6,854 matches
-
pură: Băga-mi-aș, idiotul ăsta negru o să mă-nfulece. Dar atunci, tovarășii săi de skate alergară spre ei, repezindu-și cu toții plăcile spre maimuță. Patru plăci îl izbiră în cap, în timp ce Billy urla și maimuța mârâia ... Parcă trecu o veșnicie până când Maimuțache dădu drumul mâinii, sări la Markie Lester și îl lovi drept în piept, iar Pester se prăbuși, și ceilalți se repeziră după ei, pe când se rostogoleau în praf. Timp în care, Billy își îngrijea mâna însângerată. Câteva secunde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
în jos, la Jamie. Dormea încă, liniștit ca un înger. Dacă Koch ajungea la Oxnard aproape de prânz, putea să prindă o audiere de urgență, programată după-amiază. Probabil că trebuia să-l sune în jur de patru după-amiaza. Mai era o veșnicie până atunci. Porni spre La Jolla. Capitolul 82 E ultimul lucru de care aveam nevoie, își spuse Henry Kendall. Musafiri! Privea neliniștit cum Lynn își arunca brațele în jurul lui Alex Burnet și se apleca să-l sărute pe copilul lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
la noi acasî, la Poianî undi vineai cu băietu neu, Valericî! Ești tari bolnav dar ai sî ti faci ghini cu agiutorul Domnului din ceruri! Victor a stat cât a stat, i s-a părut că a stat afară o veșnicie, n-a mai răbdat și s-a Întors În casă, potrivind cu mare meșteșug bățul În ușă. Mai Întâi a fost surprins că aude vorbă și Într-o clipă realiză că s-a Întâmplat o minune și că ei sunt
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
Elena Vrabie. O adevărată doamnă, din esența luptătorilor și făuritorilor, care a creat din dragostea ei pentru copii și pentru istorie un loc în care ei să parcurgă toate ciclurile școlarității. De aceea îi mulțumim și sperăm că dincolo de cețurile veșniciei vede că pe urme i-au călcat mulți dintre noi și că am încercat să păstrăm măcar un strop din pasiunea pe care a pus-o întotdeauna în tot ce a făcut. Adevărul despre timpurile trecute este acum predat de
ARC PESTE TIMP 40 ANI 1972 – 2012 by Larisa Târzianu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/288_a_580]
-
făcut destăinuiri În privința vieții sentimentale. Au considerat, fiecare În parte, ca pe o șansă extraordinară, să-și lumineze vagabondajul și cerșetoria cu zumzetul unor cuvinte pe care le uitaseră de mult, numai că Antoniu credea că asta va dura o veșnicie, și nici prin gând nu-i trecea că vraja va dispărea odată cu mirosul de scorțișoară și zâmbetul ei luminos. Nimeni nu-i dăruise atâta pace În ultimii ani. Uitase că mai există asemenea ființe făcute dintr-un aluat magic de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
teanc de cărți. Își aprinde țigara, tușește câteva minute bune, apoi Își controlează cu un gest reflex buzunarele pantalonilor. Lumina lipicioasă a becurilor Îl supără. Mașina de scris pare un tanc În miniatură; n-a mai scris nimic de-o veșnicie. Se așează din nou pe scaunul vienez, cu perna de culoarea argilei ude. Își freacă palmele de muchia mesei ,,Biedermeyer,, , Își pune ochelarii și, Își privește mica rană dintre policarul și arătătorul mâinii stângi. Paisprezece iunie Zi sumbră. La ora
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
are Încă aspectul ordonat de odinioară, deși s-a mai dilatat, s-a deformat, poate și din cauza vederii slăbite. Oricum, pentru el recuperarea asta târzie, Îi dă un licăr de speranță pe care nu l-a mai trăit de o veșnicie. Privește În gol, ostenit și fericit și de-odată Își aduce aminte că n-a mai deschis ,,Psalmii,,. De la dispariția Plăcințicăi, a uitat de cartea cu coperte vișinii. Încet, pe dibuite, de-acolo de unde și-a ascuns caietul, scoate tomul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
clipe, de frumusețea și de perfecțiunea picturii.,, Camera este scăldată Într-o lumină de culoarea mierii, care intră prin ferestre, Îngălbenind albul desăvărșit al mobilierului și al pereților. E ora 11 dimineața, și i se pare că a dormit o veșnicie. Ca și atunci, În adolescență, când moartea anticarului a Însemnat o tragedie trăită cu spaimă intensă, realizează imediat că este singur, că femeia a dispărut și, odată cu ea și portretul. Se dă jos din pat, inspectează holul, bucătăria, cele două
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
unor străzi și unor licee din orașele vecine. Când turistul trece pe strada Emil Garleanu visează la dragoste,la „Doamna X”: „ Când mi-ai jurat pe veci iubire,\Ai fost cu încredere ascultătă ...\ Uitasem că-ntr-o minte scurtă\Și veșnicia e scurtată”. Turistul rememorează arhitectura veche. Cândva în centrul vechi exista un parc și un Arc de Triumf.Parcurile din zona de sud ale urbei au dispărut sau li s-a schimbat destinația. Acum orașul s-a îmbogațit cu un
