823 matches
-
te rog să încerci să miști ușor piciorul stâng !" Asigurată de blândețea tonului, Dora încearcă să își miște piciorul, tentativă care îi dă o arsură vie în coapsă. Fără să își dea seama, face o grimasă de durere. Aude dialogul șoptit care se instalează între Alindora și altă femeie : Excelent ! Dacă este sensibilă la durere însemnă că nervii lucrează perfect ! Nu înțeleg ce are piciorul cu capul ! Profesorul a aplicat noua tehnică de plastie : cu o mică prelevare de țesut din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
Un local elegant, iluminat savant, muzică de ambianță... Doar câteva mese ocupate. Un chelner scorțos îl conduce la o masă dintr-un separeu îndepărtat. "Ora de masă a cam trecut... Așteptați pe cineva ?", la care Victor dă un scurt răspuns șoptit : "Nu, nu aștept pe nimeni." Consultă absent meniul legat în piele pe care i-l întinde chelnerul. "Ați ales ?", vine rapid întrebarea care rămâne fără răspuns. Victor pune degetul la voia întâmplării pe un meniu despre care nu realizează nici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
Să știi, pania Todora, că krasnâi kot, cotoiul cel străin care se preumblă de câtăva vreme pe la ruină dă iarăși târcoale pe aici. O să încerc să îl găbjesc și să-l duc în pădure, cât mai departe ..." Vocea caldă și șoptită a Teodorei: " Mulțumesc pentru brânză și smântână, Artiomușca. Pică bine pentru oaspetele meu. Și lasă în pace pisica, știi că nu cred în superstiții." E aproape ora prânzului și Dora o grăbește pe Teodora să continue povestea vieții lor după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
dat glas mirării. — Tu ce-ai mai făcut? mă întrebă Midori. Nimic deosebit, am zis eu, dar în clipa aceea mi-am amintit că am încercat să mă masturbez gândindu-mă la ea. Îi promisesem doar! I-am mărturisit pe șoptite ce-am făcut, ca să nu ne audă și alții. I s-au aprins luminițele din ochi și a pocnit din degete. — Cum a mers? A fost bine? Nu, mi s-a făcut rușine pe parcurs și am renunțat. — N-ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
Hagopian furios. Trăiești În basmele tale! Hovhannes Stamboulian nu-l văzuse niciodată atât de deprimat și de pornit. Totuși nu s-a potrivit vorbelor lui. — Nu cred că fanatismul ne va ajuta cu ceva, a spus cu o voce aproape șoptită. Credea cu tărie că fanatismul naționalist va folosi doar la Înlocuirea unei mizerii cu alta, lucrând inevitabil În defavoarea celor lipsiți și deposedați de mijloace. În cele din urmă minoritățile se rupeau de entitatea mai mare plătind un preț enorm, doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
adormi. A rămas acolo nemișcat până când a auzit o bătaie În ușă. — Da? Ușa s-a deschis cu un scârțâit și o clipă mai târziu capul mătușii Banu s-a strecurat Înăuntru. — Pot să intru? a Întrebat cu o voce șoptită, șovăitoare. După ce a auzit un posibil răspuns afirmativ, s-a strecurat până În cealaltă parte a camerei cu picioarele Îngropate În covorul pufos și apoi s-a oprit. Vălul ei roșu strălucea de parcă ar fi fost irizat de o lumină misterioasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
poiană lată". Sută la sută românesc atunci, el s-a conservat la fel de bine până azi, cu doar câteva mici excepții datorate unor căsătorii mixte. În copilăria mea, România era țara părinților noștri, despre care ei (ne) vorbeau mai mult pe șoptite. Noi, copiii, știam că ea se află chiar peste deal, dincolo de pădurea Odocorenilor, peste sârma ghimpată, unde trăiesc mulți dintre părinții, frații și surorile părinților și bunicilor noștri, verișori, mătuși și unchi de-ai noștri. Mai târziu, când au apărut
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
izact junile Cárdenas și doamna Mariana, da io sunt domn și nu umblu cu bârfologii. Am pus ochiometru la gaura dă la cheie: negru, negrini, negrotto. Nu-ți face vise, Ustáriz, că l-am Închis ca să nu văz nimic. Pă șoptite, am ușchit-o pă scări ca pă drumu drept, ca să n-auză liftu. Ușa dân stradă să putea dăschide pă dinăuntru și oricum ieram după mezu nopții. Am șters-o ca trenulețu cu ecartament Îngust. N-am să te minț
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
era la București, ce se întîmpla? Ce să se întîmple, le-am răspuns, nimic deosebit... Cum nimic, când a căzut Pătrășcanu, care a spus la Cluj că... L-au arestat, ce i-au făcut? Nu știam... Și au început, pe șoptite, destăinuirile... Că aici unii unguri se purtau ca și când nu Ardealul s-ar fi întors în granițele lui firești, ci dimpotrivă. Că aproape nu se putea vorbi românește în restaurante, în magazine, la pâine, la poștă... Că tatăl lui, al lui
