955 matches
-
cu Emile Vandervelde în frunte sînt foarte sensibili; această preocupare este prezentă de altfel și în interiorul Internaționalei a II-a, în cadrul căruia socialismul belgian ocupă un loc important. La crearea sa în 1900, Biroul Socialist Internațional este încredințat tot unor belgieni: Edouard Anseele, Emile Vandervelde și Victor Serwy; cinci ani mai tîrziu, acesta din urmă va lăsa Secretariatul unui alt compatriot, Camille Huysmans. În 1907, Biroul Federației Internaționale a Tineretului Socialist este condus de Henri de Man, despre care vom vorbi
Europa socialiştilor by Michel Dreyfus [Corola-publishinghouse/Science/1438_a_2680]
-
aceea de a nu face nimic și de a nu întreprinde nici o inițiativă. Această expectativă este unanim criticată de partizanii unei neutralități active a Internaționalei (elvețieni și italieni), de socialiștii revoluționari (Lenin), și, în sfîrșit, de susținătorii Uniunii sacre (germani, belgieni și francezi). La inițiativa lui Vanderverde, socialiștii țărilor aliate sînt invitați la Londra, în 14 februarie 1915. După ce au declarat că o victorie a Germaniei ar însemna sfîrșitul libertății și a democrației în Europa, reprezentanții partidelor din Anglia, Belgia, Franța
Europa socialiştilor by Michel Dreyfus [Corola-publishinghouse/Science/1438_a_2680]
-
european, deoarece a putut să reunească și să structureze un curent internațional de opoziție împotriva războiului. Socialiștii majoritari sînt de altfel perfect conștienți de acest lucru, iar organizarea conferinței la Zimmerwald reprezintă pentru ei și în special pentru francezi și belgieni un adevărat afront: Manifestul de la Zimmerwald, tipărit sub formă de broșură este considerat de SFIO drept o "lucrare de propagandă opusă intereselor apărării naționale și ale organizației naționale și internaționale a socialismului". Zimmerwald nu rămîne fără consecințe. Aici a fost
Europa socialiştilor by Michel Dreyfus [Corola-publishinghouse/Science/1438_a_2680]
-
proporții: ele par nesemnificative pe lîngă cei 3.100.000 de membri ai Partidului Laburist Britanic și 860.000 de socialiști germani. Cu cca. 100.000 de aderenți, socialiștii francezi se situează mult în urma acestor organizații impunătoare, dar și în urma belgienilor (620.000), ungurilor (190.000) să ne amintim că aceste două partide s-au constituit pe baza unei afiliații colective a sindicatelor austriecilor (570.000), cehilor (200.000) și danezilor (143.000)6. Este adevărat că ei au fost încercați
Europa socialiştilor by Michel Dreyfus [Corola-publishinghouse/Science/1438_a_2680]
-
membru al Biroului de la Paris 34, elvețianul Robert Grimm, francezul J. Zyromski, care din 1927 animă o tendință de stînga în SFIO, "Bătălia socialistă" favorabilă unității de acțiune cu comuniștii, o vor susține. Printre apărătorii săi, îi regăsim și pe belgianul Paul-Henri Spaak, care din 1926 publică în sînul POB împreună cu Xavier Relecom și Albert Marteaux un ziar numit tot "La Bataille socialiste", dornici de a scoate această organizație "din politica de rutină, din concesiile și abdicările" pe care le practică
Europa socialiştilor by Michel Dreyfus [Corola-publishinghouse/Science/1438_a_2680]
-
francezi, a impus-o guvernului lui Léon Blum. Este semnificativ faptul că ISM susține această orientare, ca o dovadă în plus, chiar dacă este nevoie de raporturile de forță existente pe atunci în cadrul acestei organizații, în care laburiștii englezi, susținuți de belgieni și de socialiștii din Europa de Nord, acordă prioritate statu quo-ului impus antifascismului. A nu întreprinde nimic din ceea ce-ar putea deranja puterile fasciste, a refuza orice alianță cu comuniștii, pentru a nu speria clasele de mijloc și a le arunca
Europa socialiştilor by Michel Dreyfus [Corola-publishinghouse/Science/1438_a_2680]
-
