7,057 matches
-
Cu toate acestea, cuvântul trebuia să fie ceva banal, care-ți vine În minte aproape prin forța lucrurilor, deoarece când lucrezi pe un text, și În mod obsedant, cum trebuie să fi lucrat Belbo În ultimele zile, nu te poți sustrage universului discursului În care trăiești. E neomenește să crezi că ar Înnebuni lucrând la Plan și i-ar trece prin cap nu știu ce, Lincoln sau Mombasa. Trebuie să fie ceva legat de Plan. Dar ce? Am Încercat să mă identific cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
lui, iar Întrebările le făcea să pară derizorii. Tipic piemontez era la Belbo felul acela de a vorbi fără să privească prea mult În ochii interlocutorului, dar nu așa cum face cineva când Își ferește privirea. Privirea lui Belbo nu se sustrăgea dialogului. Deplasându-se pur și simplu, fixând pe neașeptate niște convergențe ale unor paralele cărora tu nu le dăduseși atenție, Într-un punct imprecis al spațiului, te făcea să te simți ca și cum tu, până atunci, te-ai fi fixat În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
bănuiesc nimic. În dimineața arestării, cad cu toții În plasă și - altă enigmă - se predau fără să opună rezistență. Și mai trebuie reținut că În zilele precedente, trimișii oficiali ai regelui, pentru a fi siguri că nimic nu avea să fie sustras confiscării, făcuseră un soi de recensământ al patrimoniului Templului pe tot teritoriul național, cu niște scuze administrative puerile. Iar Templierii, nimic, ia loc, domnule magistrat, uită-te unde vrei, ca și cum ai fi la dumneata acasă. Papa, imediat ce află de arestare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
conților de Champagne, constituie un ordin care În Pământul Sfânt intră În contact cu sectele secrete arabe și ebraice. O conducere necunoscută planifică cruciadele pentru a da viață ordinului, și nu invers, și constituie o rețea de putere ce se sustrage jurisdicției regale... Eu nu sunt un om de știință, sunt un om de acțiune. În loc să fac prea multe supoziții, am făcut ceea ce atâția Învățați, prea vorbăreți, n-au făcut niciodată. Am fost În locul de unde veneau templierii și unde-și aveau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
de a te lăsa În voia trupului și a minții. Îmi spuneam asta alaltăieri-seară În periscop, În timp ce, pentru a lupta Împotriva furnicăturilor din picioare, le mișcam ca și cum aș mai fi sunat și acum agogõ-ul. Vezi, Îmi ziceam eu, ca să te sustragi puterii necunoscutului, ca să-ți demonstrezi ție Însuți că nu crezi În el, Îi accepți vrăjile. Ca un ateu Înveterat, care noaptea l-ar vedea pe diavol și ar raționa În chip ateist astfel: el, desigur, nu există, iar ce văd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
pe mâna lui. „Duceți-ne acolo!” zise, „eu am fost o dată, cu ani În urmă, Într-un cort de umbanda, dar am amintiri confuze, Îmi reamintesc doar de o mare tulburare...” Agliè păru Încurcat din cauza atingerii, dar nu i se sustrase. Numai că, așa cum l-am văzut făcând mai apoi În momentele de reflecție, cu cealaltă mână scoase din jiletcă o cutie mică de aur și argint, poate o tabacheră sau o cutiuță de medicamente, cu capacul Împodobit cu o agată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
care erau vizitați: unele erau molatice, cu mâini ce se mișcau În lături cu palmele Întoarse În jos, ca la Înot, altele curbe și cu mișcări lente, iar cambonos Îi acopereau cu o pânză albă de in, pentru a-i sustrage vederii mulțimii, pe cei atinși de câte un spirit ieșit din comun... Unii cavalos Își scuturau violent trupul, iar cei invadați de pretos velhos emiteau sunete surde - hum hum hum -, mișcându-și trupul aplecat Înainte, ca niște bătrâni ce se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
Întoarcă acasă, eu eram nehotărât, dar era evident că Lorenza mă voia și pe mine, și până și asta Îl făcea pe Belbo să sufere, fiindcă vedea cum se Îndepărtează momentul dialogului Între patru ochi. Dar nu putui să mă sustrag invitației și ne Îndreptarăm Într-acolo. Mie nu-mi plăcea prea mult acest Riccardo. Pe la Începutul anilor ’60 făcea tablouri foarte plicticoase, niște textùri foarte fine de negru și gri, foarte geometrice, cu ceva optical, care făceau să-ți joace
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
de-ajuns să sosiți primul”, Îmi spuse el. „Dar acum cartea a fost predată, o să puteți pune mâna pe ea și mai târziu. Acum permiteți-mi să vă ofer o cafea.” Invitația nu-mi cădea bine, dar nu mă puteam sustrage. Ne-am dus Într-un bar din apropiere. Mă Întrebă cum se face că mă ocupam de misiunea Indiei, iar eu am fost tentat să-l Întreb imediat cum de se ocupa el cu asta, dar m-am hotărât ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