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
fruntea și cuprinzând acel trup care vibra de câte ori ea se alipea de el. Dându-i impresia pasiunii amoroase, Roxelana a rugat pe marele stăpân s-o ierte că-i pricinuiește tulburare și mâhnire. — Am pierdut un bun scump, gâfâia venețiana șoptit. Doresc altul tot de la cel ce mi-a dăruit pe întăiul. Măritul împărat i-a cuprins tâmplele: —Alină-te, iubirea mea, a zis el grav. Trist sunt și totuși mă faci fericit. Fi-vom pururi amândoi și în cealaltă viață
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
el, nu mă lăsa nici să citesc, "iertați-mă, îmi bate lumina în ochi", și începea teroarea din fiecare noapte. Din pricina lui cunosc toate felurile de zgomote pe care le face marea lovindu-se de țărm, rare, sacadate, mângâioase, aproape șoptite, tandre, lenevoase, ori, dimpotrivă, surde, furioase, anxioase, amenințătoare. Nopți întregi n-am făcut decât asta, să le studiez. Încercam să ascult marea, ca să-mi strunesc nervii gata să explodeze. În mod excepțional, i se aducea totdeauna mâncarea în cameră. Și
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
că, ori de câte ori ceva nu era în regulă în sufletul meu, veneam aici, în Parcul Miracolelor, cum i-am zis eu. Necazurile mai mari sau mai mici dispăreau, parcă erau absorbite de mirosul îmbătător al teilor, de parfumul florilor, de foșnetul șoptit al cetinei. Aici mi-am scris cărțile (am încercat și în camera mea de lucru, la birou, dar n-a mers deloc), tot aici mi-am pregătit și examenele de grad. Grădina asta minunată avea pentru mine multă, foarte multă
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
sălta și el în același ritm. Din ce în ce mai înspăimântată și roșind violent pentru comportarea atât de nediplomatică, ba de-a dreptul agresivă a patrupedului ei favorit, Bichon, doamna Ledoulx încercă să readucă neascultătorul Maltez înapoi în poala ei, cu un glas șoptit, apoi șuierat și, în cele din urmă, țipat. Dar era deja depășită de situație. În disperare, se ridică și încercă să-l prindă. Bichon, însă, fugi din calea ei, se strecură printre caftanele lungi și imineii vizitatorilor, continuând să latre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
nu strică. Și acu’ treci din nou la podele. Lana, aplecată peste bancnotele pe care i le dăduse băiatul, începu să scoată niște sunete ce aduceau cu invocațiile unei preotese. De pe buzele ei ca de coral, ieșeau cifre și cuvinte șoptite care pluteau în sus, în timp ce, cu ochii aplecați, scria câteva numere pe o bucățică de hârtie. Trupul ei frumos, care în decursul anilor se dovedise a fi și el o investiție profitabilă, se apleca reverențios peste micul altar cu suprafața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
Ignatius închise telefonul. Se petrecea ceva. O auzise pe mama lui spunând „Santa“ la telefon de cel puțin trei ori în cursul zilei. Și ultimul telefon, acea comunicare făcută în șoaptă chiar înainte de a pleca? Mama lui nu vorbea pe șoptite decât cu amica ei Battaglia și atunci numai când aveau secrete. Dintr-o dată, Ignatius bănui motivul pentru care-și luase mama lui atât de emoționată rămas-bun, dându-i senzația de ceva definitiv. Îi spusese odată că pețitoarea de Battaglia o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
obosit tare Și coboară încet la culcare. Peste paletele-ntinse Visul se lasă Și Soarele nu știe că îl caută Luna - fată frumoasă. Ș Șapte șoapte și-un șoptit, De cu zori, s-au întâlnit. Șoaptele șoptesc în lege. Dar șoptitul nu-nțelege. -Ce-ai, măi frate, ce te doare? Ori ești de urechi cam tare? (Că și cu-n șoptit în ciorbă Tot nu este vorba - vorbă). Nu vezi că se face noapte? Dă-le mâțelor de șoapte! T Toc-toc-toc! În
ANTOLOGIE DE POEZIE PENTRU COPII by Lucia - Gabriela Munteanu, Carla - Daniela Grădinaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/282_a_520]
-
neînțelegând salva de abuzuri pe care tocmai o trimisese asupra lui. Bine. Se ridică În picioare și se Întoarse cu spatele spre ea, aplecându-se peste valiza cea mare pe care o văzuse În bucătărie, și, cu o voce delicată, șoptită, Începu să cânte „Picnicul Ursuleților“. Mângâia pe cineva din valiză. Ochii lui Watson scrutară mica Încăpere, căutând o armă. Locul fusese la un moment dat un soi de birou. Un raft de metal pentru fișe de pontaj era Încă fixat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
