ți-o împrumut ție acum, dar păzește-o cu prețul vieții tale. ― Geraldine, nu știu ce să mai zic. Dar pentru ce am eu nevoie de așa ceva? ― Ca să arăți altfel. Toată lumea poartă o poșetă Louis Vuitton atunci când călătorește. Și acum, spune ea, pièce sau pièces de resistance. Deschide poșeta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
am cunoscut? Vocea ei are deja o nuanță rugătoare în ea. ― Care din ele? Aia de mătase verde? ― Da... scâncește Lauren plină de speranță. ― Vrei să ți-o dau diseară? ― Da... Alt scâncet, alt zâmbet obraznic. ― Bine, dar s-o păzești prețul vieții, că e una din preferatele mele. Presupun că vrei să ți-o acum, aduc să vezi cum pică? ― N-ai vrea? Îmi deschid valiza și scotocesc prin grămada de lucruri: nu este acolo. Deschid sertarul unde-mi țin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
filozofală”, prietene, de dai asemenea sfaturi - l-a contrat căciula țurcană. ― Nu prea știu eu ce-i aceea „piatră filozofală”, da’ mă pricep oleacă la nevoile femeilor, ca să nu sară pârleazul... ― Dar nu uita, prietene, că e greu să-ți păzești femeia. ― Uite, domnule, câte învață omul dacă mai pleacă de acasă! - s-a mirat altul... ― Da’ voi știți că femeia l-a întrecut și pe dracu’? - a întrebat același din colțul întunecos. ― Cum, mă frate? - și-a exprimat curiozitatea omul
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
o căzut o mândră cu tronc și vrei s-o ai la așternut cu mare grabă. ― Ești pe aproape, Zaura. Mi--au căzut dragi niște ochi peste poate de frumoși și care nu s-ar lăsa prea mult rugați, dar... ― O păzește strașnic bărbatul. Nu? ― Al dracului mai știi să le potrivești! ― Altfel nu veneai tu la mine. ― Cum crezi că poate scăpa de ochii lui? ― Asta-i o treabă grea... ― De ce? ― Am nevoie de o buruiană care nu crește pe aici
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
cuvânt. Clipea des, privind într-un colț al bordeiului. Asta însemna că întorcea spusele lotrului pe toate fețele... „Dacă mă opun, mă așteaptă dezastrul! Hoțul nu glumește. Îl știu destul de bine. Și muierea, dacă umblă după el, n o pot păzi oricât aș vrea. Eu am atâtea treburi: să merg după vin sau rachiu, să aduc lemne pentru iarnă. Apoi, nu mai spun de nutreț, fiindcă aici poposesc atâtea harabale cu mărfuri și animalele trebuiesc hrănite. Nu mai spun de oameni
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
aici? Dacă ne văd? — Cine sunt ăștia? am izbucnit eu și Helen. Sunt niște oameni pe care mamu și tatu voștri îi știu, ne-a lămurit tata. De unde îi știți? De la clubul de golf, a zis mama. Doamne, apără și păzește! Sunt de-a dreptul îngrozită. —Căm, nu așa ne-am întâlnit, a pocit iar tata vocalele. A foșl așa. Câinele lor... adecă... cainele lor fugise și cu toții am găsit creatura și... — Doamne, vin încoace, l-a întrerupt mama. Arăta de parcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
oftat ea. Oricum, stai s-auzi! Chipul i s-a întunecat de furie în timp ce-mi relata cum mersese pe jos până la Z Bar, de unde Carlos plecase deja. Așa că Brigit s-a dus la el la apartament, dar Miguel păzea ușa și n-a lăsat-o să intre. însă fata a reușit să pătrundă până-n hol, de unde a văzut o tipă hispanică, înaltă cam de-un metru, cu ochi căprui și gene lungi și cu o atitudine de genul „nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
de nisip ca o plajă. Ceva mai la vale, într-un luminiș printre copaci se ridicau câteva corturi din doc, învelite cu folie ca să le protejeze de ploaie. Adăpostit de bolovani așezați în cerc, un foc de vreascuri ardea vesel, păzit de două femei îmbrăcate cu fuste înflorate. Cu mânecile suflecate până mai sus de coate, una din ele mesteca într-un ceaun mare și afumat, așezat pe pirostrii deasupra focului. Mirosul plăcut al tocanei ce clocotea înăuntru, ajungea până la ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