BANCHETUL CUGETĂRILOR by Eugen - Nicuşor Marcu [Corola-publishinghouse/Imaginative/1594_a_2966]
-
de vânt furtuna se-atârnă de vis călare pe nor nebuna Trec vremurile pierdute în van pe cărări clipă cu clipă am sufletul plin de-ntrebări Tăcute umbre cutreieră timp prin jalea și jarul nestins vrând să culeagă uitarea Spre veșnicie curge izvorul de viață tremură zarea dorul de ceruri se-agață
Pierdute zile by Elena Marin Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83300_a_84625]
-
Dumnezeu, o liniște interioară totală, o mulțumire și bucurie de nedescris. Am putut în acele momente să exclam: O, clipă, rămâi! Fiindcă o clipă de comuniune cu Dumnezeu poate fi atât de intensă, de plină, încât ți se pare o veșnicie. La ieșire este un ghișeu unde am bucuria și favoarea de a primi ultima ștampilă în pașaportul de pelerin. Mă îndrept apoi cu un autobuz spre gară, unde aștept trenul spre Barcelona și fiindcă mai am de așteptat câteva ore
Pelerin pe drumul Sf. Iacob de Compostela (Genova-Pamplona) by Emil Dumea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91894_a_92328]
-
despre drumuri crucificări și învieri și apocalipse și eclipse și scylle și gomore și mări moarte Ora încovoiată ca unghiile moirelor decupând pâlcuri de litere orânduite în soarta cititorului ce-și caută numărul potrivit la tălpile cu care va lustrui veșnicia Era ora când punctele de suspensie suspinau în nesiguranța ezoterică a textului învăluit de mirosul aromat al iluziei și totul părea a răspuns Străpuns de dorință Căință și rugăciune către moaștele pașilor nefăcuți Liniștea holului de la etajul 7 Stelele străzilor
Aripi de påmânt by Viorel Surdoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/866_a_1647]
-
Din ciclul: Copil curajos. Când nechează-i...fioros! Mi-e frică să merg călare! Dacă mă aruncă jos? -Fiule-i...căluț de mare! UNUI DON JUAN EPITAF Femei? A avut...o mie! Niciuna nu l-a ținut! Asta-l ține-o...veșnicie, Are coasă și cuvânt! CUM ARATĂ ȘI CUM...E? -E frumoasă? Genul meu? -Frumoasă? E...răpitoare! Mi-a răpit din portmoneu, Banii și-o brățară mare! PRIMUL MINISTRU ÎMPARTE POSTURI Post la ,,omul potrivit’’ Tainic, se-mpărțeau ast’noapte, La
Calul cu potcoave roz Epigrame-Fabule-Panseuri by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/468_a_877]
-
de morți și mai mulți răniți...” Totul devenea confuz , Începuse să se Învârtă casa cu mine și fulgerător, gândul mi-a fugit la Alex. Albă ca varul, cu mâinile tremurânde, am format numărul... Nu răspundea nimeni! Clipele mi se păreau veșnicii ale durerii. Groaza se Întipărise pe chipul meu și eram gata să leșin. Cu o ultimă sforțare am reușit să sun la spital. Domnul Dinu Alex n-a ajuns astăzi... Poate... s ar putea... Mi-a căzut telefonul din mână
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
biserică și de falsele dogme, falșii intermediari Între dumnezeu și om - care amenințau mereu cu „talpa iadului”. Se pare că aceste nenorocite de dogme prindeau foarte bine la cei oropsiți de soartă și aflați sub jugul veșnicei sărăcii. Nu de veșnicia ca veșnicie ne era nouă teamă atunci, ci de această „Împărțire” a pâinii... Eu făceam parte, din nefericire, din pătura săracă a acestei lumi, a acestei Întrupări ”fără sens”, aruncată, fără vină, În vacarmul tuturor suferințelor și nelegiuirilor. Așa s-
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
de falsele dogme, falșii intermediari Între dumnezeu și om - care amenințau mereu cu „talpa iadului”. Se pare că aceste nenorocite de dogme prindeau foarte bine la cei oropsiți de soartă și aflați sub jugul veșnicei sărăcii. Nu de veșnicia ca veșnicie ne era nouă teamă atunci, ci de această „Împărțire” a pâinii... Eu făceam parte, din nefericire, din pătura săracă a acestei lumi, a acestei Întrupări ”fără sens”, aruncată, fără vină, În vacarmul tuturor suferințelor și nelegiuirilor. Așa s-a nimerit
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
piatră și devine soare”. În nr. 23 al revistei, ne Întâmpină articolul „Centenar Emil Cioran” semnat de Dan Movileanu care apare și cu „zece poeme nocturne”: „ La poarta lumii bate brusc secunda / și veacul tulburat din somn / se mbolnăvește de veșnicia ei”... Volumul „Poeme Înnorate” semnate de Paul Blaj Își face prezența În pag. 2 unde sunt publicate câteva poezii reprezentative. „...nu cred că ne vom Întâlni curând Doamne / dar eu continui să sper / că sunt singurul Tău prieten / și aici
