6,271 matches
-
Behring consideră că, În cazul primei generații, „exilul a Însemnat pentru scriitor, fără excepție, o modificare de paradigmă În cel mai sensibil domeniu al vieții sale: procesul de creație. În acest punct, reorientarea nu a Însemnat neapărat asimilarea unui alt canon estetic, cîtă vreme modalitățile scriitoricești vest-europene curente fuseseră și În România prelucrate temeinic și original”. În argumentația sa, autoarea precizează că, pentru grupul de la Madrid, respingerea teoriilor modernității era motivată prin „propria viziune asupra lumii, și anume printr-o mentalitate
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
se Încheie, de regulă, cu o „suprapunere” ce evoluează către un presupus melanj, a cărui consistență este una mozaicală. Această aparentă descuamare nu a fost niciodată și În nici un caz o simplă renunțare la un Înveliș exterior, ceva asemănător cu „canonul” șarpelui care-și schimbă pielea. Metamorfozarea e una interioară, tainică și dureroasă, ce nu seamănă cu o „renunțare”, cu o „ecloziune” sau cu o „expulzare”, Întrucît ființa rămîne, din punct de vedere fizic măcar, aceeași. Pentru imigrantul ce plonja pe
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
al celor evocați. „Eroul” căruia teatrologul i se devotează este artistul (actorul, în speță) genial, nedreptățit de societatea în care i-a fost dat să trăiască. Din păcate, expunerea suferă de pe urma unei viziuni și a unui limbaj care se supun canonului constrângător și deformat al vremii. Un canon ideologic dominat de maniheism, contrapunând artei burgheze, plină de păcate, arta îndrumată de „metoda realismului socialist”, care oferă „calea cea dreaptă”. Un artist adevărat are de pătimit într-o orânduire marcată de „lupta
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290460_a_291789]
-
se devotează este artistul (actorul, în speță) genial, nedreptățit de societatea în care i-a fost dat să trăiască. Din păcate, expunerea suferă de pe urma unei viziuni și a unui limbaj care se supun canonului constrângător și deformat al vremii. Un canon ideologic dominat de maniheism, contrapunând artei burgheze, plină de păcate, arta îndrumată de „metoda realismului socialist”, care oferă „calea cea dreaptă”. Un artist adevărat are de pătimit într-o orânduire marcată de „lupta dintre cele două culturi”. De aceea - stăruie
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290460_a_291789]
-
de specialiști care au asimilat cunoașteri și tehnici de lucru în instituții ar fi bine să-și schimbe perspectiva de a trata sufletele-problemă. De multe ori, "specialiștii noștri" încalcă cele mai evidente posibilități de gândire autentică, fiind încremeniți în anumite canoane de interpretare și în anumite cunoașteri normativizate, pe baza cărora interpretează, pun diagnostice. Eu nu cred că gândirea se poate reduce la seriile de operații mentale și cognitive, la seriile de metode și tehnici de interpretare, pe care le-am
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
intenție -, revenindu-se la Septuaginta că textus receptus 168, în versiunea recentă a Bibliei realizată de Bartolomeu Valeriu Anania. Traducerea Cornilescu, făcută după ebraica (Vechiul Testament) și greacă (Noul Testament), este versiunea acceptată de neoprotestanti și nu cuprinde cărțile deutero-canonice (cele din afara canonului ebraic). Septuaginta, Biblia primelor secole creștine, continuă să fie considerată în mediile ortodoxe text „sursă”. Principalele motive invocate pentru această opțiune: citatele din Noul Testament sunt din ea, sfinții Părinți ai Răsăritului creștin au folosit-o exclusiv, iar vechimea manuscriselor în
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
Deity” (Fp 17,29), „deity” (Col 2,9) (RSV). Primul dintre aceste nume abstracte este un adjectiv substantivat de la thežos, a, on, „dumnezeiesc”. Apare astfel, cu sensul de „divinitate”, de la Herodot. Nu este folosit niciodată de Septuaginta în traducerea scripturilor canonului ebraic. Cel de-al doilea îi este sinonim: e substantiv feminin de declinarea a treia și se întâlnește o singură dată în Cartea Înțelepciunii, 18,9: „În ascuns copiii evlavioși ai celor drepți aduceau jertfe și statorniceau toți într-un
