7,819 matches
-
care o poză cu o femeie goală ajungea să-i tulbure. În timpul călătoriei de Întoarcere, nici unul dintre camarazii mei nu a vorbit despre fotografia aceea. Eram sigur că o văzuserăm cu toții, dar fiecare a preferat desigur să creadă că era singurul care părea destul de dezghețat pentru a-i fi arătată. CÎnd m-am Întors, tata mi-a dat dreptate că meritam să citesc altceva decît Alphonse Daudet. N-am crezut util să fac vreo aluzie la fotografie. Nu i-am spus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
descoperind America nu a fost mai surprins ca mine cînd am parcurs revista: nu mai văzusem niciodată pînă atunci un portjartier, ca să nu mai vorbesc de un corset pentru talii de viespe, veșminte care pentru mine țineau de domeniul science-fiction, singurul la care mă puteam gîndi contemplînd acele făpturi ademenitoare. CÎnd, lungit fiind pe canapeaua unui psihanalist, mă voi lăsa În voia unui istoric minuțios al măreției și servituților masturbării, voi avea plăcerea să aud spunîndu-mi-se că noțiunea de auto-erotism nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
mă țină sub protecția lui. Pe la nouă seara, mi-a spus cu amabilitate că era așteptat la cină și că era deja În mare Întîrziere. M-a Însoțit pînă În holul hotelului și i-am strîns mîna tremurînd. Va fi singurul care mă va fi văzut În viață. M-am trezit teafăr și nevătămat a doua zi. Tocmai descoperisem că se putea, fără pagubă vizibilă, să nu te duci la litughia de duminică. În loc să profit de marea mea descoperire, m-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
la rîndul lor. Am descoperit scrisoarea pe masa din sufragerie cînd m-am Întors de la colegiu. Pe verso, se citea limpede: „Expeditor: Albert Camus“, urma adresa tipărită a editurii Gallimard. Am dat fuga să-i arăt tatei scrisoarea. Nu era singurul care primea scrisori de la scriitori celebri. L-am Întrebat: „Ai văzut scrisoarea pe care am primit-o? - Da, da, am văzut-o În corespondența de azi-dimineață“. A trebuit să scot eu Însumi scrisoarea din plic și s-o despăturesc pentru ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
de o teamă respectuoasă), se supunea ordinelor puterii pastorale deținute de papă și de episcopi. Se Îmbufnase aflînd că Începeam o cură de psihanaliză. Credea cumva că rigorismul lui excesiv mă satisfăcea? Voi spune În apărarea lui că nu era singurul care condamna și denunța orice comportament care se deosebea de cel al creștinului adult. Am regăsit un comunicat al cardinalilor și arhiepiscopilor din Franța care s-au preocupat În aprilie 1960 de starea cinematografiei: „Adunarea Cardinalilor și Arhiepiscopilor constată, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
semăna cu un furnicar! De acord, nu se punea problema să-mi pierd optsprezece luni din viață cărînd bazooka În spate, dar nici nu țineam să fiu transformat Într-un bolnav catatonic. Izbutisem să mi-l pun În cap pe singurul eventual aliat din clădirea aceea ale cărei culoare dădeau spre uși cu cîte trei broaște Închise de două ori cu cheia. Noaptea se auzeau urlete care mă Înfricoșau și mă făceau să plîng. Mă informasem asupra cauzelor și provenienței acelor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
Îi spusesem că avea gesturi de spion, veșnic vigilent și cu băgare de seamă, iar el se apucase să Înșire nume de actori care interpretaseră roluri de spioni. Dintre toți prietenii pe care Îi aveam În lumea filmului, Truffaut era singurul căruia Îi mărturisisem că Începusem să scriu o carte. Ne cunoșteam de multă vreme. Mă invitase la o proiecție completă a filmului Cele patru sute de lovituri din 1959. CÎnd Îl anunțasem că urma să mă căsătoresc cu Tina, mă Întrebase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
scriu pagini noi. Vreme de cinci luni de zile, am avut sentimentul că-l mint pe tata prin omisiune. El scria unui cineast, lua cina cu un cineast, venea să vadă un cineast În sala de montaj, iar eu eram singurul din noi care știam că Întîlnea de fapt un romancier. Un romancier pe care Raymond Queneau Îl Întrebase: „Ești sigur că nu e cam mult sex În cartea dumitale?“. Era ca și cum cineva i-ar fi spus tatei: „Nu cumva vorbiți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
