1,895 matches
-
De ce nu? Dar felul În care se purta lăsa senzația de hotărâre neclintită, ca și când o viza În special pe Lesley... Ușa sălii se deschise, și capul Înfășurat Într-un turban al lui Lou se iți de după ea. Arăta teribil de Îngrijorată. Prinzându-mi privirea, Îmi făcu semn cu mâna. M-am dus la ea. Se uita fix la Lesley și la omul În costum, care ținea dosarul deschis și o Întreba ceva. Restul lumii pleca, grăbindu-se să ajungă la slujbă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
că am omorât-o chiar eu pe Linda, pentru că m-a prins cu alta. Le-ar plăcea la nebunie să mă aresteze. Nu știi asta, Lou? Un negru și-o albă. Tocmai genul ăsta de situații vânează poliția. Lou părea Îngrijorată. Era prima dată când echilibrul forțelor se schimba. Acum, ea era mama conștientă de faptul că fiul ei era pe cale să facă ceva periculos și nu avea puterea să-l Împiedice. Dacă nu le spui, o să știe că le ascunzi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
Eu am stat pur și simplu acolo și m-am străduit să nu-i tai elanul. Și el ce-a spus? mă Întrebă ea imediat. I-am făcut un rezumat al conversației, incluzând și dubiile noastre de la final. Rachel părea Îngrijorată. — Vrei să spui că voi credeți că el știe că Naomi e vinovată? — Nu știu, am spus eu Încet. Poate. Dar cu siguranță ne ascunde ceva. Și dacă ne-am dat noi seama, Își vor da seama și polițiștii. — La
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
ceva urgent? Ar trebui să merg acolo imediat? l-am Întrebat. De altfel, nu venisem decât ca să mă antrenez, nu aveam ore de predat. Brian Încuviință din cap cu o mină serioasă. I-am mulțumit, fiind mai degrabă curioasă decât Îngrijorată. Dar poate că m-aș fi Îngrijorat dacă mi-aș fi dat seama că mă urmărea. * * * Era sfârșit de săptămână și Camden vuia de activitate. În fața intrării unui autointitulat târg de antichități, pe care eu Îl bănuiam a fi mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
mereu că-i un neghiob. — Da, e un tip comun, un individ absolut vulgar, un Iago. — Ca și... Dar Alex nu-i diabolică, în ultima vreme a devenit extrem de retrasă, o pustnică. Uneori mă îngrijorează. Pentru că-ți place să fii îngrijorată. Alex pur și simplu refuză să vadă cât de mult au îmbătrânit și cât de decrepiți au ajuns prietenii ei. Se vede pe ea ca pe un soi de vestală, dar continuă să-și joace rolul de femme fatale și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
și ți se va da. Bate și ți se va deschide. — Ce să cer, cui să cer? Dacă ceri cu adevărat, vei primi cu siguranță răspunsul. Trebuie să lupți, împreună cu propriul tău Dumnezeu, împotriva propriului tău demon. Sunt atât de îngrijorată din cauza lui George. Sufăr atâta pentru el! Nu-i chiar atât de rău, oamenii au făcut un mit din răutatea lui. Mă rog, l-a împins pe omul ăla pe fereastră... — Pe asta n-am auzit-o încă. — Dar a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
în mine, cum mai pot blama pe oricare altul, pentru orice ar fi?“. Cercetă cu atenție o gâză, invizibilă ca un punctuleț, care se plimba pe dosul palmei lui, o strivi cu un vârf de deget, apoi aruncă o privire îngrijorată, vinovată, în direcția lui Adam. Își ridică din nou ochii și fixă un punct între bărbia lui William Eastcote și gura Antheei. Începu iar să-și spună: „Dumnezeule, Tom ar putea-o avea pe fata asta în orice moment! N-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
să spui că-i deficientă mintal? Bineînțeles că nu, Brian, interveni Gabriel. Simplitatea e o însușire divină. Sigur, uită-te la lumea din jur. Pot să întreb dacă ați mai avut ceva vești despre Stella? Nu, răspunse Gabriel. Sunt foarte îngrijorată, nu ne-a scris, pur și simplu s-a evaporat. Și asta nu-i seamănă. Nu fiți îngrijorați, spuse preotul. Institutul ăsta zbârnâie întotdeauna de tot felul de zvonuri absurde. Lumea se dă în vânt după crime și dezastre. Se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
n-o să se mărite cu el. Dar spre deosebire de stăpâna ei, Pearl intuise strania seriozitate a lui John Robert, neobișnuita intensitate a acestuia cu privire la Hattie, pe care n-o observa pentru prima oară și care o tulbura adânc. Se simțea alarmată, îngrijorată, geloasă. Și acum probabil că vor fi mulți tineri frumoși cărora ea le va deschide ușa și pentru care va trebui să fie invizibilă și bătrână. În America nu avusese niciodată senzația că ar fi o servitoare. — Dați-mi voie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
