1,237 matches
-
să fie acela? — Kinoshita, după tatăl meu. Dar numele mic mi-a fost schimbat În Tokichiro. — Kinoshita Tokichiro. — Întocmai. E un nume bun, nu crezi? Va trebui să mai suporți un timp casa asta dărăpănată și zdrențele de pe tine, dar Înveselește-te. Ești mama lui Kinoshita Tokichiro! — În viața mea n-am fost atât de fericită. Repetă aceste vorbe de mai multe ori, lăcrimînd cu fiecare cuvânt rostit de Tokichiro. Era foarte mulțumit să vadă cât se bucura pentru el. Cine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
bune, bombăni el. Nici În ruptul capului nu ar fi recunoscut că poate era și vina lui. Ajutoarelor li se părea că seniorul lor descălecase, În loc de a parcurge toată distanța. — Faptul că a fost Învins de Groza n-o să-l Înveselească, remarcă cineva din suită. Temându-se de inevitabila sa proastă dispoziție alergară spre el, derutați. Unul dintre ei Îl ajunse pe Nobuga Înaintea celorlalți și, Îngenunchind În fața acestuia, care era zăpăcit, Îi oferi un polonic lăcuit pentru a bea apă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
instruiască și chiar să exerseze izolarea Într-un castel sub asediu, astfel Încât puse la punct un regim fără nici o clipă de răgaz, de dimineața până seara. Aceste reguli, desigur, erau valabile și pentru el. Când era de față Tokichiro, se Înveselea. — Maimuță, cum mai merge treaba? — Bine! Rezultatelor se văd deja, dar Încă mai aveți de lucru. — Tot nu-i de-ajuns? — Ar mai fi multe. Mai lipsește ceva? — Modul de viață de la castel trebuie să le fie imprimat și orășenilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
cu putere, o tobă și cu toții se duseră grăbiți la posturi. — Am venit! Intrarea casei lui Asano Mataemon nu era spațioasă, dar, când Tokichiro se opri În prag, i se păru Îngrozitor de mare. Glasul Îi era limpede, iar prezența lui Înveselea Împrejurimile. — Oh! Sora mai mică a lui Nene, Oyaya, care bătea o minge pe prag, Îl privi cu ochi rotunzi. Crezuse că era un vizitator dar, când Îl recunoscu pe soțul surorii ei, chicoti și alergă În casă. Tokichiro râse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
auzi sunet de pași. În cameră intră un maestru al ceaiului. Întrucât castelul este sub asediu, mă tem că am foarte puține să vă ofer, dar Domnia Sa mi-a cerut să vă pregătesc o masă de seară. Maestrul ceaiului Îl Înveseli pe oaspete, aprizând două lămpi. — Ei, În Împrejurările date, nu trebuie să vă faceți griji cu mâncarea pentru mine. Mai degrabă, aș dori să vorbesc cu Generalul Mikawa. Îmi pare rău că te deranjez, dar n-ai putea să-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
diversele opinii care circulau prin cartierul general, nehotărârea și deruta de pe chipul lui Nobunaga, În timp ce asculta diversele Îndoieli exprimate. — Nu, nu este nerezonabil, fu Hideyoshi de acord. Așa să fie. Să-și ureze bun rămas, fără grabă, până la Ora Mistrețului. Înveselit de consimțământul lui Hideyoshi, Mikawa se Înapoie la fort. Culorile Înserării Începuseră deja să se Închidă. Slugile și maestrul ceaiului Îl serviră pe Hideyoshi cu sake și delicatese care, În mod normal, nu s-ar fi găsit Într-un castel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Nobunaga erau tulburați Încontinuu de schimbările repezi ale dispoziției stăpânului lor. Când Îi vedeau expresia familiară pe chip, nici unul dintre ei nu putea face altceva decât să stea tăcut; și, În mijlocul tăcerii, lui Nobunaga Însuși Îi venea greu să se Înveselească. Nu erau foarte mulți vasali de-ai lui Nobunaga care să-i poată citi gândurile cele mai ascunse și care să-l scoată din personalitatea lui introvertită și capricioasă. De fapt, Hideyoshi și Akechi Mitsuhide, absent În acele momente, erau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
greu să găsească un răspuns. Motivul pentru care dormea până târziu era acela că În fiecare noapte bea. Când bea acasă, după patru-cinci ceșcuțe se Înroșea imediat și-și termina, grăbit, mâncarea. Apoi, Își aduna veteranii și, pe măsură ce toți se Înveseleau, beau până după miezul nopții, fără a le păsa de oră. Rezultatul era că adormea În camera pajilor. Într-o noapte, când mergea pe culoarul principal cu doamnele ei de onoare, soția lui văzu un bărbat venind Încet spre ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
