767 matches
-
lumea străină, o rată realarmantă încă a voiorismului, egotismului, intertămâierilor și interfelațiunilor reciproc dezavantajoase, o prezență suportabilă a gândirii unice și/ sau a corectitudinii politice, atât de tiranizantă pe axa Washington-Marea Moartă. Cât privește imagina României peste hotare, dusă în cîrcă de reprezentanții săi, astuția sugerată de patafizician pentru îmbunătățirea ei, iat-o: să se aleagă ca președinte, premier, ministru de externe, ambasadori doar Americani, Nemți, Spanioli, Englezi și Francezi! Aceștia, vorovind impecabil limbi streine, s-ar descurca admirabil peste fruntarii
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
mimetică dintre activi și contemplativi e veche de când lumea. Nu e un semn de schizo alunecarea noastră conversațională din profesional în politichia de mărgăritar. Mai degrabă de paranoia: când îmbracă discuțiile noastre aparențele unui delir hermeneutic și punem totul în cârca Guvernoiului, inclusiv ultimul nostru rateu sexual. Deși... să ne gândim o țâră la cetățeanul căruia i se aduce la cunoștință o inginerie bancară tocmai când e pe punctul de a-și încăleca, întru îndeplinirea obligațiilor conjugale, jumătatea legiuită (ca amantă
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
un poem pe care să-l scrii chiar acum? Un poem ocazional? Dacă aș fi Goethe... Să încerc o improvizație: Anii '50 în care mama m-a născut au devenit aproape 50 de ani. Estimp, tatăl meu încă duce în cîrcă trupul meu accidentat de un tractor cu șenile, sovietic. Mă duce în spate și fratele meu mai mare Bandajat cu semne de întrebare.. Fratele meu mai mic oficiază În această pagină, Sfințită De maica noastră, Elisabeta... Crezi în inspirație? Cât
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
Ci soarele părea un foc, Iar focul se făcea un soare. Am străbătut pădurea pas cu pas, Ca un copac care avea picioare. Trăiam ferice printre oameni, Ei mă vedeau, dar nu știau că sunt. Atâta timp tot tăbârcesc în cârcă, Însă desagii par la fel de goi. Mi s-a părut că viața e un chin, Dar am văzut că e numai o caznă. Întotdeauna o durere e mai mare ca alta, Întotdeauna pietroiul e de vină, nu dalta. Îmi plac zăpezile
Comprimate pentru sănătatea minţii recuperate, recondiţionate, refolosite by Vasile Filip () [Corola-publishinghouse/Memoirs/714_a_1242]
-
o expresie a epocii de piatră. Kosovo, dacă vreți, e o enclavă a Lumii a Treia aflată la poarta Marii Europe, în care rasismul cultural și religios se amestecă în mod exploziv. Tribalismul, o specialitate etnică a genocidului pusă în cârca africanilor, are o istorie funestă tocmai pe continentul european. Fragmentarea geopolitică, instigarea reciprocă a grupurilor etnice unele împotriva celorlalte, destabilizarea panslavismului sunt toate tehnici ale rasismului instituțional. Determinau încă din epoca wilhelminiană politica în Balcani a Germaniei și a Monarhiei
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2199_a_3524]
-
era convins că nu mai poate rezista mult timp la postul lui oricît avantaj Îi oferea Înălțimea. Ar fi urmat luarea cu asalt a turlei. Așa că l-a bandajat pe celălalt la repezeală cum a putut, l-a cărat În cîrcă pînă jos și l-a depus În casa unui țăran din vecinătate, ca Îndată să se grăbească și el pe urmele camarazilor săi. Contingentele românești n-au zăbovit mult la Pișcari, văzîndu-și mai departe de front În Ungaria, iar soldatul
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]
-
încerca să spele putina. Până și la umbra lui renunță și încearcă să se topească printre aceia apăsați de o vină ușoară. Mai târziu, aceștia au existat în exces. În afară de îndeplinirea datoriei, lor nu li se putea pune nimic în cârcă. Cu glasurile unite în cor, ei cântau: „Nu-i astăzi țară mai frumoasă...“ Și, ca victime ale seducției și orbirii, înșirau circumstanțe atenuante, făceau pe neștiutorii și-și confirmau unii altora un grad maxim de ignoranță. La fel cum și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
grade mai mari. Lumea era avertizată împotriva dezertorilor, se auzeau zvonuri îngrijorătoare despre o bandă de tineri: intrare prin efracție la serviciul alimentație, incendieri în zona portului, întâlniri secrete într-o biserică catolică... Toate aceste fapte incredibile erau puse în cârca acelei „bande a scărmănătorilor“ care, mai încolo, când mă săturasem în sfârșit de cuvinte ușor de invocat, avea să-mi devină importantă preț de câteva capitole. În romanul Toba de tinichea, unul dintre șefii bandei se numește Störtebeker. El a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
