2,268 matches
-
un soi de milă și mi-a spus: „Oh, fiule, ce faci? Trebuie să te porți cum se cuvine.“ Atunci am început să plâng. M-am simțit tragic și i-am spus: „Dar nu asta îmi doresc să fac?“ Ah, bietul de tine, mi-a spus Kayo plin de milă. Nu ești cu nimic mai rău ca alții, îți dai seama, nu? Cred că ar trebui să îmi simplific existența. Câte necazuri trebuie să îndure o ființă? Vreau să spun, chiar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
nu-i păsa deloc de costuri. Dar ce îi otrăvea viața era sclavia grijii continue și a aranjamentelor pe care trebuia tot timpul să le facă. Intrase în asta ca să își sfideze nevasta și se pomenise însurat de două ori. Bietul Simon! Mi-era milă de el. Mi-era milă de frate-meu. Și în tot răstimpul ăsta continuase să îmi spună că această legătură n-avea cum să dureze la nesfârșit. Cum adică? Cât de mult avea să se întindă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
i-am povestit cum se scufundase vasul și tot restul. A plâns, agățându-se de mine, iar lacrimile ei mi s-au prelins pe piept, ca niște pârâiașe aproape. Oh, Augie, a spus ea, ce lucruri îngrozitoare ți se întâmplă! Bietul Augie! Eram în pat. Îi vedeam spatele neted în oglinda italiană, o oglindă mare, rotundă, care ședea agățată deasupra consolei. Ei, la naiba cu războiul ăsta și cu scufundarea vasului și toate celelalte, I-am spus. Vreau să ne facem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
i caut\ siguran]\ `n poezie? Repet, aceast\ mic\ prob\ de pedanterie se adreseaz\ tinerilor, celor care scriu autorilor [i c\rora bestiile astea nu le r\spund niciodat\. De asemenea, scriu, `n parte [i `n numele personajului meu titular, care, bietul nenorocit, a fost [i el profesor. (n.a.) . Singurul lucru normal [i ra]ional pe care ar trebui s\-l fac la acest punct ar fi s\ v\ tr`ntesc `n fa]\ unul, dou\ sau toate cele o sut\ optzeci [i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
făcea că eram bolnav și vroiați să mă duceți la spital, dar e frig afară și zăpadă, cum să ies din casă... Se făcea că pe scaunul ăsta stătea fratele meu și a pornit să-mi caute leacul... Bătrâna : Ei, bietul de tine, aiurezi ! Bine că ți-a scăzut arșița ! De unde frățior la tine ? Cred c-ai visat ! Hai, ia și bea niște lapte, uite, ți l-am adus cald ! Și mâine e Crăciunul! Pruncul Iisus te-a făcut sănătos, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
Nu stă aici? Nu, asta e altă poveste, după ce mi-am pierdut atâta timp să-i pregătesc camera. Aseară s-a hotărât să se ducă la un hotel în Bloomsbury ca să fie mai aproape de British Museum sau cam așa ceva, iar bietul Anderson a trebuit să o ducă cu taxiul și nu se simte bine deloc... i-a luat o veșnicie până să ajungă înapoi pe ceața asta. — Cum se simte Palmer? Încă mai are temperatură. Azi dimineață avea treizeci și șapte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
care am avut-o vreodată cu Stella.“ — Ar trebui să pleci pentru un timp, să-ți iei o vacanță de la George. Nu fi proastă. — Ar trebui, ar trebui să pleci într-un oraș străin. — O să-și piardă permisul de conducere. — Bietul George! — El ar fi vrut să o pornim pe jos. Când, aseară? Cum, să porniți pe jos după toată întâmplarea asta? Presupun că înainte de a veni poliția? Dac-aș fi fost în stare, aș fi pornit pe jos. — Dumnezeule, uite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
spuse Gabriel. Vine atât de rar... crezi că încearcă să-l evite pe George... sau pe Alex? — Băieții tineri evită mamele posesive. — Eu cred că s-a retras din cauza geloziei lui George. — Pentru că Alex e atât de atașată de Tom? Bietul George cel frustrat! Iar o luăm de la capăt. Hai, mai bine, la culcare! Brian se ridică de pe scaun, adăugând: Tom... da... Tom e fericit. „Și tu nu ești“, îi răspunse Gabriel în gând, cu tristețe. Se duseră să se culce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
erau ușor țuguiate, într-o expresie meditativă, părul castaniu-auriu, ondulat și ciufulit, încărcat de electricitate ca mătasea, îi încadra chipul. Obișnuită să folosească asemenea momente pentru introspecție, se gândea cu mâhnire la felul în care-l ținea în șah pe bietul Hector, în timp ce ea era îndrăgostită, fără răspuns, de Joey Tanner, un coleg de la Universitatea din York, unde studia istoria. Brian McCaffrey gândea în sinea lui: „Când stau și văd câtă furie și ciudă și răutate și gelozie și invidie și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
