784 matches
-
în chipuri de femei, ca niște picturi murale. În iluzia optică datorită slăbirii conștiinței, fiecare floare din perete devenise o imagine în miniatură a ei: o femeie mică, în profil, cu nasul puțin acvilin, cu bustul înalt, cu pieptul ușor bombat. Apoi imaginile se decolorară și muriră odată cu ultima licărire a conștiinței: nu dormisem de treizeci de ceasuri. ...Nasul Cleopatrei a determinat istoria lumii. Adela, mai modestă, a înnebunit pe un blazat lucid cu dulcea asimetrie a zâmbetului ei. Muzica militară
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
maro. 1971: limuzina roșie DeVille. 1972: Fleetwoodul auriu al cărui parasolar de la scaunul din dreapta se deschidea, dezvăluind o oglindă ca dintr-o cabină de vedetă (unde Tessie Își controla machiajul, iar eu primele coșuri). 1973: Fleetwoodul lung, negru, cu acoperiș bombat, care făcea să se oprească mașinile din jur, crezând că trece o Înmormântare. 1974: modelul „Florida Special“, galben ca un canar, cu două uși și acoperiș alb de vinilin, trapă și scaune maronii de piele, pe care mama mea Îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
mă gândesc la tine... la buzele tale pline, la pielea ta catifelată, la sânii tăi plini și lăptoși... Kitty puse receptorul jos câteva momente, dar tot Îi auzea vocea: — ...la coapsele tale tari de leoaică, la fundul tău rotund și bombat, la oaza ta caldă și dulce de viață. Tăcu. Părea să fi terminat. Kitty ridică receptorul. — Ai Încheiat? Întrebă nerăbdătoare. Da... — Mă simt singură. Azi m-am simțit groaznic. — Ce s-a Întâmplat? — Nu a dat nici măcar un telefon, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
o făptură supusă (v-am spus, a reușit să nu fie poreclită Sârmoasa, deși dinții ei sunt prinși în sârme), vârful creionului se înfige din greșeală în dosul palmei mici și roz, apare o pată de sânge cât un bănuț, bombată ca un clăbuc de săpun, ea țipă scurt, sar destui să mă prindă și să se-arate cocoși, umflatul de Andi se umflă și mai tare în pene, el e sanitarul clasei și are pretenția ca victima să fie proprietatea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
aveam nici o șansă de scăpare. O vedeam în fiecare zi pe fata aceea care mi se pare și acum frumoasă (am o poză de grup în care apare și ea), cu părul strâns la spate, punând în relief o frunte bombată, niște obraji cu gropițe, buze pline și insinuant zâmbitoare mereu și ochi negri, puțin cam proeminenți, cu o privire foarte caldă și totuși cumva ironică. De altfel nu o priveam niciodată drept în față și o evitam cât era posibil
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
în mâna cu mănușă de ață. N-am recunoscut-o la început, dar privind-o mai bine i-am văzut trăsăturile acelea greu de confundat, buzele subțiri și reliefate, nasul acvilin, privirile triumfătoare, leonine, radiind tandre din ochii depărtați, fruntea bombată. Păcat că-și vopsise în negru părul, care altădată i se răsucea în inele ca de liță, roșii ca flacăra, peste spatele pistruiat. Semăna acum puțin cu Barbra Streissand. Am mers la o cafea vis-a-vis de biserica italiană. Ciudat, părea
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
copleșise o tristețe sfâșietoare, de parcă tot ce fusese bun pentru mine se dusese și rămăsesem singură în cenușă. O priveam cu ochii plini de lacrimi, când am observat că prietena mea e însărcinată. Sub rochia ei de dantelă albă, pântecul bombat părea străbătut de contracții lente. Copilul este încă viu acolo, mi-am zis, poate chiar se va naște. Și în acel moment burta Esterei se goli brusc și-o formă nedefinită începu să înoate pe sub faldurile rochiei, gata să iasă
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
bila galbenă, bila roz), plus restul bilelor roșii și cea albă. Ar fi un spectacol nemaipomenit! Publicul, mai ales cel feminin, ar aplauda în delir, suindu-se în picioare pe fotoliile matlasate, ridicându-și entuziast fustele, orbindu-ne cu strălucirea bombată a feselor despicate de emoție. Imperturbabili, după ce am dezvolta traiectorii incredibile pe postavul verde, am câștiga amândoi și l-am pune, capricioși, pe arbitru (care aș fi, bineînțeles, eu!) să declame în cinstea noastră, modificându-l puțin, un fragment dintr-
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2168_a_3493]
-
de falsă modestie. Uite-așa. Își trage scaunul și se șterge la gură cu șervetul. — Fii atentă, Emma, spune mama. Bagă la cap ! Ne uităm cu toții la Kerry, care Începe să se plimbe mîndră prin cameră. Cu capul sus, pieptul bombat, ochii fixați undeva Într-un punct din față, și dînd din fund, Într-o parte și În cealaltă. Arată ca un hibrid Între un struț și un android din Atacul Clonelor. Ar trebui să fiu pe tocuri, evident, spune, fără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