ușurat că subiectul de conversație se schimbase. Ce parfum minunat. Probabil că pe Muntele Hirai Înfloresc crizantemele, dar nu le-am remarcat mirosul sau culoarea. Probabil le-am călcat În picioare, cu sandalele noastre Însângerate, râse el, Încercând să-l Înveselească pe suferindul Hanbei. Compasiunea cu care Hanbei Încerca să-și Înțeleagă stăpânul era egalată de eforturile lui Hideyoshi spre a-și bine dispune vasalul. — Când stau aici, simt cu adevărat dificultatea de a-mi menține viața, cu trupul și mintea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
al lui Mitsuhide, așa că, era improbabil ca un asemenea lucru să scape atenției lui. Totuși, nu avu necuviința de a-l lua la Întrebări. Bătrânul vasal se grăbi să se ocupe de nevoile stăpânului său, cu speranța de a-l Înveseli. — Ce-ați zice de un ceai și apoi o baie? Reputația lui Toshimitsu era Îndeajuns pentru a stârni teama inamicului pe câmpul de luptă, dar, În timp ce-l ajuta pe Mitsuhide să se dezbrace, acesta nu se putu gândi la el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Mitsuhide să nu se plictisească. Discută despre plantele și florile pe care le vedeau de-a lungul drumului, explica obiceiurile diverselor păsări, pe care le recunoștea după glas, și se purta cu solicitudinea unei femei de treabă care Încearcă să Înveselească o persoană bolnavă. Mitsuhide nu putea respinge o asemenea manifestare de sentimente sincere, dar Mitsuharu vorbea aproape numai despre natură, câtă vreme gândurile lui Mitsuhide erau preocupate de probleme omenești, fie că era treaz sau adormit, fie că mânuia pensula
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
ce părea nedumerit. Distras de ochii pătrunzători care străluceau pe sub fruntea senină a bătrânului, răspunse ezitant: — Sunteți Doctorul Manase, nu-i așa? Stau câteva zile la Castelul Sakamoto și m-am gândit că o mică plimbare pe munți m-ar Înveseli, după tristețea anotimpului ploios. — Nu există medicament pentru trup sau pentru minte decât o purificare ocazională a ch’i-ului printr-o plimbare pe coline și contemplarea naturii. De la prima vedere, aș spune că sunteți obosit de o bună bucată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Însuflețiți: Ciocanele-s Însuflețita Inima: Cuptoarele Stomacul pentru mistuire: cumplită a lor furie. Mii și mii trudesc, mii cîntă la instrumentele Cu corzi ori de suflat spre-a domoli ale robiei suferințe. Cu huiete se joacă dansatorii-n dansul morții, înveselindu-se-n măcel. Dure Ciocanele zimțate sînt domolite de ale flautelor cîntece de leagăn, Cuptoarele muginde răsună lîngă goarna cea hăulitoare, Toba cea dublă-îneacă urlete și gemete, si ascuțitul fluier șuiera și țipă, Cornul cel arcuit, aprig, dar armonios, pe
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
prin toate Vinele-i; își aruncă brațele-n jurul pîntecelor ei Ca să tămăduiască rană de lovitură să făcută. Ei pîinea cea trupeasca o mănîncă, băură vinul cel nervos; Ei ascultară Harfele Stihiilor și Cîntecul cel Sferic: Văzură Orele dansînd, repezi înveselindu-se prin cer, 350 Cu o lucire-naripată răspîndind bucurii prin lumină veșnic schimbătoare 28. Dar stînd Luváh și Vala în cerul sîngeriu Singuri rămaseră-n înalt și părăsiți, în înfricoșătoare gelozie. Stăteau deasupra cerurilor, părăsiți, pustiiți, în sînge suspendați. Și
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
tăcere se-afundắ în tristă meditare în Nori întunecîndu-se. Pentru el Truda era doar Tristețe și-al sau Regat era Căința. El Spiritele Bărbătești le alungắ departe de Ahania, 210 Și ea toate Femeile le alungắ de el departe. Los se înveseli, si Enitharmon rîse, zicînd, "Să mergem jos și Să vedem această truda și tristețe". Merseră jos să vadă chinurile Valei și-ale lui Lúvah chinuri, să-și tragă înăuntru desfătările. Și Vala că o umbră adesea-i apărea lui Urizen
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
zadarnic dragostea-i Îl aducea naintea ei în felurite chipuri, totuși ea nu-l știa, Totuși îl detesta, chemîndu-i numele și neștiindu-l, 235 Totuși de ură plină, si totusi iubitoare, trudind mereu în fum. [Și Los și Enitharmon se înveseliră; sorbiră cu-înzecită bucurie Din toată-a lui Luváh durere și-ale lui Urizen strădanii: Pentru-a intra năuntru.] Și Enitharmon se înveselea, Punînd la Cale să rupă norul tainic Ca să sădească dezbinări în sufletul lui Urizen și-al lui
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
235 Totuși de ură plină, si totusi iubitoare, trudind mereu în fum. [Și Los și Enitharmon se înveseliră; sorbiră cu-înzecită bucurie Din toată-a lui Luváh durere și-ale lui Urizen strădanii: Pentru-a intra năuntru.] Și Enitharmon se înveselea, Punînd la Cale să rupă norul tainic Ca să sădească dezbinări în sufletul lui Urizen și-al lui Ahania. 240 Dar în splendoarea-i infinită lucrarea minunată se nalta Cu suferință și cu grijă, Lume de Aur cu portale-n jurul cerurilor
