7,134 matches
-
se face rar pe aceast] linie, chiar de c]tre membrii s]i. O alt] abordare face o distincție clar] între sfera iubirii în cadrul bisericii și domeniul strict al justiției și al ordinii lumești, iar alta susține c] înv]ț]tură radical] a lui Iisus are scopul de a condamna p]cațele și de a preveni apariția mândriei spirituale. Nici una dintre aceste abord]ri nu este satisf]c]toare. Elementele radicale ale eticii lui Iisus se constituie într-un corolar autentic
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
al c]rei spirit este diferit. Iisus constituie modelul pentru acest pasaj. Sfanțul Apostol Pavel nu citeaz] în mod direct evenimente din viața Sa, presupunând c] acestea sunt cunoscute ascult]torilor și cititorilor din referirile scurte cu privire la nașterea, înv]ț]tură, r]stignirea, îngroparea și Învierea Să. El presupune c] primele congregații creștine știu din proprie experient] c] lucrarea lui Hristos a dus la o rev]rsare a Duhului lui Dumnezeu, care a îndep]rtat barierele dintre oameni; dintre evrei și
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
el r]spunde în 1 Corinteni 7. În aceste discuții, apostolul m]rturisește uneori, așa cum ne-am aștepta, c] nu p]rțile minții lui se convertise instantaneu, astfel încât s] înțeleag] toate implicațiile noii sale credințe. Unele dintre propriile înv]ț]turi cu privire la femei sunt incompatibile cu convingerile sale cele mai bune. Biserică și-a considerat prea des instrucțiunile drept o regul] cu caracter permanent, astfel încât, pentru a da un exemplu banal, datorit] pasajului de la 1 Corinteni 12,5, a fost posibil
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
s] învețe din experient]. Mulți oameni imaturi sunt „religioși”. În cazul cel mai r]u, etică creștin] a avut acest efect în mod sigur, iar în cel mai bun, efectul a fost cel invers; la fel și în ceea ce privește înv]ț]tură tradițional] despre conștiinț]. Conform acesteia, rațiunea st] la baza raționamentelor morale, iar conștiința reprezint] numele atribuit puterii de a raționa și de a discerne, care influențeaz] problemele de ordin moral. Acest lucru este atat de important pentru integritatea persoanei, încât
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
Conform acesteia, rațiunea st] la baza raționamentelor morale, iar conștiința reprezint] numele atribuit puterii de a raționa și de a discerne, care influențeaz] problemele de ordin moral. Acest lucru este atat de important pentru integritatea persoanei, încât, conform înv]ț]turii, „glasul conștiinței trebuie ascultat întotdeauna”. Aceasta nu implic], ins], infailibilitatea conștiinței sau mai mult] sigurant] decât aceea oferit] de însuși caracterul nesigur la deciziilor de ordin etic. Înv]ț]tură este însoțit] de un îndemn la formarea unei conștiințe informate
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
atat de important pentru integritatea persoanei, încât, conform înv]ț]turii, „glasul conștiinței trebuie ascultat întotdeauna”. Aceasta nu implic], ins], infailibilitatea conștiinței sau mai mult] sigurant] decât aceea oferit] de însuși caracterul nesigur la deciziilor de ordin etic. Înv]ț]tură este însoțit] de un îndemn la formarea unei conștiințe informate și atente, prin integrarea în comunitatea creștin] și utilizarea resurselor menționate în vederea educ]rii ei. Diferențele dintre viziunile creștinilor asupra aspectelor de ordin etic decurg adesea din valoarea diferit] atașat
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
vocea lui Dumnezeu” în interiorul sinelui, dar problemele și pericolele datorate acestui fapt, precum și oric]rei forme de intuiționism, sunt evidente. (Despre intuiționism, vezi capitolul 36, „Intuiționismul” și capitolul 40, „Prescriptivismul universal”.) Odat] cu înfruntarea complexit]ții vieții morale, înv]ț]tură tradițional] despre conștiinț] presupune un mod de viat] creștin, s]n]tos, creator și plin de speranț]. Printre atitudinile creștinilor privind etică creștin], se pune un accent puternic, deși nu universal, pe demnitatea persoanei umane, pe realitatea și universalitatea Bisericii
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
sl]biciunilor de pe p]mânt, aren] care permite alegeri și acțiuni. În final, el își recupereaz] statutul, recunoscând capacitatea de întoarcere la cursul bun al lucrurilor prin înțelegerea rațional] a eșecului s]u și dep]șind nevoia de a înl]tură rațiunea și de a testa limitele impuse de porunca divin]. Povestea lui Adam reflect] întregul potențial al binelui și al r]ului deja existent în ființă uman] și nesfârșita șaga a reacției umane în fața revelației divine pe tot parcursul istoriei
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
