8,293 matches
-
atunci când numărul actorilor implicați în „joc” (în cazul nostru, proiectul comun) este mai mare de doi. O importantă precizare trebuie făcută aici, și anume că ne situăm pe terenul teoriei alegerii raționale (TAR) și că, în spiritul ei - tratat în speță de J. Coleman (1990) -, conceptul de normă are un conținut foarte specific, operaționalizat pe problema alegerii raționale: „Aș spune că o normă privind o acțiune specifică există atunci când dreptul social definit de control al acțiunii unui actor este deținut nu
[Corola-publishinghouse/Science/2283_a_3608]
-
despre care am vorbit mai sus. Colectivitățile sociale au elaborat și soluții pentru asigurarea bunului colectiv și pentru surmontarea tendințelor individului de sustragere de la obligații, deci pentru rezolvarea sau ameliorarea dilemelor sociale. Ele au fost sugerate deja, fiind vorba în speță despre: a) instituirea unei structuri adecvate de recompense și pedepse; de exemplu, dacă într-o colectivitate resursa de apă sau de energie este limitată, cu cât consumi mai mult, cu atât prețul pe unitate este mai mare și invers; b
[Corola-publishinghouse/Science/2283_a_3608]
-
chiar în înțelesul ei larg, de sinteză - partea mai de suprafață a mentalității, „spuma” de deasupra ei. Opinia publică ar fi, altfel spus, manifestare și concretizare a mentalității față de diferite situații, evenimente și probleme sociale particulare. În raport cu mentalitatea și, în speță, față de nucleul cognitiv-axiologic tare al acesteia, ea apare mai fluidă, mai dinamică, mai schimbătoare. Distincția între mentalitate și opinie publică are, aici, două consecințe importante, una de ordin praxiologic-educațional și cealaltă de ordin metodologic. Mai întâi, mult invocata și dorita
[Corola-publishinghouse/Science/2283_a_3608]
-
apariția, în etapa a cincea, a sondajelor de opinie a unor agenții comerciale și academice specializate. Următorul pas (etapa a șasea) a fost stabilirea de contacte strânse cu discipline științifice învecinate care studiau și ele valorile, atitudinile și opiniile, în speță cu psihologia și antropologia; s-a intrat astfel în faza a șaptea, care continuă și acum, și anume elaborarea de propoziții sistematice despre fenomenul opiniei publice, conturarea lui ca un câmp științific propriu. Toate aceste faze au importanță, dar revoluția
[Corola-publishinghouse/Science/2283_a_3608]
-
validare. Cu atât mai mult deci ar trebui să opereze onestitatea profesională a ofertantului de sondaje. Dincolo de acest îndemn, dacă sondajele efectuate de cele două părți dau rezultate mult diferite, se impune recurgerea la alte surse de sondaje, neutre, în speță cele academic-universitare sau institute de sondare a opiniei, care și-au câștigat un prestigiu unanim recunoscut și nu pot fi bănuite de părtinire, indiferent cine este finanțatorul sondajului (deși, evident, preferabil este ca și sponsorul să fie „independent”, în raport cu părțile
[Corola-publishinghouse/Science/2283_a_3608]
-
este o întreprindere fără riscuri. Mai întâi pentru că istoria e limitată de geografie: căci, dincolo de caracterul ei subiectiv revendicat, această propunere enciclopedică păcătuiește prin caracterul manifest incomplet, ea se enunță, se anunță și deja trebuie să-și mărturisească limitele... În speță, lasă în umbră India, China, Africa și celelalte continente deopotrivă geologice și ideologice. Totuși, călătoriile celor mai vechi filosofi înspre Marea Roșie, spre Orient, în tovărășia unor cuceritori și a unor negustori, au influențat cu siguranță gândirea. Astronomia chaldeeană, medicina chineză
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