crezut c-ai venit să-i cânți o serenadă, în fond Rozanov te forțează să te însori cu ea. Taci odată din gură! Emma își petrecu brațul în jurul mijlocului lui Tom. Pearl lipsea de câtăva vreme și Hattie era extrem de îngrijorată. Stătea în camera de zi, dar cu ușa întredeschisă ca s-o audă pe Pearl când avea să strige. Se simțea îngrozită și insultată de mulțimea de afară a cărei zarvă nu părea deloc să se diminueze. Totodată, era profund
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
iar cel din dreapta era mărginit de tufișuri frunzoase, care puteau oferi un punct de sprijin pentru picioare. Gabriel văzu că omul purta niște pantofi maro cu șireturi, clar fără ciorapi. Avea un păr lung, cărunt, soios, și o față preocupată, îngrijorată. Îi văzu clar fața când încercă să se cațăre pe un tufiș de rozmarin, frângând cu trosnete puternice ramurile fragile și călcându-le în picioare. După primele momente de șoc, lui Gabriel îi trecu spaima și se lasă cotropită de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
cuiva. Crezi că John Robert stă și meditează la povestea asta? Nu, meditează probabil la cartea lui de filozofie și a uitat complet de noi. Uneori mă întreb cât de des își aduce aminte măcar că existăm... Nu fi atât de îngrijorată, Hattie, iubito. — Aș vrea să vină odată și să se termine cu tot coșmarul. Dar de ce trebuie să stăm și să-l așteptăm aici. Suntem sclave? Poate că a plecat la Londra să țină o prelegere. Haide să plecăm și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
mai departe. Mergea, respira adânc și simțea înălțându-se în el calda lumină radioasă pe care Tom McCaffrey i-o deslușise, cu atâta uimire, pe față. — Ce-i scrisoarea asta? întrebă Diane. Și ea îi văzuse lumina și se simțea îngrijorată. — E de la John Robert. — E o scrisoare drăguță, amabilă? — E... să spunem... caritabilă. Ah, caritatea... mila... da... ce mai înseamnă și asta? Uite, am s-o ard. George îngenunche și aprinse la foc un colț al scrisorii, apoi o privi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
generală pe care o avea despre fața lui se dovedea acum brusc vetustă. Părul îi crescuse mai lung ca de obicei (nu fusese la frizer), iar la tâmple îi răsăriseră fire albe. În jurul ochilor îi apăruseră riduri. Avea o mină îngrijorată. Farmecul lui băiețesc se evaporase. Acum putea fi întrezărită masca lui de bătrân, așa cum arăta George la șaizeci sau la șaptezeci de ani, mai puțin grăsuliu, mai uscat, mai zbârcit. Zbârciturile începuseră să i se și schițeze pe fruntea atât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
izbucnise, boscorodindu-l cu o voce tăioasă și aspră: muncesc, nu-mi ruina și asta, lasă-mă În pace. Femeia cu impermeabilul stătea rezemată de un stâlp galben din stația de autobuz și din când În când Îi arunca priviri Îngrijorate. Stâlpul acela galben era singura pată de culoare Într-o lume Încețoșată, cenușie, de o tristețe și o paloare deprimantă. Antonio se așeză pe portbagajul mașinii și Își dezveli o bomboană. Voia să-i dea impresia că așteaptă pe cineva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
mă simt atât de singură, Îi spuse Emma. Când o revăzu, singurul lucru pe care i-l spuse fu: Te-ai făcut blondă! Emma nici nu-și mai amintea când Începuse să-și vopsească părul. Nu-ți place? Îl Întrebă Îngrijorată și hotărâtă brusc să devină din nou brunetă. Ce contează? răspunse Antonio, ție trebuie să-ți placă. Ce mult s-a schimbat, Își spuse ea Înduioșată. În toamna aceea se frecventaseră pe ascuns. La sfârșitul săptămânii - dacă nu era de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
distrat. Filmul era o vechitură de la Disney, dar lui Ben i-a plăcut. Și asta a făcut-o fericită pe Sheba, ceea ce m-a făcut și pe mine fericită. Ben chiar e un băiețel foarte drăguț. Toată lumea a fost foarte îngrijorată de cum va face el față situației actuale. Dar, să batem în lemn, pare că face față destul de bine. Îi e dor de mama lui, sigur. Încă nu înțelege de ce s-a dus să stea în casa unchiului Eddie și există
