7,819 matches
-
piesa a fost apreciată ca fiind combativă. La a doua refacere, a fost trecută cu vederea, iar la a treia, eliminată. Îl așteptam pe prietenul meu în stația de autobuz de la Universitate, dar începuse să se ferească de mine. Era singurul cu care puteam discuta, că toți ceilalți fugeau din ședință în ședință. Se împiedicau mereu de mine pe la uși. Unul dintre ei, aflînd cine sînt, m-a strîns de braț cu violență: "Să nu te mai prind pe aici! Locul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
o casă de filme, care să-mi încredințeze un scenariu... Mihai înțelege tristețea din sufletul regizorului, chiar dacă vocea acestuia nu s-a trădat. Renunțarea lui i se pare un gest neloial. Au convenit tacit să meargă împreună, regizorul a fost singurul care nu l-a luat ca rezervă, iar el, acum, dezertează. Și credeți că putem scoate un scenariu bun din... arată Mihai spre textul de la concurs, cu care a venit regizorul în mapă. Ca modalitate de lucru regizorul propune să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
întîrzie pînă se înnoptează în parcul zoologic, bucurîndu-se de bucuria copiilor veniți să vadă urșii. Cumpără de mai multe ori biscuiți de la alimentara din apropiere, să arunce printre gratii în gurile căscate ale urșilor ce par a complota cu copiii. Singurul care nu dă vreo satisfacție micuților veniți să se distreze e un porc mistreț. Doarme tot timpul. Copiii vin o dată, îl văd, apoi îl ocolesc. La culcare, Mihai încearcă s-o îmbuneze pe Ana, să afle ce s-a întîmplat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
bunăvoința dumneavoastră a fost dublată de capacitatea profesională și de interes dezinteresat, ca să zic așa, și-ați rezolvat problema. Iar noi, acum, spre finele anului, ne bucurăm că am putut asigura retribuirea integrală a muncitorilor din combinat, a noastră inclusiv. Singurul în pierdere sînteți dumneavoastră. Că nu-i lesne să faci drumuri așa lungi, plus efortul depus... Avem acordul tovarășului Oșanu, arată directorul spre bărbatul în vîrstă, să vă facem o surpriză. E vorba de o primă de zece mii de lei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
se sfîrșește lumea. Iar valurile bat cadența unui permanent memento. De ce m-ai chemat, Teona? Tu de ce-ai venit, Mihai? Nu crezi că ajunge cît m-ai chinuit? Dacă ești sigur că te-am chinuit, sau crezi că ești singurul care s-a chinuit, de ce nu faci un gest, să mă trimiți după Violeta? Ai aflat deci! Sau întoarce-mă spre tine și ia-mă în brațe! Mihai tace. I se face tot mai teamă o teamă cumplită de el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
acolo ceva, care îl neliniștește. Nu înțelege ce, dar trage mîinile afară și se uită la palmele desfăcute: gume de mestecat, trei sculuri mici de ață muliné și un pachet cu țigări. Surîde. Primul surîs pe ziua de azi. Și singurul sincer, adevărat, de mult timp încoace. Vrea să se ridice de jos, dar i se face brusc teamă, o teamă cumplită că ar putea pica în valuri tocmai acum, cînd a învins!... "să mai merg măcar o dată la Ateneu, s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
ceară ajutor și sprijin. Dar nici împăratul nu-și puse mînile în sân, ci trimise la Nogas pe Asan cu multe daruri, învățîndu-l pre acesta să propună cererea ca să nu lese să-nchircească fără de nici un ajutor regele legitim al Bulgariei, singurul căruia i se cuvine tronul după dreptul de moștenire, ci din contra să-i dea mână de ajutor, ca unui cumnat ce este (soția lui Asan era soră cu a Nogăi), ca să dea greutate pretențiilor sale drepte. Nogas primi cu
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
individul are atâta putere creatorie ca să poată face reprezintațiunile sale să ni lucească libertatea sufletului (dispozitiunei) într-[un] Selbstgenuss vesel și într-o ironie ce volatiliză totul n4. Regiunea comicei fantastice în coprinsul ei cel mai întins ar fi așadar singurul Și Gestian cu toate astea joacă-n dramă. cum se simte Millo acasă pe scenă până și urâciunea actorului {EminescuOpXIV 255} teren unde și un corp din natură defectuos nu prezintă un obstacol neci chiar pentru prestațiuni (Leistung) remarcabile. Însă
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