mea coregrafică, alcătuită deopotrivă și din câteva figuri preliminare ― poziția de pornire având ceva falnic în ea: piciorul stâng răsucit cu vârful în exterior, laba piciorului drept căzând perpendicular pe el, cu Călcâiul lipit în scobitura labei piciorului stâng, pieptul bombat și capul cu bărbia împinsă înainte, privirea senină și plină de încredere, străbătând până foarte departe și lăsîndu-ne să înțelegem că eroul nu are nimic de ascuns și, totodată, că e pregătit pentru fapte deosebite, în sfârșit brațul stâng răsucit
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
culturale, a fost cenzura! în timp ce scriitorii popriți păreau că nu există, cei publicați își făceau iluzia că sânt mari și că au un public al lor prin chiar faptul că erau publicați. "Publicul meu", l-am auzit spunând, cu pieptul bombat, pe unul dintre ei. Pentru aceștia, apariția culturii libere a fost un dezastru. S-a dovedit că lumea nu îi voia sau că nu îi voise decât pe timp de secetă spirituală. Când, în locul Secției ideologice, tirajele au început să
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
pungită și osoasă, cu maxilarul proeminent și profilul acvilin, i se pare dintr-odată necunos cută. Aceasta este Livia tinereții lui? Craniul ăsta aplatizat cu tâmplele pleșuve? Unde a dispărut figura plinuță cu nasul subțire, un pic arogant, și fruntea bombată? Oftează resemnat. Dacă frumusețea s-a dus, a rămăs însă inteligența și ambiția. Un fior rece îi gârbovește umerii firavi. Se întoarce precipitat lângă ea. Își plimbă insistent mâinile pe bustul și spatele ei. O simte moale, supusă. Atingerea îl
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
de sub supravegherea discretă a maică-sii. Uite cum îl silește să fie din nou aspru cu ea! Înghite cu greutate nodul din gât. Fetița lui...! Pufnește mânios. N-a avut niciodată un dram de minte sub fruntea ei drăgălașă și bombată. Mânia refulată cu greutate i se îndreaptă acum spre Trio Fulcinius. Se uită chiorâș la el, dar de fapt o vede pe Livia în locul lui. Ce mai scurmă și ea rahatul? Nu-i ajunge că Tiberius este oficial recunoscut ca
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
s-o pedepsești, mai bine n-o bagi în seamă. Își croiește drum încercând să se apropie de micuța preoteasă. Se lasă liniște. Oarba coboară mâinile pe capul fetiței și pipăie cu vârful degetelor forma pomeților, arcada sprâncenelor și fruntea bombată. Obrajii sunt încă umezi. — Cum te cheamă, drăguță? o întreabă cu blândețe. — Domitia, șoptește pierită de spaimă copila. Occia o apucă pe după umeri. — Domitia, îmi dau seama cât îți este de greu... Fetița sughite a plâns. Bătrâna continuă domol: Nu
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
ca să reacționeze în vreun fel. Nu s-a dezmeticit încă. Germanul însă țâșnește în picioare: — Principele are nevoie de mine. S-ar putea să fie în pericol! CAPITOLUL IX Prinde aproape temător între palme obrazul delicat, atinge în treacăt fruntea bombată, ca de copil. Se apleacă cu respirația întretăiată și își trece buzele fierbinți peste sprâncenele arcuite. Linge apoi pielea mătăsoasă. Simte sub degetele tremurânde con turul fin al pomeților. Nu e nevoie s-o vezi, chiar și ascunsă de umbrele
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
noapte, însă într-o versiune masculină. Tânărul Agrippa, fratele Mariamnei, împărtășește cu sora lui mai mare aceeași piele de o albeață neobișnuită pentru rasa lor, luminată de ochi negri, strălucitori ca focul. Numai trăsăturile îi sunt mai rigide, în ciuda frunții bombate, iar nasul, un pic coroiat, cu nări dilatate. Îl îmbrățișează cu efuziune. — Locul are potențial turistic, aidoma Piramidelor din Egipt, insistă afaceristul. Multiplică plecăciunile și la adresa lui Herodes: — Cu un capital minim, am putea scoate un profit înzecit, ce zic eu
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
în bulevardul Dacia la profesorul Dr. Pavel, care mă supune unui sever examen. Într-un colț, sunt invitat să execut o serie de aplecări. Mă așează apoi pe o canapea. Pulsul il aveți cam mărit. De asemeni ficatul e cam bombat. Mă gandesc că nu voi eșua în traversarea oceanului din cauza ficatului și atunci caut să-i explic că nu simt ceva la ficat și că de abia am luat masa, asa că este explicabilă starea mea fizică. În fine am
