7,696 matches
-
răcea de luni de zile pe o podea care mai păstra urmele în formă de opt pe care le lăsase o veche stropire. Pe perete, câteva afișe pledau pentru o viață fericită și liberă la Bandol sau la Cannes. Rambert resimțea aici acel soi de groaznică libertate pe care o găsești în adâncul mizeriei. Imaginile care îi erau atunci cel mai greu de suportat, cel puțin după cum îi spunea el lui Rieux, erau cele ale Parisului. Un peisaj cu pietre vechi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
O SĂ REFLECTĂM, ȘI EU, ȘI EI. DAR CEL MAI URGENT LUCRU ESTE SĂ-I VINDEC. ÎI APĂR CUM POT, NIMIC MAI MULT. ― Împotriva cui ? Rieux se întoarce spre fereastră. Ghicea în depărtare marea, după o condensare mai întunecată a orizontului. Resimțea doar oboseala și lupta în același timp împotriva unei dorințe neașteptate și nesocotite de a se destăinui ceva mai mult acestui om ciudat, pe care însă îl simțea aproape. \ Habar n-am, Tarrou, îți jur că habar n-am. Când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
dar care nu era mai puțin un fel de consimțământ provizoriu. CONCETĂȚENII NOȘTRI SE DOMOLISERĂ, SE ADAPTASERĂ, CUM S-AR ZICE, PENTRU CĂ NU AVEAU ALTCEVA DE FĂCUT. LE MAI RĂMÂNEA, FIREȘTE, ATITUDINEA DE NEFERICIRE ȘI SUFERINȚĂ, DAR NU-I MAI RESIMȚEAU ASCUȚIȘUL. DE ALTFEL, DOCTORUL RIEUX, DE PILDĂ, CONSIDERA CĂ TOCMAI ÎN ASTA CONSTA NENOROCIREA ȘI CĂ OBIȘNUINȚA DISPERĂRII ESTE MAI REA DECÂT DISPERAREA ÎNSĂȘI. ÎNAINTE, CEI DESPĂRȚIȚI NU ERAU CU ADEVĂRAT NEFERICIȚI, EXISTA ÎN SUFERINȚA LOR O LUMINĂ CARE ACUM
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
lucidități bruște îi readuceau pe cei loviți la o sensibilitate mai proaspăta și mai dureroasă. Erau necesare pentru asta acele momente de uitare în care făureau câte un plan care presupunea că flagelul a luat sfârșit. Era necesar să fi resimțit deodată, și ca efect al vreunui dar ceresc, mușcătura unei gelozii fără obiect. Altora li se întâmpla să aibă reînvieri bruște, ieșeau din toropeala lor în anumite zile ale săptămânii, firește duminica și sâmbăta după-amiază, deoarece aceste zile erau consacrate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
Puteai să-i vezi, de pildă, pe cei mai inteligenți dintre ei făcându-se a căuta ca toată lumea în ziare, sau în emisiunile de radio, motive să creadă într-un sfârșit rapid al ciumei, și concepând, aparent, speranțe himerice sau resimțind temeri neîntemeiate la citirea unor considerații pe care un ziarist le scrisese cam la întâmplare, căscând de plictiseală. În rest, consumau bere sau își îngrijeau bolnavii, leneveau sau se istoveau, clasau fișe sau ascultau discuri, fără a se deosebi în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
facă în momentul în care ei se bucură de a fi încă sănătoși și zdraveni. Pe cât e cu putință, Cottard se simte bine în mijlocul terorii. Dar pentru că a simțit toate acestea înaintea lor, eu cred că el nu poate să resimtă în întregime, împreună cu ei, cruzimea acestei incertitudini, într-un cuvânt, cu noi, care nu suntem încă morți de ciumă, el simte foarte bine că libertatea și viața sa sunt în fiecare zi în ajun de a fi distruse. Dar pentru că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
ultima alveolă, plini de otravă Încă de la prima inspirație, la naștere; fusese invadat, din prima clipă, de tot felul de senzații nedefinite, cine să i le explice, cum, nou-venitului? Plăcerea era dominantă, după durerile pricinuite de travaliul epuizant al mamei, resimțite din plin și de el: se simțea bine Într-un scutec uscat, gîngurea cînd era mîngîiat, alintat, se liniștea sugînd cu mîna apăsată pe sînul mamei, dădea zglobiu din picioare cînd i se spăla și ștergea cocoșelul; cu trecerea anilor
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
fără a-și da seama, să se pipăie, ba se și ciupi ca să vadă dacă simțea. Deodată își dădu seama că cineva îl trăgea de picior. Era Orfeu, îi ieșise în întâmpinare ca să-l consoleze. Când îl văzu pe Orfeu, resimți, ciudat, o mare bucurie; îl luă în brațe și-i zise: „Bucură-te, Orfeule dragă, bucură-te! Să ne bucurăm amândoi! Nu te mai alungă nimeni de-acasă; nu te mai desparte nimeni de mine; nu vom mai fi separați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
Cu extremă grijă le scoase pânzele ude, le observă cu atenție, una câte una, mai trebuiau câteva retușuri pe cap și pe față, părți ale trupului care, figurile fiind de dimensiune mică, mai puțin de o palmă înălțime, inevitabil se resimt de la presiunea pânzelor, Marta va avea grijă să le facă ca noi, apoi vor rămâne descoperite, ca să-și piardă umezeala înainte să intre în cuptor. Trupul îndurerat al lui Cipriano Algor a fost străbătut de un freamăt de plăcere, se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
