8,392 matches
-
de lemn tare ca piatra a pachetului de unt ce, poate o vânzătoare neatentă n-a observat că este unt din ăla care se pune În vitrină ca să nu se topească vara. Ai aruncat-o pe foc și ea se topește repede, repede, precum sforile de fum ale caselor care se topesc În cerul de plumb. Sfori de fum care acuma par a curge din cer și cerul ăla gri ar vrea să intre În casele oamenilor și el chiar intră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
o vânzătoare neatentă n-a observat că este unt din ăla care se pune În vitrină ca să nu se topească vara. Ai aruncat-o pe foc și ea se topește repede, repede, precum sforile de fum ale caselor care se topesc În cerul de plumb. Sfori de fum care acuma par a curge din cer și cerul ăla gri ar vrea să intre În casele oamenilor și el chiar intră și plumburiul - ăsta cu miros de unt Îți pătrunde În suflet
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
graiurile lor păsărești. Atunci a apărut pe cer o stea imensă, care desenă o traiectorie curbă cu Încetineala unui melc. Toate stelele căzătoare, le mai văzuse de atâtea ori, se desprindeau din Întunericul cerului, plecând parcă din nimic, și se topeau cu aceeași iuțeală, dar asta trecu Încet ca un glob de lumină, descrise, deci, un cerc și se ascunse după clădirile Înalte ale vechilor silozuri din port. În noapte, doar lumina farului mai cotrobăia În negurile mării, ca o chemare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
stoluri de pescăruși agonizează Într-o plutire lentă de zbor etern deasupra pachebotului la poalele căruia bat ciocanele ca de vulcan ale valurilor, lăsând În urmă spuma albă, ca o iluzie, urmă nedefinită a unei himere, un Budha de apă topindu-se În ape. „Deci voi așa să vă rugați: Tatăl nostru, Carele ești În ceruri, sfințească-se numele Tău, vie Împărăția Ta, facă-se voia Ta, precum În cer și pre pământ. Pâinea noastră cea de toate zilele dă-ne-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
băgat capul pe ușa camerei pentru oaspeți doar ca să mă asigur că era acolo cu adevărat, nemaiavând încredere în propriile calcule. M-am stăpânit să nu intru în vârful picioarelor, să mă bag sub plapumă cu el și să mă topesc în el. Tocmai puneam ceainicul pe foc, când mobilul mi-a sunat, anunțându-mă că am primit un mesaj. M-am crispat toată, fiind încă convinsă că pot trimite ambulanțe aeriene pe Kilimanjaro doar apăsând aiurea pe un buton. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
mici peste tot, aducând o grămadă de bani tinerilor de douăzeci și ceva de ani. Kieran își ridică pumnul într-un fals salut. —Și aceia urma să fim noi. Ne-am luat cu toții cărțile împărțite și am simțit cum se topește toată tensiunea pe care o simțeam. Uitasem cât de mult iubesc acest joc. E plin de reguli, puncte de numărat, strategii și tehnici la care să recurgi și, cel mai important, un sistem de comunicare guvernat de reguli stricte. Ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
orice aș fi spus, m-ar fi putut da de gol ca mincinoasă și trădătoare, așa cum și sunt, eram recunoscătoare că ne întorsesem la vechile reguli. „O inimă neagră“, am licitat eu amintindu-mi vechiul sistem. Și anii parcă se topiră. După prima mână, l-am surprins pe Phil căscând. —Ești conștient că ești candidatul numărul unu la atac de cord, nu-i așa? Făcând un gest cu mână dezaprobator. Asta ți-a spus Tally? Pun pariu că îi străluceau ochii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
trecut o lună? Mark mă trase pe canapea. Și a fost cea mai grea lună din viața mea. Dar acum am sentimentul că, în sfârșit, totul reintră în normal. Eu am fost puțin încordată la început, dar, inevitabil, ne-am topit unul în celălalt încă o dată. Avea dreptate. Totul reintra în normal, cu o excepție: a doua zi eu urma să mă întâlnesc cu fostul meu amant, la prânz. Asta nu mi se întâmpla la 18 ani. Noua mea viață începuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
laviță și, lăsând băiețelul ei, începu să-l alinte pe Constantin, apoi, fără ca pruncul să-i ceară, își scoase țâța doldora de lapte și-i băgă sfârcul în gură. Zâmbind, copilul începu să sugă cu seriozitate, în timp ce ochișorii lui se topeau în ochii mari și negri ai țigăncii. Ea îl privea concentrat și buzele îi zvâcneau din când în când ca și cum ar fi rostit ceva. Dar nu se auzea nimic decât vorba de afară, nechezatul cailor, țipetele celor de dincolo de poartă
