6,411 matches
-
și, îndeosebi, la cei contemporani (G. Călinescu, Gellu Naum, Zaharia Stancu, Geo Bogza, Cezar Baltag, Nichita Stănescu, Marin Preda, Ioan Alexandru, D.R. Popescu, Leonid Dimov, Nicolae Breban, Ștefan Bănulescu, Ana Blandiana, Dumitru Țepeneag, Anghel Dumbrăveanu, Ștefan Aug. Doinaș). Nu este neglijată nici literatura universală (Goethe, Cehov, Poe, Esenin, Ungaretti, Franz Kafka, Evtușenko, Dino Buzzati). Literaturii din Iugoslavia i se acordă o atenție constantă (Blaze Koneski, Miodrag Pavlović, Vasko Popa, Oscar Davićo, Ivo Andrić, Desanka Maksimović, Miroslav Krleza ș.a.). L. are meritul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287799_a_289128]
-
se fac, care să nu fi fost făcut și să nu dureze în El și prin El”. (Sf. Atanasie cel Mare, Cuvânt împotriva elinilor, XLII, în PSB, vol. 15, p. 79) „La Dumnezeu nimic nu-i neprevăzut, nimic nu-i neglijat. Pe toate le privește cu ochiul cel neadormit. Este de față lângă toți și lângă toate, dând mântuire fiecăruia. Dacă Dumnezeu n-a lăsat pe ariciul de mare în afara privirii Sale, nu va supraveghea, oare, pe cele ale tale?” (Sf.
O exegeză a Crezului ortodox by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/158_a_127]
-
pentru oricine că amândouă aceste alternative ascund în sine un lucru nebunesc și nelegiuit. Căci nu se potrivește nici să spui că Dumnezeu a înaintat de la neputință la putință, dar nici că, având putința s-o facă, totuși ar fi neglijat ori ar fi amânat să nască Înțelepciunea! Acesta-i temeiul pentru care, din clipa în care L-am cunoscut pe Dumnezeu, L-am cunoscut ca Tată al Fiului Său cel Unul născut, căci Fiul S-a născut din Tatăl și
O exegeză a Crezului ortodox by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/158_a_127]
-
tinde să înlocuiască autoritatea Adevărului însuși, să pună margini transcendenței sale care solicită umanul în toată verticala lui individuală și transindividuală. în prezența inconturnabilă astăzi a principiului libertății se poate sesiza mai bine faptul (mereu afirmat în discurs, dar deseori neglijat în fapt) că, dintotdeauna și prin însuși statutul lor, instituțiile religiei nu au avut decît o autoritate delegată, legitimă numai întrucît trimite dincolo de sine, fiind inspirată de autoritatea Adevărului însuși (mireasa, deși unită cu Mirele, nu îi preia autoritatea). Or
STILUL RELIGIEI ÎN MODERNITATEA TÎRZIE by ANCA MANOLESCU () [Corola-publishinghouse/Science/860_a_1739]
-
măsură sau alta. Recurgînd la o etimologie care deriva cuvîntul suflet (psyché) din psychros (rece), Origen considera că fiecare ființă avea în sine posibilitatea de a arde în contemplarea Unului, dar avea și posibilitatea de a se răci, de a neglija această contemplație, de a se plictisi ori sătura de ea. Amorțirea, coagularea mai mare ori mai mică provocată în ființe de intelectul lor răcit, care devenise astfel doar suflet, produsese multitudinea eurilor individuale, reconfigurase ființe mai mult sau mai puțin
STILUL RELIGIEI ÎN MODERNITATEA TÎRZIE by ANCA MANOLESCU () [Corola-publishinghouse/Science/860_a_1739]
-
dreptate de tip penal, sociomorfism, raționalism rezistent la depășirea de sine. A dinamita asemenea concepții înseamnă a curăța distanța verticală de obstacolele care împiedică dialogul între cei doi poli. De vreme ce ne aflăm într-o epocă a necredinței, pentru ce să neglijăm utilizarea purificatoare a necredinței? Cunosc această utilitate în mod experimental, spune Simone Weil. E nevoie de o purificare radicală a ideilor omului despre Dumnezeu, idei care [dată fiind mundanitatea lor] au dus la ateism. E nevoie de critica revelației, de
STILUL RELIGIEI ÎN MODERNITATEA TÎRZIE by ANCA MANOLESCU () [Corola-publishinghouse/Science/860_a_1739]
-
