7,696 matches
-
mai cu seamă valabil - și nociv - În școlile și universitățile noastre. Cred că primul semn că Într-o bună zi aș fi putut deveni romancier (deși la vremea aceea nu-mi dădeam seama) a fost repulsia cumplită pe care o resimțeam tot mai mult pentru acele ediții ale cărților cerute la examene care Începeau cu o lungă introducere: un fel de lecție de anatomie care, până să ajungă la textul original, Îl reducea Întotdeauna la un cadavru, o demonstrație inertă a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1911_a_3236]
-
legăturile amoroase în afara căsătoriei - și l-a implorat să renunțe la box. Zvonurile despre Blanchard m-au lovit ca niște directe expediate pe neașteptate și mă întrebam cât adevăr conțin. În schimb, frânturile auzite despre propria mea poveste le-am resimțit ca pe niște lovituri ușoare, mai mult un fel de eschive, deoarece erau în totalitate adevărate: Dwight Bleichert se alăturase Departamentului ca să scape de niște probleme grele, fiind amenințat cu excluderea din Academia de Poliție când s-a aflat că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
care Îl Învăluia? Era dispus să recunoască În fața lumii că jocul era prea greu de jucat? Probabil că nu. Oricum, era o binecuvântare faptul că Alice nu trăise să vadă nedemna prăbușire a tuturor ambițiilor sale teatrale, căci ar fi resimțit dezamăgirea aproape la fel de greu ca și el. Dădu filele jurnalului, căutând referiri la Încercările lui dramatice. Prima mențiune a Americanului data din 25 martie 1890. „H. pare vesel din pricina piesei și incapabil să Înțeleagă palpitațiile pe care mi le provoacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
de familie cu Charles Millar, și, după ce se opusese o vreme, Tree acceptase. Domnișoara Baird era, aparent, perfect potrivită fizic pentru rol, până la picioarele mari, dar frumos modelate, și făcuse o impresie extrem de bună la audiție, dar acum Du Maurier resimțea povara responsabilității pentru această alegere și aștepta cu teamă verdictul publicului. — Exact așa m-am simțit și eu când am distribuit-o pe Elizabeth Robins În rolul lui Claire Cintré din Americanul, exclamă Henry. Ai văzut-o la repetiții? — Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
Era conștient că frazele lui deveneau mai lungi și mai complex construite În acest nou regim de lucru, dar bâlbâiala care Îl afecta atât de des În societate, când avea de spus ceva urgent și important, nu Îl supăra. Nu resimțea nici graba, nici presiunea. Putea forma fraze, putea ordona și rearanja propoziții, selecta cuvinte, toate acestea În minte, sau, cum s-ar spune, În văzduh, păstrându-le acolo și contemplându-le Înainte de a le rosti; și mai târziu, cu transcrierea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
le corecta. O dată le auzi imitându-l - „Nu roche, Edith, ci ro-chi-e“, „Nu mda, ci da“ - și chicotind Împreună până la lacrimi. În prezența lui, Însă, se prefăceau afectate de critici - „Vai, vere Henry, cât ești de nendurător!“, „Ne-În-durător, Rosina“ - și resimțea o oarecare plăcere subtilă În a le admonesta. Găsi peisajul din Suffolk, cu satele sale adormite și estuarele pline de păsăret, atrăgător În felul său liniștit, lipsit de ostentație și, categoric, foarte potrivit pentru mersul cu bicicleta pe vreme uscată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
năpădea, mă ținea lipită de el și mai că ne dădeau lacrimile. Ajunsem la casa prietenului, o vilă mică și cochetă ce făcea impresie. Angi îmi deschise portiera și mă ajută să cobor. Aerul de eleganță și lejeritate, plăcut, se resimțea până la stradă. Câțiva invitații erau în curte privind cerul înstelat, stând pe băncile albe îngropate în trandafiri agățători. Îl apucai de braț pe Angi, sprijinindu-mă de el. Angi! îl salutară un grup de persoane din sală. Eu remarcai între
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
de-a lungul rețelei de tainițe ale urechii. - Ce-ți pasă? Frige-o normal!... Du-mă unde și-a înțărcat dracul copiii! Au fript-o normal, încă jumătate de oră, prin babilonia și prăfăria întregului centru istoric al Bucureștilor. Genel resimțea persistent cum limba solzoasă a Procletului îi linsese cornetele osoase ale cavității nazale, îi desfundase sinusurile și canalele, îi ondulase cartilagiile. Și, ieșindu-i pe partea cealaltă, i se așezase, mușchi tegumentos, să zacă alături de limba sa, precum doi dulăi
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