să vorbească. Nu putem să ne aducem căruțele până aici. Nu există drum prin pădure. Le-am lăsat mai încolo, într-o poiană, unde au și caii ce paște. Este treaba puradeilor să aibă grijă de animale și să le păzească. Nu-i foarte departe, continuă țiganul, scoțând încă un nor de fum, cam la un sfert de ceas de mers întins. Pleacă acolo de dimineață și stau cu animalele peste zi. La amiază, le duce unul dintre noi de mâncare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
vorbit, era putred de bogat. Oamenii care locuiau aici, erau ținuți în robie și munceau din greu să adune aurul pentru Negru, din nisipul apelor ori din colbul de pe drumuri. El nu lăsa pe nimeni să se apropie și își păzea cu strășnicie hotarele. Dacă prindea de veste că cineva intrase pe pământurile lui, imediat apărea acolo și îl alunga, iar de afla cumva că ascunsese vreun grăunte de aur cu gând să-l ia pentru el însuși, pe dată îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
necu noscut și alta să ai un suspect. Din păcate se dovedise că cei doi nu știau nimic. Toată agitația nu fusese decât o furtună într-un pahar cu apă. Auzi, o vâlvă, un duh cu înfățișare de femeie care păzește comorile din adâncuri. O arătare plăsmuită de închipuirea minerilor aflați singuri în întunericul din subteran. Dar de ce i-au servit cei doi această informație? Vor să-l îndepărteze de soluționarea cazului? Nu, exclus. Cel puțin în privința Ilenei era absolut sigur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
asupra noastră din vremuri pe care nu și le mai amintește nimeni. Putem scoate aurul de oriunde ne dorește inima, numai de la Scaunul Dracului nu. Să nu crezi cumva că acolo se află un scaun pe care șade Scaraoțchi și păzește muntele. Numele i se trage de la filoanele orizontale care se găsesc sub munte și care se numesc scaune, explică Calistrat intuind nedumerirea inspectorului. Cele mai bogate zăcăminte de metal prețios sunt la Scaunul Dracului și mulți au încercat să le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
îl privi descumpănit. Se vedea pe fața lui că între barea lui Cristian îl luase pe nepregătite. Nu luase în calcul această posibilitate. Băiete, nu știu ce să spun. S-ar putea să ai dreptate dar nici nu putem rămâne aici. Degeaba păzim noi drumul, ar putea intra în oraș pe oriunde, doar nu crezi că bestia are nevoie de un drum ca să pătrundă acolo. Dacă vrem s-o împiedicăm să ucidă, trebuie să știm unde se află și să ne punem în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
ar fi fost surprinși de paznicul cimitirului, nu le-ar fi fost ușor să explice ce căutau acolo. În definitiv, ceea ce făceau ei se numea profanare de morminte. Acum, pentru că vâlva ieșise din nou din peștera ei, de ea se păzeau. Erau în plină noapte, într-un loc retras și, după cum bine știau, aceasta ar fi putut apare oricând. O rugase să fie atentă la orice schimbare din jur. Cea mai bună metodă era să urmărească zgomo tele nopții: insectele și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
stătea nemișcat cu fața spre masivul stâncos. Privea țintă spre gaura ce se deschidea în munte, părând a o examina cu atenție. Cum oare ajunsese acolo? Cum sărise gardul dar, mai ales, cum reușise să treacă de oamenii lui care păzeau perimetrul? Primul imbold fusese să coboare repede de la locul lui și să se repeadă spre el. Se răzgândi însă și mai așteptă puțin, voia să vadă ce are de gând bătrânul. Hotărât lucru, ceva nu era în ordine. Se aplecă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
în suflet. Deși nu prea i se întâmpla, începea să creadă tot mai mult că se înșelase. Fără discuție că situația era mult mai simplă și exista o explicație normală, pur și simplu, moșul știa că perimetrul de pe platou era păzit foarte bine de oamenii săi, așa încât profitase de singura breșă rămasă în dispozitivul de supraveghere. Peretele vertical era o barieră naturală, pe care el, Boris Godunov, o considerase de netrecut. Nu pusese pe nimeni de pază în partea aceea, așa încât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