deci era posibil să fie vorba de nori adevărați. Prevăzuți de ritual, evocați? Poate că nu, Însă oficiantele calculaseră că pe ridicătura aceea, În Împrejurări favorabile, se puteau forma acele mase noroase hieratice la suprafața pământului. Era greu să te sustragi farmecului acestei scene, mai ales că veșmintele oficiantelor se amalgamau cu albeața fuioarelor de fum, iar figurile lor păreau să iasă din acea negură lăptoasă și să reintre În ea, ca și cum ea le-ar fi dat naștere. A existat un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
trecuseră pe lângă mine. Cu toate acestea, călătoria Îmi lăsase alte urme, iar acum găsesc Îngrijorător faptul că atunci nu le-am dat atenție. Puneam În ordine definitiv, capitol cu capitol, imaginile pentru istoria metalelor și nu mai reușeam să mă sustrag demonului asemănării, cum mi se Întâmplase și la Rio. Ce diferență era Între soba asta cilindrică a lui Réaumur, 1750, camera asta caldă pentru clocirea ouălor și cutare atanòr din secolul al XVII-lea, pântec matern, uter obscur pentru ciocnirea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
bine. Cum s-ar zice, orice dorință trebuie să rămână În propriile-i limite. Altfel Geburah devine Severitatea, aparența obscură, universul demonilor. Disciplinarea dorinței... Așa făcusem În cortul umbanda, cântasem din agogő, participasem la spectacol de partea orchestrei și mă sustrăsesem transei. Și așa făcusem și cu Lia, rostuisem dorința ca un omagiu adus Soției și fusesem răsplătit În adâncul rărunchilor mei, sămânța mea fusese binecuvântată. Dar nu m-am priceput să perseverez. Aveam să fiu sedus de frumusețea lui Tiphereth
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
Simți o răsuflare sau o atingere ușoară pe gât. Se răsuci brusc, tremurând de groază și ținând strâns cu ambele mâini arma din toc, amintindu-și cât de ușor i-a fost Karei să le atragă atenția și să-i sustragă arma din toc. Câteva persoane se aflau acolo, dar nimeni nu părea că s-ar fi furișat prin spatele ei atât de aproape. Sau poate că vreunul din ei o făcuse? Un om se depărta șchiopătând. Nu putea fi Magicianul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
cort, Kara așteptă câteva secunde și porni decisă spre intrarea angajaților. Îi zâmbi paznicului, care îi zâmbi la rândul său, privind doar în treacăt către centura ei, unde acum avea ecusonul angajatului francez sau canadian, pe care reușise să-l sustragă cu ușurință atunci când arătase spre acea rulotă și pusese întrebarea despre casa de bilete, întrebare prostească, dar cu care își atinsese scopul de a-i distrage atenția. Prima regulă, prietene, gândi ea: niciodată să nu te pui cu cineva care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
cititorul implicit apud Iser). Ironia devine aici crudă, violentă, expunând cu vizibilă ostilitate clișeele legate de poezie și poet, descompunând poezia în părțile ei componente, făcând un aprig mișto de naivitățile lirice, de la Văcărescu la... Heidegger. Poetul „nu se poate sustrage“ de la întrebările ghicitoarei, deși a murit de mult, și își interpelează, colțos, „cititorul implicit“, asigurându-l cinic că „în cele din urmă din hârtie fiind/nu ești nici mai poros nici mai lucios decât/cel ce-ți scrie ă... ț
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2194_a_3519]
-
nici o mie de seri. Dar acum am timp destul. Sunt ca și în afara lumii. Tot ceea ce se agită îmi pare atât de departe de mine. Trăiesc în mijlocul curenților unei Istorii care nu mai este istoria mea. Puțin câte puțin, mă sustrag. V 1914. La noi în oraș, în ajunul marelui masacru, a fost deodată penurie de ingineri. Uzina mergea la fel de bine ca întotdeauna, însă ceva făcea ca belgienii să rămână în micul lor regat, în umbra fragilă a monarhului lor de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
o singură răsuflare, si a subliniat cu pix roșu și albastru ceea ce o interesa în mod special, și după numai două ore, devenise aș în conducere. - Asa sunt eu, toate lucrurile au pentru mine întâi de toate logică! Ceea ce se sustrage logicii îmi devine imediat suspect. De aici și teribilă mea inițiativa, demnă de invidiat, după cum tu însuți ai remarcat-o. În timp ce îl privea, Lăură se gândea din nou la teatru, cum i-ar fi stat ei că actrița cu un
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
