8,218 matches
-
fărâmiță și căzu ca un norișor de praf pe podea. - Mă pricep puțin la metalurgie, spuse Grosvenor, înaintând spre Smith. Oamenii îi făcură loc să treacă. - Ești unul dintre asistenții lui Breck? îl întrebă biologul, aruncându-i o privire încruntată. Prefăcându-se că nu-l aude, Grosvenor se aplecă și-și plimbă degetele îmbrăcate în mănușa costumului spațial prin mormanul de sfărâmături metalice de pe podea. - Nu-i nici un miracol, zise el, ridicându-se repede. După cum știți, cuștile astea sunt făcute dintr-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
ore pentru asta. Deși avea impresia că se îndrepta spre planeta lui, se depărta tot mai mult de ea. În clipa când noi ne-am oprit, el a trecut pe lângă navă, nebănuind nimic, încât a trebuit doar să-l urmărim, prefăcându-ne că suntem soarele lui, până-n momentul când am ajuns destul de aproape ca să-l distrugem. Cred că a avut senzația că întreaga lume s-a întors pe dos. Grosvenor asculta cu sentimente amestecate relatarea directorului. Întreaga întâmplare începuse să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
afară... Nu-și sfârși fraza, ci se adânci din nou în gânduri, mijindu-și ochii și țuguindu-și buzele. În cele din urmă spuse: - Căpitanul Leeth a încercat de două ori să cadă la învoiala cu mine. Acum mă voi preface că accept, iar dumneata te vei duce la oamenii lui, cu aparatul ăsta al dumitale. Vom trece la atac, în clipa când ne vei da semnalul. Îți dai seama, continuă el pe un ton demn, că n-aș duce tratative
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
înceta brusc. Durerea din stomac se transformă într-un fel de apăsare, ca aceea pe care o simți după un prânz prea îmbelșugat. În schimb, avu senzația că un ac înroșit îi împunge fiecare vertebră. La jumătatea spinării, acul se prefăcu într-un țurțure de gheață, care începu să se topească și să-i curgă ca un șuvoi rece spre sale. Ceva (o mână? o bucată de metal? un clește?) îl apucă de braț și aproape că-i smulse mușchii. Lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
iluzie. Nimic nu se întâmplase aievea, nici în trupul lui, nici în cel al ființei-pasăre. Creierul lui nu făcea decât să primească, prin mijlocirea ochilor niște impulsuri, pe care le interpreta greșit, într-o astfel de relație, plăcerea se putea preface în durere și toate senzațiile deveneau posibile, indiferent de natura stimulilor. Nu se așteptase ca erorile de interpretare să fie atât de flagrante. Deodată, simți că buzele îi sunt atinse de ceva moale și jilav. Un glas îi șopti: - Sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
că sunt folosiți ca momeală, se temeau de moarte. Nimeni nu putea fi imun la această spaimă, deoarece voința de a supraviețui era înrădăcinată în însuși codul lor genetic. Niște militari cu pregătire superioară, cum era căpitanul Leeth, se puteau preface nepăsători, dar chiar sub calmul lor aparent se ascundea o anume încordare. Cât despre Grosvenor, simțea și el primejdia, dar fiind convins că alesese calea cea bună, era hotărât să o urmeze, pentru a-și pune în aplicare planul. - Atenție
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
pună în primejdie viața celor mai buni prieteni ailor! Grosvenor îl privi ca printr-o ceață, cu mâna lipită de obrazul lovit. Din pricina slăbiciunii și a fierbințelii pe care o simțea, izbuti cu greu să-și vâre în gura antidotul. Prefăcându-se că-și duce mâna la gură, înghiți antidotul, apoi spuse, cu un glas tremurător: - Bine, sunt nebun. Ei și? Deși surprins de această reacție, Kent nu lasa să i se vadă mirarea. - De fapt, ce dorești? îl întrebă el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
apă aproape de mal, În covoindu-mă și aplecîndu-mă, expunîndu-mă valurilor care-mi intrau În nări, izbuteam uneori să mai prind cu un colț de retină această rază. Nu-mi mai amintesc cum Îmi reușea, pare-se că eram tare caraghios. Mă prefăceam că mă lansez Înot În apă pînă-n brîu și, răsucindu-mă cumva, captam reflexul luminii, o senzație suficient de intensă ca să mă mai bucure. Îmi doream atît de mult să nu pierd această co moară, Încît devenisem, prin desele mele
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]
-
În cizme și cu un fluier de arbitru În gură mai tot timpul cînd se găsea În misiune, adică atunci cînd stătea În fața clădirii Sfatului, la stradă, și-i oprea cu șuierătoarea pe bicicliști: „Stop, mă! De ce nu stai? Te prefaci că nu Înțelegi românește, ai?“ Unii chiar se prefăceau. CÎnd a auzit-o Însă pe cea cu pușca și cu ciorile, m-a potolit: — Lasă că ne Întîlnim mîine cu tata și vedem ce-i de făcut, bine? A și