esență, prezentată în termenii ideologiei anticomuniste a schimbării de regim. 4.2.1 "Oamenii de rând" versus elitele corupte (cripto)comuniste Republicanii s-au prezentat ca acea formațiune care reprezintă "oamenii obișnuiți" și harnici, fără opțiuni politice, care au fost neglijați și desconsiderați de elitele privilegiate, incluzând aici atât nomenclatura comunistă, cât și intelectualitatea disidentă. Deja, în 1990, Miroslav Sládek a rezumat acest punct de vedere, vorbind despre partidul său ca despre apărătorul: oamenilor obișnuiți, care sunt sarea pământului, care muncesc
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
autorul unei biografii critice consacrată lui López Obrador afirmă că: "Mesianicul Andrés Manuel López Obrador a făcut un mare serviciu poporului său. (...) a bagat frica de Dumnezeu în răsfățata elită a Mexicului, care trăiește bine, platește taxe relativ mici, îi neglijează pe cei săraci și cheltuie bugete anemice pentru asistența medicală și educația maselor (Enriquez, 2006a). Chiar dacă războiul declarat de Calderón cartelurilor drogurilor a atras mai multă atenție, administrația acestuia a lărgit programele de asistență acordate celor săraci. Din 2000 până în
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
lucru în sarcina dezbaterii publice sau legislative, iar continuarea programelor era, fie și implicit, legată de rămânerea PRD la putere. Chiar și așa, aceste programme au devenit populare și au venit în sprijinul unui segment social important care fusese anterior neglijat. Până în 2002, programul de distribuire a laptelui a ajuns să acopere 34% din populația rezidentă în Mexico City. În 2007, guvernul a prezentat o situație în care erau cuprinși 1,3 milioane de beneficiari direcți (Méndez & Valor, 2002). López Obrador
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
din PRI mai mulți politicieni asociați cu aripa cardenistă, printre care și López Obrador. Retorica lui Cuauhtémoc Cárdenas era similară cu cea a tatălui său. Analizele de discurs afirmă că "decizia lui de a candida demonstrează puterea discursului populist, putere neglijată de administrațiile tehnocratice succesive" (Castro Rea et al., 1990: 276). La început baza PRD a fost atrasă de acest discurs. În al doilea rând, în 1988, condițiile sociale din Mexic erau favorabile apariției unui lider populist. Așa cum notează Freidenberg, "marginalizarea
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
în pactul coaliției a fost inserat un preambul prin care Guvernul își exprima hotărârea de a păstra Austria în cadrul UE, de a respecta valorile democratice și domnia legii, de a lupta împotriva xenofobiei, antisemitismului și rasismului, precum și de a nu neglija drepturile omului, referitor la orice persoană, indiferent de originea, religia și ideologia acesteia. Confruntat cu critici din spațiul național și internațional, ÖVP a susținut acest preambul pentru a dovedi că partenerul său de coaliție devenise "un partid de guvernământ responsabil
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
guvern. Cât privește politicile, putem porni de la ipoteza (vezi și Capitolul I) că FPÖ a contribuit la o întărire a democrației, prin aceea că și-a îndreptat atenția asupra unor chestiuni pe care elitele (adică SPÖ și ÖVP) le-au neglijat. Imigrația (sau "chestiunea străinului") a fost o temă importantă în cadrul campaniilor electorale ale FPÖ și un motiv de căpătâi pentru votanții acestui partid (vezi Tabelul 6.2). Partidul a reușit să facă din această chestiune un cap de afiș al
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
vindecarea a numeroase boli acute (mai ales a bolilor infecțioase) declanșate de un factor biologic specific. In schimb, contribuțiile sale sunt discutabile în cazul numeroaselor boli cronice pentru care simptomatologia este fluctuantă, evolutivă și factorii etiologici multipli. Anamneza nu poate neglija consecințele bolii asupra funcționării individului, ținând cont de caracteristicile sale individuale, de modul său de viață și de contextul său existențial. Ipotezele explicative trebuie să țină cont de interacțiunile dintre diferiții factori identificați sau presupuși. Alături de tratamentele simptomatice și fiziopatologice
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
