7,819 matches
-
excepție. Dacă universul n-are nici un rost, scăpat-am careva din blestemul acestei osînde? Tot secretul vieții se reduce la atît: ea n-are nici un rost; fiecare din noi găsește însă unul. Singurătatea nu te-nvață că ești singur, ci singurul. Dumnezeu are tot interesul să-și vegheze adevărurile. Uneori, o simplă smucitură din umeri i le dărâmă pe toate, căci gândurile i le-au surpat de mult. Dacă un vierme e capabil de neliniște metafizică, și el îi tulbură somnul
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
umani. Restul este absolutism, predică, morală și pedagogie. Vor să învețe pe alții, să mântuiască, să arate calea adevărului, să devieze destinele altora, ca și cum adevărurile lor ar fi mai bune decât ale celor pe care îi învață. Criteriul îndoielii este singurul valabil spre a-i deosebi de maniaci. Nu se îndoiesc ei însă prea tîrziu? Acela care s-a crezut fiul lui Dumnezeu nu s-a îndoit decât în momentele finale. Și adevărata îndoială a lui Cristos nu este cea de pe
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
durabile, pentru ca atunci când ele se dizolvă, ea să fie incapabilă a se adapta repede la altele, în naștere. Există totuși un moment dinamic și hotărâtor, care face din fenomenul religios al unui popor o adevărată forță vitală și care este singurul în măsură a-i ridica decisiv nivelul istoric. Când un neam, în începuturile sale, își manifestă aderența la o religie, fie printr-o convertire, fie printr-o atașare organică spontană, contacul acela inițial dezlănțuie o vibrație și un dinamism neobișnuite
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
ca evreii, fără să avem orgoliul stupid al unei aristocrații nule. Nici măcar vechii noștri boieri nu meritau sacrificiul reacțiunii țăranilor. Cât despre burghezie, ea a apărut așa de târziu, încît își trăiește și astăzi epoca ei eroică. Burghezia a fost singurul nostru element revoluționar. De aceea, liberalismul și-a asumat atâtea titluri de glorie, încît nu-l poți refuza fără să te dezintegrezi din România modernă. O revoluție presupune o neliniște ideologică de cel puțin un secol. O avem? Sigur nu
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
ascuțită decât savanții noștri, care știu totul fără să cunoască esențialul. Unui optimist subtil i-aș putea face concesiuni privitoare la extensiunea ideii de progres. Este însă imposibil de a găsi cea mai mică aplicare la sentimentul de viață. Acesta, singurul care importă, nu câștigă nimic prin timp și nici nu se adâncește prin complexul de forme al civilizației. Istoria prezintă o sumă de totalități ireductibile. Ar mai putea cineva susține superioritatea Greciei față de India, sau a Occidentului față de Grecia? N-
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
Încărcatul primilor snopi pentru arie, era mereu nedespărțit de atelajele cerute. Disciplinat a fost și când s-a pus problema intrării cu pământul În tovărășia agricolă ori În gospodăria colectivă pentru că nu voia să atragă mânia autorităților asupra lui Nica, singurul dintre copii porniți să se domneasca prin școală. Au existat firește și situații când a avut momente de respingere sau ocolire a poruncilor vremii. Țin minte că, Într-o vreme, ca și astăzi, era boicotata vită de vie autohtonă, nohanul
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
Niciodată vei muri!” Cu acest lichid poetul amețește doar Tenebra ce ne surpa, face atmosferă terapeutică, transformă viața În vis și poezia În medicament alintător. Dintre toți prietenii lui poeți, cu care a hălăduit prin timpuri de tot felul, el, singurul, a turnat și cimentat În litera un zbor prin Iași al unei generații ce și-a stins năduful În ulcica izbita de pământ. În vinul ce se prelingea prin crăpăturile durerilor, Alexandru Tăcu a avut inspirația să-și moaie penița
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
o ceartă iminentă: Doctorii ăștia nu sunt niciodată de acord, ca să nu-i dea celuilalt câștig de cauză. — Asta pentru că nu există vreo lege care să pedepsească nepri ceperea ce ne poate costa viața, suspină împăciuitor prin cipele. Medicul e singurul nepedepsit pentru vina de a fi ucis un om. Nici el nu are chef de scandal. Clatină amărât din cap: Nu condamn medicina în sine și nici profesia de medic. Resping însă lăudăroșeniile și pretenția la plată, dobândită pe seama unei
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