chiar și măsura nobleței și-a frumuseței, fiindcă se lasă apucată și dusă de poezia momentului. Numai mijloace gigantice, mai nesecabile, și un simț de frumusețe înrădăcinat adânc ar putea să învingă aicea orce pericol. Poate că Fleck a fost singurul care a putut-o. Al doilea pericol ce amenință această direcțiune constă într-aceea că, la o predominare a momentului intuițiunei nemijlocite, fantazia nu urmărește reprezintarea caracterului până-n trăsăturile cele mai secrete și nu pătrunde într-aceeași măsură toți membrii
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
a Întîmplat a fost de o sută de ori mai real decît tot ce-i aici. Înțelegi? — Înțeleg. Cred că deocamdată ar trebui să ai Încredere În mine. — N-am Încredere În tine, Exley. Nici „deocamdată“ și, poate niciodată. — SÎnt singurul În care poți avea Încredere. Inez Își lăsă vălul jos. — N-am Încredere În tine fiindcă nu-i urăști pentru ce mi-au făcut. Poate că ți se pare că-i urăști, dar În același timp te gîndești că dă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
nici un alt "lucru" sau care îl desparte de toate celelalte "lucruri", el este singurul "lucru" care este altceva decât un lucru. El este lucrul care la rândul lui, pe lângă hotarele primite, poate da și își poate da hotare. El este singurul dintre lucruri care poate hotărî. În cazul lui, "a fi hotărît" are pentru prima oară un dublu sens: pe de-o parte, am primit hotare din afara mea; pe de alta, am primit hotare din interior, mi-am dat hotare, m-
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
posibilului, nu ne putem fixa și atinge țeluri la fel de dificile. - Această inegală distribuție a libertății este premisa îndepărtată a maladiilor de destin. Spre deosebire de "crinii cîmpului" și "păsările cerului", care nu se pot abate de la țelul care le-a fost fixat - singurul pe care au să-l împlinească -, omul se poate amăgi, poate aprecia greșit, poate rata și poate trăi visând necontenit triumfuri interzise. Căci dacă omul poate rămâne la normalitatea unui destin, conformîndu-se gradului de libertate cu care a fost înzestrat
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
al libertății și ca sursă a ei. În primul caz întrebarea poartă asupra unuia sau altuia dintre aspectele libertății mele, în celelalte două, asupra vieții mele și a utilizării libertății în ansamblul ei. Evident, în toate trei cazurile eu sânt singurul care e chemat să răspundă, iar în al doilea caz întrebătorul, obiectul întrebării și cel ce răspunde se identifică în persoana mea: eu întreb și eu răspund privitor la mine însumi. Alegerea, ca esență a libertății, comportă un risc: orice
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
din ea forma ca principiu și ca proiecție a voinței de limitare. Privirea, care conține în sine germenele departelui, este o trădare potențială a formei; pentru a percepe forma trebuie să rămâi în proximitatea ei. Și tocmai de aceea tactilul, singurul dintre simțuri care se naște prin anularea oricărei distanțe, prin contact, reprezintă suprema fidelitate față de formă; nu văzul, ci atingerea îi dă corpului o certitudine de existență. Însă când această căutare a formei devine o obsesie ("caut forma în tot
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
care-l populează (pomi, grădină, animale domestice, coliba, prispa etc.). În orice caz, gândesc în limitele unei recuzite heideggeriene și traducând așa nu pot greși, chiar dacă nu traduc "exact"." Deși filologic vorbind sânt în continuare uimit, simt că Noica e singurul la ora actuală care are puterea să domine, aici, un text heideggerian. Nu poți veni cu mâna goală în fața lui Heidegger. Dar atunci înseamnă că hermeneutica începe o dată cu actul traducerii. La prânz, când ieșeam cu Noica de la cantină, în ușă
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
realitatea geografică a Arcadiei, spune A., în această austeritate, sîntem cu mult mai aproape de esența naturii decât în Arcadia bucolizată și idealizată de peisajul european. Iar peisajul olandez, singurul care, în Europa, nu a recurs la "tropicalizarea" naturii, este și singurul "adevărat", în măsura în care a rămas în adecvare cu sărăcia ei originară. La plecare, Noica ne-a spus că ar fi bine să "decameronizăm" așa toată viața și că ar fi gata să ne luăm o casă împreună, "la Brădet de pildă
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
Paleologu. Nu mă interesează judecata care rămâne la nivelul judecății, și tocmai de-asta mă despart de Alecu. El se așază, când vorbește despre mine, în orizontul judecății. Și nu avea dreptul să o facă măcar pentru faptul că era singurul care mi-a cunoscut cartea despre Goethe în întregul ei, deci și capitolul despre goethitate (das Goethetum), în care arătam că Goethe a teoretizat devenirea întru devenire, dar de trăit, a trăit devenirea întru ființă. Era deci tocmai capitolul prin