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
multe. în Sfântul Duh cred, de bună seamă, cu tot sufletul. A făcut-o chiar și Verner von Heidenstam, deși el era păgân. Cât privește biserica și sfântul sobor, sunt prea neștiutor ca să îndrăznesc să am o opinie. Iar în ceea ce privește veșnicia și învierea morților, cred că aceia care o doresc n-au decât să învie, dar ceilalți pot fi scutiți de asta?! Preotul l-a mutat pe Iisus Hristos ca să facă loc pe masă pentru geanta lui mică și neagră. în vreme ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
casa lui, deși altul a fost cel care a construit-o. Și deși eu sunt cel care locuiește acolo. Eu o voi deține pentru întotdeauna. Ca un gest de bunăvoință din partea Coroanei. Mulțumesc, Coroană! Așa s-au petrecut lucrurile. Pentru veșnicie. E un răstimp destul de lung. Mă îndeletnicesc cu o muncă importantă și plină de însemnătate, am spus eu. Avem nevoie de un adăpost, eu și munca mea. De un refugiu unde munca mea și cu mine să ne desăvârșim în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
văzut undeva, spuse fata. Poate că l-ai văzut pe vreo scrisoare scrisă de mine. —N-ai scris nici o scrisoare. —Așa e, n-am scris. Unde crezi că l-ai mai văzut? întrebă el cu buzele uscate, așteptând parcă o veșnicie până să răspundă ea. Ea privea întruna, nu-și putea lua ochii de la hârtie. — Nu știu. O fi la fel ca atunci când ți se pare că ai mai trecut printr-un loc. Poate că nu înseamnă nimic. 10 Aproape în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1859_a_3184]
-
era un desen în creion, un chip de fată care, la paisprezece ani, poate avusese pentru el o semnificație, acum uitată - poate o iubire romantică, incertă, de adolescent, o pasiune și o durere despre care crezuse că vor dura o veșnicie. Se întoarse și dădu cu ochii de Thérèse Mangeot care-l privea din ușă. Prezența ei îl aduse la realitate, după ce înnodase parcă un fir rupt și ascultase glasurile uitate care-i vorbeau de la o distanță de treizeci de ani
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1859_a_3184]
-
s-au dus și care-s încă vii... O nostalgie ne cuprinde și ne surprinde un nespus de dureros fapt care vinde și-n timpul nostru pe Iisus. A fost un Paradis odată și-o lume plină de minuni, o veșnicie înșelată de ale noastre slăbiciuni. Rătăcitori pe-aceste valuri care încarcă și descarcă fulgere, tunete-ntre maluri la care nu e nicio barcă; Din idealurile firii de foste armonii și taine mai sunt doar urmele iubirii printre cutremure și spaime
Cerul iubirii e deschis by CONSTANTIN N. STRĂCHINARU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/556_a_1346]
-
minunile de după ploaia lui Dumnezeu. 2012 O fată simte nevoia să spună S-au dus vacanțele, ca apa-n nisip se-ntorc speranțele, cam slabe la chip. Vara, cu zarea ei argintie, se-ndepărtează așa de repede!... Amintirile intră-n veșnicie, ca uitarea sub a timpului lespede. Am stat o vară în slip, fără slip pe plajă cu lenea și nemișcarea. Vecina mea, marea, mă-demna să-nfirip relații cu împrejurarea... Legămintele-n treacăt nu au durată: schimb de adrese, aluzii
Cerul iubirii e deschis by CONSTANTIN N. STRĂCHINARU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/556_a_1346]
-
Au devenit mai ușurele, mănâncă ciorbe cu pelin visează cai verzi printre stele, scriu că se ntorc, dar nu mai vin. Bunicii au grijă de prunci triști precum tristele sicrie, și-așteaptă ca să le arunci la masă un colț de veșnicie. Când viața e de capul ei românii visului ucis trudesc prin lume singurei... Conducători, ce-aveți de zis?!?. 2013 Bohotin Satul meu și al viorii din atâtea idealuri, ocrotit de patru dealuri cu livezi și cu podgorii; casele erau mai
Cerul iubirii e deschis by CONSTANTIN N. STRĂCHINARU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/556_a_1346]
-
gutui și biserică în centru, școală, primărie pentru toți locuitorii lui. Blaga n-a greșit cuvântul de o pondere aparte... miturile cresc pământul și ne cheamă ca o carte. Sat de cuscri și cumetri, de respect și armonie rotunjind o veșnicie între câțiva kilometri. Satu-i începutul lumii, al odihnei după munci, al concertului din lunci și a tot ce sfânt acum mi-i. Bucuriile-mpreună și necazurile toți le trăiau ca ntr-o cunună fii, nepoți și strănepoți. Ce frumos a fost
Cerul iubirii e deschis by CONSTANTIN N. STRĂCHINARU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/556_a_1346]