până și Belinda fusese înțelegătoare. Ea se despărțise de David înainte ca bărbatul s-o cunoască pe Fiona. Fusese o decizie de comun acord, la care părea să se fi ajuns din nimic mai mult decât o stare de plictiseală resimțită de ambele părți. Belinda încercase să mai facă un copil. Probabil ca să mai anime mariajul obosit, dar Jake rămăsese unica progenitură a celor doi. Iar în secunda în care puștiul începuse să aibă o viață independentă de cea a părinților
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
nu știa exact de ce, dar Alison se simțea... ei bine, cumva altfel. Și-a pus ambele mâini pe sâni și a apăsat. Senzația a fost una de ușoară iritare. Ceea ce era un semn bun. De asemenea, în cursul dimineții, femeia resimțise o ușoară stare de vomă, dar nu-și dădea seama dacă nu era vorba decât de efectul temerilor cu care se lupta. Ai grijă, fetițo, a spus ea cu voce tare. Nu te grăbi. Nu uita c-am mai trecut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
Vino-ncoace, i-a spus bărbatul zâmbind, apoi a întins un braț și-a tras-o la pieptul lui. Julia a stat acolo câteva secunde, fără să scoată nici un cuvânt. Se simțea stânjenită. Julia adora atenția de natură sexuală, dar resimțea o senzație de disconfort atunci când avea de-a face cu manifestarea afecțiunii fără conotație sexuală, acel gen de afecțiune la care multe dintre prietenele ei spuneau că tânjesc. Julia nu le înțelegea. Ei i se părea că gesturile respective erau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
sex, îi era teamă că gradul de fertilitate i se diminua cu fiecare secundă care trecea, dar, în același timp, era conștientă că era foarte important să continue discuția pe care o începuse, ca să relaxeze puțin atmosfera. —Eu credeam că resimți o formă de disconfort numai la gândul că trebuie să dai o mostră de spermă, a rostit ea cu voce scăzută. Acum că nu mai trebuie să faci asta, am presupus că totul o să fie în regulă. Luca și-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
loc pe cap și, fără să-i mulțumească, a pornit spre capătul îndepărtat al Drumului Pietruit și la un moment dat a căzut peste Piatră, care stătea ghemuit acolo. Elfrida și-a strâns buzele, atinsă de jignirea pe care o resimte cel căruia nu-i e apreciat ajutorul. Ignatius spusese întotdeauna că Virgil Jones nu era în toate mințile și era clar că avusese dreptate. îl paralizase vocea din capul său. Fusese mai convingătoare ca niciodată și-l lăsase pe Vultur-în-Zbor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
că asta a făcut ca lucrurile să se întoarcă în favoarea eului-Vultur. Nu eram singur. Media era acolo. Media, una dintre numeroasele ființe ale căror vieți le distrusese el. Media, una dintre numeroasele ființe față de care eul-Vultur se simțea responsabil. Vina resimțită pentru recentele evenimente era însă acolo. Eu luptam pentru insulă. El lupta pentru el însuși. Și a pierdut. Dincolo, Peckenpaw și Moonshy scotoceau prin casă. Eu, eul-Vultur, vorbeam cu Media. Eul-Grimus se ascunsese înăuntrul meu, devenind o durere ce îmi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
vei întoarce, dar credeam că pentru a rămâne, nu pentru a mă răni din nou. Lașule!” Karina îngenunchease pe trotuar plângând, cu capul sprijinit în palme. Rănile se deschiseră și începură să sângereze din nou la impactul cu cimentul dur. Resimțind durerea, Karina se ridică cu greu de jos. „- Cât voi mai plânge din cauza bărbaților? Cât voi mai avea de suferit din cauza lor? Vă urăsc! Ați auzit? Vă urăsc!” Karina tremura în timp ce rostea fiecare cuvânt care îi ieșea de pe buze. Nu
Clipe fragile by Mihaela Alexa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100966_a_102258]
-
pe marginea patului. Ridică pantalonul pentru a verifica starea. Pielea se crăpase în câteva locuri, coaja apăruse deja pe răni pentru a o proteja. Nu era grav, dar era dureros. Căută vată și spirt și dezinfectă rănile. Usturimea medicamentului o resimți până în vârful degetelor de la picioare. Strânse din dinți și închise ochii, de parcă acestea ar fi diminuat cu ceva durerea. O căldură plăcută se răspândi apoi ca un fluid, prin tot corpul. Ce fusese mai greu trecuse, se obișnuise cu durerea
Clipe fragile by Mihaela Alexa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100966_a_102258]
-
și noxe de la mașinile care rulau cu viteză pe stradă. Îi făcu bine totuși o porție zdravănă de aer rece care pătrunse până în adâncul plămânilor. Îi plăcea agitația orașului pentru că îi distrăgea atenția de la zbuciumul interior, dar în acel moment resimțea absența liniștii, a aerului curat din satul pe care se grăbise să-l părăsească, satul de la marginea pădurii. Pădurea... locul în care se declanșase toată nebunia, era cea care fusese martoră la începutul acestei povești care însă nu se sfârșise
