8,392 matches
-
schițeze un zâmbet, ca imediat glasul să i se înnoade în gât. Se străduise să pară normală și veselă, dar nervii nu o mai ajută. Câteva lacrimi izbutesc să treacă involuntar de bariera delicată a genelor și masca veseliei se topește, arătând-o așa cum se simțise din momentul când colonelul Pietrosu îi comunicase ce se întâmplase cu Marius. Speriată de cât de repede se poate schimba totul. Face un efort vizibil să-și controleze vocea. Nu mă pot stăpâni, iartă-mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
telefonul, Marius rămâne multă vreme cu ochii ațintiți la peretele din față. Se simte paralizat. De-ar putea măcar să facă ceva, dar știe că este imposibil. Și asta este peste putința lui să îndure. În ciuda căldurii infernale ce poate să topească și metalul, este încercat de un frison rece care-l străbate ca un curent viu. Tremură atât de tare, încât dinții încep să-i clănțăne ritmic și tare. Își cuprinde cu putere umerii, încercând să-și recapete controlul. Cu mișcări
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
de răni pe front. Nu ofereau deloc șanse de supraviețuire. Scapi cu viață, nu e chiar așa de grav, spune el cu glas ce se dorește optimist. Hai, fii serios. Cu rana asta, numai groapa mă scapă. Glasul i se topește, până aproape să se stingă. Privește cu ochi tulburi la Marius, respirând șuierător și sacadat, semn al morții iminente. Cu o putere nebănuită, muribundul îl prinde de haină, trăgându-l către el. Îmi pare rău ... doream ... să fac mai mult
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
nou. Să nu te superi pe mine, dar ești încă tânăr și inima ta trebuie să-și găsească liniștea de care are nevoie. Acum poți să pleci la plutonul tău. Oftează greu, privind lung în urma locotenentului care iese pe ușă, topindu-se ca o umbră. II La adăpostul unui grajd dărăpănat băieții din plutonul 4 improvizaseră un loc de tihnă pentru câteva ceasuri de somn liniștit, unde să poată uita oboseala congelată adunată în nenumărate zile și nopți de luptă. Cine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
munților ascunse sub mantia groasă a omătului, dar asta nu face din el un admirator al naturii. Karel știe că în secunda când ar fi surprins ceva suspect, alarma va fi dată imediat. Din fericire, partizanii par să se fi topit literalmente în peisaj. Camuflat în spatele unor stânci cam de un metru înălțime dispuse cumva în semicerc, Karel cercetează metru cu metru terenul cu ajutorul unui binoclu. Nu zărește nimic ce ar putea să-l îngrijoreze. Peste tot unde se uită doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
Gărzile îl împing cu brutalitate. Neamțul încercă să dea explicații, să-i facă să înțeleagă, dar ochii oblici ai paznicilor îl privesc cu indiferență rece. Unul dintre ei îl lovește brutal cu piciorul, forțându-l să grăbească pasul. Coloana se topește în ceață, aburii fumurii închizându-se în urma ei ca fălcile implacabile ale unui monstru, dornic de sânge proaspăt. Strigătele slabe ale rănitului punctează dimineața. Căpitanul rus se îndreaptă către mașină. Șoferul demarează în viteză. Din ceață se aude cum uruitul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
o am pentru viața fiecărui soldat din subordine? Exclus, vă garantez asta. Cum cei trei continuă tăcuți să-l privească, senzația că este supus unui test devine covârșitoare și pentru prima oară Marius simte cum masca aspră a soldatului se topește precum ceara în fața focului, descoperind celor trei ceea ce încercase mereu să ascundă. Toate frământările, nesiguranța, ezitările. Dar mai ales spaima de un moment când ar putea să piardă încrederea oamenilor săi. Bine, sunt conștient că aveți îndoielile voastre. Până la un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
lansează fără să șovăie proiectilul. Explozia pur și simplu pulverizează tancul. O uriașă ciuperca roșie-galbenă se ridică spre cer cu un tunet infernal. Bucăți incandescente de oțel sunt împrăștiate peste tot. Una dintre ele aterizează sfârâind în apropierea lui Marius, topind zăpada. Pe frântura metalică foarte groasă se vede pictat cu litere de o șchioapă, afumate, WEHRMACHT. Lovește mulțumit cu pumnul în pământ. O treabă bine făcută și mai mult ca sigur băieții de dincolo se vor gândi mult mai bine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