adevărul e că Îi venea greu să Înfiripe o relație prietenească cu odrasla portarului. Yvonne, În special, nu Îi vedea cu ochi buni pe Julián și nici pe Fernado Ramos. Din toată trupa de feciori de bani gata, ei erau singurii care n-aveau un sfanț. Se spunea că tatăl lui Julián era un negustor modest și că maică-sa nu ajunsese decît o biată profesoară de muzică. „Oamenii ăștia n-au nici bani, nici clasă, nici eleganță, dragul meu - Îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
În ultimul an pe care l-am petrecut Împreună la colegiu, Francisco Javier a Încercat să-l omoare pe Julián cu pușca lui taică-su. Dacă Miquel nu l-ar fi oprit... — De ce a Încercat să-l omoare? Julián fusese singurul lui prieten. — Francisco Javier era obsedat de Penélope Aldaya. Nimeni nu știa asta. Cred că Penélope Însăși nu băgase de seamă că băiatul exista. A păstrat secretul mai mulți ani la rînd. Pe cît se pare, Îl urmărea pe Julián
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
În vitrină. — Tu mi-ai arătat, ieri noapte, ceva ce nu mai văzusem niciodată, murmură Bea. Acum e rîndul meu. M-am Încruntat, intrigat. Bea Își deschise geanta, scoase o carte de vizită Îndoită și mi-o Întinse. — Nu ești singurul care cunoaște mistere În Barcelona, Daniel. Am o surpriză pentru tine. Te aștept la adresa asta, azi la ora patru. Nu trebuie să știe nimeni că ne-am dat Întîlnire acolo. — Cum o să-mi dau seama dacă am ajuns unde trebuie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
domnișoarei Penélope, don Ricardo? — Ce mai face Fernando? Întrebă bătrîna. — Preotul? E ca o floare. CÎnd nici cu gîndul nu gîndești, va fi făcut papă și pe dumneata o să te instaleze În Capela Sixtină. Îți trimite salutări călduroase. — El e singurul care vine să mă vadă, știi? Vine fiindcă știe că nu mai am pe nimeni altcineva. Fermín Îmi aruncă o privire cu coada ochiului, ca și cînd s-ar fi gîndit la același lucru ca și mine. Jacinta Coronado era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
o privire funebră, de condamnare. Ajunși În afara incintei, lugubrul canion de piatră și de umbră al străzii Moncada mi se păru o vale a slavei și a speranței. LÎngă mine, Fermín respira adînc, ușurat, și am știut că nu eram singurul bucuros că lăsasem În urmă acel bazar de neguri. Istoria relatată de Jacinta ne apăsa conștiințele mai mult decît ne-ar fi plăcut să recunoaștem. — Ascultă, Daniel. Ce-ar fi să dăm gata niște crochete de șuncă și niște spumoase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
vorbi prostii. Uneori, Îl surprindeam privindu-mă dintr-un ungher, cu un zîmbet blînd, ca și cum simpla contemplare a prezenței mele ar fi fost cea mai mare comoară a lui. În fiecare după-amiază venea să mă aștepte la ieșirea de la editură, singurul lui moment de odihnă din Întreaga zi. Eu Îl vedeam umblînd Încovoiat, tușind și simulînd o tărie ce i se dusese pe apa sîmbetei. Mă ducea să luăm masa ori să ne uităm la vitrinele de pe strada Fernando și apoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
Francisco Javier Fumero Într-o Încăierare cu o bandă Înarmată de răufăcători, iar autoritățile erau cum nu se poate mai ocupate să găsească o stradă sau un pasaj pe care să-l reboteze În memoria lui. Trupul său a fost singurul găsit În fosta vilă a familiei Aldaya. Trupul Penélopei și cel al fiului ei n-au apărut niciodată. M-am deșteptat În zori. Îmi amintesc lumina de aur lichid revărsîndu-se peste cearșafuri. Nu mai ningea, iar cineva Înlocuise marea de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
Moscovei, mort sărac și falit. Însă fratele mai mare al acestui Papușin, care murise și el de curând, fusese un negustor renumit și bogat. Cam cu un an în urmă, aproape în decursul aceleiași luni, îi muriseră cei doi fii, singurii pe care îi avea. Această nenorocire l-a zdrobit atât de tare, încât în scurt timp însuși bătrânul s-a îmbolnăvit și a murit. Era văduv, n-avea absolut nici un moștenitor, în afară de mătușa prințului, care era nepoata dreaptă a lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
seratei. Însă încetul cu încetul, aproape toți deodată, își amintiră că prințul i-a cerut mâna. Deci, lucrurile începură să pară de trei ori mai smintite și neobișnuite ca înainte. Profund uimit, Toțki strângea din umeri: mai că nu era singurul care rămăsese pe scaun, restul musafirilor se îngrămădeau împrejurul mesei. Mai târziu toți aveau să afirme că exact din momentul acesta Nastasia Filippovna și-a ieșit din minți. Continua să stea jos și îi învăluia pe toți într-o privire
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