Clipe fragile by Mihaela Alexa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100966_a_102258]
-
ziarul pe măsuța de sticlă din fața fotoliului în care meditase, cu picioarele ascunse sub ea pentru a le proteja de frig. Avu nevoie de câteva secunde bune să-și revină. Picioarele îi amorțiseră stând în aceeași poziție mai mult timp, resimțind în mușchi miile de ace ce se înfigeau fără milă toate în același timp. Porni curajoasă spre dormitor, riscând să se dezechilibreze căci nu-i trecuse în totalitate efectul. Alese o cămașă verde cu mâneci lungi și o pereche de
Clipe fragile by Mihaela Alexa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100966_a_102258]
-
suficient aer, simțea că se sufocă. Își aminti de tehnicile de respirație despre care citise într-o carte de dezvoltare personală și le puse în practică. Încet, încet se calma. Fiecare tehnică aplicată îi ușura din greutatea pe care o resimțea în fiecare celulă din care era modelată. Într-un târziu se liniști, dar nu reuși să adoarmă. Era mult prea marcată de ultimele evenimente din viața ei. Sănătatea îi era șubredă, mai ales cea psihică. Cât va mai rezista organismul
Clipe fragile by Mihaela Alexa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100966_a_102258]
-
pe o pierdere această retragere impozantă a mândrului soare, poate pentru că știa că va reveni în zori de zi. Dar dacă el ar pleca, dacă nu și-ar mai face simțită prezența așa cum o face, i-ar simți lipsa? Ar resimți absența lui ca pe o pierdere. Îi intrase în suflet, în minte atât de adânc încât ar fi fost foarte greu să-l scoată de acolo. Nu concepea ca el să dispară înainte de a ști cine e, de a-l
Clipe fragile by Mihaela Alexa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100966_a_102258]
-
calitățile?” Da, îl iubise, dar jocul acesta se prelungise prea mult, iar el nu înțelesese că avusese nevoie de prezența lui, de afecțiunea lui. Îi arătase în felul lui că o iubește, dar nu așa cum avea nevoie ea. Toată durerea resimțită în tot acest timp avusese menirea să o transforme într-o femeie puternică, rezistentă la loviturile pe care le primea. Poate că, totuși, această durere avusese și o parte bună. Se transformase într-un scut de apărare. Dar, nu o
Clipe fragile by Mihaela Alexa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100966_a_102258]
-
mulțumi cu o Înclinare a capului omului binevoitor și se retrase un pas lateral, lăsând pe altcineva să Înainteze la rând. Reținu, totuși, cuvântul “triaj” și hotărî să caute locul indicat de semenul său. Durerea de după ceafă, pe care o resimți intens, era consecința faptului că-n autobuz stătuse pre mult cu capul aplecat În rugăciune, neluând În seamă trăncănitul asurzitor al mașinii și, mai ales, ceata zgomotoasă de băieți care se postaseră În spate și care, plimbând o sticlă de la
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]
-
pretutindeni, dând consistență aerului din hol. Într-o piruetă neexecutată corect Îmi pierd echilibrul și mă prăbușesc printre cioburi, Într un nor de praf... și nu mai știu nimic. După un timp, Întredeschid pleoapele agale, buimăcit. Probabil am leșinat, caci resimt o durere Între coaste și-mi pare că am obrazul lovit. Mă ridic Încet, râzând pe sub greață. Mă simt foarte bine. Mă simt victorios. Aș vrea să dureze cât mai mult sentimentul nou, de maximă eliberare. O forță necunoscută și
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]
-
parolele, strângerile de mână speciale. Mă aștept de la un bărbat - bărbatul meu - să facă muncă de femeie, pentru că dacă el nu face asta, eu nu pot face muncă de bărbat. Iar aici, În Yorkshire, sentimentul de mândrie pe care-l resimt pentru că mă descurc, pentru că pot și chiar reușesc să mențin viețile noastre la un nivel normal, chiar dacă pe muchie, se transformă Într-un sentiment de nesiguranță. Brusc, Îmi dau seama că o familie are nevoie de multă atenție, un lubrifiant
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
Ursulețul Winnie, când Ben se ridică brusc În fund, se uită la părinții lui cu o privire care spune „cum ați Îndrăznit!“ și apoi arată cu degetul spre el Însuși. (Am menționat că bebelușii sunt și antisex? Ați crede că resimt ceva nostalgie după actul care i-a creat; dar nu, ei par să fie dotați cu o alarmă pentru Înlăturarea amenințării unor posibili rivali și Încep să plângă la comandă de parcă ar fi conectați la Încheietoarea sutienului). Rich Îl ia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]