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
fost ale domniei? — Ei, asta e un plan vechi al meu... Dacă treburile merg bine... Am cumpărat niște munți în județul Săcuieni și printre ei s-au nimerit doi mai mici, așa ca niște dealuri, din sare. — Și nu-i topește ploaia? Ba da, doar că apa aceea, că nu-i apă, e saramură, se scurge întrun lac sărat de plutește oul proaspăt în el. — Domnia ta glumești. — Nu, tot ce spun e adevărat. Și mă gândeam... Să vinzi munții aceia, dar
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
pe Radu, apoi doamna îngenunche în fața lui, el o ridică și îi prinse mâinile în ale sale privind-o drept în ochi, ea râse nervos, el încercă să spună ceva și-și mișcă buzele fără să iasă nici un sunet. Erau topiți în acel rămas bun. Selin, care se apropiase ca să-i invite la barjă, simți cum i se preling în lungul obrajilor două lacrimi. Nu le șterse, de teamă să nu atragă luarea aminte asupra lor. Era încurcat. Copil fiind, îi
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
nu ca atunci.... Și-i răsări în minte imaginea cortegiului mortuar de acum doi ani. Cerul era senin, neverosimil de albastru. Fără pic de vânt, făcliile din mâinile vinete cenușii ardeau palid în lumina puternică a soarelui. Aburul respirației se topea imediat, prinzându-se promoroacă în mustățile și bărbile preoților și monahilor, lăsând aerul transparent ca un cleștar. De atunci, de când a murit Theodora lui, ades își punea întrebarea dacă nu greșise punând prea multă patimă în politică și chiar acum
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
clipă, își înghiți saliva și mormăi mai mult pentru sine ca luminat de un gând. O pune, crez, tătâne-său vodă să-l păzească pe Ștefan de noi. Și spuneam, ne apropiam de Târgoviște, ceața trecuse, soarele era sus și topea jos chiciura din copaci și, așa pe albul acela sclipitor, se vedeau clopotnițele și turnurile bisericilor minunat desenându-se pe culmile Leaotei și Bucegilor, albe și ele de nu știai ce sunt, nouri din basm sau munți. Și cum privea
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
luciul cahlelor sobei care mai păstrau căldura focului din seara trecută. I se părea că aveau o culoare minunată, verde închis în ape de nuanțe diferite, având un model geometric cu galben și albastru închis, aproape negru, dar galbenul se topea în smalțul verde transparent și lui Ștefan i se părea soba atât de frumoasă încât își lăsa degetele să alunece mereu pe relieful desenului. Fără să vrea, doamna prinse a-l urmări, minunându-se în sinea ei și dânsa de
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
veșnică pomenire. Se închinară amândoi tăcuți și se despărțiră de calea Câmpulungului, luând-o la stânga pe un drum mai îngust care-i scoase chiar la râul Dâmboviței. Trecură apa prin vad, nu era încă mare că nu porniseră a se topi nămeții la munte. Din drum de care, calea de la o vreme să făcu un fel de potecă mai lată și o apuca pieptiș la deal prin pădure. Credeam că o luăm spre Câmpulung, strigă din urmă Ștefan. — Am pornit-o
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
-l recunoască, deci hai să ne ținem ca și cum nu ne-ar păsa. Culoarele văruite erau pustii, deschidea uși după uși spre odăi care altădată păreau neîncăpătoare pentru jilțurile încrustate cu pietre scumpe, sidef și fildeș, pentru scoarțele oltenești sau orientale topind în țesătura lor cele mai minunate culori, dar acum păreau imense în pustiul ce se căsca în ele. Iatacul doamnei, cu tot ce putuse să aducă zestre o femeie din neamul ei, era golit, chiar și icoanele erau smulse de pe
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
bașa se află lângă prima poartă a seraiului împărătesc iar piața deschisă Iali Kiosk nu era departe. Înaintau încet, pentru că voievodul și beizadea Constantin aveau picioarele rănite de caznele la care fuseseră supuși. Stelele păleau pe rând, una câte una, topindu-și licărirea în lumina cerului pe care încă nu răsărise soarele. Radu ar fi mers mai repede, era bucuros că reușise să-i scrie logodnicei sale o scrisoare. Ieri preoții care au venit să-i spovedească le-au adus și
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