cu o luare de poziție minimală, cerînd "garanții democratice", omise în tratate, pentru populațiile anexate de Reich. Altfel spus, divergențele din rîndul ISM dintre "susținătorii" și "opozanții" acordurilor de la München sînt ireductibile: SFIO le aprobă, Laburiștii le condamnă, în timp ce scandinavii, belgienii, olandezii și elvețienii optează pentru neutralitate. O ultimă inițiativă a SFIO în vederea unei acțiuni coordonate între partidele francez, englez, olandez, belgian și elvețian va fi respinsă de secretarul ISM care se declară incapabil de a organiza vreo reuniune: nici în cadrul
Europa socialiştilor by Michel Dreyfus [Corola-publishinghouse/Science/1438_a_2680]
-
Gărzi socialiste se angajează în lupta împotriva nazismului. Trebuie schimbată tactica și înlocuit fostul POB, desconsiderat de apelul președintelui său, din iunie 1940: la sfîrșitul aceluiași an se constituie, de asemenea, Mișcarea Socialistă Belgiană, transformată în 1942 în Partidul Socialist Belgian* care, angajat în Rezistență, deja își face planuri de viitor. În Franța 4, tentativele de raliere la noua ordine, întreprinse de socialiști, vor merge cel mai departe. Cu multe nuanțe, numeroși socialiști vor colabora o perioadă cu regimul de la Vichy
Europa socialiştilor by Michel Dreyfus [Corola-publishinghouse/Science/1438_a_2680]
-
conducere și adesea puterii pe care a dobîndit-o înainte. Raportul mai mult sau mai puțin strîns cu mișcările sindicale și mutualiste, forța sau slăbiciunea partidelor comuniste trebuie să fie luate în calcul: existînd de mai multe decenii, socialiștii englezi, scandinavi, belgieni și într-o mai mică măsură cei olandezi sînt plasați mai bine decît socialiștii francezi și italieni, ambele grupări aflîndu-se în concurență cu partidele comuniste extrem de puternice și aureolate de poziția pe care au știut să și-o dobîndească în timpul
Europa socialiştilor by Michel Dreyfus [Corola-publishinghouse/Science/1438_a_2680]
-
foarte diplomatică, nu semnifică însă că prietenia cu comuniștii din diferitele țări europene este un lucru dobîndit: ungurii, polonezii, românii și italienii sînt favorabili acesteia, în timp ce britanicii și suedezii i se opun. Un punct de vedere intermediar este apărat de belgieni, finlandezi și francezi: fără a renunța la o anumită neîncredere, aceștia din urmă sînt gata să coopereze în anumite condiții. Totuși, perspectiva unei fuziuni organice între curentele comunist și socialist care a făcut obiectul unor discuții publice în mai multe
Europa socialiştilor by Michel Dreyfus [Corola-publishinghouse/Science/1438_a_2680]
-
de o manieră diferită de către secretarul general al Laburiștilor, Morgan Phillips, în următorii termeni: "Socialiștii germani trebuie ajutați pe cît posibil pentru a se integra în civilizația occidentală și nu în Blocul de Est". Phillips este susținut de socialiștii austrieci, belgieni, danezi, olandezi și suedezi. Elvețienii și cehii nu manifestă nici un entuziasm pentru această perspectivă față de care polonezii sînt vizibil ostili în măsura în care un asemenea act ar reprezenta "o ofensă adusă Uniunii Sovietice". Pentru a evita înmulțirea disensiunilor, britanicii decid să amîne
Europa socialiştilor by Michel Dreyfus [Corola-publishinghouse/Science/1438_a_2680]
-
de construcție economică europeană stîrnesc noi dispute în cadrul mișcării socialiste. Consecințele înființării Consiliului Europei și a Adunării Consultative de la Strasbourg (ianuarie 1949) sînt discutate cu ocazia Conferinței de la Baarn, în mai 1949: aceasta scoate în evidență profunde dezacorduri privind Uniunea Europeană. Belgienii, francezii și olandezii intervin în favoarea unei consolidări a mișcării socialiste europene și propun chiar organizarea unui grup parlamentar comun, în cadrul Adunării de la Strasbourg. Ei apără un punct de vedere federalist, fiind partizanii unei mișcări europene, olandezii mergînd chiar pînă la
Europa socialiştilor by Michel Dreyfus [Corola-publishinghouse/Science/1438_a_2680]
-