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]
-
gură mai tot timpul cînd se găsea În misiune, adică atunci cînd stătea În fața clădirii Sfatului, la stradă, și-i oprea cu șuierătoarea pe bicicliști: „Stop, mă! De ce nu stai? Te prefaci că nu Înțelegi românește, ai?“ Unii chiar se prefăceau. CÎnd a auzit-o Însă pe cea cu pușca și cu ciorile, m-a potolit: — Lasă că ne Întîlnim mîine cu tata și vedem ce-i de făcut, bine? A și Închis cu ocazia asta postul, trăgînd la sfîrșit, peste
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]
-
nevăzută s-a făcut. Floare și gazda ei au mai depănat firul unor ase me nea istorii, l-au despicat În patru și În paisprezece și au ajuns la Încheierea că trăiesc pe lume oameni cu blestemul de a se preface noaptea, după ce se dau de trei ori peste cap, În cîte o jivină. Dacă În aceeași noapte nu apucă să bată nouă hotare, așa rămîn vreme de trei ani... Ori de șapte ori de nouă. Afară de atunci cînd le atingi
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]
-
mașina dactilografică, prin Înregistrare vocală pe suport magnetic, la ordinator fără asistența vorbirii artificiale și, ca acum, tot la calculator, cu sprijinul acestei voci electronice care vede textul și-l preschimbă În cuvinte la fel cum și mama Floare a prefăcut lumea văzută și Închipuită de ea În vorbe și În poveste de neuitat. Iar În clipa morții, nu la altcineva, ci la mine s-a gîndit. Zoli și cu mine i-am apărut Înaintea ochilor. Eu, cel care acum lunec
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]
-
glezne spre creștet: SÎnteți Înaltă, domnișoară și foarte frumoasă! Cum vă nchipuiți că arăt? Mi-a răspuns cu totul altceva cum că literele cărților sînt niște mumii Învie doar cît aleargă ochii pe deasupra lor dar o carte Însuflețită de voce preface literele-n sonorități iar sonoritatea În ecouri cartea poate să ardă inflexiunile ei Însă merg mai departe iar vocea mea devine aură a lui Faust a lui Ulise a Căutării timpului pierdut halou se face de răsfrîngeri ocrotind-o pe
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]
-
un Cameleon: „Amice, să nu crezi că-ți dau povețe, Eu nu pricep de ce faci fețe-fețe Și-alternativ devii, pe cîte știu Ba gri, ba verde, ba portocaliu? Ai spus c-acesta este mimetism, Aiurea! E curat oportunism, Că te prefaci și-n vrej de rouruscă Să prinzi cu limba cîte-o biată muscă!" Cameleonul astfel criticat Răspunse la atac imediat: „Cum te pretezi la astfel de scandal Tu, o rușine-n regnul vegetal Care te-agăți de orișice tulpină Ca să-ți
IEDERA ?i CAMELEONUL by Constantin IURAȘCU Tataia () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84344_a_85669]
-
juca șotron pe stradă, alături de copii. Exuberanța nu i se potrivește. Și totuși el o practică tenace, devenind caraghios sau, cel mult, demn de compasiune, în momentul în care îi apar, pe frunte, broboane de sudoare. Iată cam cum se preface Eugen Cioclea că este jucăuș: „Entropia-și belește / independența, / iar ploaia acidului dezoxiribo/ nucleic / curge și face bulbuci / peste credința-mi / încețoșată în mreaja, / depusă (probabil) / de o supra/ ființă.“ (Delta) Versuri chinuite de acest fel există în carte cu
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
nevastă grasă și patru copii - sau poate tocmai de aceea). Când află de aventura extraconjugală a Loredanei, soțul ei intră în legătură cu un ucigaș plătit și îi cere să-l împuște pe Stamate. Dar chelnerul poartă vestă antiglonț și doar se preface că moare, pentru ca soția lui să-l poată șantaja pe omul de afaceri. Acesta este, în linii mari, subiectul romanului de aproape 600 de pagini Joc periculos publicat recent de Aristide K. Demetrescu (localitate nemenționată, STS, 2008). Întâmplările, copiate rudimentar
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
mi-l leg la gat sau la mana. Sa fie talismanul care sa ma faca fericita.“ etc. Morala fabulei: mai aproape de poezie sunt nepoeții care încearcă să comunice ce simt decât poeții care n-au nimic de comunicat și se prefac că simt ceva. S ´ erbetul buzelor Petre Dobrescu e îndrăgostit. De o fată care se numește probabil Mari Ofițeru. Până aici, nu avem de făcut nici o obiecție. Dimpotrivă, considerăm faptul îmbucurător. Numai că Petre Dobrescu vrea ca toată lumea să știe