i-a arătat vreuneia dintre surori această achiziție. Dar atunci când încă mai citea scrisoarea, iată ce-i trecu subit prin cap: oare acest băiețandru înfumurat și fanfaron a fost ales de prinț drept corespondent și, oare, mai știi, o fi singurul lui corespondent de aici? Deși sub forma unei desconsiderații neobișnuite, îl luă totuși pe Kolea la întrebări. Însă „băiețandrul“, care era întotdeauna supărăcios, de data aceasta nu acordă nici o atenție lipsei sale de considerație; foarte pe scurt și cu răceală
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
te-ai sufocat! — Mă odihnesc imediat! De ce vreți să-mi refuzați ultima dorință?... Dacă ați ști că de mult visez să mă întâlnesc cumva cu dumneavoastră, Lizaveta Prokofievna; am auzit multe despre dumneavoastră... de la Kolea; doar el a rămas aproape singurul care nu mă părăsește... Sunteți o femeie originală, o femeie excentrică, am văzut chiar acum cu ochii mei... să știți că v-am iubit chiar puțin. — Dumnezeule, și eu care mai că nu l-am pocnit! — V-a oprit Aglaia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
amintit subit: Burdovski vrea sincer să-și apere mama, nu-i așa? Însă reiese că tot el o face de ocară. Iată, prințul vrea să-l ajute pe Burdovski, îi oferă din toată inima delicata sa prietenie, bani, poate e singurul dintre noi care nu simte dezgust față de el - și iată-i stând față în față ca doi dușmani adevărați... Ha-ha... ha! Voi toți îl urâți pe Burdovski pentru că, după părerea voastră, se poartă urât și dizgrațios cu mama lui, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
nu apucă să i-o strângă și fugi în urma Lizavetei Prokofievna care, cu scandal și mânie, cobora scara. Adelaida, logodnicul ei și Alexandra își luară, sinceri și prietenoși, rămas-bun de la prinț. Evgheni Pavlovici se număra și el printre ei, fiind singurul vesel. S-a întâmplat cum mi-am dorit eu! Păcat numai că, bietul de dumneavoastră, ați avut de suferit, șopti el cu zâmbetul cel mai simpatic. Aglaia plecă fără să-și ia rămas-bun. Însă peripețiile acestei seri încă nu se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
fi provocat. Pe locotenentul ăsta, Molovțov, îl cunosc eu, adică nu personal... n-o să suporte ofensa. Pe-ai noștri, adică pe alde mine sau Rogojin, firește, e înclinat să ne considere drept niște lepădături și, poate, pe bună dreptate, așa că singurul răspunzător rămâneți dumneavoastră. Va trebui să plătiți oalele sparte, prințe. S-a interesat de dumneavoastră, l-am auzit, și negreșit că mâine vreun prieten de-al lui se va prezenta la dumneavoastră, dacă nu cumva v-o fi așteptând chiar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
de întrebare. Un exemplu suplimentar pentru această definiție operațională incertă îl oferă evaluarea democrației în Germania reunificată. În timp ce mulți dintre cetățenii altor foste țări comuniste judecă performanța regimului actual din perspectiva dificultăților economice și a performanței politice limitate, est-germanii sunt singurii care au beneficiat de o integrare masivă în sistemul economic și politic occidental, datorită unificării Germaniei. Mulți observatori au afirmat totuși că diferențele culturale nu vor dispărea atât de repede pe cât a dispărut Zidul Berlinului. Pentru a testa aceste diferențe
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2349_a_3674]
-
lucrări; dar nimic în lume nu poate fi mai instructiv. Autorul, care mi se pare un spirit destul de mediocru, este un martor sincer, care a avut bunul-simț de a observa unicul lucru interesant și măreț în Rusia și, de altfel, singurul pe care nimeni nu îl vede: poporul. Am găsit în ea o mare cantitate de fapte despre care nu știam nimic și care mi s-au părut că pun bine în lumină această parte atât de puțin cunoscută a Europei
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2349_a_3674]
-
avea resurse să gestioneze astfel de situații și atunci compensa prin utilizarea mecanismelor locale. Prin urmare, nu percep această importanță pe care statul o lasă adunărilor obștești ca pe o conștientizare a eficienței acelui mod de organizare, ci ca pe singurul posibil în acel moment. Dacă la început statul era mai mult un agent care constata rezultatele distribuției făcute de obști, în 1863 apare un Regulament al hotărniciilor, ajungându-se astfel la un sistem mixt de reglementare a împărțirii hotarelor în
Acţiune colectivă şi bunuri comune în societatea românească by Mirela Cerkez () [Corola-publishinghouse/Administrative/793_a_1819]