nerăbdători să ajungă altundeva și, din vreme În vreme, agitați, căutând brusc vreun formular rătăcit, vreun copil prea vioi, vreun balot rebel care se rostogolise sub o bancă. Fiecare purta În adâncul privirii o aventură, o amărăciune, o sfidare, toți resimțeau ca pe un privilegiu faptul ca, odată ajunși În Occident, să ia parte la traversarea inaugurală a pachebotului celui mai puternic, celui mai modern și celui mai solid care se va fi ivit vreodată din mâinile omului. Propriul meu sentiment
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
un apel "standard''. Avem de a face cu un semnal al unei balize acustice care emite la interval de douăsprezece secunde, interval care, chiar dacă scurt, nu este neobișnuit. Cu toate astea, ea nu crede că este de origine umană. Asistența resimți șocul acestei declarații. După trecerea primului val de excitație, Dallas reluă: ― Mama nu este deloc tranșantă în aceste deducții. Acest lucru îmi dă bătaie de cap. N-am mai văzut un ordinator care să șovăie, să pară încurcat. Ignoranță, de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
ascuțit. Vorbeau stelele. Deodată un sunet terifiant explodă prin pasarelă. Kane se cocârjă și Ripley păli în mod rușinos. Urletul oribil ținu douăsprezece secunde, apoi energia statică îl acoperi. ― Dumnezeule, zise Kane, tremurând tot. Lambert deconectă difuzoarele. Pe punte se resimți puțină căldură omenească. ― Ce-ar putea fi? întrebă Ripley cu voce pierdută. (Avea privirea celei care a găsit un șobolan mort în farfuria cu micul dejun.) N-am mai auzit un asemenea semnal de naufragiu. ― Și totuși așa crede Mama
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
nici un rezultat. Rămaseră la fel de palide ca țeasta unui contabil al Companiei) Cu atât mai rău. Vom continua să lucrăm fără ele ceva mai mult, îi zise. ― Sunteți siguri că nu mai sunt alte daune majore, zise ea în intercom. Ea resimți un elan de simpatie pentru Parker și Brett. Pentru prima oară de când făceau parte din aceeași unitate. Sau mai degrabă, de când fusese numită pe Nostromo; dat fiind că inginerul avea vechime mai mare pe această navă. ― Aproape, răspunse el tușind
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
pe tabloul de bord, dar fără s-o apese. Deschiderea tambuchiului coridorului fusese deja înregistrată pe pasarelă. Dacă unul dintre ei remarcau manevra, nu se alarma. În schimb, închiderea cockpitului navei ar fi motiv de îngrijorare. Îl lăsă deci deschis, resimțind o anumită bunăstare fiind separat de Nostromo și grozăvia care-l stăpânea acum... 10 Se mai uită odată la nivelul oxigenului rămas în rezervoare, nădăjduind într-un miracol care să mai adauge un zero la numărul afișat. Contorul își termină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
Acesta apăsă pe trăgaci. Un fulger urmat de o flacără oranj brăzdă spațiul dinspre intrare până la peretele opus. Cu excepția lui Dallas, toți bătură în retragere în fața căldurii intense. Fără să șovăie, căpitanul intră, ignorând senzația de arsură pe care o resimțea în gât și mai trase odată în interior. Apoi încă o dată. Se retrase în sfârșit. Așteptară cu nervozitate câteva minute în exterior ca fumul și căldura să se disipeze înainte de a vedea de aproape rezultatele atacului lor. Cu toată așteptarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
o altă ieșire, poate înfuriată, poate înfricoșată. Și dacă îl aștepta la următorul colț, hotărâtă să se debaraseze de acest urmăritor iritant și protejat de nemaipomenite metode de apărare. Era cald, oribil de cald în țeava de metal, iar Dallas resimțea primele semne ale oboselii. Creatura avea o biologie atât de misterioasă ― ceea ce o făcea terifiantă ― încât poate că va găsi un alt mijloc de a scăpa. Atunci înseamnă că Dallas a întreprins această expediție epuizantă degeaba. Porni coborârea cu infinite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
se interogă ea. Trei fețe în espectivă o urmăreau curioase. Căuta o idee strălucitoare, o hotărâre solidă și rațională. Dar în mintea ei nu găsi decât incertitudine, frică și confuzie; aceleași sentimente, desigur, care-i paralizau și pe colegii ei. Resimți brusc un val de tandrețe față de Dallas tunând și fulgerând împotriva responsabilităților sale. Dar era prea târziu să se înece în melancolie. ― Deci asta e clar. Până când cineva găsește o soluție mai bună în privința Străinului, vom proceda conform planului precedent
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
