7,100 matches
-
un glas armonios și magic, Viață și principiu ale tuturor sunetelor melodioase ! De ce să mă întrebi, tu care ai sufletul pur Ce este această puternică muzică a sufletului Această lumină, acest nimb, această ceață strălucitoare, Această frumoasă energie creatoare a frumosului ? Este Bucuria, virtuoasă Doamnă, bucuria care nu a fost Niciodată dăruită decât inimilor pure în ora lor cel mai pură. Bucuria, Doamnă, acest spirit și această putere Care, unindu-ne cu natura, ne dă drept zestre Un nou pământ și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
veșnicia. La marii creatori ai diferitelor arte, dar mai ales în arta verbului, în poezie, există o conștiință superioară care îi impulsionează să creeze în numele acestei justiții de ordin poetic chemată să salveze viața transpunând-o într-o suprarealitate a frumosului, a sublimului Eliberarea radicală, posibilul suprem până la transposibil, adică dincolo de posibil și imposibil, o împlinește geniul, așa cum au recunoscut Kant și Eminescu, filozoful din Königsberg afirmând: "geniul însemnează a doua creațiune a lumii prin artă", înțelegând prin poezie orice artă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
principal (p.27). Și-n altă parte:„Se aud, poate, greierii.Sau, mai bine, acea tăcere imperfectă care emană din cîmpie cînd toate sunetele pămîntului se amestecă și creează o sinteză muzicală În sufletul celui care ascultă”(p.37). Ce frumos!... Sau despre particularitatea rusului - subiect care l-a preocupat și pe autorul Stepei: „Creierul rusului nu gîndește precum celelalte creiere. Creierul nostru este Înecat În spațiul infinit al sfintei noastre Rusii. Marele nostru paradox - nu avem destul aer”(p.39
JURNAL TEATRAL by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1611_a_3004]
-
Îngrășat, s-au schimbat:„Eu nu mai sunt eu și tu nu mai ești tu!”conchide actrița. Dar vrea să devină, În fine, femeia lui Treplev:„Tu ai fost doar toată viața mea, dar n-ai fost femeia mea...”. Ce frumos e spus asta! Voi ce-ați prefera, lectori virtuali? Greu răspuns! Și, ca-n Unchiul Vanea, Treplev e pus să tragă cu pușca (da, celebra pușcă a lui Cehov, care a făcut furori În teatrul mondial!): firește, ratează... Mai ridică
JURNAL TEATRAL by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1611_a_3004]
-
subject tag [SPAM] report safe 0 things you should never say to a woman Nici mècar nu-i știu numele, mè întorc spre ecranul viu al calculatorului, tastez o nouè adresè, http//www.nasa.gov, îmi place aici, Sè vè arèt ceva frumos, ceva ce n-ați mai vèzut! Mouse-ul e în stèpânirea mea, calculatorul îmi rèspunde la solicitèri, mè recunoaște de stèpân, înțelegerea dintre noi funcționeazè perfect, nici propriile mele organe nu mè ascultè cu atâta obediențè că aceastè mașinè inteligentè, de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
de artè româneascè și de dans n-are nici un dincolo de cuvinte, poezia în care ea se exprimè recitând-o oricèrui vizitator pe care-l însoțește prin Muzeu, e meseria ei! Și dansul? mè rog, de ce as vedea eu altceva în frumosul ei discurs? inaccesibilè, Atenție la prezent! Matei are grijè la scèri, purtându-și partenera, unu, doi trei și, Bèrbia sus! Capul într-o parte! privind-o într-un anume fel când ea nu-l vede! WARNING! Dânsul e numai în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
Minunea. Îmi făcusem un scut din sticlă, între mine și oameni fiindcă de la o vreme, nu mai știam cum să-i împart. Într-un fel, îmi era bine. Ieșeam la plimbare, scutul strălucea; prin el se oglindea sufletul hrănit cu frumos... Într-o zi, cineva, cu gânduri ucigașe a aruncat cu pietre și a spart scutul. M-am trezit dintro dată în curtea copilăriei mele. Am regăsit șotronul desenat cu cretă și pătrățelele intacte. Am folosit un ciob din scutul spart
Reflecţii by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91646_a_93227]
-
viața? ne întrebăm când ajungem să încheiem socotelile cu ea. Ce tristețe ne apasă când visele ne-au fost înăbușite de timp! O, Doamne, și câte mai aveam de făcut, de învățat! Să nu uităm să ne hrănim sufletul cu frumos și să ne bucurăm de viață; să știm să deschidem ochii și la lucrurile mărunte, să le prețuim. Haide, omule, nu te lăsa învins, arată timpului cât îi poți fi de folos! Mi-e dor de codrul verde M-am
Reflecţii by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91646_a_93227]
-