minim sau cu absența totală a întrebărilor directe. Anamneza se sprijină, în principal, pe analiza sensului simptomelor, pe explorarea evenimentelor interne (viață imaginară...) și pe trecutul cel mai îndepărtat al subiectului. Modul său de viață și stările sale existențiale sunt neglijate și considerate ca fiind secundare. Aparținând tipului „istorico-psihogenetic”, ipotezele explicative descriu, la fel ca și pentru modelul medical, raporturi de cauzalitate lineare: simptomele sunt manifestarea conflictului intrapsihic din interiorul aparatului psihic a cărui origine rezultă din natura și forța unor
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
efectelor este imputată subiectului, rezistențelor aparatului său psihic. Acest mod avantajos de a privi lucrurile permite eludarea oricăror întrebări privind interpretările, tratamentul și pertinența teoriei. Acordând o mai mare valoare analizei sensului conduitelor și a unui aparat psihic, modelul psihodinamic neglijează observarea datelor comportamentale și cele privind condițiile de mediu. El construiește o imagine rigidă a comportamentului, lipindu-i o etichetă simptomatică și scoate din câmpul conștiinței studiul interacțiunilor dintre subiect și mediul său. Modelul nu reține decât ipoteze cauzale psihogenetice
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
evaluării drumului parcurs (restructurare cognitivă). Persoanele care încep o terapie de tip TCC doresc adesea să realizeze, într-o manieră cronologică, un demers dublu, alternând unele manevre cu navigarea după hartă. Impactul evenimentelor de viață asupra structurării persoanei nu trebuie neglijat în cadrul terapiei. In timpul anchetei efectuate în 2003 de către MȘdiagora-Paris asupra unui număr de 80 dintre membrii săi, o întrebare privind evenimentele de viață a obținut răspunsurile următoare: - 12,3% dintre persoanele interogate au fost victimele unui viol; - 30% au
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
psihotice. Dacă s-au obținut unele remisii parțiale sau complete cu ajutorul medicamentelor IRRS (serotoninergice), TCC permit pacientului să cunoască instrumentele terapeutice și să devină principalul actor al schimbării sale, și nu tributarul unei substanțe chimice exterioare. Totuși, nu se poate neglija efectul unui tratament medicamentos, în special la debutul unei terapii psihoterapeutice. Persoanele care suferă de tulburări anxioase nu sunt depresive de la „natură”, dar o depresie severă poate apărea ca o tulburare secundară, ca urmare a anilor de rătăcire terapeutică fără
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
anxioase, fapt care contribuie în aceeași măsură la confirmarea validității sale, a consecvenței manifestărilor sale și, mai ales, la stabilirea tratamentului său. Mulți autori au subliniat consecințele apărute ca urmarea a numeroaselor schimbări operate în ceea ce privește definirea tulburării de anxietate generalizată, neglijând în același timp implicațiile clinice față de implicațiile în ceea ce privește cercetarea. In ceea ce-i privește pe terapeuți, se constată că este dificil ca aceștia să se regăsească în literatura de specialitate cu privire la anxietatea generalizată și să identifice direcțiile de intervenție psihologică potrivite
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
crizelor de bulimie, - diminuarea exercițiilor abdominale, - încetarea consumului de alcool, - restabilirea comunicării cu părinții săi, - diminuarea stării depresive și a dorințelor de a muri, - ieșirea din izolarea socială prin reluarea progresivă a contactelor cu unele prietene pe care le-a neglijat, apoi cu membrii din organizația scout-iștilor. Gwen își dă acordul pe acest „caiet de sarcini”. Stabilirea acestor obiective terapeutice prioritare se bazează pe analiza reclamațiilor spontane ale lui Gwen, a modului personal în care aceasta și-a definit problemele („teoria
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