ca republica, deși transformată, să trăiască mai departe atât cât este cu pu tință! Nu se consideră pe sine decât primul și cel mai devotat slu ji tor al ei. E drept, cel mai mare și mai puternic, dar nu singurul. Când îi răspunde, coboară intenționat tonul: — Bine ar fi dacă tăișul sabiei s-ar dovedi în stare să-i cumin țească pe unii, să-i constrângă pe alții și să-i convingă pe toți să-și iubească țara în mod
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
așezate în consolă, sunt legate între ele prin arce îngemănate, construite din bolțari de piatră. Fără să se întoarcă spre el, Augustus reia: Dacă este adevărat și Claudia Appia s-a făcut vinovată de vreo superstiție străină obiceiurilor noastre civice, singurul îndri tuit să o judece este bărbatul ei. Izbește violent cu piciorul în zidul bazinului care are o fântână arteziană în mijloc: — Tu și cei de teapa ta n-aveți nici un drept s-o învinuiți! Fulcinius se retrage speriat. Din
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
Că îl mână dorința de glorie de la spate, ca și pe taică-său. Dar într-un sens rău. Nu a moștenit nimic din decența, onestitatea și demnitatea lui Pollio. Imbecilul vrea o bu cată din conducerea imperiului. Și nu e singurul. Mai sunt și alții care trag sfori în timp ce-i așteaptă sfârșitul. Întoarce brusc o față sumbră către Trio Fulcinius. — Ce-ai rămas așa, ca o stană de piatră? Nefericitul se apropie. Spune mai repede ce ai de zis și lasă
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
instituții trainice pentru a servi culturii și slujitorilor ei... Lacrimi îi șiroiesc nestingherite pe obraji. Obosită, Agrippina se așază la loc și-i ia mâna într-ale ei ca s-o liniștească. Dar emoția e prea puternică. Pollio a fost singurul, în afara buni cului, care a înțeles-o. Și el credea în semne. Lumea n-are cum să se fi născut din haos, zicea. Există o ordine pe care nu o în țelegem. Dar ceea ce nu pătrundem cu mintea nu înseamnă
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
mai amâna atâta! ridică tonul. Doar vin cu o mi siune din partea principelui, ce naiba! Rufus se-ntunecă la chip. — Indiferent din partea cui vii și ce vrei să-mi spui, tună el amenințător, vreau să fie și Vittelius de față. Este singurul de la care primesc ordine. — O să vină și Vittelius, încearcă să-l calmeze germanul. Până atunci, lasă-mă te rog în pace, se burzuluiește instruc torul. Nu mă mai pisa întruna, că nu-mi văd capul de treburi. Pusio mai încearcă
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
pâcla amintirilor, distinge conturul copacilor ce cresc spontan, coborând în vale până la câmpie. Se revede pe sine, copil, așezat de-a curmezișul în șaua bunicului. Apoi băr bat tânăr, călărind singur pe un drum îngust. Îl recunoaște ime diat. Este singurul pe care se exportă tămâia și e păzit cu străș nicie. Trei mii de familii își revendică din tată-n fiu acest drept și rudele lor sunt printre ele. L-au lăsat o dată să facă o incizie în arborele sacru
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
ei virginal, pe când preotul Îi rostește slujba pentru morți, dintr-o dată se ridică dreaptă pe catafalc, Încruntată, albă, răzbunătoare, cu degetul Întins, cu glasul cavernos: „Părinte, nu te ruga pentru mine. Azi-noapte, Înainte de a adormi, am avut un gând necurat, singurul din viața mea, iar acum sunt osândită”. Să caut cartea cu prima Împărtășanie. Era acolo o ilustrație sau am născocit-o eu singur? Desigur, murise În timp ce se gândea la mine, gândul impur eram eu, care o doream pe Mary Lena
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
prea bine știți -, dar, la naiba, se simte o idee, un ritm, o forță. Știu, să nu-mi spuneți, doar ce mi-am aruncat ochii pe incipit-ul acestor pagini am și simțit ceva, dar nu vreau să fiu eu singurul judecător, chiar dacă de atâtea ori - vai, de câte ori - referatele de lectură erau călduțe, Însă eu m-am Încăpățânat, pentru că nu se poate condamna un autor fără să fi intrat, cum se spune, În sintonie cu el, iată, de pildă, eu deschid
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
provocat pe cineva sau nu, rolul meu era fixat dinainte. Oricum, tot mă dădeam În spectacol. Spectacol de dragul spectacolului, eu am ales comedia spumoasă, am luat parte cu amabilitate la conversație, sperând că cineva o să-mi admire stăpânirea de sine. Singurul care mă admira eram eu. Ești laș atunci când te simți laș. Răzbunătorul mascat. Ca un Clark Kent mă Îngrijesc de tinerele genii neînțelese și ca un Superman pedepsesc bătrânele genii pe drept cuvânt neînțelese. Colaborez la exploatarea celor care n-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