30.000km prin SUA. 1935-1936 by Prof. dr. Nicolae Corn??eanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83483_a_84808]
-
de minte. Acestea sunt atuurile femeilor. Frunți înalte. Ochii încercuiți cu kohl. Pieptul strâns în bluze strâmte, viu colorate. Pântecele descoperit. Guri deschise, în așteptare. O frunte plată, fără proeminență este o caracteristică a rasei inferioare, dar nici o frunte prea bombată, caracteristică negrilor, nu este semnul unui intelect deosebit. Tânăra sa soție înflorea. Părea un izvor de energie. Era o ființă care pulsa de viață, dar care îl nega. Era a lui de drept. Era imposibil. Imposibil. Gelozia lui deveni un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
bună, fiindcă aceasta - aflată chiar lângă soba imensă de faianță, domina din spatele perdelelor întreaga piață a Palatului - aceasta deci era păstrată pentru judecătorul Mierck, un obișnuit al locului. Mierck venea de patru ori pe săptămână. Lucru dovedit de burta lui bombată și de pielea ciupită de-o acnee roșiatică de parcă toate paharele băute s-ar fi așezat unul lângă altul așteptând ușurarea. Mierck nu-l plăcea prea tare pe procuror. Iar acesta îi răspundea în același fel. Ba chiar cred că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
Trist și povârnit. Prin aer plutea un miros de pânză udă și de lemn pentru sobă, de mentol și de tutun ieftin. Îmi oferi un scaun aproape de sobă și se așeză la măsuța lui, pe care se odihneau trei călimări bombate. După ce-și reveni din uimire, îmi povesti despre sosirea Lysiei Verhareine. O poveste simplă, din care nu am aflat nimic nou, dar mă bucura să aud pe altcineva vorbind despre ea, pe cineva care nu era de pe la noi. Îmi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
nevoia imperioasa de a fi dezinfectat, purificat, parfumat... Apoi s-a dus direct în pat, invitând-o cu insistența din priviri să se dezbrace. Ziua petrecută împreună a fost o delectare totală, un vis.. El îi pipăia mereu abdomenul puțin bombat, voind parcă să se convingă că e adevărat.. -Vrei să ne plimbăm? -Desigur. Numai dacă ai și tu chef, zise ea. -Te-am așteptat mult. Este exact ceea ce-mi doresc acum. Briză mării adia și vapoarele plecau în larg. Palmierii
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
și-a dat seama de eroare era prea târziu. Mi s-au rătăcit mințile. Fui băgat la balamuc și îndopat cu medicamente cu nume ciudate, luate de-a valma, din mâinile severe ale unor asistente cu sânii mari și fundurile bombate. Înainte de a intra în sala unde se da mâncarea, de trei ori pe zi, adusă în găleți (o găleată felul unu, o găleată felul doi) de un fost primar alcoolic, la subsol, într-o încăpere sumbră, umedă, întunecoasă, am provocat
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2167_a_3492]
-
a reprezentat capul regelui Lous-Philippe în formă de pară, gest care avea nu doar să atragă cenzura revistei, ci și întemnițarea lui ulterioară. Para desenată de Philipon reprezenta o dublă ironie la adresa regelui - făcând haz de obrajii umflați și fruntea bombată și punându-i indirect eticheta de „cap sec“, „ageamiu“ - la care face trimitere cuvântul „poire“. Alain de Botton menționează acest episod în cartea sa Despre farmecul lucrurilor plictisitoare, unde dedică un capitol comediei și vorbește despre valențele multiple ale umorului
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2202_a_3527]
-
de țigări „Plugare“, lățite în câte un scuipat gros, măturându-le, ca să fie pietrișul curat în fața haltei prin care treceau doar marfare și, arareori, trenuri mixte, staționând un minut... (Iar taică-meu, cu chipiu țanțoș, cu uniformă cu nasturi lucitori, bombați, având ștanțați pe ei o roată aurie cu aripioare, mândru de rostul lui pe pământ, ridica paleta rotundă în aer, dând „plecarea“... salutând cu mâna la cozoroc, surâzător, nemișcat, zeu minuscul al pustietății feroviare, pe mecanicul locomotivei, pe fochist, pe
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2196_a_3521]
-
de după-amiază, cinară, se duseră la vânătoare; totul era ca vrăjit“. „- Cum? - întrebă Cerviacov în șoaptă, aproape leșinat de spaimă.“ *** Metamer de înger. Pe atunci știam: nu merg decât să ating cu pieptul lumina. Și pasul îmi era lin, ochiul bombat în deschiderea lacomă a pleoapelor, inima ceasornicărea tainic roua în turnul de nervi. Fragedele fraude ale ploii, spolierile exhibate de cochiliile foștilor melci, cișmelele lui Sigmund Freud (picurând delicioase complexe ciobăneilor sosiți, virili, de pe Muntele Athos!), paingii ritoși, magaziile moi
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2171_a_3496]