de brațul lui Finn și îl privește cu multă căldură. — Știi cum e între îndrăgostiți, îi șoptește Vanessei pe un ton confidențial. Nu ne putem dezlipi unul de altul și astfel nu mai avem timp pentru alții, nu-i așa, frumosule? Chicotește cu subînțeles. După mine, Daisy cam exagerează, dar e conștientă că își poate permite. Vanessa rămâne fără replică, iar pomeții ei perfecți se acoperă cu două pete roșii, ca la clovni. De fapt... zice Daisy, ar trebui să termin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
Dacă ai fi văzut ce expresie avea! Arăta terorizat! O femeie pe jumătate dezbrăcată venea spre el, făcându-i cu mâna. Pur și simplu începuse să se tragă înapoi, să se depărteze de mine... —Trebuia să-i zici: „Ce faci, frumosule? N-ai vrea să te reprofilezi azi?“ își dă cu părerea Jake. Dacă mi-ar fi venit ideea asta! Robert se tăvălea pe jos de râs, desigur. A strigat la mine: „Dragă, ai greșit adresa!“, iar eu i-am cerut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
autohtoni, îmbinată și modelată de designeri autohtoni iluștri, pentru că acolo unde va merge, cine o va vedea, pe unde ar poposi, să se spună, prin asociere, România. Fata bătrână cu gusturi alese, inacceptate, neînțelese sau bătrâna fată mereu dornică de frumos, așa cum era Mama dornică mereu de iubiți noi, o condiție de seamă, o conduită de onoare, un mod de viață, o necesitate ca respirația, ca rugăciunea. Ea trecea. Și după o zi, urma altă zi. După o noapte, o alta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
notei. Și punerea la locul ei cu bagheta magică înnobilată de frica de a nu strica armonia, de a nu trăda perfecțiunea, de a conduce totul spre catharsis, o mulțumire la superlativul concurent cu cel al diversității pentru că a întrupat frumosul în forma lui pură, care ești tu, compozitor, interpret, naiul, vioara albastră a cerului, coardele violoncelului, vița roșie a toamnei, fagotul, șuierul violent pe sub streșini, printre ulucile gardului, prin hornurile casei, talgerele nu se aud, timpanul, cât este el de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
pagină, că hoții de pagini le schimbau cu alți donatori, se făcea o lectură stufoasă despre cum s-ar putea scrie o carte limpede, cu personaje care să doară. O carte gânditoare. Vopseaua lovită cu piciorul se împrăștie, la fel frumosul din oameni și lucruri. Lumea era monoton repetabilă. Spuneai că e Raiul, Mamă, dar dacă și frumusețea se repetă, Raiul nu mai e frumos. Nu e Raiul, Mioara, e lumea ta. O frumoasă și repetabilă monotonie. E lumea pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
și Fata Morgana s-ar plictisi în iluzie, DA, CERUL! Cartea era ca planiglobul, dimensiunea era netedă ca oglinda în care se reflectau tridimensional gândurile, se materializau, multiplicându-se. Se sperie, precum calul care vede totul diform, dacă ar ști frumosul patruped ce nemernică gâză îl robește! Dacă ar ști albina ce ființă firavă este omul multiplicat în hexagoanele retinei! Da, omul era diform, da, o diformitate multiplicată la infinit, o oglindă paralelă cu paralelele timpului și spațiului. DA, CERUL! Doamne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
vii și să-mi spui după prima noapte petrecută împreună dacă sunt la fel de gingașă ca acum 31 de ani, de apetisantă și sexy, însumând toată feminitatea brăilencelor la un loc, tot misterul feminin devastat de fericire, ruina unei tinereți-cetate, a frumosului și simplității, poezie-vie, bibeloul de porțelan al lui Minulescu, poetul nostru preferat din liceu, Mioara este o zădărnicie a lumii, o fatalitate vie care va muri fără să-și înțeleagă rostul, îi tot dă înainte cu nu vreau să mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
carnal, ca pe un om care mă poate face să simt că aerul trebuie respirat numai împreună cu tine, că teii din Brăila n-au miros dacă nu suntem noi sub florile lor, că poezia acestui oraș blamat de Mioara înseamnă frumosul extras din urâțenia lui, chiar dacă acum, din dispoziția primarului, se taie copacii, rămâne amintirea copacilor care au fost, a parfumului lor, a ceea ce s-a impregnat pe retină și în simțuri, nu e nimeni de vină că rădăcinile lor au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
halbele cu bere, măicuțele catolice îmbrăcate în alb deveneau negre ca dracii, iar tichiile apretate ale preoților deveneau caschete cu coarne. Copiii plângeau pe băncuțele de pe Esplanada Dunării pentru că desenele animate mâncau din cuvinte. Caricaturile nu mai erau împuternicite cu frumos, iar printr-o cultă influență Ministerul Educației încâlci materiile școlare în așa fel încât cursul primar deveni greoi, ca o facultate. Liceul, ca o licență perpetuă, iar facultatea pepinieră de Academicieni debusolați și înclinați spre scepticism, dependenți de drogul întrebărilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