că se iluminează. L-am Întrebat de ce suspecta subteranele. „Păi fiindcă, dacă există Stăpânii Lumii, nu pot să stea decât În subsol, e un adevăr pe care toți Îl ghicesc, dar pe care puțini Îndrăznesc să-l exprime. Poate că singurul care a cutezat să scrie asta negru pe alb a fost Saint-Yves d’Alveydre. Îl cunoașteți?” Poate că-l auzisem pomenit de vreunul dintre diabolici, dar amintirile Îmi erau neclare. „E acela care a vorbit de Agarttha, sediul subteran al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
umeri. Presupun că ne-am plictisit cu toții. Doream să uităm. Da, și eu cred asta. Nu aș fi crezut niciodată că vom uita, totuși, atît de repede. CÎnd era În toi... era singurul lucru care se petrecea, nu-i așa? Singurul despre care vorbeai. Singurul care conta. Încercai să dai importanță altor lucruri, dar mereu reveneai la el. — Închipuie-ți dacă ar Începe din nou, zise Viv. — Cristoase! exclamă Helen. Ce idee oribilă! Locul ăsta ar fi terminat, oricum. Te-ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
am plictisit cu toții. Doream să uităm. Da, și eu cred asta. Nu aș fi crezut niciodată că vom uita, totuși, atît de repede. CÎnd era În toi... era singurul lucru care se petrecea, nu-i așa? Singurul despre care vorbeai. Singurul care conta. Încercai să dai importanță altor lucruri, dar mereu reveneai la el. — Închipuie-ți dacă ar Începe din nou, zise Viv. — Cristoase! exclamă Helen. Ce idee oribilă! Locul ăsta ar fi terminat, oricum. Te-ai Întoarce la vechea ta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
i se părea că fac parte din atmosfera nopții, de parcă ar fi fost creați de nemișcare și Întuneric. Aștepta să-l surprindă. La urma urmelor, Însemna că mai trecuseră șaizeci de minute din timpul de Încarcerare. Și dacă ar fi singurul treaz și conștient, atunci cele șaizeci de minute, credea el, Îi aparțineau doar lui - treceau În contul lui, cu o rostogolire și un zăngănit ca de monede prin spatele purcelușului de porțelan. Ghinion pentru cei care dormeau! Nu se alegeau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
cu o expresie Îndîrjită și-și puse pălăria. Viv Îl privi pe Duncan de parcă ar fi vrut să zică Bună treabă! Îmi pare rău, zise el. — Ar fi și cazul. Vorbeau prea Încet ca tatăl să-i audă. Nu ești singurul care-o duce rău. Ar trebui să te gîndești la asta. — Dar mă gîndesc. Doar că... Nu putea să explice asta. Chiar nu te simți bine? o Întrebă el În schimb. — SÎnt bine, zise ea uitîndu-se În altă parte. SÎnt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
pentru următoarea. — Îl invidiez pe prietenul tău, Pearce, zise el Încet, În timp ce făcea asta. Pe bune. Nu cred că am ținut vreodată la un bărbat - sau la o femeie - așa cum ai ținut tu la el. Da, Îl invidiez. Atunci, ești singurul care o face, spuse Duncan iritat. Propriului meu tată Îi e rușine cu mine. — Ei, dar și alui meu Îi e de mine. Crede că toți cei ca mine ar trebui dați pe mîna nemților, de vreme ce sîntem dispuși să-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
culturi noi de plante și pomi. Aceste grădini erau pe pământul școlii. O altă activitate extrașcolară era aceea de povățuitori în caz de boală la lipsa unui medic dar și de sfătuitori în privința creșterii animalelor. Aspectul economic nu a fost singurul abordat în activitatea extrașcolară a cadrelor didactice. În 1898, în țara, încep să se înființeze cercuri culturale compuse din învățătorii mai multor sate iar prin aceste cercuri culturale învățătorii țineau conferințe populare la care asistau și sătenii, ce aveau diverse
Învăţământul în Gorj 1848-1918 Fondatori şi oameni de şcoală by Băluţoiu Daniel Sorin () [Corola-publishinghouse/Administrative/1289_a_1875]
-
combina din grădină. Se aude la fel de tare În baie ca și afară. — Dan! urlu eu Încă o dată, printre țîrÎiturile soneriei. În cele din urmă, suflînd din greu și gîfÎind, Îmi salt corpul din cadă, mă Înfășor În halatul lui Dan (singurul care Încă Îmi mai vine) și-o pornesc, picurînd toată, spre ușa de la intrare. Chiar nu aștept pe nimeni Încă un ceas de acum Încolo, poate chiar două dacă, așa cum bănuiesc, nu va apărea nimeni la ora fixată. — Bună, drăguțo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]