Mihailovici în telefonul mobil. Privea pe fereastra biroului său când camioneta cu care sosise Boris își făcuse intrarea în curtea Pinforest-ului. În mod normal, nici n-ar fi băgat de seamă dar în lada zăceau trupurile a doi bărbați necunoscuți, păziți de oamenii lui Boris, cu armele scoase. Ceva se întâmplase acolo sus pe munte și trebuia neapărat să afle ce. Era o zi importantă, în care totul trebuia să decurgă conform planurilor pe care și le făcuse. Deja, văzând ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
după ce găsiseră peștera de pe platoul din vârful muntelui. Plecase de jos cu mașina, împreună cu cei ce urmau să intre în schimbul de zi. Intrase în alertă încă din momentul în care nu se întâlnise cu nici unul dintre cei ce trebuiau să păzească perimetrul de lângă platou. Chiar se enervase văzând că nimeni nu se află acolo. Totul părea pustiu, oamenii săi lipseau. Ajuns la gura peșterii, se îngrijoră de-a binelea. Nici aici nu-și găsi oamenii. Înșfăcase o lanternă și ordonase ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
să-i scoată afară, lucrurile deveniseră ceva mai dificile. Erau speriați și refuzau să o facă. Le puseseră cătușele și îi forțaseră să se alinieze lângă peretele clădirii. Doi subofițeri în uniformă de luptă și chipul ascuns sub cagule îi păzeau, să nu facă nici o mișcare. Ceva mai departe, lângă o grămadă de arme așezate una peste alta, stătea agentul Aniko Szabo. Le găsiseră la cei de la Pinforest, polițiștilor nevenindu-le să creadă cât de multe erau. Două persoane lipseau la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
se confrunta odată ce eliberau bestia. Desigur că acest lucru nu putea decât să îl bucure, planul său chiar avea șanse de succes. Din păcate, Simion Pop voia să plece singur și să îl lase pe tânărul lui subordonat să-l păzească. Asta nu se mai potrivea cu planul pe care și-l făcuse dar, deocamdată, important era să-l vadă pe comisar plecat. Nu protestă când bătrânul îl scotoci în buzunar după cheia da la lacăt, ba chiar îi indică acestuia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
caută, în fiecare an, câte un grăunte de aur prin pâraiele de munte și misterioasele personaje ale lumii de dincolo, Calistrat, paznicul, Ileana, domnița, zeii de la Stânca Adevărului, care "contemplă frumusețea lumii din jur" și, mai ales, vâlva muntelui, care păzește aurul din măruntaiele stâncilor. În primul roman, Ktistai, figura centrală era solomonarul lui Deceneu, în Hotarul zeilor, vâlva; sunt două simboluri cu o mare forță de sugestie din mitologia noastră, la frontiera vremurilor, din altă unitate spațiu-timp, pentru că, iată, nici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
venit toți slujitorii lui Baal, n-a fost unul care să nu fi venit. Au intrat în templul lui Baal, așa încît templul lui Baal s-a umplut de la un capăt pînă la celălalt. 22. Iehu a zis celui ce păzea odaia cu veșmintele: " Scoate veșminte pentru toți slujitorii lui Baal." Și omul acela a scos veșminte pentru ei. 23. Atunci Iehu a venit în templul lui Baal cu Ionadab, fiul lui Recab și a zis slujitorilor lui Baal: "Căutați și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85047_a_85834]
-
a poruncit astfel: "Iată ce aveți să faceți. O treime din voi, care intră de slujbă în ziua Sabatului, să facă de strajă la casa împăratului, 6. o treime la poarta Șur, și o treime la poarta dinapoia alergătorilor: să păziți bine casa, așa încît să nu lăsați pe nimeni să intre. 7. Celelalte două cete ale voastre, toți cei ce ies din slujbă în ziua Sabatului, vor păzi Casa Domnului de lîngă împărat; 8. să înconjurați pe împărat de toate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85047_a_85834]
-
treime la poarta Șur, și o treime la poarta dinapoia alergătorilor: să păziți bine casa, așa încît să nu lăsați pe nimeni să intre. 7. Celelalte două cete ale voastre, toți cei ce ies din slujbă în ziua Sabatului, vor păzi Casa Domnului de lîngă împărat; 8. să înconjurați pe împărat de toate părțile, fiecare cu armele în mînă și să omorîți pe oricine va intra în șirurile voastre; să fiți lîngă împărat cînd va ieși și cînd va intra." 9
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85047_a_85834]