oamenii de acolo, din cântul lui Dante, nu erau propriu-zis răi, nu-i așa? — Nu, dar nici nu se găseau propriu-zis în infern. — Acolo unde se găseau, era destul de groaznic. După care Hattie adăugă: Mi-e atât de milă de bietul Vergiliu că a fost târât în lumea aceea înfiorătoare. — Vrei să spui în lumea creștină? — Mă rog, da. Părintele Bernard râse și o bătu ușor peste mână, luându-i cartea din față. Renunțară la discuția teologică și trecură la limba
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
Whit, deși o făcuse pe Hattie mai vizibilă, nu o făcuse și mai accesibilă. Fata păruse întotdeauna să aibă o viață a ei în care John Robert figura ca un străin superfluu: vizitele lui însemnau întotdeauna un soi de încercare. Bietul Whit, firește, nu făcuse un secret din dorința lui fierbinte de a avea parte doar de absența socrului său, iar Hattie părea să-i împărtășească această dorință. Mai târziu, când locuise cu Margot, situația continuase. Se înțelege că John Robert
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
care se retraseră din competiție au fost Hattie și Pearl, care-și dezbrăcară furourile și își îmbrăcară rapid rochiile. Emma simți că e de datoria lui să înoate și să caute cât mai mult posibil. Îi părea foarte rău de bietul Zet și ar fi dat orice să fie el cel care-l găsește. Vedea mereu căței-fantomă în clocotul valurilor verzi. În cele din urmă, renunță și el. Brian a fost următorul și Tom, ultimul. Nu s-a făcut auzit mult
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
cățelul. — O, George, ești un erou! Dar ce înghețat e, repede un prosop, sărmanul Zet! Timp de un cumplit moment, Tom, ținând câinele în brațe, avu impresia că e mort, atât de inert și de înghețat și de nemișcat era bietul de el. Dar, în aceeași clipă, o limbuță roză îi linse mâna. Gabriel veni într-un suflet, îl înfășură pe Zet într-un prosop uscat, apoi se așeză pe nisip și începu să-l frece cu putere. Adam, transfigurat, se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
alergă într-un timp record până la stânca îndepărtată, de cealaltă parte a falezei, unde-și lăsase George hainele. Se întoarse îmbrăcat în costumul lui George, care curgea pe el și-l făcea să arate foarte comic. Trecu câtăva vreme până când bietul Zet își reveni și reîncepu să semene cu el însuși, iar Brian simți tăișul unei îngrijorări pe care nu o împărtăși celorlalți. Cățelușul, cu toate că dădea frenetic din coadă, continua să tremure din toate mădularele, deși Gabriel își descheiase bluza și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
când încercă să se cațăre pe un tufiș de rozmarin, frângând cu trosnete puternice ramurile fragile și călcându-le în picioare. După primele momente de șoc, lui Gabriel îi trecu spaima și se lasă cotropită de milă și teamă pentru bietul nenorocii; milă față de vulnerabilitatea patetică a trupului său bătrân, palid, mânjit, flasc. Se chinuia acum să sară peste gardul din fundul grădinii, apucându-se cu mâinile de vârfurile șipcilor (pline de așchii, după cum știa Gabriel) și încercând să-și rezeme
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
împlinite. Gabriel căută peste tot, se uită peste gard, cercetă șopronul, dar omul nu mai era de văzut. Dispăruse ca o halucinație. Se întoarse, amărâtă, în casă. Hotărâse să nu telefoneze la poliție. Poliția ar putea să-l aresteze pe bietul lunatic, să se poarte brutal cu el, să-l acuze, să-l bage la închisoare, pe când așa, dacă-l lăsa în plata Domnului, poate că o să-și revină și o să-și găsească drumul spre casa lui sau poate că s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
așa cum se aud de obicei la un foc de artificii. Dar și zvonurile alarmante intraseră în acțiune. Unii spuneau că apa opărită se revărsase în întreg sistemul Insitutului și curgea pe robinetele bazinelor din Camere, gata să-i înece pe bieții neștiutori care se scăldau, așa cum se întâmplase în trecut - se presupunea - cu bătrânul acela care murise. Numeroși înotători ieșiseră grăbiți din Bazinul Exterior, pentru că li se spusese sau gândiseră singuri, că întregul bazin se va umple în curând cu apă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