mai ilogic și mai departe decît moartea și În care revin, poate, ca marea spre aceleași stînci, dar o fac pentru că ele dau un sens vieții mele... Celebrul carpe diem al lui Horațiu n-are, desigur, nimic comun cu frigul resimțit de Împărații romani de după Marc Aureliu care, persecutați de nesiguranță, se aplecau cu violență sa epuizeze prezentul de toate voluptățile posibile. Și de ce m-aș justifica pentrul faptul că iubesc viața? De ce-aș spune „nu” unor zile cu care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
permanenței, Blaga evocă identitatea cu ele însele a luminii și a creației în orice schimbare: "E același, nu-i același./ E același unic soare/ inimă prin lumi bătând./ Să îngâne-n vreme rugul/ alte-amurguri vin la rând". George Bacovia a resimțit spaima existențială până la delir și nebunie în fața unei lumi a singurătății, a agoniei și a morții, abandonată de destin într-un peisaj haotic dezolant, răvășit de ploaie, pâclă, ninsoare, sânge, sicrie, corbi, vaiete, lupi urlând, și în care se simte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
ce mângâie chipul atunci când visez... Ești pansament peste rana caldă Ești lacrima fericirii ce a fost uitată Ești prospețimea ierbii ușor udată Ești impulsul ce reînvie o lume schimbată... Ești precum mama protectoare pentru pruncu-i gingaș Ești agitația ce se resimte ca într-un aglomerat oraș Ești elogiul adus unui martir ostaș Ești senzualitatea adunată într-un fin făgaș... Ești flacăra mistuitoare din orice-mi dorință Ești sentimentul trăit mai presus de o simplă ființă Ești oftatul ce mă sfâșie când
by MIHAI TODERICĂ [Corola-publishinghouse/Imaginative/1008_a_2516]
-
de Muzică, motivându-și modalitatea tiranică a deranjului adus gânditorului, prin natura funcției prozaice, de eliminare a gărgăunilor. Fapt ce frână creația lui Nilă Hagiu timp de jumătate de secol, atât de mare a fost trauma, încât și acum se resimt sechelele acelor timpuri. Chiar dacă scrie un gând pe zi, concentrat într-un cuvânt, un semn de circulație sau o boare de vânt, fiți convinși că, în câteva ere sau semne zodiacale, Nilă va zbuciuma lumea din temelii prin noutatea și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
Nu i-am lăsat timp să se gândească prea mult sau să-mi răspundă. I-am luat-o înainte dându-i de înțeles că nu avea altă cale decât să mă urmeze... ceea ce și făcu câteva secunde mai târziu. Cum resimțeam greutatea sa în tremurul abia perceptibil al clădirii! Era atât de gras și de ignorant! Superficial și imposibil de mândru! Am luat-o pe prima scară care ducea la subsol. În umbra de sub pământ mi-am furișat pistolul confiscat de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
comun decât tema. Prelegerea a XVIII-a, Emanatism, imanentism și trinitarism, discută bineînțeles despre emanatism și imanentism ca atitudini fundamentale ale misticii. De aceeași temă se ocupă prima jumătate a respectivului capitol din cartea autoarei britanice, a cărei tratare se resimte de lectura lui Rudolf Eucken. Acesta îi acordase atenție specială întâi în Die Grundbegriffe der Gegenwart (1878, 19043) iar apoi în Der Wahrheitsgehalt der Religion (1901, 19052) și Hauptsprobleme der Religionsphilosophie der Gegenwart (1907, 19093). Toate erau cunoscute și de
Apaşul metafizic şi paznicii filozofiei by Liviu Bordaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1356_a_2716]
-
asupra stării de spirit a oamenilor și și-a găsit ecoul în literatura oamenilor vremii. Mai puțin inspirat decât Ion Creangă, care a descris din memorie, în anii maturității - în mod realist, dar cu suficient humor -, modul cum s-a resimțit groaznica boală în mediul sătesc din Moldova, un modest slujbaș public din Țara Românească, serdarul Ștefan Fănuță (1787-1853), fost președinte al Tribunalului Agiei (Poliției) din București, membru al Sfatului Orășenesc și publicist, cunoscut îndeobște ca ultimul nostru cronicar sub pseudonimul
Biciul holerei pe pământ românesc by Gheorghe Brătescu și Paul Cernovodeanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295567_a_296896]
-
asemenea instituții sanitare pentru 600 de bolnavi, "cinuri de jos și 10 ofițeri". În Capitală funcționau spitalele Colțea, Pantelimon și Filantropia, totalizând 370 de paturi, la care s-au mai adăugat cele 40 ale Spitalului ostășesc; pe lângă acestea s-a resimțit nevoia rechiziționării unor clădiri mai spațioase din București, cum au fost, de pildă, casa bancherului Manoah Hilel, hanul negustorului C. Ciocan de pe Podul Târgului de Afară și casa Angelescu, care au alcătuit spitalul vremelnic ostășesc rus nr. 1, sau casele
Biciul holerei pe pământ românesc by Gheorghe Brătescu și Paul Cernovodeanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295567_a_296896]