care o însoțeau ca o umbră! Democrit cumulează în acea clipă talentul ironistului, al medicului și al filosofului înzestrat pentru jocul cauzalităților raționale... Același Democrit a orbit însă, nici până azi nu se știe în ce împrejurări. Unii - Tertulian, în speță, dar este știută perfidia creștină față de filosoful atomist - susțin că și-ar fi ars ochii cu un scut îndreptat spre soare. Deci o mutilare voluntară, motivată de dorința înțeleptului de a termina odată cu imaginea femeilor care declanșau în el o
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
cultură și la artificiu, o teză asupra pudorii și a conveniențelor sociale. Democrit, cu parfumurile lui de fecioară, cu supraviețuirea lui datorată pâinișoarelor și cu mumia lui conservată în miere exprimă mai mult și mai profund decât o povestioară. În speță, el sintetizează, prin figuri ușor de memorat, deci de experimentat și apoi de transmis, un conținut filosofic. Aceste butade mnemotehnice, aceste fotografii grecești, aceste cromolitografii ale Antichității expun principiile materialismului abderitan și îl fac vizibil. În acest sens, ele sunt
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
proiect de existență senină, debarasată de toate temerile, angoasele, ficțiunile și alte iluzii care stau în calea liniștii sufletești. În mod ciudat, filosoful din Abdera pune bazele unei gândiri utilitariste ale cărei efecte vor deveni vizibile mult mai târziu - în speță, la câțiva anglo-saxoni din secolul al XIX-lea, cum ar fi Jeremy Bentham și John Stuart Mill. Într-adevăr, la Democrit, mulțumirea și apoi plăcutul, individuale și subiective, definesc utilul. Prin urmare, nemulțumirea și neplăcutul caracterizează inutilul. Proiectul care vizează
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
de la ceea ce surprind ele. Nicio esență nu bântuie lumea atomică a materialiștilor, pentru că nu există decât combinații de particule în mișcare și smulse obiectelor. Monismul, senzualismul atrag după ele perspectivismul și relativismul: ființa înseamnă mai întâi ceea ce este perceput. În speță, de un individ. În afara acestui proces simplu - un subiect, un obiect și o legătură de un tip particular prin intermediul simulacrelor - nimic nu e posibil. Al doilea moment: mașinăria antiplatoniciană construită de Democrit funcționează așadar împotriva a ceea ce este adevărat, contra
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
înlănțuirilor, la raționalitatea cea mai clasică sprijinită pe o teorie a cauzelor și a efectelor. La care se adaugă talentul interpretului în producerea sensului. Antiphon nu propune adevărul visului, ci un adevăr al acestuia, adică adevărul său, ca interpret. În speță - dar nu fac decât să emit ipoteze... -, ne putem imagina o interpretare adaptată în sensul terapiei: analistul avansa probabil o „lectură” utilă pentru dirijarea convorbirii terapeutice. Teama ca visul să nu anunțe o necesitate implacabilă făcea din acesta un material
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
cirenaic îl întâlnim așadar pe Aristip luându-se la harță cu o potârniche, cu un măgar, apoi cu un catâr, cu niște prostituate, unele foarte arătoase, altele cu stagii vechi de activitate, apoi cu niște legume care trebuie curățate, în speță o salată, un scuipat, un delfin, într-o continuare la bestiar, cu un cal de îmblânzit, dar și cu o furtună, cu o masă bine garnisită, cu niște curteni și niște curtezane, dar, ne amintim acum, și parfum, dansuri, o
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
bine decât să primești bani în schimbul unei munci? Nu prea credem... Aristip nu detestă, dar nici nu iubește banii. Contrar prefesioniștilor detestării, care nu izbutesc niciodată să mărturisească ceea ce iubesc de fapt în secret, cirenaicul consideră banii un mijloc - în speță, mijlocul de a nu-ți complica existența, de a n-o face mai dificilă decât este deja -, și nu un scop care să-ți permită să te bucuri de câștigarea și de adunarea lor. Ca om liber, el nu este