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
primul rând la Îndeplinirea riguroasă a obligațiilor rituale (J.Z. Smith, 2004, p. 180). Acțiunea religioasă și actul ritual se contopesc, ambele referindu-se la legătura dintre om și divinități și la confirmarea acestei legături prin respectarea ordinii impuse de canonul ceremonial. Limbajul religios asociat practicilor ceremoniale a inclus și termenul liturghie (derivat din termenul grecesc leitourgia, adică ergon, care Însemna „acțiune”, „muncă”, și laitos, ce semnifica „pentru oameni”, „pentru public”) al cărui sens nu era inițial legat de ceremonii strict
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
microsocial În cel macrosocial: la nunta prințului Charles cu Lady Diana au fost martori câteva mii de oameni și, prin intermediul televiziunii, alte câteva milioane. Cu toate acestea, structura ceremonialului a fost aceeași cu a oricărui ritual de căsătorie celebrat după canonul protestant. Același lucru este valabil pentru riturile funerare de la moartea lui Winston Churchill, Robert Kennedy sau Papa Ioan Paul al II-lea. Încoronarea reginei Angliei sau a regelui Japoniei, la fel ca instaurarea președintelui Statelor Unite sau al Franței, urmează structura
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
culese în volumul din 1901, reprezintă partea cea mai originală a prozei lui Caragiale, cea mai "caragialiană" [s.n.], în definitiv. Ni se pare normal să aplicăm adjectivul situațiilor ori limbajului din comedii și din Momente. O fidelitate prea mare față de canonul literar ne împiedică să-l găsim potrivit pentru marile nuvele ori pentru Năpasta. Poate să fie la mijloc și prejudecata comicului: unde nu e comic, nu e Caragiale [s.n.]", Nicolae Manolescu, Istoria critică a literaturii române. 5 secole de literatură
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
Ianus cu două fețe... Profanul nu trebuie demonizat și văzut ca un chip Întunecat al acestei lumi. Are și el demnitatea și măreția lui pe care le putem surprinde doar dacă renunțăm a mai aplica acestor forțe stihiale, acestor primordii, canoanele rațiunii suficiente și ale logicei binare”(Roger Caillois, Omul și sacrul, Editura Nemira, București, 1997, p. 150). 580 Paul Tillich 738. Dialogul Religiei cu Știința este esențial pentru că este orientat tocmai spre experiența integratoare, care nu lasă În afară nici
Asaltul tigrilor by Oltea Răşcanu Gramaticu () [Corola-publishinghouse/Science/320_a_1259]
-
se Împărtășească, să fie spovedit după râduială la un duhovnic iscusit. Nimeni din credincioși, Începînd de la vîrsta de șapte ani, nu se poate Împărtăși cu Prea Curatele Taine, dacă mai Întîi nu s-a spovedit, dacă nu și-a făcut canonul rânduit și dacă nu i-a dat dezlegare duhovnicul lui. Numai În cazuri urgențe, de moarte, bolnavii pot fi Împărtășiți imediat, ca să nu moară lipsiți de Hristos. Dar și atunci, dacă ei nu cer și nu acceptă Sfânta Împărtășanie, nu
Din suflet de creștin. Ediția a V-a by Maria Ionescu () [Corola-publishinghouse/Science/91775_a_92299]
-
de Sfinții Părinți și de Biserică pentru primirea Sfintei Împărtășanii. Credinciosul este dator să-și cerceteze conștiința sa dacă și-a mărturisit toate păcatele la duhovnic, dacă nu a ascuns vreun păcat de moarte la spovedanie, dacă și-a făcut canonul rânduit, dacă este Împăcat cu toți oamenii, știind că fără Împăcare și dezlegare nu se poate Împărtăși nimeni cu cele Sfinte. Aceasta o spune cu autoritate și Sfîntul Apostol Pavel, zicând: „Oricine va mânca pâinea aceasta sau va bea paharul
Din suflet de creștin. Ediția a V-a by Maria Ionescu () [Corola-publishinghouse/Science/91775_a_92299]
-