ar trebui să spun: ea, foamea, se instalase în mine ca într-o casă părăsită, atunci când i-a revenit sarcina de a ține locul ocupat, atât în barăci, cât și sub cerul liber. Rodea. Asta i se pune foamei în cârcă, faptul că ar fi în stare să roadă. Iar băiatul pe care încerc să mi-l închipui ca pe o ediție timpuriu avariată a propriei mele persoane a fost unul dintre miile de oameni pe care i-a lovit rozătoarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
trece ție prin capul ăla plin de zegras îmbîcsit de sex, motiv pentru care te și bănuiesc că ai cumpărat cartea asta, doar-doar vei afla ce am futut sau nu din ce am declarat sau mi s-a pus în cârcă. Deci coapsele desenate cu compasul și apoi corectate cu știința sculptorului genetician așezate în prelungirea unor picioare cu glezne prea firave, peste care mijlocul se subția periculos de tare, de ți-e frică să nu se frângă în susținerea bustului
Singur sub duș by Dan Chișu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295575_a_296904]
-
iotă din varianta lui. Nu ne-am futut și pace. La început s-a luat de mine, că le pun viața în pericol, că sîntem în zona de coastă și balizarea trebuia urmărită vizual, și că velierul lui costa o cârcă de bani, aici avea dreptate, puteam să-l paradesc serios dacă ne urcam pe vreo stâncă. După care a luat-o pentru a nu știu câta oară pe Vero la ședințe interminabile, despre relația lor, gagiul suferind dar de sindromul
Singur sub duș by Dan Chișu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295575_a_296904]
-
barcă nu s-a întîmplat nimic de necrezut, de-abia de încolo vin povești incredibile, așa că găsește-ți loc în rucsac sau în capul meu, dacă vrei să mă verifici și să traversezi Africa cu mine și cu Vero în cârcă. Când vă hotărâți, vă prezentați la punctul de frontieră din marină, ne-a comunicat ofițerul pazei de coastă, vădit plictisit și el de ultima tentativă a lui J.P. de a o convinge pe Vero să nu mai plece. Pentru că imediat ce
Singur sub duș by Dan Chișu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295575_a_296904]
-
cineva un milion de lei. Cînd o să treceți pe-acolo, o să vedeți, poate, locul unde-a căzut, că se cunoaște bine. Cum așa? întrebă Vlad mirat. Ce, tu nu mergi? Eu nu mai pot merge nici dacă mă iei în cîrcă. Mă dor picioarele și mîinile de-mi vine să urlu, zău. Nu vă supărați, dar nu merg... Și mi-i o foamee... Las' că merg eu altădată! Și plecă fără să mai asculte nici o vorbă de la nimeni. Chiar atunci se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1501_a_2799]
-
două intrări în stîncă. Se opuse însă cu toată tăria Petrică Ciuraru, căutînd să fie cît mai convingător: Nici nu vreau s-aud, Ticule! Tu ești într-o ureche?... Mai bine te leg cu șapte funii și te duc în cîrcă pînă acasă, decît să tremur de groază c-ai putea cădea în prăpastie. Ce sîntem noi, alpiniști? Dă-le-ncolo de comori și alte născociri! Nu ți-i de-ajuns c-am văzut toate minunățiile astea?... Las' c-or să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1501_a_2799]
-
preotul Grigore, care făcuse cinci ani pușcărie politică și că aș fi sub influența acestuia, ceea ce nu era adevărat, Preotul era un om de o cultură deosebită cu care purtam discuții alese. Cum tata fusese legionar, mi se punea în cârcă și acest aspect. Eram propagandist al organizației de partid din sat și unii comuniști spuneau cum poate să ne fie propagandist al politicii partidului un fiu de legionar? Mă urmărea pușcăria pas cu pas și atunci am hotărât să mă
Pensionariada by Corneliu Văleanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91844_a_92866]
-
aspră, cu firul scurt. Caninii încălcându-i buza inferioară, botul bont și pielea fălcilor căzută îl făceau să semene cu un bătrân general în retragere. Astfel de câini sunt folosiți la vânarea bourilor sălbatici. Aleargă pe lângă ei, le sar în cârcă, se prind puternic cu picioarele și ghearele de greabăn, înfigându-le colții ascuțiți în carotidă. Bourul mai aleargă în agonie câțiva kilometri cu buldogul înțepenit pe spinare, ca-ntr-o pașnică relație simbiotică, după care se prăvălește mort, fără să
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1749]
-
