7,387 matches
-
ținut haina albă pe ea pe tot parcursul cinei; haina i se potrivește cu pălăria albă și diamantele enorme care-i strălucesc în urechi și în jurul gâtului. ― E celebră? îi șoptesc eu lui Brad, arătând spre ea. ― Nu, spune Brad, scuturând din cap. Vreo bătrână bogată, fără cel mai elementar simț vestimentar, dragă! și râdem amândoi. Dar mie nu-mi vine să cred cum arată femeia asta. Trebuie să aibă vreo șaptezeci de ani, dacă nu și mai mult, și nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
arăți părul blond și picioarele schiloade pe-aici ai dreptul să iei totul în primire, te înșeli. ― Despre ce dracu' vorbești? Nu încerc să iau pe nimeni în primire, vin aici doar o dată pe zi. ― Las-o baltă, spuse Jenny, scuturând din cap. Nu-mi place de tine, și nici n-o să-mi placă niciodată de tine, așa că hai s-o lăsăm așa, a mai zis ea, și a început să se îndepărteze. ― Nu. Nu m-am putut abține, și am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
apoi în altceva, dar încă mai caut. ― Deci nu ești implicată în nici o relație acum? Ben aproape că roșește când spune asta, pentru că sună atât de personal, iar întrebarea nu e pentru telespectatori, ci pentru el. ― Nu, spune ea și scutură din cap, aplecându-se înainte, cu un zâmbet jucăuș. Și ca să fiu sinceră, chiar sunt fericită așa. Sunt foarte ocupată cu munca, și am mulți prieteni apropiați; pentru prima oară în viața mea, simt că n-am nevoie de un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
Cred că e timpul să încheiem, spune asistenta, ridicându-se. Domnișoara Aldridge are o întâlnire. ― Este în regulă, Sandy, spune Alexia Aldridge, făcându-i semn cu mâna. Mai am câteva minute. Vrei să continui? Ben se uită la Simon, care scutură din cap. ― Cred că avem destul material, spune Ben. Am putea să încheiem prin a-ți ura succes. Și așa fac, iar Alexia își arată celebrul ei zâmbet și le mulțumește, iar ei se pregătesc să strângă. ― Mi-a făcut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
Ben în șoaptă. Ai auzit-o și tu, toată chestia aia prostia aia de renaștere, de vindecare. O fi ea Alexia Aldridge, dar e căzută din lună? ― Și ce dacă, la dracu’! Nu-mi vine să cred, spune Simon, și scutură din cap. Vorbim de Alexia Aldridge, și tu ai refuzat-o. ― Bine, spune Ben, adunându-și lucrurile. E superbă. E frumoasă. Dar are capul împuiat cu prostii. Chiar dacă aș fi rămas la cină, despre ce am fi vorbit? Despre terapia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
țin capetele în jos și par profund cuprinse de conversație. Atunci blonda, această minunată blondă, bronzată și zâmbitoare, își dă capul pe spate și râde. Ce ciudat, se gândește Ben. Sunt sigur c-am mai auzit râsul ăsta pe undeva. Scutură din cap, încercând să-și amintească ce pare atât de obișnuit la râsul ăsta, dar nu-și mai amintește, și nu reușește s-o recunoască pe tipă. Din păcate. Dar continuă să se uite la ea, pentru că ea chiar e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
Cu ce să mă îmbrac, cu ce să mă îmbrac? Trag pe mine niște pantaloni negri mulați, o cămașă albă încrețită, de in și o pereche de pantofi sport albi. Îmi înfășor o curea de crocodil în jurul mijlocului și-mi scutur capul în toate părțile ca să-i confer părului imaginea aia atrăgătoare și ciufulită, ca și cum de-abia m-aș fi dat jos din pat. ― Mă văd cu Ben! tot țip eu spre Lauren, care pare să fi preluat și ea ceva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
și simplu. ― O, nu, spune Richard, uitându-se fix la Ben. ― Care e problema? întreabă Ben alarmat. ― Doar nu ești...? N-ai cum să fii...? ― Cum să fiu? ― Ești îndrăgostit de ea, până peste cap, nu? ― Sigur că nu. Ben scutură din cap. ― Ba ești. Recunosc semnele. ― Nu sunt, spune Ben. Nici vorbă, și se uită la ceas. Trebuie să plec, spune el, ridicându-se de la masă. Am un interviu cu Daily Mail. ― Ce? Altul? Ben suspină. ― Da, știu. După ultimul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