nu mai sunt rob, ci liber...” ( Omilia 24, la I Corinteni). Tocmai de aceea, pregătirea temeinică Începe și cu rugăciune specială Înainte de Împărtășirea cu Preacuratele Taine. Astfel, pe lângă cele 12 rugăciuni care se citesc Înainte de primirea Sfintei Împărtășanii, precum și a canonului ce le precede, Acatistul Mântuitorului constituie rugăciunea care presupune o raportare personală la Mântuitorul Hristos, constituind, din acest motiv, o excelentă pregătire sufletească pentru momentul unirii cu Sfântul Trup și Sfântul Sânge. În ziua În care ne Împărtășim, trebuie să
Din suflet de creștin. Ediția a V-a by Maria Ionescu () [Corola-publishinghouse/Science/91775_a_92299]
-
o excelentă pregătire sufletească pentru momentul unirii cu Sfântul Trup și Sfântul Sânge. În ziua În care ne Împărtășim, trebuie să avem grijă cum ne prezentăm În fața Sfântului Potir: cu sfială, cu conștiința Împăcată și Î mpăcat cu toată lumea, cu canonul făcut și cu dezlegarea duhovnicului. Ținuta exterioară este foarte importantă. Îmbrăcămintea trebuie să fie curată și decentă, femeile având capul acoperit. După ce ne-am Împărtășit, trebuie să avem mare grijă să nu pierdem Sfânta Împărtășanie. Să nu scuipi, să
Din suflet de creștin. Ediția a V-a by Maria Ionescu () [Corola-publishinghouse/Science/91775_a_92299]
-
și integrității artei (În accepțiunea teoreticianului modernist Clement Greenberg), ci arta Își va adaptalimbajul pentru a cuprinde complexitatea realului arhitectural vizibil și non-vizibil. Vom remarca faptul că un astfel de discurs imagistic va fi un artefact, artificial și neconcord cu canoanele reprezentării fotografiei „clasice― În Încercarea de a-i depăși limitările semantice, dar nu va fi niciodată autonom ci va completa discursul acesteia. Contemplate În continuarea secvențelor de fotografii „clasice― din categoria realismului aparent (vizual), miza unor atare imagini manipulate va
Polarităţile arhitecturi by Mărgulescu Andrei () [Corola-publishinghouse/Science/91808_a_92985]
-
o interdependență funcțională între toate accepțiile literaturii, multe sensuri și elemente se repetă, revenind cu o forță mai mare și îmbogățite, circularitatea este una din marile realități ale ideii de literatură. Observând acest „mecanism” al dezvoltării sale, Harold Bloom, în Canonul occidental, postulează o ciclicitate în cadrul acestui proces, după Giambattista Vico, care în Știința nouă vorbește de existența unui ciclu ternar cuprinzând etapele teocratică, aristocratică și democratică, urmate de o perioadă de haos. El consideră că la capătul celei din urmă
LITERATURA ȘI JOCURILE EI O abordare hermeneutică a ideii de literatură by Elena Isai () [Corola-publishinghouse/Science/1632_a_2909]
-
ceea ce se numește îndeobște reproducere”, însă conceptul de literatură este strâns legat de raportul său cu receptorul. Literatura analizată din perspectiva teoriilor receptării reține două aspecte esențiale: receptorul, publicul, cititorul decide ce este literatură (ceea ce va pune în discuție problema canonului) și relativizarea, la modul extrem, a definiției literaturii, libertatea absolută a lecturilor infinite. Tzvetan Todorov vorbește în Teorii ale simbolului despre pericolul lecturilor și interpretărilor „abuzive”, al „fragilității și inconsistenței textului care se schimbă cu fiecare lectură” ceea ce crește riscul
LITERATURA ȘI JOCURILE EI O abordare hermeneutică a ideii de literatură by Elena Isai () [Corola-publishinghouse/Science/1632_a_2909]
-
stabilită prin consens cultural, social, tradițional etc., iar pe de alta, inițiativa este trecută total în mâna scriitorului, criticului, teoreticianului, lectorului, care decide ce este literatura. Efectul este descompunerea totală a ideii de literatură printr-o enormă dilatare. III.3. Canonul Secolul XX istoricizează, în mod radical, ideea de literatură. Problema valorii nu se mai pune în termeni axiologici tradiționali, deci ideali, absoluți etc., ci tot în termeni sociologici: problema „valorii” legată de „succes”. Adrian Marino constata că „nu există valori
LITERATURA ȘI JOCURILE EI O abordare hermeneutică a ideii de literatură by Elena Isai () [Corola-publishinghouse/Science/1632_a_2909]
-