Cu ajutorul filosofiei, un individ poate înțelege modul de atingere a fericirii umane, dar recurgerea propriu-zis] la virtuțile și la acțiunile morale presupune intermedierea religiei. El compar] întemeierea unei religii cu fondarea unui oraș. Cet]tenii trebuie s] dobândeasc] tr]s]turile care s] le permit] s] funcționeze că rezindenți ai unui polis virtuos. În mod similar, fondatorul unei religii stabilește normele care trebuie s] fie susținute prin acțiune, dac] se dorește fondarea unei comunit]ți religioase adecvate. Argumentul lui Farabi, așa cum
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
de a atinge adev]râtul scop al filosofiei și al religiei - fericirea. Ibn Șină (m. 1037) argumenteaz] c] Profetul întrupeaz] totalitatea acțiunilor și a gândurilor virtuoase, dintre care atingerea virtuții morale este cea mai prețioas]. Profetul a dobândit tr]s]turile morale necesare pentru propria să dezvoltare, care, rezultând într-un suflet perfect, nu numai c] îi insufl] capacitatea unui intelect liber, dar îl și face capabil s] impun] reguli pentru alții, prin intermediul dreptului și al implement]rii justiției. Lucrul acesta
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
desemnați, cunoscuți sub numele de imami, a ap]rut noțiunea de raționalitate sub conducerea chibzuit] a imamului. Imamul, despre care se credea c] este condus de divinitate, era, la începutul istoriei Shi’a, atât gardianul Coranului și a înv]ț]turii Profetului, cât și interpret și ghid în vederea elabor]rii și a sistematiz]rii viziunii coranice pentru individ și societate. Șiismul, asemenea primelor școli teologice și filosofice, a afirmat utilizarea discursului rațional și intelectual și s-a dedicat sintetiz]rii și
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
politic] a statului, încercând s] o adapteze modelului lor de organizare statal] musulman]. Printre grupurile Ismaili care recunosc un imam în viat], prezența acestuia este considerat] necesar] pentru a contextualiza Islamul în vremuri și circumstanțe schimb]toare, iar înv]ț]turile și interpretarea acestuia conținu] s] conduc] adepții s]i în viață material] și spiritual]. Un exemplu îl constituie rolul actualului imam din Ismailii Nizari, Aga Khan, care conduce o comunitate global]. Deci, continuitatea Shi’a cu tradițiile și valorile musulmane
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
în reprezentanții acestuia. vi. Perspectivele sufiste Sufismul este dimensiunea mistic] și ezoteric] a islamului și pune accentul pe cultivarea vieții personale în c]utarea iubirii și a cunoașterii divine. Având în vedere faptul c] o mare parte din înv]ț]tură sufist] trebuia s] îi faciliteze musulmanului c]utarea unei relații personale cu Dumnezeu, s-a considerat necesar că astfel de doritori s] își dedice viața interioar] devoțiunii și acțiunilor morale care urmau s] îi conduc] spre descoperirea spiritual]. Observațiile din
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
spiritual], pan] când acesta ajungea s] înțeleag] relația esențial] de iubire și unire dintre el și Dumnezeu. Ținând cont de faptul c] sensul intrinsec al unei acțiuni constituia un aspect semnificativ al comportamentului etic și moral, aceast] tradiție sublinia leg]tură dintre conștiința moral] interioar], experiențial] și expresia exterioar] a acesteia, astfel încât se considera c] o adev]rât] acțiune moral] este aceea care îmbr]țișeaz] și p]trunde întregul vieții. În cadre instituționalizate, organizate, grupurile sufiste susțineau conformismul în fața musulmanilor tradiționaliști
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
sumare și o colecție de „doctrine cheie”. Poemul lui Lucrețiu, Despre natura lucrurilor, ne ofer] o prezentare destul de complet] a principiilor epicureice, deși nu prezint] multe informații cu privire la doctrina etic], iar Cicero ilustreaz], într-un mod foarte competent, tr]s]turile centrale ale sistemului epicureic, ale stoicismului, precum și ale concepției sceptice adoptate de Școală lui Platon din secolele al III-lea și al II-lea î.Hr. În rest, dovezile existenței erei elenistice - care include alte școli minore, cum ar fi cea
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
o atitudine moderat] în ceea ce privește pl]cerile (în sensul comun al termenului) va cruța persoană respectiv] atât de frustrarea unei dorințe neîmplinite, cât și de consecințele indulgentei exagerate; curajul provenit din raționarea asupra lucrurilor de care ne este team] va înl]tură forma cea mai puternic] a neliniștii mintale. Emfaza asupra interesului propriu poate fi perceput] că o form] de egoism, iar dac] ne-am lua dup] Epicur, aceasta ar constitui definiția corect]. Dar interpretarea, atribuit] de c]tre alți filosofi „interesului
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