probleme politice de anvergură cu care se confruntă. Nu putem decît să semnalăm aici această neputință. Discuțiile care au fost angajate înainte în cadrul COMISCO au delimitat două tabere, cea a partizanilor minoritari ai Planului Schuman și cea a adversarilor. Francezii, belgienii și olandezii se pronunță în favoarea unei Europe federative, în timp ce englezii, germanii, scandinavii, austriecii, precum și ansamblul socialiștilor din Europa Orientală se opun acestui proiect. Argumentele aduse în situația dată fac să apară concepții diferite în materie de politică străină, în special
Europa socialiştilor by Michel Dreyfus [Corola-publishinghouse/Science/1438_a_2680]
-
al doilea congres al său, organizat în octombrie 1952 la Milano, Internaționala Socialistă se arată la fel de incapabilă de a elabora o poziție comună: cu sprijinul socialiștilor scandinavi, britanicii și germanii resping orice noțiune de Europă a Celor Șase, în timp ce pentru belgianul P.-H. Spaak alegerea, foarte simplă, se rezumă la "o Europă mică ori nimic". Spaak nu este cu adevărat sprijinit decît de olandezii din Țările-de-Jos, în timp ce SFIO caută un compromis, susținînd "o apropiere strînsă între orice comunitate specializată și națiunile
Europa socialiştilor by Michel Dreyfus [Corola-publishinghouse/Science/1438_a_2680]
-
Rosetti, N. Suțu, B.P. Hașdeu, V. Boerescu, care solicitau doar prinț occidental fără a face mai multe precizări, dar și pe D. Brătianu, A. Golescu - Albu sau V.A. Urechia, care cereau un principe englez (era vizat ducele de Cambridge), belgian sau, în cazul ultimului, unul galo-latin235. Raportul ministrului plenipotențiar al Regatului celor Două Sicilii la Constantinopol, Ed. Targioni, către L. Carafa, director în Ministerul Afacerilor Externe, confirma faptul că unirea Principatelor Române sub conducerea unui prinț străin reprezenta o solicitare
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
anilor 1840-1848. Acesta era motivul pentru care, în momentul transformării lor în factori decidenți, după o comparație cu realitățile societății românești, își dau seama că dintre modelele politice occidentale cel mai viabil pentru spațiul de la nord de Dunăre era cel belgian 674. Aceeași experiență îi determina pe inițiatorii loviturii de stat din 11 februarie 1866 să manifeste o preocupare maximă pentru a realiza o fundație cât mai solidă noului regim politic, iar pentru asta era nevoie de stabilirea unor legături solide
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
diferența între trecut și viitor, direcția scurgerii timpului fiind dată de creșterea entropiei, deci de creșterea dezordinii. Degradarea naturală și tendința generală de creștere a entropiei (spre o dezordine din ce în ce mai mare) sunt universale. Acesta este motivul pentru care, I. Prigogine, belgian de origine rusă (premiul Nobel pentru chimie în anul 1977) a extins principiul al II-lea al termodinamicii afirmând chiar că “pentru un sistem izolat, viitorul este dat de sensul în care entropia crește”. De altfel, principiul al II-lea
BIOFIZICA by Servilia Oancea () [Corola-publishinghouse/Science/533_a_1006]
-
succesive, diversitatea intereselor naționale. În pofida unor asemănări de netăgăduit pe care le prezintă sistemele de partide, cum vor putea partidele și cetățenii să depășească diferențele de cultură politică? Ce reprezintă democrația creștină pentru un irlandez sau un englez? Pentru un belgian sau un francez, conservatorismul n-ar constitui decît o etichetare peiorativă pe care fiecare este gata să o atribuie adversarului? Și aceasta fără a aminti gaullismul sau alte realități naționale cum ar fi populismul irlandez sau naționalismul basc. Desigur, numeroase
by Daniel L. Seiler [Corola-publishinghouse/Science/1118_a_2626]
-
