838 matches
-
ei construind un turn de recunoaștere, din lemn. Apoi, În vârful turnului fu urcat un tun, cu care s-a tras spre castel. Zidul de pământ și poarta castelului au fost distruse cu ușurință. Adevăratele ținte, Însă, erau turnurile și citadela interioară. Dar inamicul avea și el artilerie, precum și cele mai noi arme ușoare și tipuri de pulbere. Turnul de recunoaștere fu pulverizat sau ars până-n temelii de mai mule ori, numai pentru a fi reconstruit și dărâmat din nou. În timpul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
apusul provinciei Harima. La miazănoapte, curgea râul Miki. La răsărit, creșteau desișuri de bambus, culturi agricole și buruieni. În sfârșit, un număr de fortărețe Încercuiau zidurile castelului din trei laturi, pe dealurile Învecinate. Acestea, la rândul lor, aveau În centru citadela principală, Înconjurată de a doua citadelă și de o a treia incintă. — Te face să te Întrebi dacă poate fi cucerit rapid, Hideyoshi, murmură Nobutada, privind spre castel. — Mă Îndoiesc sincer că poate fi Învins cu ușurință. E ca un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
râul Miki. La răsărit, creșteau desișuri de bambus, culturi agricole și buruieni. În sfârșit, un număr de fortărețe Încercuiau zidurile castelului din trei laturi, pe dealurile Învecinate. Acestea, la rândul lor, aveau În centru citadela principală, Înconjurată de a doua citadelă și de o a treia incintă. — Te face să te Întrebi dacă poate fi cucerit rapid, Hideyoshi, murmură Nobutada, privind spre castel. — Mă Îndoiesc sincer că poate fi Învins cu ușurință. E ca un dinte stricat, cu rădăcini adânci. — Un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
deloc În seamă grijile Însoțitorului său. Intrarea principală În castel forfotea de ajutoare ale vasalilor care aflaseră despre trădarea lui Murashige și veneau la castel, precum și de mesageri șiroind din provinciile Învecinate. Hideyoshi și Ranmaru se Îmbulziră prin mulțime, până În citadela interioară, unde aflară că Seniorul Nobunaga era În toiul unei consfătuiri. Ranmaru intră, vorbi cu Nobunaga și se Întoarse repede, spunându-i lui Hideyoshi: — Vă roagă să așteptați În Sala de Bambus. Și Îl conduse pe Hideyoshi spre un turn
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Seniorul Nobunaga era În toiul unei consfătuiri. Ranmaru intră, vorbi cu Nobunaga și se Întoarse repede, spunându-i lui Hideyoshi: — Vă roagă să așteptați În Sala de Bambus. Și Îl conduse pe Hideyoshi spre un turn cu trei niveluri din citadela interioară. Sala de Bambus făcea parte din apartamentul de zi al lui Nobunaga. Hideyoshi se așeză, singur, privind spre lac. Curând, apăru și Nobunaga, care scoase un strigăt de bucurie când Îl văzu și se așeză, fără formalisme. Hideyoshi se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
-l contrazice. — Sake-ul e gata, anunță un vasal. Părând ușurat, Murashige se ridică: — Kanbei, poftește Înăuntru. Dincolo de toate, nu ne-am mai văzut de mult. Hai să bem ceva Împreună, propuse el. Murashige se arătă un amfitrion generos. În citadela principală fusese pregătit un banchet. Evident, cei doi evitară orice conflict În timp ce beau sake, iar expresia lui Murashige se relaxă vizibil. La un moment dat, Însă, Kanbei deschise, din nou, subiectul: — Cum rămâne, Murashige? De ce nu oprești situația asta până
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
ar preface bolnav. Întrucât, de obicei, Shoyoken era un om excepțional de bine dispus, răspunsul său nu-l liniști deloc pe Katsuyori. Shoyoken rămase tăcut. Nici Katsuyori nu mai spuse nimic și-și continuară plimbarea În liniște. Între fort și citadela interioară se afla o vale Îngustă, plină cu copaci de diverse soiuri. O pasăre cântătoare zbură foarte aproape de pământ, de parcă ar fi căzut, bătu din aripi și fugi speriată. În același timp, dinspre un șir de pruni se auzi, pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
o lipsă de maturitate umană. Acum, Însă, indiferent de ceea ce-i dicta temperamentul său nativ, trebuia să facă față acestui nou val al destinului. Paravanele glisante fuseseră scoase din sala mare de conferințe și chiar și din Încăperile Înconjurătoare ale citadelei principale; acum, Întregul clan locuia la un loc, ca niște refugiați din calea unui uriaș cataclism, care continua zi și noapte. Evident, erau Întinse perdele chiar și În grădină, scuturile erau instalate unul lângă altul, iar soldații nu mai aveau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
