8,653 matches
-
și diverse, cîte-un "sfat pe zi", care cuprinde când rețete pentru a obține o mai bună recoltă de sparanghel, când un leac în contra boalelor de ochi, când prepararea unui nou fel de șoriceasă. Foaia de căpetenie a partidului dominant ne fericește asemenea aproape zilnic cu cîte-o rețetă de reformă: azi se reformează justiția, mâine agronomia, apoi biserica, școala, regimul economic, administrația comunală și județeană - c-un cuvânt totul. Se știe că noi românii suntem oameni lesne crezători. Nu ne-am îndoit
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
Poziția sectei patriotismului cu degete lungi e aproape mai favorabilă dincolo decât dincoace de Carpați, căci imensa majoritate a populațiunii, adecă 2/ 3, neștiind ungurește, își poate închipui oricine că a ști acest prețios idiom constitue un privilegiu pentru a ferici țara. "Gazeta generală" cuprinde o descriere a Banatului Timișorii, provincie locuită în cea mai mare parte de români. Ea prezinta un îndoit interes, întîi asemănările cu starea de lucruri de la noi, apoi tabloul unei populațiuni române guvernate de maghiari. Era
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
răbdătorul popor românesc va îngropa în ruine și sânge tentativele lor. [4 noiembrie 1882] 217 {EminescuOpXIII 218} ["PE CÎND ÎN POLITICA ESTERIOARĂ... "] Pe când în politica esterioară se operează o dislocațiune și o schimbare de front, d. C. A. Rosetti ne fericește din nou cu o scrisoare deschisă, adresată iubiților săi alegători. Se știe că membrii majorității, pentru a împăca pe bătrânul lor șef, așteptau să fie reales în colegiul devenit vacant și, reintrat în Adunare, să-l pună din nou, cu
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
Dar mongoli, dar zuluși, lucrul nu are absolut nici o importanță. Toată lumea trebuie convertită la altruism prin mijloace ca împărțirea averilor, ca poliandria și poligamia ș. a. m. d. Cam aceste sunt principiile "Daciei viitoare" și ale roiului de tineri ce vor ferici în curând țara cu prezența lor. Precum există acide în stare a discompune orice corp organic, astfel există negațiuni capabile a nimici întreg complexul de idei abituale ale unui popor și, precum totdauna orice descompunere produce o mișcare iregulară, tot
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
pentru perpetua înșirare de slove negre pe hârtie albă. Pentru a realiza pe deplin acest ideal vrea revizuirea Constituției și legii electorale, iar, pentru a face presiune asupra alegătorilor, ministrul prezident se coboară însuși la rolul de agitator, de unde ne fericește cu cele mai curioase teorii asupra istoriei române sau a dreptului român vechi, pe cari le cunoaște atât de bine ca și pe-ale Chinei. 288 {EminescuOpXIII 289} La Ateneu, înconjurat de sute de lefegii cari nădăjduiesc întru d-sa
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
votat în colegiul I de Dâmbovița fără să fi avut dreptul acesta. Daca d. Dimitrie I. Ghica se mărginea pur și simplu la restabilirea faptelor și la protestațiunile ce-ar fi avut a le face în numele său am fi fost fericiți să publicăm întîmpinarea d-sale tale - quale, cu beneficiu de inventar se 'nțelege, adecă cu rezerva de a ne face observațiunile noastre. Dar, cu acea abilitate atât de comună în țara noastră, d-sa s-a folosit de exordiul sau
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
cu d-nii unguri, slavă Domnului. Le-am apucat*** alături. ["DE DRAGUL... "] 2257 De dragul unui țigan n-are să-și schimbe Ardealul numele. 362 {EminescuOpXIII 363} ["DAR DE VREME CE... "] 2257 Dar de vreme ce noi vrem nu numai să supunem popoarele pământului, ci să și le fericim totodată și, știind focul fraților maghiari de-a se reîmprospăta prin elemente omogene, deasemeni nobili descendenți, vom aduce pe turcii din Imp[eriul ] bizantin - pe toți cu mic cu mare - și i-om așeza în Ungaria, asemenea pe tatarii din
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
adăpostite în ea, trepida în cutremur, cutremurare. Ovulul șoptea, șoptea un nume. Liniștit, monoton, fără grabă, puternic ca un seraf, chipul din ou șoptea o șoaptă, șoptea un nume. Propriul lui nume. "Aici sânt Doamne", răspundea creierul, spermia, iar răspunsul, fericit în teroare, înspăimîntat în extaz, era nu un sunet, ci însăși înaintarea. Fruntea bombată, de coajă de sticlă, a mormolocului se opri în cele din urmă la doar o palmă de enormul pântec filigranat. Membranele tari se oglindeau reciproc, turbioane
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
