8,392 matches
-
lor. Ehei! De când n-am mai pus în gură măcar o așchiuță de pastramă, nici nu mai știu ce gust are - a grăit Costăchel. De când mătușa Catinca - așa, pe la vremea când mustul pișcă binișor - făcea o pastramă de ți se topea în gură, nu alta - a precizat Petrache. Inginerul a ridicat paharul cu vin: Să bem pentru sănătatea noastră și a celor dragi! Costăchel a golit paharul cu ciudă parcă. Petrache - luându-și inima în dinți - a întrebat: Domnule inginer, sunt
Întorşi din infern vol. II by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1238_a_1876]
-
primit, cum m-o făcut să înțeleg securistul cela... Da’ eu? Eu... pentru a câta oară mă întorc din Infern?”... S-a oprit pentru o clipă să-și tragă sufletul. Privirea i s-a agățat de turlele bisericii lui Bașotă, topite în vatra de jar a asfințitului... Un dangăt prelung de clopot plutea sub bolta aurită a cerului, trăgând după el lințoliul nopții... 11 iunie 2005
Întorşi din infern vol. II by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1238_a_1876]
-
reviste ce-ți cer articole și o tulburare a sufletului literar pe care cu greu izbutești s-o depășești - nu altceva decât chiar literatură. Vă sărut copii, aștept un moment mai bun În care să vă scriu pe larg; mă topesc de dorul vostru, dar nu mai am putere să „fac” nimic, al vostru, În veci, Mugur Dureroasa zăpadătc "Dureroasa zăpadă" Îi prevedeam o longevitate invidiabilă. I-am spus-o adesea. În ultimii ani găsise, credeam, o soluție personală numeroaselor noastre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
Ea chinuie vocea de fetiță-care-strigă-după-ajutor dinăuntrul ei, o chinuie ca și cum i-ar fi cel mai mare dușman. Continuă să o chinuie până când jalnica voce se transformă în picături de gheață și formează un cristal dur. Un cristal care nu se topește niciodată. Îmi vând toate lucrurile și-mi cumpăr un bilet de tren până la Beijing. Caut de lucru ca actriță. Trebuie să încerc. Însă orașul e neprimitor cu mine. Oriunde mă duc, mandarina mea cu accent de Shan-dong stârnește râsul. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
se vede cu o altă femeie. Petrece toată iarna într-o cameră rece de cămin. Se simte ca un câine maidanez. Își zice să aștepte până-n primăvară. Poate că până atunci inima de gheață a lui Yu Qiwei se va topi. Poate că o va invita în oraș, poate că înflorirea primăverii îl va excita, iar timpul îl va face să-și dea seama că a chinuit-o îndeajuns. Am încercat, dar nu sunt în stare să scap de acest sentiment
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
6 Nu-și aduce aminte cum au început necazurile. Au început pe nesimțite, s-au strecurat în ei și s-au trezit cu ele. Presupune că e prea mult foc în personalitatea amândurora și că asta a început să le topească relația. Se bat pe lucruri care par nimicuri, însă totul. Facturi, slujbe, tabieturi, diferențe de opinii. Ea știe și un alt motiv - nu mai primește nici o ofertă de la studio, iar relațiile lui Tang Nah nu sunt de ajutor. E nemulțumită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
e confecționată din paie. Ea simte pulsul rolului ei. * Iarna e pe ducă, dar mai e până sosește primăvara. Peste noapte, iarba de pe deal s-a acoperit cu o pătură de gheață. Abia pe la prânz crusta albă începe să se topească. După ora patru după-amiaza, începe să se formeze din nou gheața. Tot dealul, iarba care trebuie să devină verde, arată de parcă ar fi acoperit cu o peliculă de cristal. Acum e vremea când Fairlynn devine editorul-șef al ziarului lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
înverșunat. Îi sfâșie uniforma cu mâinile. Nu poți face asta! Îl împinge la o parte. Nu mai poți face asta! Dar ea i se deschide. Se sprijină de el, stă în brațele lui. Își desface picioarele, varsă lacrimi și se topește în căldura lui. El o mângâie, murmură, geme și se vaită ca un nebun. Ea își lasă trupul să-i spună cât de dor i-a fost de el. Toată lumea are pretenția să fiu un Buddha de piatră, fără dorințe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