singur teatrul rezista, pentru că era clădit cu spirit, întreg spațiul se dovedea a fi la marginea unui secol demult prăfuit, lumina era altfel, chipurile multiplicărilor noastre erau luminate asemenea sfinților. Eu mă uitam la mulțimile eu-lui meu, cu mirare asemuind frumosul cu armonia pe care o propagă, Mioara și Mioarele de asemenea, aceste miraje se diluară încet în pânza zilei odată cu răsăritul soarelui din apele Dunării; își scutură stropii umezi ai iubirii sale fierbinți pentru oameni și cu părul ud se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
un dezastru. Dar în lumile mele, știu. Printre toți oamenii inventați, ție ți-am găsit cele mai năstrușnice chipuri. Grefate, sigur, pe datele tale naturale, acum masca facială îți e puțin săpată de riduri, e firesc, dar pe aici ești frumos. Mitică, eu sunt cea care, pe ușa secretă a buncărului meu, te aduc în lumea exterioară, nu o privi Mitică decât prin ochiul meu, Brăila e urâtă, frumusețea ei se află în ochii femeilor, iar bărbații cunosc orașul prin prisma
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
va exista prin tine. Așa cum, nevăzut, Dumnezeu scrie Pământul cu geografia Lui. Un circuit închis în care nu există alienare. Singurul alienat e însuși Creatorul. El e neînțeles, interzis cunoașterii directe. Nu face politică, sportul nu e punctul lui forte, frumosul stă în interpretarea lui. Țelul e drumul către El. Cine-i neînțelesul? Omul, Mamă! Pentru că nu se raportează la cineva sau ceva. E lăsat de capul lui. Nu, Mioara, Dumnezeu se raportează la El însuși și e fericit. Ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
viola da gamba, la care plângea o fată, urâtă și de arcuș și de știmă, dar nu și de dirijor. Violoncelul care închega prin sunetele arcușului lunecos clipele care s-au dus, numai clipele acelea! Șapte viori albastre, sălbatic de frumos înfățișând prin sunete sfârșirea tinereții, timpanul aprobând rar granița dintre vârste, iar la unison, două piane cu coadă la care cânta când dirijorul tânăr, când același dirijor, bătrân, păsările abia prididind să strângă în gâtlejurile lor divinele acorduri pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
important. Așa că le-a împins până la scena din viitor, lângă arteziană, și a fost și șansa lor de viață până în prezent. Deocamdată. Cine știe ce va visa Regizorul? Care tinde întotdeauna spre simplitate, și nu spre fastuos. În simplitate există originalitatea, adevărul. Frumosul firesc. Urâtul spectaculos! mormăi Mioara. Se poate și aceasta, spuse cealaltă. Depinde cine privește și cine vede. Tu privești numai, Mioara! Nu vezi dincolo de aspectul static, ceea ce pare, nu și ceea ce este, apoi toate trei fetele au intrat în cofetăria
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
Brad se simțea mai rău ca oricând. Când se întorsese la camera de motel, tipul de la recepție îi spusese că îl căutase cineva de la poliție. Era vorba de un delict de discriminare. Brad decise că era vremea să plece din frumosul Jackson Hole. Se duse în camera lui să-și strângă lucrurile, urmărind o emisiune despre criminali, unde poliția prindea un fugar periculos, prefăcându-se că îl transmiteau la televizor. Aranjaseră un decor de interviuri TV fals și imediat ce tipul se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
înnebunesc, nu alta, dar, după ce l-am căutat mai bine, l-am găsit, se dusese pe afară, se juca și el cu alți copii... Pentru mine, a fost numai spectacolul. Teatrul?, ce e teatrul? Să ți se rupă sufletul de frumos, aia e Teatrul. Sunt bătrână acuma, dar tot mă duc la premiere, să văd și să mă bucur, să nu mai vorbesc despre moarte, să nu îmi mai fie frică, te sfâșie o durere ca un burghiu când te gândești
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
de detectivi, eram în birou, la computer, mă cheamă jos, în mașina lor, și-mi arată pe film pe fiică-mea, fiică-mea... cu cine crezi tu?, cu cine era?... Se pupa cu iubitul meu, cu Străinul, cu tânărul și frumosul meu amant... parcă sunt în Caragiale, da’ amant se spune, nu?... erau în fața școlii și el o mângâia ca pe o ștoarfă... Intrase Răul în casa mea, în sufletul meu, nu știu cum să zic... Dacă n-am înnebunit, mare lucru. Am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]