ani, în șanțurile de canalizare din spatele blocului din Ștefan cel Mare, unde coboram, mascați cu cartoane pictate cu fețe de diavoli și de vampiri, ca să jucăm Vrăjitroaca. În peregrinările mele întîlneam însă și limanuri bune în care, ca-n căsuțele fericite de la Piticot, mă așteptau recompense și daruri. Coborând marile scări cu pereții zugrăviți alb, ajungeam pe alte paliere, pline de plante ornamentale, unde se aflau ușile bune, cunoscute deja, la care ciocăneam bucuros. Vizoarele mi se păreau la o înălțime
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
de un frunziș incredibil de gras și lucios, și copiii se cățărau în ei, cu părul încins de soare. Lui Mircișor i se sfâșia inima gîndindu-se la ultima zi de școală. Toți copiii fuseseră, la sfârșitul clasei întîi, atât de fericiți în acea zi, cântau toți "A sosit vacanța/ Cu trenul din Franța", dar el rămăsese în clasa goală, singur, după ce fugiseră toți afară, către vară și vacanță, și clasa pustie, însorită, mirosind a cretă, praf și oțet, era atât de
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
și stomacul zile-n șir. Mircea nu mai putea suferi muzica ușoară, când o auzea pe Doina Badea fugea și se ascundea dincolo, sub plapumă, dar îi plăceau și lui comicii. Sigur, când cumpăraseră televizorul, un "Rubin 102", el fusese fericit mai ales că putea vedea duminicile "Poșta copiilor" și apoi " Aventurile căpitanului Val-Vîrtej". În rest, era un film vinerea, marțea era pauză, iar in celelalte zile emisiuni neinteresante, la care nu se uita nimeni. Doar sâmbăta, de vreo jumătate de
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
mare poet român, dar murise nebun. Unde e multă minte, e și prostie", zicea mama despre el. Lângă poza lui era o poezioară: "Ai noștri tineri la Paris învață/ La gât cravatei cum să lege nodul/ Și vin apoi de fericesc norodul/ Cu chipul lor isteț de oaie creață." Era și un desen cu unul dintre acești tineri, și semăna exact cu o oaie creață. Mai încolo mai era o poză cu niște clădiri în flăcări și un cer negru deasupra
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
călduță, elastică, bine strînsă-n taior, și ghidînd-o protector printre scaunele capitonate, Ionel își împinse nevasta până la locurile lor, locuri bune, pe rândul doi de la arenă, departe de orchestră, cum era mai bine. Se așezară și abia atunci privi în jur, fericit: era lumea visurilor lui, încă de când văzuse prima panaramă nenorocită de bâlci rătăcită în Teleorman, era cupola tuturor minunilor, a tuturor luminilor. De jur-împrejur erau reflectoare îndreptate-n sus, spre bolta unde aveau să se rostogolească zburătorii, pe trupurile cărora
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
până la bucătărie, unde-o găsea pe Maria amestecând în oale. "Bravo", îi zicea ea neatentă, fără să se uite măcar cât de glorios și de imobil radia biluța în vârful muntelui, dar copilului îi era de ajuns și se-ntorcea fericit în camera lui. Fusese și el, pîn-atunci, o bilă într-un joc de răbdare, înain-tînd deocamdată lent, pe-o curbă atât de amplă și de joasă încît n-o simțise deloc, drumul 1 se părea drept și-ntins până la capătul
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
ca de poleieli de ciocolată. Se auzeau bubuituri de tun, pentru ca în cele din urmă să rămână doar norișori alburii pe cer, destrămați și ei de vântul rece al verii târzii. "Uite, uite și-n partea asta!", îi striga mama, fericită de parc-ar fi fost și ea o fetiță, și Mircea lipăia fuga, cu tălpile goale, la altă fereastră. Acolo se-mbrățișau și artificiile le luminau fețele lipite una de alta. Se auzeau și dincolo bubuituri, și atunci fugeau amândoi
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
fuseseră nevoite să ucidă doi călugări pentru a o elibera. Îl asiguraseră că, în actele ordinului augustinian, Xentya figura ca fiind deportată într-o zonă polară aspră, acolo unde Abația obișnuia uneori să-și trimită infractorii și nebunii. Alarik fusese fericit cu ea până când femeia murise, pradă unei boli despre el era convins că fusese programată genetic, de călugării augustinieni. - Nu știu la ce vă poate ajuta băiatul. Știu însă că Alambicul, Negai și cămașa aceea sunt tot ce a mai
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
lui pulverizară zidul Fortăreței. Starețul mai găsi doar forța de a ridica ochii spre cer: Armatele tale Doamne nasc Apocalipsa. Îmbrăca-voi armura Armaghedonului și strivi-voi pe necredincioși! Nu-Ți fie teamă! 2. Ultimele două zile nu fuseseră prea fericite pentru Abate. Era convins că secretul atât de bine păzit al felului în care replicau religiile se va afla cum și se va răspândi în toate colțurile regatului. Chiar dacă ei aveau să scape cu viață, Abația era pierdută. Sperase totuși