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
pure, Epicur aservește estetica unei funcții pragmatice și utile: ea calmează sufletul și trupul, alină și procură plăcere și satisfacție, are valoare prin efectele produse - validitatea artei rezidă în utilitatea ei, în faptul că reușește să producă niște efecte, în speță, că dă satisfacție. Plecând de la această dublă preocupare - utilitatea cathartică, eficacitatea hedonistă -, Epicur inventează un fel de prudență față de lume, de realitate, față de alții și de sine. Nici vorbă să nu reflectezi, să te supui pornirilor, să fii jucăria pulsiunilor
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
trebuie să poată acționa raportându-se la o filosofie. Nu e nicidecum nevoie să reactivăm fantasma platoniciană a filosofului-rege, e suficient să ne gândim la condițiile de posibilitate ale unui rege cât de cât instruit într-ale filosofiei (epicuriene, în speță!). Critica făcută de Philodem politicului i-ar fi bucurat pe cinici sau pe cirenaici: implicându-te în această activitate, îți pierzi sufletul, liniștea, seninătatea. Invidia plebei, discreditarea politicienilor în ochii cetățenilor, situațiile riscante când te afli în fața mulțimilor înfierbântate, ingratitudinea
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
și plăcerile, suferințele țin de conștiință, care presupune ea însăși o configurație specială a materiei. O agregare mai adecvată, mai multă conștiință, deci mai multe afecte. Lipsiți de ceea ce face posibilă durerea, cum am putea experimenta oare o neplăcere? În speță, moartea. Cauza unui rău moare odată cu răul. Faptul că murim ne scutește așadar, în mod paradoxal, de a mai suferi! Mor, deci nu mai exist; nu mai exist, deci nu mai sufăr - dar nici nu mă bucur. Rămân atomii prinși
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
jocului; se repetă numerația în ordine crescătoare și descrescătoare, de fiecare copil din grupă, ceilalți trebuind să urmărească cu atenție și când sesizează o greșeală să ciocănească cu degetul în măsuțe. Modelele ilustrative ale proiectelor didactice prezentate au vizat în speță jocuri matematice având drept scop reprezentarea noțiunii de număr, deprinderea numerației într-un anumit interval, după vârsta copiilor, în ordine crescătoare și descrescătoare și a locului numărului respectiv a numărului ordinal și cardinal. Conținutul altor jocuri didactice matematice va avea
ACTIVITATI MATEMATICE. by Elena CODREANU,Mariana BAHNARIU () [Corola-publishinghouse/Science/84376_a_85701]
-
să spun un singur lucru: că a fost momentul în care am reușit să articulez, înainte chiar de a începe să îmi înțeleg propria declarație, faptul că efortul meu susținut din ultimii zece ani, petrecuți în cadrul Facultății și concentrați, în speță, pe actul pedagogic, nu înseamnă altceva decât materializarea intenției mele permanente de mediere culturală, de aducere a istoriilor discursive ale domeniilor Științele Comunicării de aici, de la Timișoara, și de acolo, din Statele Unite ale Americii, la un "numitor comun", prin intermediul propriei
[Corola-publishinghouse/Science/84943_a_85728]
-
puteau egala în importanță discursul politic public sau dezbaterile publice. Parțial suprapus "anilor timpurii", în ce privește istoria teoretică și metodologică a domeniului Științelor comunicării, este intervalul 1930-1960, pe care Griffin îl caracterizează, sumar, drept moment în care cercetarea fenomenului comunicațional, în speță a efectelor mediatice, devine prerogativul principal al științelor sociale. Iată de ce. Dacă, înaintea celui de al doilea război mondial, efectele mijloacelor de comunicare în masă puteau fi, în mod rezonabil, în baza unor raționamente credibile, neglijate, războiul "a creat o
[Corola-publishinghouse/Science/84943_a_85728]
-