se umplea de coșuri de saci și de pachete. Era de ajuns apoi să sune o dată clopotul cel mare, pentru ca dinspre satul vecin să Înceapă să se rostogolească, luând-o peste câmp, grămezi de mărăcini, care după ce săltau pachetele În cârcă, mânați parcă de un vânt năprasnic, refăceau, rostogolindu-se de-a dura, drumul Îndărăt. Babulea revenea acasă abia spre dimineață, Împiedicându-se În cele douăsprezece fuste, mânjite de iarbă și de rouă, cu fața radiind de fericire că reușise să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
cânta muzica, în parcul central din fața bisericii numită Sobor iar noaptea făceam noi serenade de lunateci. Noroc că aveam paltoanele și căciulile. Dormeam iepurește de teamă să nu vină cineva să ne fure lădițele cu lucrușoare. Dimineața le luam în cârcă ca pe sfintele moaște și iar ieșeam la plimbare, la îndoit de oase după atâta directă îndreptare pe scândurile podinei muzicale. Masa era conform vecinătății, ecumenică: apă, pâine, mere sau prune uscate. Ei, și ce-i cu asta? Nu eram
Vieți între două refugii by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/565_a_753]
-
operații de fiere. Că Robert Mapplethorpe și Keith Haring au murit de SIDA. De fapt... crezi ceea ce vor unii să crezi. În tot acest timp, criticul îi spune lui Fletcher că dacă se retrage, lumea artei îi va pune în cârcă prima crimă. Sau mai rău. Ce-i mai rău? întreabă Terry. Și ei nu răspund. Cine altcineva decât un american ar putea întinde coarda prea tare? Ocupat cu lichidarea tuturor artiștilor care s-au vândut, a artiștilor leneși, a celor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1877_a_3202]
-
fiindcă îți arată adevărul. Ca și cum ai ucide mesagerul care-ți aduce vești proaste. — Stând în pat zi după zi, spune doamna Clark, îți dai seamă că nu țărușii ucid vampirii. Ci balastul emoțional și dezamăgirile pe care le duc în cârcă secol după secol. Îți place să crezi că devii tot mai amuzant și mai deștept. Cât timp faci eforturi, te îndrepți înspre Marele Pot. Așa trebuie că te simți ca vampir în primele două sute de ani. După aia rămâi doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1877_a_3202]
-
dat o cană de cafea. Trei pastile de Vicodin măcinate și amestecate în cafea ar face pe oricine să fie buimac, să amețească, să-i fie rău. Așa că au aterizat. Au debarcat pilotul. Au îmbarcat pungile. Domnul Jenson purtând în cârcă nitratul de amoniu. A apărut și fata lui Flint, Sheila, cu școala abia terminată și gata de decolare. Prin ușa deschisă a carlingii, o vezi pe Sheila coborându-și căștile în jurul gâtului. Privind peste umăr, zice: — Tocmai am auzit la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1877_a_3202]
-
și de tencuieli răscoapte, foșnind uscat, ca niște zurgălăi de ceramică și zvonuri slabe cutreieră, într-o pânză de neliniște. Imaginația hiperactivă a lui Mircea adulmecă involuntar capriciile hazardului și un fior, zgrepțănându-i pe șira spinării, i se urcă în cârcă, pe labe veștede. Un sigiliu de teamă greu explicabilă i se apasă în suflet: Bântuie dărâmăturile astea fel de fel de pierde-vară, ținându-se de netrebnicii din cele mai mari, gata oricând să te întrebe cât e ceasul de la mână
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
zgribulise nemișcat în culcușul de nea, ce scăpăra albastru: Ne îmbrăcăm, voinicule, și mergem sus, în pat, să stăm înveliți! Trase, căznindu-se destul, cămășoiul larg pe trupul rece al voinicului, care prinsese o pojghiță de gheață, îl aburcă în cârcă și, spetindu-se, îl cărăbăni repejor până în camera lui. Prăvălindu-l ca pe un sac, scăpat de sus, din podul morii, își descărcă pacientul pe așternutul învălmășit în dezordine, prăbușindu-se și el, epuizat, alături. Patul gemu cu un scârțâit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
aveam prieteni, nu aveam tovarăși, mă culcam iepurește - până a trecut o perioadă de timp. După ce faci carantina, tot în carantină ești - stai încordat și cu simțurile atente, pentru că nu știi când îți zboară o rangă în cap, ceva pe cârcă. Chiar dacă râdea cineva cu tine, nu era sigur că glumește. După un an, a văzut lumea că sunt atent, nu mă bat cu nimeni, nu cer la nimeni nimic - dacă cereai îți dădea, ți-o dădea țigara sau ceva, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
care unul a venit și mi-a zis: „Ia treci acolo, ia lopata și fă curățenie, piticule“ (fiind mai mic de înălțime). Am zis da, am luat lopata - și când s-a întors omul, i-am dat câteva lopeți pe cârcă: „Du-te și fă-ți singur dacă vrei, de ce să-ți fac eu ție?“. Am ajuns pe izolare zece zile, pentru că l-am bătut. Ieșind după izolare, deja eram altfel, aveam tupeu mai mult, a fost o limită pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]