fuga era soarta de neocolit cu care se resemnaseră Katsuyori și generalii lui. Era a treia zi din Luna a Treia. Dacă ar fi fost oricare alt an, Katsuyori și suita lui s-ar fi delectat cu Sărbătoarea Păpușilor, În citadela interioară. Dar, În acea zi Însorită, Întregul clan era gonit din urmă de fumul negru, În timp ce abandona Castelul Nirasaki. Katsuyori, desigur, părăsi, și el, castelul, la fel ca toți ceilalți samurai care-l serveau. Dar, când se Întoarse și Își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
un fel de palisadă. Dar, când auziră vestea, cu toții știură că le sunase ceasul și se grăbiră să se pregătească pentru moarte. Printre ei, soția lui Katsuyori stătea așezată ca și cum Încă s-ar mai fi aflat În conacul ei din citadela interioară. Cu fața ca o floare albă, privea În jur, amețită. Femeile care o Înconjurau izbucniseră În lacrimi. Dacă tot ne-a fost scris să ajungem aici, mai bine am fi rămas În castelul cel nou de la Nirasaki. Ce jalnic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
cu copitele cailor stârnind un nor de praf, În timp ce se grăbeau spre castel. Nimeni nu le dădea prea multă atenție călăreților. Când ajunseră la poartă, anunțară că aduceau o depeșă urgentă de la Seniorul Nobunaga, din Kai. Hideyoshi se afla În citadelă, când un vasal intră pentru a anunța sosirea mesagerilor. Pune-i să aștepte În Camera Bâtlanului, ordonă el. Acea Încăpere era rezervată conversațiilor de cea mai secretă natură. Aproape imediat ce intrară cei doi mesageri, Hideyoshi apăru și el și se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Ochii păsărilor fuseseră pictați În galben și păreau să-l privească. „Cred că o să fie Kanbei,“ Își spuse Hideyoshi. „El e singurul pe care-l pot trimite. Chemă un paj și-i zise: — Kuroda Kanbei ar trebui să fie În citadela exterioară. Trimite-l aici, pe el și pe Hachisuka Hikoemon. Hideyoshi scoase scrisoarea și o mai citi odată. Nu era cu adevărat o scrisoare, ci declarația pe care i-o ceruse lui Nobunaga. Hideyoshi ar fi putut mobiliza, cu ușurință
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
pe câmpie. De ambele laturi ale drumului ce ducea spre poarta principală se aflau orezării și plantații. Taluzurile și zidurile exterioare de piatră se Înălțau În mijlocul orezăriilor. Cu fiecare pas pe treptele de piatră, meterezele și zidurile ascuțite, tăioase, ale citadelei principale, se Înălțau, tot mai aproape, deasupra capetelor. Ajunși În citadela principală, cei doi emisari Înțeleseră imediat că aceea era cea mai puternică dintre cele șapte fortărețe de la frontieră. Incinta castelului era spațioasă și, cu toate că Înăuntru erau postați peste două mii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
principală se aflau orezării și plantații. Taluzurile și zidurile exterioare de piatră se Înălțau În mijlocul orezăriilor. Cu fiecare pas pe treptele de piatră, meterezele și zidurile ascuțite, tăioase, ale citadelei principale, se Înălțau, tot mai aproape, deasupra capetelor. Ajunși În citadela principală, cei doi emisari Înțeleseră imediat că aceea era cea mai puternică dintre cele șapte fortărețe de la frontieră. Incinta castelului era spațioasă și, cu toate că Înăuntru erau postați peste două mii de ostași, domnea tăcerea. Datorită hotărârii lui Muneharu de a lupta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
am așteptat Încă din zori, spuse el, conducând pe Mitsuhide pe poartă. Cei vreo zece vasali principali din suita lui Mitsuhide Își spălară de noroi mâinile și picioarele, Își Îngrămădiră Într-o stivă pelerinele de paie ude și intrară În citadelă. Ceilalți vasali rămaseră dincolo de șanț, spălând caii și având grijă de bagaje, În timp ce așteptau să li se spună unde aveau să fie cazați. Nechezatul cailor și zarva vocilor omenești se auzeau până departe. Mitsuhide Își schimbase hainele de pe drum. Se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
vocilor omenești se auzeau până departe. Mitsuhide Își schimbase hainele de pe drum. Se simțea atât de relaxat În apartamentele lui Mitsuhide, Încât parcă ar fi fost la el acasă. Avea vedere spre lac și spre Muntele Hiei din fiecare cameră. Citadela interioară era situată Într-o zonă care avusese, cândva, cel mai pitoresc peisaj, dar nimeni nu mai putea aprecia acum acel peisaj. De când Nobunaga dăduse ordin ca Muntele Hiei să fie ars, din mânăstiri și temple nu mai rămăseseră decât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
un om atât de optimist și de vesel, Încât Îi distrăgea pe toți ceilalți. Cu toate că generalii se pregăteau să plece În campanie, Chokansai părea bine dispus, ca de obicei. Întoarse capul În altă direcție. Dar, când apăru În apartamentele din citadelă ale doamnelor, femeile și numeroșii lor copii alergară În calea lui. — O, a venit Domnul Măscărici! strigau copiii. Domnule Măscărici! Când ai ajuns aici? Oriunde stătea sau se așeza, glasurile fericite din jurul lui nu mai conteneau. — Stai peste noapte, Domnule