determină să verifice orice astfel de "adevăr", înainte de a îi accepta valoarea ca atare. Substitut conceptual al ethos-ului aristotelian, "credibilitatea comunicatorului" ("communicator credibility", în limba engleză) depindea, într-adevăr, așa cum verifică noii cercetători, de factori de competență (inteligența, în speță) și încredere în orator (caracter), însă cercetătorii empirici nu găsesc nici un motiv să alăture intențiile pozitive ale oratorului față de publicul său pe lista atributelor "credibilității oratorului", considerând că acest atribut este conținut logic de cel anterior, al caracterului. Dincolo de aceste
[Corola-publishinghouse/Science/84943_a_85728]
-
pe toate celelalte, dar și pe cei interesați academic în a articula astfel de alternative. Așa încât, rezumă Griffin, domeniul se caracteriza, în această perioadă, printr-o lipsă de unitate, de "disciplină"37 fără precedent. În acest context, apare interesul, în speță al cercetătorilor empirici, generat de autentica presiune, exercitată asupra comunităților științifice de pretutindeni, de cunoscuta carte a lui Thomas Kuhn, Structura revoluțiilor științifice, pentru găsirea unui "model universal", a unei "paradigme" universale, care să dea seama de întreaga cercetare pe
[Corola-publishinghouse/Science/84943_a_85728]
-
pentru găsirea unui "model universal", a unei "paradigme" universale, care să dea seama de întreaga cercetare pe domeniul Științelor comunicării și care să ateste, astfel, în termenii lui Kuhn, statutul său de "știință matură". Însă efortul susținut al cercetătorilor (în speță empirici) pe domeniul Științelor comunicării, de a identifica o astfel de (macro)teorie unificatoare, care să legitimeze obiectul cercetării, cum nici o altă "polemică politică" nu ar fi putut-o face, eșuează, spre sfârșitul intervalului pe care îl discutăm aici, sub
[Corola-publishinghouse/Science/84943_a_85728]
-
întrebarea: "știm noi, oare, cine suntem?". Ce poate constata, în baza istoriei teoretico-metodologice pe care tocmai o încheie, este că cele două tipuri de abordări, interpretativă sau umanistă, pe de o parte, tributară metodelor de cercetare calitativă (criticismul retoric, în speță, dar și noile orientări etnografice) și, pe de altă parte, perspectiva social-științifică, empirică, ce dă credit metodelor de cercetare cantitativă, statistică, ajung să dețină porțiuni (cvasi)egale de teren discursiv în ce privește cercetarea pe domeniul Științelor comunicării, la sfârșitul secolului XX
[Corola-publishinghouse/Science/84943_a_85728]
-
și care are un profund caracter epistemologico-academic - este momentul articulării istoriei discursive a propriei mele alegeri, cu alte cuvinte, al expunerii propriei mele istorii teoretico-metodologice, în baza căreia am ales, în ce mă privește, ca metodele de cercetare calitativă (în speță, criticismul retoric) să îmi definească identitatea, la această răscruce, de care profesorul Griffin vorbește în numele unei întregi comunități academice angajate în identificarea specificului domeniului Științelor comunicării. Voi încerca, în paginile care urmează, o interpretare personală a textelor care documentează propria
[Corola-publishinghouse/Science/84943_a_85728]
-
constituit, pentru mine personal, momentul când, pentru prima dată de când studiam în State, am avut sentimentul că sunt pe "drumul cel bun", în căutarea mea a unei identități epistemologico-metodologice proprii. Revenind la argumentele legitimatoare ale orientărilor calitative și critice, în speță în ce privește cercetarea în zona interculturalității, arie academică în care, cum ne amintim dintr-o altă discuție 1, profesorul González deține un statut cu totul privilegiat, domnia sa contribuind, prin eforturi inestimabile, la conturarea unui profil al disciplinei de o reprezentativitate exemplară
[Corola-publishinghouse/Science/84943_a_85728]