Popa); „Cred În ziua mea de mîine, chiar de va fi ultima!”(M.Ștefănescu); „Secretul unui cronicar? Să citești, să vezi, să faci legă tura!”(G.Craig, preluat de Carandino); „Suntem sortiți să sculptăm În zăpadă - iese soarele și o topește, a doua zi!”(Radu Beligan); „Textul e veșnicia piesei - spectacolul, actualitatea sa”(I.D.Sârbu) ș.a.m.d. Sunt și informații importante În noianul amintirilor actorului, precum adevărata cauză a bolii lui Davila, directoratul final al Luciei Sturdza Bulandra și verticalitatea
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
poruncești? EFIMIȚA: Ce! Eu să-ți poruncesc dumitale? RICĂ (declamativ): Să-mi poruncești, firește! (cade în genunchi în fața ei) Nu-mi ești stăpînă? (tace) EFIMIȚA: Întreabă-mă! RICĂ: Să te întreb? EFIMIȚA: Rezon, Bibicule! RICĂ: Nu-mi ești stăpînă? EFIMIȚA (topită de tandrețe): Așa! Zi-i înainte că n-ai zis destule! RICĂ: Să fie cu putință? EFIMIȚA: De ce mă ataci la la sacrul meu amor? RICĂ: Angel radios! EFIMIȚA: Monșerul meu! RICĂ: Pardon, dezbracă-te și culcă-te! EFIMIȚA (în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1557_a_2855]
-
de seară cu un supozitor în fund... astea sunt, doctore, primele amintiri vagi despre părinții mei, despre însușirile și secretele lor. Tata făcea într-o oală o infuzie din foi uscate de siminichie, iar aceasta, împreună cu supozitorul care i se topea în rect, constituia vrăjitoria lui: infuzia făcută din frunzele alea verzi, cu nervuri pronunțate, lichidul rău mirositor amestecat cu lingura, turnarea atentă a acestuia prin strecurătoare și apoi în trupul lui ferecat, cu expresia aceea de extenuare și suferință întipărită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
meci de softball epuizant, entuziasmant, în care să-mi istovesc vigoarea trupului - asta de dimineață - urmat, după-amiaza, de viața spumoasă, clocotitoare, de familie, iar seara trei ceasuri întregi dedicate celor mai bune emisiuni de divertisment de la radio: da, așa cum mă topeam eu, împreună cu tatăl meu, după Jack Bennet și incursiunile lui, după discuțiile lui Fred Allen cu doamna Nussbaum, și ale lui Phil Harris cu Frankie Remley, la fel or să se topească și țâncii mei ascultându-le împreună cu mine, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
emisiuni de divertisment de la radio: da, așa cum mă topeam eu, împreună cu tatăl meu, după Jack Bennet și incursiunile lui, după discuțiile lui Fred Allen cu doamna Nussbaum, și ale lui Phil Harris cu Frankie Remley, la fel or să se topească și țâncii mei ascultându-le împreună cu mine, și tot așa, până-n o sută de generații. Iar după emisiunea lui Kenny Baker o să-ncui zdravăn ușa de la stradă și ușa din spate, o să sting luminile (o să verific - la fel ca taică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
în ea tot ce ademenește și provoacă, măcar că n-o fi fost chiar cum o arăta înfățișarea, Mirelo, se întâmplă că omul se ascunde sub masca chipului, se strânge și se înghesuie copleșit de frică. Cât ai clipi, i se topea tupeul. Îndrăzneala aia deșănțată ivită din furie și deznădejde, care ar fi susținut-o să iasă-n stradă la produs sau să-și ia lumea-n cap spre Turcia, Grecia sau Italia ca s-o facă pe bani adevărați, ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
cu cearcăne adânci săpate de nesomnul nopții. Ușile vagoanelor se deschid cu zgomot și o adevărată maree de militari anonimi se revarsă peste peronul deja ticsit. Țipete, strigăte de bucurie, vocile scâncite ale unor copii, " De ce plânge mămica, tăticule?", se topesc în vacarmul asurzitor îmbibat cu mirosul înecăcios de locomotivă pe cărbuni. Din depărtare se aude chemarea poruncitoare a unei sirene de la o fabrică. Croindu-și cu greu drum, Marius iese în mulțimea trotuarului îngust. Culorile hainelor civile, ritmul pașilor grăbiți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
femeia trece ușor mâna prin părul lui. Amant? Gigolo? În nici un caz soț. Brusc, în fața retinei sale culorile vii ale mediului familiar pălesc, liniile anatomice ferme ale oamenilor se transformă în umbre misterioase abia conturate fără trup și fără substanță, topindu-se într-un șuvoi turbionar, spart de agitația unor fețe cadaverice hidos deformate. La fel de neașteptat cum apăruseră, fantasmele halucinante dispar. "Trebuie să încetez cu predispoziția asta morbidă, își spune. E doar din cauza faptului că am văzut prea multă moarte." Da
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]