o să așeze lucrurile la locul lor - mi-a răspuns bătrânul, purtând un bob de lumină șăgalnică în privire. “Nebănuite sunt căile Domnului” - gândesc eu resemnat... Aproape de sfârșitul cinei, a apărut din nou fata cu ulciorul. În timp ce se apropia cu pas șoptit, mă străpungea cu ochii ei nepereche... Bătrânul mă urmărea cu privire blajină și surâs de înțelegere a celor lumești... Când am ieșit din chilie, mi s-a părut că o umbră a intrat grăbită în chiler... “Cred că am vedenii
Ce nu știm despre Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/550_a_727]
-
la picioarele lui“, Îi șopti ea. „SÎnt pregătit să mor, mamă!“ zise el. Ea Îl Întrerupse tăios, poate prea tăios: „Mon fils, reprenez courage!“ Atunci, pentru prima oară, Își va Întoarce ușor capul În direcția străjerilor. Vocea ei era acum șoptită și se Îngemăna cu foșnetele volanelor de mătase. „Voi sta În balcon“, zise imperceptibil. „Dacă voi fi În alb Înseamnă că am reușit...“ „Ba dimpotrivă, veți fi În negru, presupun“, zise el. Dezmeticindu-l din toropeală, toboșarii se porniseră iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1957_a_3282]
-
cu excepția celor primite În timpul discuțiilor cu Monsignor Darcy. Ce mult Îi plăcea să facă orice Împreună cu Clara! A merge la cumpărături cu ea era un vis rar, epicureic. În orice prăvălie În care pusese vreodată piciorul i se spunea, pe șoptite, „frumoasa doamnă Page“. — Pariez că nu rămâne mult timp nemăritată. — Bine, dar nu trâmbița. N-are ea nevoie de sfatul tău. — Așa-i că-i frumoasă? (Intră un șef de raion. Tăcere până când ajunge În prim-plan, rânjind.) — Damă de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
pornește cu dreptul, orice fată poate bate un bărbat. GILLESPIE: Atunci tu de ce te joci cu bărbații? ROSALIND (Înclinându-se conspirativ spre el): De dragul primului moment, când bărbatul este vrăjit. Există o clipă... of, chiar Înainte de primul sărut o vorbă șoptită... Ceva ce merită. GILLESPIE: Și pe urmă? ROSALIND: Pe urmă Îl pui să vorbească despre el Însuși. Cât ai bate din palme, nu se mai gândește decât să rămână singur cu tine... Se Îmbufnează, nu mai luptă, nu vrea să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
pentru a sucomba prematur din pricina unei anemii virale. Amintirea îl făcu să se ridice în picioare și să se plimbe prin fața rafturilor de cărți. Tăcerea de cavou persista. Tocmai cerceta un raft dedicat economiei marxiste, când auzi din nou vocea șoptită a lui Dudley: — Repercursiunile, tovarășe. Lagărele de refugiați pentru corcituri obraznice ca voi. Domnul Rolff va avea și el șansa să obțină statutul de martor al acuzării, așa că dacă nu ne devine ostil, îi veți face un serviciu furnizându-ne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
Niles. Noapte bună, detective. Danny porni, împleticindu-se, spre ascensor. Coborî la parter și ieși afară, recăpătându-și încet-încet vlaga în picioare. Traversă peluza, luând-o spre stația de taxiuri din Temple Street, dar se opri la auzul unei voci șoptite. — Flăcău. Danny îngheță. Dudley Smith ieși din umbră. — E o noapte superbă, nu-i așa? spuse el. La taclale cu un ucigaș. Danny zise: — L-ai ucis pe José Diaz. Tu și cu Breuning l-ați omorât pe Charles Hartshorn
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
se încordă la amintirea nerăbdării și speranței cu care așteptau. Aproape în fiecare zi, cei cu bani - Yerd și Nesbitt și Basil Shore și ceilalți - veneau, sau cu trenul până la Alcina, sau cu mașina; și stăteau de vorbă cu voce șoptită, oprindu-se doar când intra el în cameră, și atunci deveneau joviali și prietenoși. Dar aerul obscur, aproape excitant al așteptării ca ceva să se întâmple persista, ca o miasmă de speranțe tenebroase. Și el trebuia, de asemenea, să aștepte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85100_a_85887]
-
camera ei? - Mi-ar fi plăcut, șopti el răgușit, ca ceilalți să te fi omorât, în loc să discute doar despre tine, tu... Se opri deoarece arma îl apăsa în spate prin bluza de pijama, îndemnându-l să înainteze. - Liniște! veni ordinul șoptit. Adevărul este, Lesley, că trebuie să ți se spună câteva lucruri despre tine însuți înainte ca autoritățile să se apropie, ceea ce vor face foarte curând. Acum, te rog, grăbește-te. - Cum mi-ai spus? - Mișcă! Păși încet, dar mintea îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85100_a_85887]