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
s-au odihnit pe sînul lui Enitharmon. Orc mîngîiat era-n străfunduri; sufletul său iar prinse viață-n ei: Așa cum fratele cel Mai în Vîrstă e chipul Tatălui, Orc deopotrivă deveni 480 Că Los, tata al fraților săi, si se înveseli în sumbrul iaz, Desi încătușat cu lanțuri ale Geloziei și-n șolzi de-aramă și de fier221. Los însă îi iubea și refuzắ să le Jertfească mădularele de prunc, Și-ale lui Enitharmon zîmbete și lacrimi biruiră asupra voii de-
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
prisosi-vor." Astfel la Sărbătoare cel Veșnic glăsuit-a; ei strînseră în brațe pe Omul Nou născut, Frate numindu-l, chip al Veșnicului Tata; șezură jos 645 La mesele nemuritoare, sunînd puternic din ale bucuriei instrumente, Chemînd în Beula Dimineață; înveselitu-s-a Omul cel Veșnic. Cînd Dimineață se ivi, Cei Veșnici se sculară ca să trudească la Culesul Viei. Văzut-au dedesubt pe fiii și pe fiicele lor, nespus fiind uimiți De miriadele întunecate-n umbre din lumile aflate dedesubt. 650
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
auzeam glasul cel vesel. 690 Îmi pare că-i văd turmele, cirezile și mădularele-mi le simt reînnoite, Și Iată Frații mei în corturile lor, și-ai lor micuți în juru-le!" Cîntecul se înalță la sărbătoarea Daurită; Veșnicul Om se-nveseli. Apoi Omul cel Veșnic zis-a: "Luváh, Via e coapta: înalță-te! Fiii lui Urizen strînge-vor via cu cîrlige ascuțite, 695 Și toți fiii tăi, O Lúvah! cu sine duc familiile Pămîntului. Aud îmblăciul lui Urizen; hambarele-i sînt pline
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
352 Îmbujorînd-o că pe dimineață, și al lui chip de stana 353 îmblînzindu-l, Minune 354,-ncîntătoare-n ceruri sau care umblă pe pămînt, Cu voce de femeie 355 murmurînd pe dealuri și adînci văiugi, Frumusețe îmbujorata de dorință 356, minune singură înveselindu-se. 10 Căci Enion era în gînduri negre adîncita, gemînd tare; asprele mari înmuguresc 357. De aur stînci se nalta din întinsul vast ... Și-acestfel glasul ei se auzi: "Slavă, plăcere și dulce bucurie născută Blîndei Veșnicii, închisă într-un chip
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
spre deosebire de Antichitatea clasică care o plasa în registrul tragicului, ca suferința cea mai profundă a omului; Renașterea plasează nebunia în registrul comicului. Nebunul încetează să mai fie personaj tragic, el apărând sub imaginea „bufonului”, care colorează decorul peisajului social și înveselește lumea. Aceeași concepție, de data aceasta dintr-un punct de vedere moral, o regăsim și la Desideriu Erasmus din Rotherdam în Moriae encomium. În ceea ce privește remediile și mai ales măsurile cu caracter de prevenire a nebuniei, reținem ca fiind cele mai
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
în Orient. Iașul nu poate fi vizitat fără a fi tentat să faci o excursie pe malurile Prutului; pentru a ajunge acolo, se traversează platoul Copoului, de unde se coboară deodată într-o vâlcea părăginită și aridă. Pe drum, am fost înveseliți de întâlnirea cu o patrulă de jandarmerie, comandată de un ofițer; oamenii își conduceau caii, urcând cu greu povârnișul pe jos; era o căldură dogoritoare, așa că ofițerul mergea în fruntea trupei sale cu o enormă umbrelă deschisă, cu chipiul sub
by G. LE CLER [Corola-publishinghouse/Science/1011_a_2519]
-
pasiune arzătoare, neînfrânată, așa cum e astăzi. Abilitatea jucătorilor e notorie; un joc de cărți e un instrument docil, utilizat cu un talent ce ține de prestidigitație. În viața obișnuită, moldo-valahii par calmi, impasibili. Chipul lor e rareori tulburat de furie, înveselit de râs, iluminat de entuziasm. Sunt stăpâni pe ei înșiși; sângele lor rece e netulburat, calități ce îi transformă devreme în diplomați. Nu se însuflețesc decât la joc; cine nu i-a văzut apucând cărțile cu o mână nervoasă, tremurătoare
by G. LE CLER [Corola-publishinghouse/Science/1011_a_2519]
-
o au fiii ei exilați, românii. Tot tristeți, dureri, regrete întunecă și îndoliază această muză voalată: "Tristes, tristes, tristes, tristes Sont les roses aujourd'hui, Et moi triste entre les triste À cause de lui". Dar soarele Italiei încălzește și înveselește frunzișul sumbru al acestui Campo Santo: în mijloc se înalță deodată semeția nobilă a Columnei lui Traian, a cărei umbră desfășoară splendorile Imperiului și ale Evului Mediu florentin, aici: "Ô César ambigu ceint de fauves couronnes" și aici: "Florence avec
by LÉO CLARETIE [Corola-publishinghouse/Science/977_a_2485]