ni fie tari dor di ei, da’ mari-i Dumnezău șî i-a aduci acasî răpidi șî sănătoș’. Hai sî pornim la drum, cî sî troienești calea. Uiti cî o șî început sî batî vântu’... Odată cu aceste cuvinte, bătrânul a scuturat omătul adunat pe sanie, a urcat și s-a învelit cu țolul... A mai privit o dată spre poarta cazărmii. De ce? Nu știa. Poate că acel fior care i-a străbătut inima la gândul că pe cei intrați pe poarta cazărmii
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
vale. După ce le-au ascuns bine, șeful și-a scos desaga pe care o purta în bandulieră și, punând-o jos, în fața lotrilor, a poruncit: ― Și acum, tot ce ați luat să ajungă colo jos! Nu care cumva... Ca și cum ai scutura un măr plin de roadă, așa cădeau pungile cu galbeni, ceasurile și inelele. Până și tabacherele cu tutun au ajuns în desagă... La sfârșit, a legat gura desagii și a pus-o în spatele celui mai voinic dintre ei. ― Hai să
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
nici tatii sau nevestei vreun cuvânt despre asta? Am să văd dacă ofițerul mă întreabă și vrea să-i povestesc... Dacă nu, atâta pagubă să am...” Când au ajuns pe culoarul cazărmii, locotenentul și-a scos chipiul și l-a scuturat de zloată. Apoi, cu gest obișnuit, și l-a așezat pe cap, dar l-a tras mult pe frunte, încât abia i se ghiceau ochii. S-a întors spre sergent: ― Mâine ce zi e? ― E duminică, domnule locotenent. ― Atunci, după
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
s-a așezat. Parcă nu-i mai venea să plece. Se simțea ca după o zi de tras la coasă. „Da’ ce-i cu mine? Nu mai sunt în stare să mă mișc din loc?” - se întreba în timp ce și-a scuturat capul, ca și cum ar fi vrut să scape de cine știe ce povară. A înșfăcat lada de campanie și a pornit la drum. După primii pași, a început să simtă că un gând îi dă târcoale ca o viespe. A încercat să-l
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
luat de mână și ne-am ținut respirația. Johnno s-a întors încet și... ruptura era acolo! O ruptură identică pe un buzunar identic! Amândouă am izbucnit într-un hohot triumfător de râs. Deci era adevărat! Printre hohotele care îmi scuturau tot trupul, am auzit vag pe cineva care se lamenta într-o engleză cu accent irlandez: —Dumnezeule MARE! A intrat în bar zâna care prevestește moartea? în timp ce noi două ne prăvăleam de râs, cu lacrimile curgându-ne pe obraji, toți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
subiect. Ar fi vrut să ne mai vedem. Să mă invite la cină, dacă eram de acord. Pe tot parcursul convorbirii, Brigit stătuse la un metru de mine și cântase frenetic la o chitară imaginară. își rășchirase picioarele și își scuturase sălbatic pletele, dând din cap în sus și-n jos. Pe când refuzam cu stângăcie invitația lui Luke, Brigit m-a împuns de vreo câteva ori cu coapsele, agitându-și în același timp și limba. I-am întors spatele, dar Brigit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
acord Stalin. Are un păr tare fain, a zis Clarence. —Pantalonii erau îngrozitor de strâmți! Se vedea când i se făcea pielea de găină, a spus John Joe. —îngrozitor de strâmți. Dacă n-are grijă, o să rămână fără urmași, a bubuit Peter scuturându-se de râs. Cu toate astea, dacă era să dai crezare tabloidelor, Snorter nu avea nici o problemă la capitolul ăsta. Fusese deja dat în judecată de mai multe ori de femei care se aflaseră la capătul liniei de îmbuteliere a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
c-ai reușit. E înfricoșător, nu-i așa? Josephine mi-a zâmbit, apoi m-a pus să fac biletul să circule prin toată camera. La ședința de grup de după-amiază, am făcut o ultimă și disperată încercare de a mă scutura de eticheta de dependentă de droguri. Nu mi s-a întâmplat nimic rău, nimic care să mă transforme într-o dependentă de droguri, am spus eu plină de speranță. —Una dintre marile greșeli pe care le fac dependenții de droguri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
siguranță. Am ezitat când am vrut să fur bani de la Anna, dar, din fericire, nu avea decât opt penny în portofelul ei cu model indian. Helen dormea cu banii sub pernă, așa că nu avea nici un rost să încerc s-o scutur de vreo lețcaie. Nu credeam că fac ceva rău. Eram cuprinsă de o dorință așa de puternică încât nu mă puteam opri. Trebuia să pun mâna pe niște Valium și pe niște cocaină. Numai la asta îmi stătea gândul. Cuvintele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