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
gesticulația unui poet fără să creeze poezie. Se declară pe sine îmbătat de frumusețe, însă nu poate să și transmită presupusa stare de beatitudine. Pare mai degrabă un simulant, făcându-te să te gândești la acele femei frigide care se prefac că trăiesc extazul sexual. Pe cine emoționează dulcegăriile sofisticate pe care le întâlnim, de exemplu, în poemul Ziua își caută mască? Poate pe autorul însuși, când recită poemul în fața oglinzii: „Palma mea de pământ / se desprinde de mal / ziua în
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
îndeaproape, practicând, surâzătoare, această inadecvare care ne face să ne simțim mereu jenați: „înlăuntrul meu / universuri clocotesc / un Dumnezeu fiert mă îmbie“; „am prins soarele sărutând piatra ninsă“; „vara trupului mă ține / prizoniera unui cosmic val“; „în mine / vulcani nestinși prefac / munții Himalaya în cenușă“; „pe osia pământului ne-ntâlnim / la tine-i noapte, la mine-i zi“; „biblia-și răstoarnă începutul / la noi în pat“; „universul scutură stele / cum să dorm? cum să dormi?“ „întârzie / scrisoarea cu ștampilă cer. / o
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
și din picături extrase din tulpina trestiei de miere găsită în anumite locuri dând sens cuvintelor să exprime anumite stări invocative...“ O poezie compusă din secvențe și picături este greu de imaginat. Cât privește restul frazei... mai bine să ne prefacem că n-am citit-o și să mergem mai departe. [În cartea Generații. Dialoguri sociale a lui Culiță I. Ușurelu] „Este o lume învelită într-o batistă ce stă pe niște stâlpi de nisip, pe care autorul o vede și
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
locul. Bănuia că delincventul e conștient că un alb Înalt, În vârstă (trecând drept orb?) observase, văzuse cele mai mărunte detalii ale infracțiunilor sale. Privind de sus. Ca și cum ar fi asistat la o operație pe cord deschis. Și deși se prefăcu, hotărând să nu-și Întoarcă privirea când hoțul se uită la el, chipul său vârstnic, civilizat se coloră puternic, perii mici se zbârliră, buzele și gingiile Îl pișcau. Simțea o contractare, o Încleștare de greață la baza țestei unde nervii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
seama dacă este esențial, dar pare a avea o chestie cu pilotatul. Asta e faza la el. Alții au alte faze. Această ultimă declarație despre alții fu injectată cu mult Înțeles. Sammler Își dădu seama ce se Întâmpla. Feffer se prefăcea că se abține să spună ceva, dintr-o delicatețe pe care n-o avea, o informație pe care abia aștepta să o dea. Nerăbdarea Îi lucea pe față. În ochi. Pe buzele pregătite. — La ce te referi? — Mă refer de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
pat? Nu. Vai, ce fetiță deșteaptă. Cât de bine se ascunde. Pur și simplu a dispărut.“ În timp ce copila, care pe atunci avea cinci ani, Îmbătată de febra jocului, albă de Încordare, stătea ghemuită În spatele găleții de alamă unde el se prefăcea că nu o vede, cu fundul aproape de podea, cu capul mare creț cu fundița roșie - o Întreagă viață acolo. Melancolie. Chiar dacă nu ar fi fost războiul. Totuși, furt! Asta era grav. Iar furtul de proprietate intelectuală - și mai rău. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
el. Noi nu Îi putem oferi prea multă mângâiere. Eu unul nu știu ce vede la mărunțelul ăla negricios și păros. Probabil că e doar singurătatea. — Eu Îmi dau seama ce vede. Doctorul Lal este foarte distins. Știi asta. Nu te mai preface, după cum ai vorbit În bucătărie. A fost minunat. — Ei, acum. Ce să fac? Situația asta cu Elya e foarte gravă, să știi. — Foarte? — Pe cât se poate de gravă. Și ar fi trebuit să Îmi dau seama că o să fie o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
a nu risca să-i dezamăgesc. Și am aflat. Am aflat că mai toți prietenii, mai toate neamurile, mai toate cunoștințele chestionate susțin, fără nici o rezervă, una dintre formele de uninominal lansate pe piață. „De ce?“, mi-am continuat eu învăluirea, prefăcându-mă curios nu de definiție în sine, ci de explicațiile personale ale opțiunilor lor. „Pentru că e bun, firește. În sfârșit, o să votăm niște oameni, nu niște liste“ - a venit răspunsul în aproape toate situațiile. Alt om ar fi dezarmat. Cum
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2188_a_3513]