cu privirea pustie ațintită asupra cerului. Pare că se înviorează numai când Mâțu duce la buzele lui un mic bidon metalic. Soarbe câteva înghițituri, apoi revine la starea de dinainte. Sergentul se întoarce către Marius. Nu avem apă, dar am topit puțină zăpadă. E la fel de bună. Arată cu degetul gaura neagră ce se cască sub fundația clădirii. Acolo am găsit asta, lângă un seif. Ridică o bucată de catifea maro murdară și zdrențuită, dezvăluind un patefon englezesc. Alături, câteva plăci cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
abia auzit, și îi înăbuși nedumerirea cu un sărut lung și apăsat pe gură. Bart se lăsă fără împotrivire în voia voluptății pe care ea era gata, din nou, să i-o ofere. Prin fereastra dinspre stradă, lumina după-amiezii se topea încet dar inexorabil, ca o flacără de lumânare care își domolește strălucirea atunci când se apropie de sfârșit. Țăndări de vis Arm simțea că se apropie un moment dificil în viața ei. Momentul, de atâtea ori amânat, când ea urma să
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
fusese abandonată? Arm îi promisese că o va duce să-i vadă, dar amâna mereu, spunând că nu o consideră încă pregătită pentru întâlnirea aceasta. Avusese discuții lungi cu Arm și cu Liviu pe tema aceasta, toate argumentele lor se topeau însă în fața întrebării: de ce m-ați dat? Știa că nu va fi liniștită până când nu va auzi răspunsul lor. Acum se simțea pregătită așa credea ea - pentru întâlnirea cu ei. Și, deși îi promisese Armancăi să-i spună când dorește
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
de altfel, nimeni din câți cunosc n-a mai mâncat de cinci luni altceva decât cartofi. La mine nu m-am uitat, dar Sonia seamănă cu o scândură umblătoare. Băcanul, care e cel mai mare zdrahon din câți cunosc, se topește văzând cu ochii, nu-ți vine să crezi. Mi-a spus că bea apă toată ziua, ca să-și umfle burta și să uite de foame. Mi-era frică să-i strâng mâna Soniei, să nu-i rup cumva oasele pipernicite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
desenele animate, unde curățenia e sugerată prin sclipirile obiectelor. Scaunele ridicate pe mese aveau vârfurile picioarelor lustruite, ficușii se legănau unduitor, bucătăria era imaculată. Am simțat deodată că toată încrâncenarea pe care o acumulasem în mine de atâta timp se topește și piere. Am fost așa mulțumit, că am uitat să-l raportez pe Răzvan. Nu mă mai interesa nici măcar dacă colegilor le e ciudă sau nu. În definitiv, e obositor să urăști, iar în ziua asta trebuia să iau o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
raționamentul propriu-zis. Își descheie mânecile cămășii. Se aplecă peste masă. Fabulos, îi trecu prin cap. Dezvoltarea premiselor îi indică o eroare de ansamblu, ceea ce-l făcu să recompună totul pas cu pas. Era fericit. Publicul nu mai conta. Intelectualii se topiseră într-un corpus atent și fix. Simțea că atunci când va ajunge la concluzie va ajunge la nirvana, că acum nimeni nu-i va imputa lipsa metodei și a teoriei. Mai mult decât atât, profesorul Calomfir va scrie de azi înainte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
pe credința că nu te atacă degeaba câinii, trebuie să ai tu ceva pe suflet; așa că, aveam sau n-aveam, grupul Albastru mă înconjura și mă lătra ca pe ultimul vagabond. Burtosu era capul răutăților. Ceilalți își duceau viața tihnită topindu-se în soarele amiezii, căci, chiar dacă era octombrie-noiembrie, căldura încă nu părăsise pământul, dar natura are niște căi efectiv ciudate, se trezește Burtosu din toropeala lui, se smulge din culcușul oferit de tanti Silvia și Hector (preșuri vechi), vine la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
o, de-aș putea dormi mai mult, ai ore de dimineață? Toate vorbele care n-au rost, ba da, au, dar nu poți sări direct în brațele omului, trebuie mai întâi să-i vorbești, eu nu voiam decât să mă topesc peste ea, nici nu mă interesa cum arăta la față, la trup, mirosea bine, a țigară și a parfum, și mi-era suficient. M-a dus în camera ei, de unde au ieșit, tocmai când am intrat noi, două fete. Mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
unul din acele lucruri care nu se pot uita. O altă petrecere erau plimbările în jurul Bârladului - și iarna și vara. Fugeam de la școală fără nici o mustrare de conștiință. Mi s-a întîmplat să lipsesc și două săptămâni. Primăvara, când se topea omătul, mergeam pe câmp și simțeam profunda melancolie a pârâiașelor și a nourilor albi subțiri de pe cerul înalt. Dar mai ales nopțile de martie când încă era omăt, dar venea o suflare de primăvară - acelea nu se pot uita! O