întreprins( de Silvio Berlusconi. În Belgia, Țările de Jos și Italia, existența clivajului dintre Biserică și Stat și anticlericalismul original al liberalilor, au împiedicat constituirea unui mare partid conservator. O dată cu venirea anilor '60 și cu deschiderea spre stînga a creștin-democraților belgieni și italieni, fracțiunea conservatoare a acestor partide s-a orientat spre liberalii care au renunțat la anticlericalismul lor secundar, dar fără să cunoască succesul pe care l-a avut Forza Italia treizeci de ani mai tîrziu. În Belgia și Țările
by Daniel L. Seiler [Corola-publishinghouse/Science/1118_a_2626]
-
populist și organizat într-un partid de mase disciplinat, FN constituie o premieră în Franța, aceea a unui partid care prezintă caracterele sociologice ale fascismului italian adaptate apocii, adică, curățat de referințele explicite la autoritarism și la Statul absolut. FN belgian al Dr. Ferret, a cărui violență verbală exprimată împotriva emigranților depășește pe cea a modelului său francez, face efortul de a-și face un capital și nu fără succes din impactul mediatic al "efectului Le Pen" asupra belgienilor francofoni: aleșii
by Daniel L. Seiler [Corola-publishinghouse/Science/1118_a_2626]
-
în fruntea Comisiei europene. Această alianță a "Europei celor Șase" catolică, a fost centrată de John Major, conservator pur sînge, căci el găsea pe omologul său belgian nu numai prea federalist, dar adesea mult prea dirijist pentru gustul său. Creștin-democratul belgian, vechi cercetător în serviciul studiului sindicatelor creștine, a continuat politica Partidului Socialist Francez, în unele locuri vechea politică a JOC. Dincolo de asta, realinierile partizane ale vechilor solidarități au rămas. b) Fie vis-à-vis, fie alături de Europa tripolară, se întinde Europa cu
by Daniel L. Seiler [Corola-publishinghouse/Science/1118_a_2626]
-
și are datorii de 3 milioane. Seara singur, scris, noapte senină. Elisabeta îmi telegrafiază că Willy de Nassau vrea să ne viziteze în Sinaia. Carp a fost primit de Kalnoky. Maria îmi scrie că este surprinsă de comportarea celor doi belgieni, Guillaume va fi mutat în curând, eu îi scriu că doresc mutarea imediată a lui Jooris, care este un individ josnic. El nu va rămâne. Sinaia Duminică, 14/26 noiembrie. București-Sinaia Ora 5¾ sculat, complet întuneric, senin și lună. Ora
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2033_a_3358]
-
trecut examenul de licență. A compus, între altele, „Hora de la Sinaia”. Maria de Hohenzollern (1845-1912), soră a regelui Carol I. Era căsătorită cu Philipp, conte de Flandra (1837-1905), fratele regelui Leopold al II-lea al Belgiei. Henri-Alexis Brialemont (1821-1903), general belgian specializat în lucrări genistice. A condus construirea mai multor fortificații în Belgia. A fost invitat în România de regele Carol I pentru a proiecta fortificațile din jurul capitalei. Emil T. Cazimir (1841-1918), militar de carieră, originar din Iași. A studiat la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2033_a_3358]
-
a Noii Faceri” Comenius le-a adăugat „a opta zi” - lumea veșniciei. Că aceasta i-a fost intenția rezultă limpede din gestul său din anul 1667. Se organiza conferința de la Breda (Olanda) pentru a pune capăt războiului dintre englezi și belgieni. Bătrânul „frate boemian” a făcut un ultim și măreț efort. A scris emoționantul manifest Angelus pacis (Îngerul păcii) și l-a înmânat personal delegaților întruniți pentru negocieri. Apoi a revenit la Amsterdam și s-a dedicat „cărții a opta”. A
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
nu se mai identifică drept părți distincte într-o tensiune anume. Când compromisul atinge zona relațiilor morale, atunci erorile nu pot fi departe. Inspirată pare și eticheta de "Belgia Orientului" o expresie pe care Ralea o consideră potrivită pentru noi, belgienii fiind și ei un popor adaptabil, importându-și cultura în loc să o producă. Chiar dacă, în sine, fiecare trăsătură prin care Ralea operaționalizează adaptabilitatea românului este mai degrabă o scădere în ordinea lucrurilor, adaptabilitatea a fost benefică, răspunzătoare de supraviețuirea noastră aici
by Tudor Pitulac [Corola-publishinghouse/Science/1067_a_2575]