eu dacă aș fi misandră, începând desigur cu expresia: „Deși nu sunt misandră”, gândindu-mă la consecințele guvernării țărișoarei noastre, mai mult sau mai puțin „întregită”, de către vașnicii bărbați. Lucrurile par să stea cam așa: după ce au încercat să ne sustragă Evului Mediu timpuriu (încercare încă eșuată în multe sate românești din 2005), bărbații de stat au unit poporul român învârtindu-se în jurul modernizării acestuia, adesea fără rezultat până la ceasul de față. Ne-au condus așa de dibaci și de românește
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2085_a_3410]
-
are, adică a femeilor. Domnul senator Moisin a uitat că femeile nu rămân singure însărcinate și nu a prevăzut în proiectul său articole dure care incriminează bărbații insuficient de activi în fecundare, inclusiv pe cei cu opțiune monahală care se sustrag cu totul să dea curs facultăților reproductive. În acest fel, închisorile patriei ar fi populate echitabil cu persoane culpabile de ambe sexe. Eu una nu mai vreau să consimt moral să văd în continuare că singurele victime ale politicilor pronataliste
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2085_a_3410]
-
sau trei formulări nemaiauzite, pe care să le rostească în minte, ca o garanție a propriilor resurse creatoare. De fapt, e firesc să începi un an nou cu niște cuvinte noi. Eu propun, ca să nu spună gurile rele că mă sustrag tocmai de la propriile mele cazne jucăușe, velolingvia (capacitatea de a vorbi ca o bicicletă, întorcând pe toate părțile aceleași cuvinte și agățându-ți tivul de la fustă în argou înțepătoră, babotors (când un arab înfiorător exploatează femeile bătrâne cu păr lung
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2191_a_3516]
-
inteligent construit, în care nu se vorbește decât atunci când e necesar și în care pactul cu diavolul apare de multe ori ca o condiție inerentă celei de a fi om pe pământ. Nimeni nu e absolvit, nimeni nu se poate sustrage păcatului lăcomiei. Densă, întunecată și păstoasă asemeni petrolului, povestea ascensiunii și decăderii lui Daniel Plainview beneficiază de spații largi și nepopulate (încă), în care primii industriași au trăsăturile (și discursul) unor misionari. Daniel-Day Lewis te sperie, atât de fin e
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2205_a_3530]
-
înainte de a fi luate suficiente măsuri de verificare. Era extrem de greu să se dea ulterior înapoi. Spre dimineață, din punctul de vedere al Direcției Cercetări Penale, cazul era elucidat. Ce se întâmplase? Cu câtva timp în urmă, „teroristul” nostru, subofițer, sustrăsese din unitatea militară unde lucra două grenade defensive, în ideea de a le folosi la pescuit. În dimineața zilei precedente, a plecat cu bicicleta să caute bere, ajungând astfel la restaurantul unde s-a petrecut apoi tragedia. Totul a început
ANCHETE ALE SECURIT??II by GHEORGHE COTOMAN () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84041_a_85366]
-
față de ea. Mai departe, cred că aici putem vorbi de o percepție „la comun“. Deci o percepție care se completează: a celor din interior cu a celor din exterior și cu a celor care au condus aceste tramvaie. Lucrarea se sustrage unei percepții „complete“, uniforme sau generale. Apoi, lucrarea se materializează În fotografii și video. Este al doilea nivel al lucrării, atunci când va intra În spațiul expozițional. Repui În discuție, prin proiectul The State of Mind, relația dintre memoria colectivă antisovietică
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2197_a_3522]
-
aruncă păturile la loc ca și cum ar fi vrut să stingă un foc. Unul dintre motivele pentru care îmi placi este că mă faci să mă simt o ușuratică, am spus. O tentație căreia îi reziști doar atâta timp cât i te poți sustrage. — Asta pentru că ești într-adevăr ușuratică, răbufni el. Își găsise haina, o haină de tot râsul, dintr-o piele maro, jerpelită, care oricum nu îi servea la nimic. —Și asta e sigur ultima oară când îți cedez. — Așa spui mereu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
cu mama lui Dominic. Îi spuneam despre legătura cam neortodoxă dintre Geneviève și Alain. Cred că o fascinează pe săraca fată, a spus Suki pe tonul ei afectat, tratându-mă ca pe o inadaptată social, care nu poate să se sustragă singură dintr-o conversație plictisitoare. Dominic, unde naiba e sora aia a mea? Rezervarea pentru masă o aveam de acum o jumătate de oră. Apropo, la mulți ani! am exclamat. Acum ai douăzeci și patru, nu? —Așa e, chiar dacă Bells se comportă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]