prealabil cu esență de trandafiri, o duce patetic la ochiul stîng, mai bulbucat și mai mobil decât dreptul și începe să scâncească și să fornăie, cu dignitate: Hi, hi, hi, hi, hi...! Mi l-au furat direct din cuib! Pe bietul Horus! Sunt distrusă! Mor! Presimt! Mi se trage sfârșitul! Ahh! Hi, hi, hi, hi, hi...! I l-au șterpelit pe Manivelă, măi! se aude de undeva, lămuritor, glăsciorul ironic al Bossului. Scuze, Madam, dar noi, între noi, așa-i spunem
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
pe nici unul dintre voi... Ha, ha, ha, ha, ha! se pomenește Boss râzând, ca idiotul. Taci, aschimodie! Gura! se răstește Bursucul, la el. A fost vorba de o anomalie genetică imprevizibilă, anterioară momentului reîncarnării. Animalul-gazdă fusese mai înzestrat, de la natură, bietul. Mai testiculat. Iată! și se întoarce, expunându-și dosul. Una, două, trei, poftește să le iei! De altminteri, este și un loc unde primesc omagiile orișicui, oricând, fără etichetă și fără nici un fel de formalități preliminare, vă asigur... He, he
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
a giorno, strecurându-se cu dexteritate pe aleile rectilinii, pavate cu materie stelară, ale complexului arhitectonic greco-latin, care se întrezărește la numai o azvârlitură de băț, încremenit ca și un Sphinx, într-o nemișcare atemporală senină, nobilă și grandioasă. Silică, bietul sau doar spiritul său, proaspăt decorporalizat, păstrând reminiscențele firii omenești, urmându-și Călăuza, își mai răsucea capul către foștii săi amici de-o viață, prelungind la extrem năuceala și tristețea de neîmpăcat, de la debutul unei despărțiri ireversibile. Apoi, blugii jerpeliți
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
Sări, Boss...! Săriți! Ajutați-mă! Avocatul se scutură, ca prin vis și-și recapătă instantaneu contactul cu evenimentele: Vegheat de Vierme și de Înger, Cezărel Crocodilul doarme mai departe, dus. Sprijinit de Buletin, Apostatul încetase, ostenit, să se mai vaiete. Bietul Lucică, zace și el nemișcat, înțepenit pe spate, în sicriul său cu perdeluțe. La picioarele lui, se iscase îmbrânceală. Dănuț reușise s-o înșface de braț pe Baba-Strigoaica, care se vede socoteala că se trezise și trecuse pe furiș la
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
fel care indica că o consideră pe fiica ei perversă, dar că nu are de gând să se lase provocată. — Probabil că lui Richard i se pare apăsătoare, totuși, a zis, încă sperând să găsească pe cineva iritat de vreme. Bietul Richard, absorbit de studiul lui. Cum merge cartea? — O, Richard e foarte bine, a zis Sheba. Acum a luat o pauză de la carte, ca să-și pregătească o conferință. Și-a cumpărat un mic radiator portabil pentru studiu și e fericit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
școală în acea dimineață, iar Pabblem ar fi avut-o în gheare pentru cel puțin câteva ore de interogatoriu furtunos. Acum îi scăpase, iar el nu mai avea nimic altceva de făcut decât să se supună investigației începute de poliție. Bietului Pabblem îi fusese refuzat momentul de sadism. Undeva la mijlocul reprezentației date de Elaine, a intrat Mawson să ne înmâneze copii ale mult amânatului raport al lui Pabblem „Unde greșim“. Pabblem plănuise să țină o prezentare în timpul pauzei de prânz cu privire la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
că rolul lui Marlon Brando e preluat, să zicem, de Traian Băsescu. După aceea, cînd aprindea lumina și Își dădea seama că făcuse totuși dragoste cu Bill Waks, Îi venea să plîngă. Pe de altă parte, se simțea vinovată față de bietul Bill, care n-avea nici o vină că nu e Marlon Brando. Pentru a pune capăt acestui conflict interior, știindu-l foarte zgîrcit, se gîndise să-i propună să facă dragoste pe bani, iar el o Întrebase prompt: — CÎt? — O sută
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
luat-o la stînga, pe lîngă zidul Împrejmuitor, spre fostul teatru de vară, acum În paragină. De aici, am pornit pe una din aleile de pe malul lacului. Abia atunci l-am Întrebat: — Și? Ai aflat ceva noutăți? — Se pare că bietul Bazil nu a băut metanol din greșeală sau fiindcă n-ar fi avut ce să bea, ci a făcut-o intenționat. A vrut să moară, tocmai de aceea a băut atît de mult! — Nu văd ce motive să fi avut
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]