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
Dar ce o lovea cu adevărat erau gablonțurile, tricourile, scarandele. E păcat, mă gândesc deseori, că Marjorie nu s-a făcut până la urmă catolică. Ar fi putut să-și facă așa o impresionantă provizie de rozarii. Am fost un pic îngrijorată de cum va reacționa Sheba la toată scenografia de aici. Nu cred că a mai avut interacțiuni cu credincioși până acum. Dar, deocamdată, totul a mers uns. Pretinde că e încântată de sora mea și de cumnatul meu. Ce fericiți sunteți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
-mi tu ce să fac. — N-ai de unde să știi că a fost Bangs, am zis. Putea fi oricine. Putea fi Polly... — Cui dracu îi mai pasă! Ideea e, ce fac? — Ascultă-mă, am zis, încercând să nu par prea îngrijorată. Trebuie să limpezești lucrurile. I-ai spus ceva lui Richard? — Nu, nu e acasă. Și ce dracu aș putea să-i spun? — Bun, atunci nu-i spune. Nu-i spune nimic. O să explodeze. Când te întâlnești mâine cu Pabblem, o să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
să facă o mulțime de lucruri. Amprente și tot așa. Ne-am întors abia acum o oră. Mă așteptam la țipete și lacrimi, dar era ciudat de cu picioarele pe pământ. Șocul, probabil. El cum suportă? — Nu știu. Sunt foarte îngrijorată. Tot nu răspunde la telefon... — Poftim? — A, scuză-mă, te refereai la Richard? El e... Nu știu. — Să trec? — Mai bine nu. Nu cred că Richard are chef de musafiri. Și încă n-am vorbit cu copiii. A doua zi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
ceva, sînt niște evenimente și se pare că bradul nu mai e important. Părinții ei vorbesc despre o Revoluție, despre Ceaușescu și despre comunism. SÎnt cuprinși de o mare bucurie și emoție, dar În același timp sînt foarte preocupați și Îngrijorați. Vorbesc despre oamenii care au murit și despre ce se Întîmplă În oraș. De ce ar trebui ea să Înțeleagă toate aceste lucruri? Poate, dacă ar primi cadoul pe care și-l dorește, lucrurile ar sta altfel, ar putea să Înțeleagă
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
Îi cade În zăpadă. Ana privește În urmă fularul care Începe să se Îmbibe cu apă murdară, apoi ridică privirea spre șirurile de ferestre ale blocurilor care străjuiesc trotuarul. Ghicește chipuri după perdele, cineva scoate capul și arată o expresie Îngrijorată, Îi face semn să se grăbească. Ajunge acasă cu lacrimi În ochi. Se dezbracă repede de haina groasă, Își descalță pantofii murdari și fuge În baie să verifice dacă nu i-a venit cadoul. Are 11 ani, e convinsă că
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
care urca vertiginos, un pachet de țigări oarecare ajunsese la prețuri fluctuante, de mii de lei, mărfurile de calitate ori de primă necesitate vândute „pe sub mână”, la prețuri exorbitante, cu toate controalele așa-zisei „miliții economice”. Domnul Pavel, amețit și îngrijorat, căuta să înțeleagă, fără să reușească, ceva din mecanismul inflației, pentru el de nepriceput, cu toate că domnul Andronescu de la serviciul financiar al prefecturii încercase să-i explice că inflația e un fel de cancer, „la fel cum e cancerul pentru organism
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
cu mere. — Alo? auzi vocea lui Vic. Apoi, o tăcere prelungită, plină de suspans. Apoi, receptorul lăsat Încet În furcă. După alte cîteva minute, cînd el apăru În prag, Îmbrăcat În uniforma de ofițer și pregătit de plecare, Îl Întrebă Îngrijorată: — S-a Întîmplat ceva? — Mai nimic. Un soldat din corpul de pază și-a pierdut capul. — Și pentru atîta lucru trebuia să te sune acasă, la ora asta? — M-au sunat deoarece sunt șeful depozitului de carburanți, iar soldatul acela
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
era ceva cu totul contraindicat afecțiunii de care suferă dumnealui. Spunînd acestea, asistenta reveni În salonul de consultații purtînd cu multă atenție pe o farfurioară, ca pe un mic trofeu, ceașca plină cu ceai, ceea ce nu o Împiedică să observe Îngrijorată: — Vai! Ați căzut cumva? Sunteți plin de praf pe genunchi... Pentru Naggie Waks săptămîna Începu, de asemenea, cu o mare surpriză. Scotocind prin sertarele lui Bill, În căutarea vreunei bancnote rătăcite, dădu peste o carte pe ale cărei coperte roșii
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]