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
de onoare și ajutoarele râdeau atât de tare, Încât se țineau cu mâinile de burtă. Nici chiar la căderea nopții, râsetele și hărmălaia nu se potoliră. Atmosfera din apartamentele femeilor era la fel de diferită de aceea din camera lui Mitsuhide, În citadela principală, ca o pajiște primăvara de o mlaștină Înzăpezită iarna. — Unchiule, acum când Înaintezi În vârstă, spuse Mitsuharu, ți-aș fi recunoscător dacă ai sta aici, să te ocupi de familie, În loc de a veni cu noi În campanie. Cred c-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
de pe trupuri și schimbându-se cu ținuta de doliu, generalii așteptau ora stabilită pentru slujba memorială, În capela castelului. Bâzâitul țânțarilor se auzea dens pe sub streșini și o lună nouă, subțire stătea suspendată, pe cer. În tăcere, generalii traversară spre citadela secundară. Pe ușile glisante ale capelei erau pictați lotuși roșii și albi. Unul câte unul, oamenii intrară și se așezară. Numai Hideyoshi nu apăru. Ochii oamenilor erau cuprinși de Îndoială. Dar, pe când generalii priveau În direcția altarului din depărtare, printre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Întrebă el, privindu-l buimac pe Katsuie. — N-am nici un răspuns de dat! Nici un răspuns! Spune-i lui Hideyoshi doar că ne vedem când ne-Întâlnim. Cu această remarcă de despărțire, Katsuie se Întoarse și porni pe coridorul Îngust, spre citadela interioară. Kumohachi o luă și el pe coridor. Cu o mână proptită În șold, se Întoarse spre silueta lui Katsuie, care se Îndepărta. Chicotind În sinea lui, porni, În sfârșit, spre poarta castelului. Celebrarea numirii lui Samboshi ca moștenitor luă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
lui Hideyoshi - Întrezărise viitorul Încă dinainte de a fi plecat din Kitanosho. Dacă Inuchiyo putea fi numit un Coțcar, cel puțin era unul agreabil. Hideyoshi se ridică. — Tocmai mă pregăteam să plec și eu. Mergem Împreună până În cetate. Ieșiră cu toții din citadelă. — Azi nu l-am văzut pe Seniorul Katsutoyo, remarcă Hideyoshi. A și plecat? Încă nu se simte bine, răspunse Fuwa. L-am lăsat la locuința lui. Se urcară În șei și călăriră până la intersecția din cetate. — Unde te duci azi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
de actori Nô, Hideyoshi Își invită la castel mama, soția și celelalte rubedenii, pentru a se bucura Împreună de o zi de distracție. Printre musafiri se aflau și cele trei prințese care erau crescute În izolarea celei de-a treia citadele. Chacha avea șaptesprezece ani; sora ei mijlocie avea treisprezece, iar cea mică urma să Împlinească unsprezece. Cu doar un an În urmă, În ziua căderii Castelului Kitanosho, cele trei fete priviseră În urma lor la fumul ce Învăluia ca un lințoliu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Aici însă îl găsim pe Titulescu comparat cu Sf. Ioan Chrysostom (măcar de ar fi fost Take Ionescu, pe care contemporanii îl numeau sarcastic „Tăchiță Gură de aur”!). Sau ce citate din cuvântările patriarhului Teoctist, proclamând Academia în 1996 „o citadelă creștină a culturii și științei românești”, ori adresându-se grănicerilor la Giurgiu cu un patos care ne amintește statornica alianță dintre sabie și mătăuz („le sabre et le goupillon”, se spunea pe vremea afacerii Dreyfus)! Concluzia doamnei Murgescu într-o
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
există nicio Îndoială că acest obiectiv comun dirijează viața companiei. Oricine se ocupă cu studiul mișcărilor sociale știe că e nevoie de un proiect sau de o țintă comună pentru a unifica energiile indivizilor. Așa cum spune eroul lui Saint-Exupéry, În Citadela, o carte plină de contradicții și paradoxuri: „Tata Îmi spunea: «Obligă-i să construiască un turn Împreună și-i vei transforma În frați. Dacă vrei să se urască, aruncă-le grăunțe»”1. Niciodată o societate nu se mobilizează mai mult
[Corola-publishinghouse/Science/2016_a_3341]
-
generoase; străzile, piețele publice, promenadele, bisericile, cazărmile au proporții grandioase. Orașul e un paralelogram imens, al cărui centru e ocupat de catedrală; aici ajung străzile principale, traversate la rându-le în unghi drept de către cele secundare. La vest exista o citadelă din care nu se mai văd decât dărâmăturile; fortificațiile au fost distruse în 1856. În ciuda ierbii ce acoperă ruinele, se recunoaște perfect schița principalelor lucrări; șanțurile și meterezele există încă; totul ar putea fi readus în starea originală cu bani
by G. LE CLER [Corola-publishinghouse/Science/1011_a_2519]