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
-l recunoscuse. Apropiindu-se de ea fără grabă, mai mult pentru a o contempla mai bine, decât din precauție, se gândi că fata și calul alcătuiau un spectacol magnific și trase concluzia că îi dorea pe amândoi. Era atât de fericit că o regăsise, încât, când o văzu strigând și împungându-și cu furie calul pentru a-l ataca în forță, în vreme ce-și rotea sabia în aer, el își reținu pentru o clipă calul, surprins și incapabil să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
îndulcea cu nimic amărăciunea pe care i-o dădea siguranța că nu avea s-o mai revadă niciodată. Dar atunci, cum se putea ca un om să se simtă trist și bucuros în același timp? Și bucuros, da, căci era fericit pentru că o revăzuse și pentru că o lăsase apoi să scape încă o dată. PARTEA A DOUA 1 Din loggia de la al doilea etaj al vechiului palat al lui Constantin, Flavius Etius și Tonantius Fereolus, prefectul Galiilor, observau doar aparent interesați evoluțiile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
era mângâierea, dar ce zic eu, entuziasmul rugăciunii pe care o ofeream lui Dumnezeu ca ispășire și răscumpărare pentru păcatele lumii. Viața potrivită pentru mine. Da: viața potrivită, chiar așa. Lumea nu mă atrăsese niciodată în mod deosebit și eram fericit că îi întorsesem spatele. Munca nu lipsea nici acolo înăuntru, dar nu mă speria, iar chinurile cărnii n-au fost niciodată pentru mine insuportabile. Mă rugam, munceam și îmi închipuiam că drumul existenței mele pământești fusese de acum hotărât. Dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
cum ar fi fost dacăăsă mă întreb cum ar fi fost viața mea dacă nu aș fi știut cum este să simți că inima bate nu numai să supraviețuiești?! Voi avea oare timp să număr anii în care am fost fericită și anii în care am fost nefericită?! Voi avea timp atunci când voi fi bătrână să mă întreb dacă mai am timp să mor?! Și dacă voi avea timp ce-mi voi aminti?! Și dacă voi avea timp să fiu prezentă
JURNAL ABSENT by CATI GAVRIL () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1688_a_2950]
-
a venit în camera mea un medicinist cu nevasta, români ce locuiau în același imobil. În aduceau o farfurie cu supă și mirarea lor că am fost atât de tare. Mi se spuse că trecusem prin mare primejdie. Eu eram fericit că voi vedea din nou lumina soarelui. Cât am zăcut eu, nimeni nu s-a apropiat să-mi dea cât de mic ajutor, crezând că am o boală molipsitoare. A fost și asta de învățătură. După sosirea noastră în Roma
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
de alt ordin, fără nicio preocupare ori ambiție. A lăsat să treacă pe lângă el toate momelile situațiilor înalte ce i se ofereau, uneori cu deosebite stăruințe, și zâmbitor, când a descins sabia s a retras ca Cincinatus la ogorul său, fericit săși poată sfârși zilele în acest crâmpei din pământul patriei pe care o salvase în zilele grele. Viața lui Prezan se încheagă, unitară și măreață, în epopeea războiului de întregire, în care a jucat rol de frunte neumbrit de nicio
Mareșalul Constantin Prezan mereu la datorie by Lucica Vargan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1654_a_3110]
-
economic, prin dezvoltarea schimburilor bilaterale; cultural, diplomația culturală asigurând o mai bună înțelegere a culturii unui popor de către celălalt și contribuind la apropierea dintre ele). Se poate spune că oamenii politici ai acelor momente s-au aflat în față situației fericite de a lăsa istoricilor sarcina de a studia politică ostilă a celor două state în perioada 1948-1954; pentru că începând din luna iunie 1956 viziunea liderilor din cele două state era altă. De fapt, tot ceea ce s-a întreprins între cele
Dunărea. Geopolitică şi negociere by Ciprian Beniamin Benea [Corola-publishinghouse/Administrative/1419_a_2661]
-
am zis. Încă nu înțelegeam exact ce se întâmplase. Mi-am dat seama că fusesem la un pas de moarte și că supraviețuisem. Fusesem salvat! Mulți oameni și-au făcut griji pentru mine și au venit la spital. Impresionant! Eram fericit că supraviețuisem, totuși îmi părea rău pentru colegii mei. De aceea, pe data de 21 nu am putut să închid nici un ochi. Mă simțeam ca un copil nerăbdător care urma să meargă a doua zi într-o excusie cu școala
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]