Luke pe un ton glumeț. Se pare că te-ai schimbat, a continuat el clătinând din cap. Ar trebui să te duc la un test de conducere, dar se pare că ți-ai păstrat toate părțile bune și te-ai scuturat de tot ce era rău. Constatarea lui m-a umplut de mândrie. —Nu arăți foarte diferit, a zis Luke gânditor. Ai părul mai scurt, dar ești tot o păpușă. Iar tu ești tot numai bun de călărit, am reușit eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
pe corpul și așa bolnav al unei patrii secătuite, acestor mizerabili care în majoritatea lor au fost niște pierde vară, niște bețivani în perioada socialistă. De fapt nu revoluționarii aceștia de tinichea sunt de vină ci noi ăștia care nu scuturăm de pe noi păduchii care s-au tot înmulțit an de an și caută să ne năpădească. Nici n-o să mai scriu mai departe. O scârbă imensă mi se urcă precum o apă grea în suflet și tare mi-e că
Amintiri din sufragerie by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83874_a_85199]
-
-i arăta capătul, părea că întunecimea o înghite după câțiva pași. Ceea ce îl înspăimânta însă era faptul că i se părea că zidul de întuneric se apropie de el. Acum, dacă întindea mâna, ar fi putut să-l atingă. Se scutură cu putere și sări de pe ladă. Se dădu încet înapoi, mergând cu spatele spre ieșire. Privea mai departe spre gaura de deasupra, aproape paralizat de frică. Gura neagră a acestuia părea că se lărgește văzând cu ochii. Apoi întunericul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
De undeva din spate apăruse un alt chelner care luase o scrumieră și o ștergea sârguincios cu o bucată de cârpă. O așeză cu delicatețe pe mijlocul mesei lui Cristi și făcu apoi un pas înapoi rămânând în așteptare. Toma scutură ușor scrumul și îl privi întrebător. Aștept să-mi spuneți cu ce vă putem servi! îi explică chelnerul. Bă, mai sunteți? întrebă polițistul exasperat peste poate. Ești al patrulea care mă întreabă. Nu vreau decât să beau o bere rece
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
să fie? se apără acesta. De când am descoperit șapca te-ai schimbat la față. Tremuri tot și trebuie să scot vorbele cu cleștele de la tine. Te comporți ca și cum ai avea o legătură cu toată treaba asta. Nu, se apără Vasilică scuturând din mâini, Doamne ferește! Lasă, măi, că am glumit! adăugă Cristi zâmbind, văzând fața pe care o făcuse olteanul. Ia spune, ai o problemă cu cadavrele, nu-i așa? Tot fără să vorbească, Vasilică dădu din cap aprobator. N-ai mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
vedeau de loc. Negura le înghițise și acum de acolo nu mai răzbătea nici o geană de lumină. În afară de peretele compact de ceață, în spate nu se vedea nimic. Doar clănțănitul metalic părea tot mai aproape. Ileana se apropie și îl scutură de braț: Vino! îl trase ea spre dânsa, vorbind tot în șoaptă. Acum alergau de-a binelea. Lui Cristi i se părea că se depla sează prin vată. Pașii lor abia se auzeau, în timp ce în jur domnea o liniște nefirească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
să-l vadă pe Dumnezeu și să mai trăiască. Ceea ce îți spun eu, n-are nimic de a face cu Dumnezeu așa cum îl știm noi de la biserică. E dinainte de Cristos, poate chiar dinainte de oameni. Refuz să cred așa ceva! spuse Cristi scuturând din cap. Nu se poate așa ceva. Nu te obligă nimeni să crezi. Nu trebuie decât să stai puțin să te gândești dar fără idei preconcepute. Analizează numai faptele! Tu vorbești de idei preconcepute? Tu care îmi povestești de uriași, morți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
arcuiau atât de frumos sub rochiile ușoare de vară pe care le purta. Asta ca să nu mai vorbim de sânii obraznici care se unduiau în ritmul pașilor. Căzut în reverie, lui Cristi i se așternu un zâmbet pe față. Se scutură repede, oare ce se întâmpla cu el? Începea să creadă că nu mai gândește limpede, iată la ce îi zbura lui mintea! Îl cuprindea rușinea că se gândește la așa ceva. Să trăiți, domnule inspector! auzi el în spate vocea lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]