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
mă pot lipsi. Ați venit într-un moment bun: Scrisorile despre logică și Cartea arheilor lâncezesc deocamdată, așa că sânt gata să vă slujesc pe voi. Tocmai mă gândeam că noiembrie e cea mai frumoasă lună a anului, e "timpul pur", singurul pe care omul nu l-a poluat cu sărbătorile și însemnele lui: e un timp suspendat între anotimpuri, când nu începe și nu se sfârșește nimic, când nu e nici "sărbătoarea recoltei", nici început de an universitar, nici o mare sărbătoare
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
cu sărbătorile și însemnele lui: e un timp suspendat între anotimpuri, când nu începe și nu se sfârșește nimic, când nu e nici "sărbătoarea recoltei", nici început de an universitar, nici o mare sărbătoare sfântă. E timpul nemarcat în vreun fel, singurul care te cheamă să trăiești în nedeterminat. Am găsit deci o scuză pentru sterilitatea mea, citesc și aștept, asemeni sfintei Tereza, să mi se întîmple ceva în cea de a șaptea lună, după ce mă voi fi rugat zadarnic șase." Ne
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
l-a învățat greacă, deschizând pur și simplu împreună Categoriile lui Aristotel și făcând gramatică "pe viu", în ritmul în care textul o cerea. Formula i s-a potrivit lui Sorin și, mai târziu, când a fost inaugurată ediția Platon, era singurul din echipa volumului I care nu trecuse prin facultatea de clasice. Lucrul acesta nu l-a împiedicat să aibă, cu Alcibiade I, una dintre cele mai bune traduceri ale acelui începător volum tatonant. Noica a sperat să-l îndepărteze cu
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
Noica. Că ești făcut din bucățele? Sau că logica te integrează și te unifică? Te pun, cu această întrebare, în fața destinului tău cărturăresc. De ce să treci către matematică în vederea logicii, în loc de a te muta cu logica în filozofia culturii? Ești singurul de la noi care ar putea face o asemenea ispravă. A merge pe linia filozofiei culturii făcute cu mijloacele formalismului modern ar fi, cred, singurul mod de a mântui și logica, și pe tine. Orice logician, când apucă pe drumul fără
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
Ahoreticii - și eu sânt unul dintre ei - pot intra ușor în asceză.") La Câmpulung a fost găsit în cameră, îmbrăcat în palton, cu șoșoni și cu căciulă, citind Augustin; apa din ligheanul care se afla în mijlocul camerei înghețase. "Dumnezeul culturii", singurul în care credea și la judecata căruia era încredințat că va fi chemat, laolaltă cu toți trebnicii și netrebnicii acestei culturi, îl orbise, desigur, făcând din el nu un om, ci un mediu, care dobândise dreptul - asemenea tuturor celor ce
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
și o întemeiere obiectivă a fericirii, când acordul despre care vorbeam este real, când întîmplările vieții cuiva vin de la sine în întîmpinarea sensului instituit și a scopului urmărit. Noica a cunoscut fericirea și în acest al doilea sens al ei, singurul adevărat și real, de fapt: în ultima parte a vieții, istoria a trecut de partea lui, l-a ajutat și favorizat. Izbucnirea lui Noica în cultura română s-a petrecut începînd cu anul 1968, deci cu anul în preajma căruia avuseseră
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
de etică tocmai pentru că nu știau să-și integreze viața și să-și asume imoralitatea ei funciară. Ce să mai vorbim de sex! Scriind, păreau cu toții asexuați și tăceau în privința singurului lucru care îi îngenunchea și pe zei. Platon fusese singurul care gândise rămânând pe terenul vieții. Tot ce-a urmat după el nu a fost, cum s-a spus, o suită de note de subsol la filozofia lui, ci cu totul altceva, un viraj extrem, artificiul "gîndirii pure", o abstracție
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
Greva foamei nu o face pentru a atrage atenția sau a obține ceva, ci pur și simplu pentru că aceasta i se pare calea cea mai la îndemînă, mai abruptă și mai elegantă de a abandona. În acest "proiect" al său (singurul care se poate sustrage amăgirii) el este ajutat în mod firesc de consătenii săi care îl spânzură ca pe unul ce a încălcat legea iluziei, ca pe un deziluzionat. 6 iunie Tema prăpastiei pe care stăm. Am întîlnit-o prima oară
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]