mai degrab] că pe o creatur] destinat], prin natura să, s] participe, într-un mod rațional, în viața unei comunit]ți mai mari. Niciunde, probabil, cu excepția stoicismului, nu este mai clar exprimat acest lucru, care urm]rește înf]ptuirea leg]turii noastre cu alți membri ai rasei umane, reprezentând o parte a evoluției noastre, în calitate de ființe raționale, înspre maturitate. Dar dac] acțiunile bune și corecte sunt cele care conteaz] pentru noi, cum putem ajunge s] știm care sunt acestea? Aceast] întrebare
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
filosofiei. O parte a dificult]ții de a evalua filosofia Evului Mediu, și într-o proporție mai mic] pe cea a Renașterii, o constituie faptul c] este ancorat] într-un vocabular teoretic nefamiliar. Aceast lucru este determinat și de leg]tură cu scolastica - tradiția filosofic] dominant] - care a avut o natur] strict tehnic]. O alt] problem] pentru înțelegerea și susținerea argumentului și a concluziilor prezentate de autorii acestor perioade provine din foarte diferitele ipoteze în leg]tur] cu natura universului și
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
și în cele ale autorilor care i-au succedat, este aceea c], prin utilizarea rațiunii naturale, unii dintre filosofii Antichit]ții au ajuns la concluzii cu privire la modul de viat] potrivit ființelor umane, care coincideau cu p]rți ale înv]ț]turii morale creștine. Aceast] coincident] a ajuns mai tarziu o tem] în ap]rărea filosofiei și a studiului scriitorilor p]gani, pe care scolastica o oferea când era acuzat] c] cercet]rile sale primejduiau credință. Descoperirea din filosofia grec] care îi
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
general, nu s-au manifestat preocup]ri pentru g]sirea unor argumente filosofice care s] vin] în spijinul acestor sugestii. Punctele de interes au fost mai degrab] unele concluzii cu privire la cum trebuie tr]it] o viat] care respect] înv]ț]turile religioase derivate din revelație și, implicit, ce model alternativ de cunoaștere moral] este disponibil. În afar] de a ști cum s] se comporte în urma unei educații publice, un individ ar putea s] își g]seasc] propria cale spre verticalitate moral
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
fost în general combinat] cu alte dou] idei, care, luate împreun], susțineau o perspectiv] mult mai teologic] a dreptului natural că ordine metafizic]. Prima dintre aceste noțiuni suplimentare a fost teoria platonician], conform c]reia entit]țile și tr]s]turile individuale sunt instanțe ale formelor ideale (eide) și sunt mai bune sau mai rele în m]sura în care aproximeaz] sau deviaz] de la aceste paradigme perfecte. A doua noțiune deriv] din exegeza patristic] a capitolului I din Genez], care sugera
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
ispitit s] acționeze, si nu o c]l]uzire în concordant] cu legea naturii. Cam această a fost complexitatea gândirii perscolastice referitoare la sursă moralei. A existat o gam] variat] de opinii cu privire la obiectele aprecierilor morale, adic], acele tr]s]turi care sunt judecate a fi corecte sau incorecte. Sfanțul Augustin a afirmat c] putem considera a fi merituoase acele acțiuni care se conformeaz] legii morale a lui Dumnezeu și care sunt înf]ptuite pentru motivul potrivit, adic] iubirea de Dumnezeu
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
Aceast] perspectiv], si doctrina referitoare la ceea ce se cere pentru că o acțiune s] fie corect], au fost implementate și elaborate de Toma din Aquino în secolul al XIII-lea și au r]mas că o parte a întregii înv]ț]turi tomistice. Respectul acordat operei Corpus Dionysiacum în tot Evul Mediu și în Renaștere s-a datorat atât valorii sale că surs] a filosofiei platoniciene, cât și unei erori legate de autor. Scriitorul pretinde s] fi fost martor la unele evenimente
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
înv]ț]torul și protectorul s]u, a spus despre tan]rul Toma, care își câștigase porecla de „bou mut” datorit] caracterului s]u taciturn și ținutei sale viguroase, c] „el va r]cni așa de puternic în înv]ț]tură să încât va r]sună în toat] lumea”. M]car din perspectiva acestui standard, nu poate exista nici un dubiu c] Toma din Aquino este cel mai mare dintre scolastici și, poate, dintre toți filosofii n]scuti între Aristotel și Descartes
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
parte din etică normativ] propus] de iezuitul Francisco Suárez. El a fost poate cel mai distins dintre toți ibericii tomiști, deși, în timp ce era un mare comentator al Sfanțului Toma din Aquino, ambițiile sale treceau dincolo de a relua prezentarea înv]ț]turilor „Doctorului angelic”. Propria să sintez] a filosofiei scolastice provenea din ideile metafizice ale lui Ockham, iar acest fapt l-a determinat s] îmbr]țișeze o perspectiv] în care voința agentului și cea a lui Dumnezeu joac] un rol important în
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]