Sunt sigură că fața mea radia precum cea a unei eleve de școală. Eram complet fermecată. Mi-am dezvăluit gândurile și i-am spus că fusesem o pesimistă. În urma învățăturilor lui, anii de gheață formați de întunericul dinăuntrul meu se topiră și plutiră în derivă, departe. Am simțit lumină și căldură. Precum o barcă rătăcită de multă vreme, inima mea reuși să ajungă într-un port sigur... Tovarășul președintele își luă ochii de la zidurile pline de umbre. Privirile noastre se întâlniră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
vând acțiunile alea luna trecută“. O figurină de plastic cu Mary Jane, obiectul dorinței lui Spiderman. I-o dăduse Karsh, susținând că semăna leit cu ea. Karin i-o dăduse mai departe lui Daniel - o șicană prostească - în loc s-o topească până să rămână doar dioxinele din ea, așa cum ar fi trebuit. După toate aparențele, nu-i oferise niciodată nimic de valoare. Dar el păstrase tot. Avea chiar și necrologul mamei ei din The Hub, decupat la multă vreme după ce ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
e derutat. —Ăsta nu e el. Mark nu era crud și nici prost. Mark nu era așa furios tot timpul. —E doar speriat. Probabil că și tu ești la fel. Eu aș fi terminată în locul tău. Karin voia să se topească în femeia asta, să lase totul în seama ei, s-o lase pe Barbara să aibă grijă de ea așa cum încercase ea să aibă grijă de Mark. Ți-ar fi plăcut de el. Îi păsa de toată lumea. Îmi place de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
-l îndreptă spre ea. Nu ești șefa mea. Nici măcar nu știu de unde vii. Din câte știu eu, poate că nenorociții ăia de teroriști arabi te-au parașutat aici, cu forțele speciale. Furtuna trecu la fel de repede cum apăruse. Indignarea îndreptățită se topi în suspine. Își deschise palmele, rânjind la Weber. Ești de la FBI sau de-astea? Un deget se întinse și lovi ușor cravata maro a lui Weber. Am discutat deja cu băieții voștri. Karin înlemnise. —E doar un costum, Mark. Te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
ori mai bine decât erai acum cinci luni pe vremea asta. El râse de ea. —Cum să fie „pe vremea asta“ dacă era acum cinci luni? Ea își flutură mâinile, iritată. Fiecare cuvânt pe care-l palpa cu mintea se topea în figuri de stil fără sens. —Mark, la două zile după ce te-au scos din mașina aia, nu vedeai, nu te puteai mișca, nu puteai vorbi. Aproape că nici nu mai erai om. De atunci ai făcut un miracol. Ăsta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
iarăși în capitală. Cererea mea pentru un loc la cămin a fost refuzată, am renunțat la învățătură și am intrat în gazdă la o pereche în vârstă, în capătul celălalt al orașului. De la o zi la alta, banii mi se topeau. Pe bătrâni îi găseam foarte nostimi, el era un pachet de nervi și, de câte ori rămâneam între patru ochi, o afurisea pe nevastă-sa, ea, pe de altă parte, făcea semne întruna pe la spatele lui, dându-mi de înțeles că bărbatului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
La șaptezeci și șase m-am lăsat păgubaș. Podul era mai lung decât toate cele cunoscute de noi. Tata amuțise și el, ca și mine. Privea printre grinzile podului, în depărtare, unde albastrul de sus și albastrul de jos se topeau, amestecându-se într-o singură culoare. Albastrul de jos era foarte, foarte departe sub noi, pe el se vedeau urmele albe ale vapoarelor. M-am silit să număr iar grinzile, ca să nu-mi vină din nou amețeala. Domnul Sanowsky s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
voi toți adunați ciotcă jos și eu singură sus. Și ușile de la apartamente deschise. Am crezut că înțepenesc de groază când m-am trezit și am văzut că nu mai e picior de om în tot blocul. Băutura ți-a topit mințile, monstru ce ești.” Doamna Petrea a ținut-o așa un timp, domnul Petrea se străduia zadarnic s-o liniștească, iar toți ceilalți urmăreau desfășurarea evenimentelor. Unii își dădeau cu presupusul, întrebându-se cum e posibil să uiți de cineva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
meu de trei săptămâni. Spui că ai un flirt, când te întâlnești seară de seară cu aceeași fată și te înroșești până la urechi de atâta privit. Privirile pe care i le aruncam eu Arianei se prelingeau în jos, ca înghețata topită pe cămașa cu mâneci scurte a unchiului meu, când o ținea cu mâna paralizată. Mătușa îl ștergea cu o cârpă udă și cu mișcări grăbite. „Nu e el de vină”, spunea ea, „căci de obicei cu mâna beteagă ține doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