valori estetico-literare constante, ci doar variabile, respectiv tipuri istorice de lectură. În secolul 18 a dominat tipul de lectură ideologic, în al 19 lea cel estet, în al 20-lea cel social.” Legat de problema „valorii” literare se pune problema canonului, mult discutată în ultima perioadă, care a reprezentat o adevărată „bătălie” în SUA. Harold Bloom, în Canonul occidental, apărător înverșunat al valorii estetice, consideră că extinderea canonului pe alte criterii a însemnat distrugerea lui. „Deschiderea” canonului este, după Bloom, o
LITERATURA ȘI JOCURILE EI O abordare hermeneutică a ideii de literatură by Elena Isai () [Corola-publishinghouse/Science/1632_a_2909]
-
de lectură ideologic, în al 19 lea cel estet, în al 20-lea cel social.” Legat de problema „valorii” literare se pune problema canonului, mult discutată în ultima perioadă, care a reprezentat o adevărată „bătălie” în SUA. Harold Bloom, în Canonul occidental, apărător înverșunat al valorii estetice, consideră că extinderea canonului pe alte criterii a însemnat distrugerea lui. „Deschiderea” canonului este, după Bloom, o operație redundantă pentru că nici unul dintre canoanele laice nu a fost închis. El recunoaște complexitatea și, în același
LITERATURA ȘI JOCURILE EI O abordare hermeneutică a ideii de literatură by Elena Isai () [Corola-publishinghouse/Science/1632_a_2909]
-
al 20-lea cel social.” Legat de problema „valorii” literare se pune problema canonului, mult discutată în ultima perioadă, care a reprezentat o adevărată „bătălie” în SUA. Harold Bloom, în Canonul occidental, apărător înverșunat al valorii estetice, consideră că extinderea canonului pe alte criterii a însemnat distrugerea lui. „Deschiderea” canonului este, după Bloom, o operație redundantă pentru că nici unul dintre canoanele laice nu a fost închis. El recunoaște complexitatea și, în același timp, contradicția canonului care nu este o unitate și o
LITERATURA ȘI JOCURILE EI O abordare hermeneutică a ideii de literatură by Elena Isai () [Corola-publishinghouse/Science/1632_a_2909]
-
literare se pune problema canonului, mult discutată în ultima perioadă, care a reprezentat o adevărată „bătălie” în SUA. Harold Bloom, în Canonul occidental, apărător înverșunat al valorii estetice, consideră că extinderea canonului pe alte criterii a însemnat distrugerea lui. „Deschiderea” canonului este, după Bloom, o operație redundantă pentru că nici unul dintre canoanele laice nu a fost închis. El recunoaște complexitatea și, în același timp, contradicția canonului care nu este o unitate și o structură stabilă, dar consideră că există un principiu de
LITERATURA ȘI JOCURILE EI O abordare hermeneutică a ideii de literatură by Elena Isai () [Corola-publishinghouse/Science/1632_a_2909]
-
care a reprezentat o adevărată „bătălie” în SUA. Harold Bloom, în Canonul occidental, apărător înverșunat al valorii estetice, consideră că extinderea canonului pe alte criterii a însemnat distrugerea lui. „Deschiderea” canonului este, după Bloom, o operație redundantă pentru că nici unul dintre canoanele laice nu a fost închis. El recunoaște complexitatea și, în același timp, contradicția canonului care nu este o unitate și o structură stabilă, dar consideră că există un principiu de unitate și coerență - criteriul estetic. Impunerea unor norme care își
LITERATURA ȘI JOCURILE EI O abordare hermeneutică a ideii de literatură by Elena Isai () [Corola-publishinghouse/Science/1632_a_2909]
-
înverșunat al valorii estetice, consideră că extinderea canonului pe alte criterii a însemnat distrugerea lui. „Deschiderea” canonului este, după Bloom, o operație redundantă pentru că nici unul dintre canoanele laice nu a fost închis. El recunoaște complexitatea și, în același timp, contradicția canonului care nu este o unitate și o structură stabilă, dar consideră că există un principiu de unitate și coerență - criteriul estetic. Impunerea unor norme care își au originea și justificarea în alte domenii nu își au locul aici, ar însemna
LITERATURA ȘI JOCURILE EI O abordare hermeneutică a ideii de literatură by Elena Isai () [Corola-publishinghouse/Science/1632_a_2909]