să se vindece și să găsească o soluție problemei sale. Hirschfield (1868-1935) a fost, fără îndoială, primul care a creat un Institut de sexologie (echipă pluridisciplinară de psihiatri, medici și non-medici, la facultatea de Medicină de la Praga). Este greu să neglijăm contribuția lui Freud (1856-1939) în tentativa unei clarificări mai globale a problematicii sexuale subiacente, unde conștient și inconștient sunt întotdeauna prezente în cadrul tratamentului. Au apărut apoi lucrările lui Kinsey (1894-1956) și Masters și Johnson (1971), care au propus o veritabilă
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
hipotenară la nivel palmar. Important de reținut este faptul că fiecare cutie de teste are un cod de verificare propriu, astfel încât, pentru a obține o valoare reală a glicemiei este necesară setarea glucometrului cu același cod (lucru frecvent uitat sau neglijat de către pacienți). În ceea ce privește momentul dozării glicemiei, nu există un consens privind frecvența autocontrolului glicemic la domiciliu. Totuși, regula de individualizare a efectuării glicemiilor se păstrează și în acest domeniu. Ghidul actual recomandă următoarele: - autocontrolul trebuie efectuat de cel puțin 3
Noţiuni elementare de medicină internă by Viviana Aursulesei () [Corola-publishinghouse/Science/91886_a_92994]
-
Această diferență de viziune educativă presupune, pe de o parte, ideea că demutizarea este un proces prin a cărui întindere în timp afectează dezvoltarea psihosocială a individului<footnote footnote>, iar pe de altă parte, faptul că utilizarea exclusivă a semnelor neglijează resturile auditive. Cum majoritatea acestor deficienți au resturi de auz, gradul surdității variind, considerăm esențial procesul de demutizare, respectiv de a-i direcționa să-și folosească auzul rezidual pentru a învăța limbajul vorbit, cu atât mai mult cu cât limbajul
Impactul demutiz?rii timpurii asupra memoriei cognitiv-verbale a elevului deficient de auz by Nicoleta Cramaruc , Daniela Anton [Corola-publishinghouse/Science/83950_a_85275]
-
și a literaturii de către discursul comunist, fie evoluțiile particulare (= convertirea) ale unor creatori, fie elaborarea unor instrumente de propagandă prin film, teatru, SF sau manuale școlare. Diversitatea formelor și a ariilor de persuasiune sugerează că nici un mijloc nu a fost neglijat. Poate că cea mai cinică metodă de atac a fost cea asupra minților necoapte ale copiilor. „Alfabetul comunismului”, constată Ion Manolescu, „se învață de timpuriu” prin antrenarea copiilor în „acțiuni”, prin regizarea „ingredientelor didactice”, prin tapetarea contextului școlar cu însemne
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
am putea defini mai precis ultimul criteriu? Răspunzând mai întâi la întrebarea: care bucătării îndeplinesc aceste trei condiții? Răspunsul lui Păstorel Teodoreanu este tranșant: numai cea franceză. Căreia i-o vom adăuga și pe cea chineză. Bucătăria Chinei, pe nedrept neglijată de Păstorel, este, în primul rând, cea mai veche din lume. Printre fondatorii ei legendari se numără Peng Keng, cel care a descoperit echilibrul armonios al celor „Cinci Arome“ (adică gusturi: acru, sărat, dulce, amar și picant; fiecăruia îi corespunde
Stufat, ori estouffade? sau Existã bucãtãrie româneascã? by Vlad Macri () [Corola-publishinghouse/Science/1386_a_2382]
-
nu încarci meniul! (Listele interminabile de pe vremea lui Escoffier sunt abandonate în favoarea unor meniuri reduse, compuse tematic, deseori pe criteriul anotimpurilor.) 4. Să nu fii modernist cu orice preț! (De aici provine interesul pentru tradiția bucătăriilor regionale.) 5. Să nu neglijezi noile tehnologii! (Se gătește și la cuptorul cu microunde ori sub vid.) 6. Să eviți marinarea, fezandarea și fermentarea! (Tot pentru a păstra savoarea primară; marinarea este scurtă și adaptată fiecărui ingredient în parte.) 7. Să nu folosești sosurile brune
Stufat, ori estouffade? sau Existã bucãtãrie româneascã? by Vlad Macri () [Corola-publishinghouse/Science/1386_a_2382]