unchiului meu, când o ținea cu mâna paralizată. Mătușa îl ștergea cu o cârpă udă și cu mișcări grăbite. „Nu e el de vină”, spunea ea, „căci de obicei cu mâna beteagă ține doar păhărelele de rachiu. Acelea nu se topesc.” Privirile mele erau calde și se strecurau pe sub bluză. Trebuia să iau seama și să nu le las să alunece prea mult într-acolo. Acoperișurile blocurilor scoteau aburi din pricina căldurii, smoala se muia, rămânând lipită de tălpile pantofilor noștri. Căldura
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
pescarul tăcut, care privește țintă în apă. Ea trebuie să vină. Trebuie să vrea. Și vom vedea mai departe. Așa e bine, am continuat eu să cuget. Căci dacă de la început am să fiu moale ca untul, am să mă topesc înainte de vreme și Ariana va crede că sunt o cârpă bună de aruncat și are să mă trimită acasă. Momentul potrivit depinde de ea, fiindcă atunci când se topesc amândoi, atunci precis e bine. Acum însă, acum însă eu sunt Paul Newman
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
Căci dacă de la început am să fiu moale ca untul, am să mă topesc înainte de vreme și Ariana va crede că sunt o cârpă bună de aruncat și are să mă trimită acasă. Momentul potrivit depinde de ea, fiindcă atunci când se topesc amândoi, atunci precis e bine. Acum însă, acum însă eu sunt Paul Newman. Eu sunt Paul Newman. Cât mai e, până vine? O jumătate de oră. Am continuat să aștept. La canal era liniște. Pescarul plecase, pe celălalt mal dormeau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
grupul statuar din jurul pianului la care cânta ea, sonata aceea de Mozart, de Beethoven, ce naiba, În mijlocul unui imens lan de grâu verde al unei nemărginite câmpii. Muzica lină cuprinsese totul, marea de grâu unduită de vântul ușor, și el, vântul, topindu-se ca un fuior subțire În vinețeala amurgului. El pornește prin grâul Înalt spre firul de beton al șoselei naționale. Se făcea din ce În ce mai mic, un punct care cu greu se mai citea În Înserare și, când nu se mai vede
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
de frică, o inimă. Nelu seamănă puțin cu Sandu, are ochi albaștri iar tu semeni cu un balaur așa cum ești Îmbrăcat În speilhosenul tău colorat cu cracii bufanți ca doi bostani. Și nu iese din ascunzătoare decât după o vreme, topit de plâns, și nu se obișnuiește cu tine decât numai atunci când Îi dai un biscuit, ochii Îi râd, dar el suspină Încă și se uită la tine ca la ceva venit de pe altă lume și numai după o vreme vine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
să-i vezi pe țigani cum spoiesc lingurile de fier ale Doamnei Ursu. Totul este fierbinte, focul, cleștii, cositorul, aerul, țigara madamei care supraveghează spoirea. Doar capacul de fontă al canalului pe care te-ai așezat ca să privești cum se topește bara de cositor este rece. Seara vei pleca cu trenul, departe, În Ardeal. Va trebui să fii atent când stai cu fereastra vagonului deschisă ca să nu-ți intre În ochi zgura fierbinte din fumul locomotivei. Deocamdată habar nu ai. Stai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
ca iarna. Acasă vă așteaptă plăcintele calde, mama și fratele tău mai mic. Fără bani. Săraci. Ești mândru de tatăl tău și mândru Îl ții de mână. Miroase atât de frumos. A țigări Victoria și a lavandă. Mirosul lui cald topindu-se În mirosul rece al iernii. Peste optsprezece ani, Într-un noiembrie Înghețat, va muri. Tânăr și frumos. Slab și hăituit. Mirosind a crizanteme, a hoit, a cloroform și a chiștoace de Mărășești. De ce nu poți să-i spui, așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
și sporești și tu aceste Înălțări cuminți, neputincioase cu bucata de lemn tare ca piatra a pachetului de unt ce, poate o vânzătoare neatentă n-a observat că este unt din ăla care se pune În vitrină ca să nu se topească vara. Ai aruncat-o pe foc și ea se topește repede, repede, precum sforile de fum ale caselor care se topesc În cerul de plumb. Sfori de fum care acuma par a curge din cer și cerul ăla gri ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]