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
care se dă pe față cu sălbăticie în momentele de conflict - și că aproape întotdeauna sufletul este în minoritate. Amorul este lucrul naturii, și nu al societății. Societatea îl stilizează numai și, cel mult, îl complică cu elemente care se topesc la cea mai mică ciocnire. De aceea superioritatea sufletească a unui om se cunoaște și după rezistența pe care o pune sufletul lui la egoismul naturii. 14. Te iubesc fiindcă ești bun; Te iubesc fiindcă ești inteligent; Te iubesc fiindcă
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
Adela la Haim Duvid, pretextând că ceasornicul ei rămâne în urmă. Voia să vadă numaidecât pe filozof și pe nevasta lui. Haim Duvid - o extrem de ceremonioasă politețe profesională, dar impasibil. În schimb, doamna Sabina s-a întrecut pe sine. Se topea. Ochii îi înotau în lacrimi ca într-un ocean. A oferit Adelei un scaun, l-a acoperit cu o rochie păturită, a înconjurat-o cu politeți excesive și naive, a copleșit-o direct și indirect cu complimente intempestive și stîngace
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
cum făcea mama. Doamne, unde ești, să ne dai înapoi făina de grâu și drojdia de atunci, cu toate mirodeniile și untul, și toate celea!? Erau niște cozonaci înalți, foarte bine crescuți, cu miezul galben, pufos și aromat, încât se topea în gură. Nu cred să fi făcut cineva în curtea copilăriei mele cozonaci mai gustoși și mai frumoși ca ai noștri. De altfel, veneau toți vecinii, chipurile, cu mostre de-ale lor, știind că vor primi de la mama, cozonac de-
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
după o zi, două din nou și noi am găsit o altă distracție: despăduchierea. Luam cămășuța sau pantalonașii, și căutam pe la cusături. Pregăteam însă din timp câte un capac de cutie de cremă, puneam ceară în el și ea se topea pe plită, devenind incandescentă. Luam păduchele mare și scârbos și-i dădeam drumul în ceara încinsă. Cu un sfârâit scurt, își dădea duhul. Iar noi, flămânzi și slabi ca niște arătări, ne bucuram la fiecare sfârâit. Eram copil și ce
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
la prânz. Foametea și tifosul nu mai era acum decât o amintire, dar sărăcia nu se dădea dusă din casa noastră. Se oploșise șii pria la noi. Nu puteam spune că o duceam pe roze. Banii din pensia tatei se topeau foarte repede. Dar cu pâinea cum a fost? Eu și Ghiță mergeam cu rândul să cumpărăm pâine de la Roca. Acesta își avea brutăria pe șoseaua Socola, nu departe de casa noastră. Mă bucuram când îmi venea rândul să cumpăr pâine
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
Deci, tovarășe, întrebați secretara. Și, făcând un gest vag cu mâna spre o eventuală ușă, de fapt, în acea direcție se găseau vreo șapte, își propti prețiosu-i nas în vânt și valsă mai departe, spre alte zări. De fapt, se topi urgent pe ușa din spatele meu. Am deschis o ușă la întâmplare și nu știu naiba cum se făcu, dar am dat cu nasul chiar de secretară. Era o nurlie de fată, s-o sorbi într-un pahar de vodcă cu
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
Era de unde! Apoi am băgat legumele: ardei gras, țelină, morcov rondele, pătrunjel rădăcină și ceapă. Când au fiert bine, am acrit-o cu sare de lămâie și am adăugat peștele mare, bucăți de crap. Între timp, peștele mic s-a topit în fierbere. Am gustat, avea nevoie de sare. Am pus. Apoi am adăugat pătrunjelul, mărarul și la urmă, leușteanul și cimbrul. Și am gustat, era dumnezeiască! Tarzan stătea în picioare lângă mine, cu castronul în brațe. Avea privirea fixă, ochii
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
amortiza cheltuielile. Să facem ceace fac italienii, nemții, englezii etc. De ce nu se fac proiecte bine documentate în aceste domenii? Că banii, slavă domnului, vin și de-abia așteaptă să fie cheltuiți. Și o bună parte a acestor bani se topesc în buzunarele maimarilor. De aceea ar trebui ca guvernanții noștri să vorbească mai puțin și să facă mai mult, foarte mult, pentru că altfel, banii se duc în alte țări, unde sunt capete mai luminate, unde incompetența a fost dată afară
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]