1,228 matches
-
paleoliticului superior, nefiind limitată la o perioadă sau la o regiune culturală (Vanhaeren & d’Errico 2001). footnote>, iar în altele, prezența unor truse/„dînette” (Slimak & Plisson 2008: 38) de obiecte utilitare specifice<footnote „Trusa” copilului desoperit la Figuier cuprindea, pe lângă cochilii (impregnate cu ocru, ca de altfel întreg complexul funerar), cîteva așchii fragmentate, de dimensiuni reduse, provenind din secvențe operatorii diferite, două lamele à dos și o lamă retușată din silex, cu extremitatea distală rotunjită și tocită, în urma utilizării ca amnar
Arta antropomorfă feminină în preistoria spațiului carpato-nistrean by Mircea Anghelinu, Loredana Niţă () [Corola-publishinghouse/Science/303_a_645]
-
smocurile sălbatice, iar atunci cînd aduna țarina în jurul plantei selectate se bucura că, în sfîrșit, din inima mușuroiului construit cu atîta migală se înalță biruitoare o frumoasă tulpină. Pornea mai departe, izbea încrîncenat cu sapa în pămîntul nisipos, amestecat cu cochilii de melci, fără a reuși totuși să se țină în rînd cu ceilalți săpători. Pe urma lui, la doi pași distanță, venea un soldat din cordonul de pază, cu un cîine-lup în lesă. Omul urmărea atent contribuția lui Alexandru Ivasiuc
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
lor a rolului tradițional al cercetării sau vor ceda concurenței, astfel că, într-adevăr, cercetarea se va realiza mai ales în companii? Vor intra universitățile în parteneriate cu industria pe tărâmul cercetării sau se vor închide și mai mult în cochilia lor academică? În ce măsură dinamica drepturilor de proprietate intelectuală va facilita sau va amenința cercetarea din universitate? Rămâne doctoratul acel ciclu de studii care stimulează dezvoltarea cercetării în universități sau importanța sa se va diminua tot mai mult? În condițiile în
[Corola-publishinghouse/Science/2357_a_3682]
-
un mugur între trăiri/ (primele interdicții în lumea părinților,/ primăvară), visat are brațe neiertătoare,/ indiferent în fața unei lumi incasabile,/ afirmativ,/ acut că triumful,/ imediat că furia îmbrățișării,/ în fiecare stea a lui da/ crește ulcerul lui roșu,/ de obicei secretă cochilii, gheare, clești,/ ventuze, e activat de agresiuni lăuntrice,/ pe noi ne tratează drept niște victime/ mult prea plicticoase." (pag. 75) Prea puține din traumele transcrise aici sunt individuale. Problematică e lumea, nu imaginea acesteia radiografiata de ochii inflamați ai cutărui
Retori și limbuți by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/6924_a_8249]
-
prin uși translucide de sticlă, te conduc acolo unde Maxim Dumitraș redescoperă lumina dintâi a lumii, resturile ei calcinate, culori primordiale. Imaginați-vă că ați tăia un perete de cretă într-un munte uriaș și din el s-ar dezghioca cochiliile unor animale nemaivăzute, că ați rătăci pe un țărm alb, unde valurile au zdrobit milioane de cochilii și că tocmai aici poți regăsi cu uimire ceea ce nici tu nu știi că există în celula ancestrală pe care până acum nici o
Inutilele obiecte ale imaginației by Petre Tănăsoaica () [Corola-journal/Journalistic/5991_a_7316]
-
ei calcinate, culori primordiale. Imaginați-vă că ați tăia un perete de cretă într-un munte uriaș și din el s-ar dezghioca cochiliile unor animale nemaivăzute, că ați rătăci pe un țărm alb, unde valurile au zdrobit milioane de cochilii și că tocmai aici poți regăsi cu uimire ceea ce nici tu nu știi că există în celula ancestrală pe care până acum nici o știință din lume nu a putut-o izola, nimeni nu știe cum arată. Maxim Dumitraș este un
Inutilele obiecte ale imaginației by Petre Tănăsoaica () [Corola-journal/Journalistic/5991_a_7316]
-
Maxim Dumitraș este un scenarist ad-hoc al repunerii în plan concret a lumii acesteia dispărute de care vorbeam. Cu inspirație, izolează o ușă cu o pânză albă, care acoperă aproape tot peretele și coboară în pantă de tobogan spre uriașa cochilie de la marginea sa. Pânza aceasta este chiar neantul pe care nu s-a scris nici o urmă, înghițit de uriașul animal preistoric, construit din răchită, ca un coș împletit, folosit de pescari preistorici pentru prinderea peștelui, este chiar un labirint care
Inutilele obiecte ale imaginației by Petre Tănăsoaica () [Corola-journal/Journalistic/5991_a_7316]
-
de pe avioane de luptă, un preparat care poate în curând își va găsi aplicabilitatea în zonele actuale de conflict. Și cercetătorul explică mecanismul său de acțiune: pasta de sânge în amestec cu pudră de tuf vulcanic, conținând rocă organică din cochilii ancestrale marine, ridicate la suprafață, conține un virtual rezervor de calciu și microelemente asimilabile. Tot ce e organic e astfel ușor recunoscut de organismul uman. Se creează astfel o pastă cu aromă și gust plăcut, bogată în proteine. După administrare
Agenda2005-17-05-senzational2 () [Corola-journal/Journalistic/283618_a_284947]
-
Nu am nimic de schimbat în comportamentul pe care l-am avut în cele două mandate de până acum, cu excepția unor gafe cum a fost cea cu Arafat. - În ultima perioasă societatea civilă de bună calitate s-a retras în cochilie. Este timpul să revină. Este un apel pe care îl fac la revenirea societății civile de bună calitate în prim-planul vieții politice și sociale. - Toate partidele politice susțin că pot moderniza România. Nu pot fi credibili spunând că reformeaztă
Discursul lui Băsescu: Bla, bla, bla! () [Corola-journal/Journalistic/46296_a_47621]
-
adoptată de o familie de evrei din New Jersey, dar la 18 ani a plecat În Haiti, unde a fost inițiată În voodoo de un babalao pe nume Audevie și a Învățat artele divinației, așa că poate citi acum În cărți, cochilii, monede, zaț de cafea, frunze de ceai, mîini, picioare și frunți. A trăit apoi un an În Telluride, Colorado, unde și-a găsit și numele. Acum, În afara faptului că umblă noaptea În chip de Înger, are În grijă spirituală o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
Compresia Maximă. E așa-numitul tsimtsum. Și acolo, iată gloria Big-Bang-ului, Explozia și Expansiunea. Țâșnește o Scânteie, amestecul scapără și ia foc, asta este, zice manualul, unica Fază Activă a Ciclului. Dar vai, vai și-amar dacă În amestec pătrund cochiliile, acele qelippot, stropi de materie impură cum ar fi apa sau Coca-Cola; Expansiunea nu are loc, sau are loc prin declicuri abortive...“ „Shell n-o fi Însemnând qelippot? Căci, În cazul ăsta, nu-i de Încredere. De-acum Încolo numai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
găsească pe undeva o cruce oarecare, pentru a descoperi o urmă a Cavalerilor. După aceea ghidul nostru ne duse să vedem fereastra manuelină, o janela prin excelență, o măiastră broderie spartă, un colaj de motive marine și submarine, de alge, cochilii, amfore, odgoane și lanțuri, destinate să celebreze faptele Cavalerilor pe oceane. Însă, pe cele două laturi ale ferestrei, strângând ca Într-o centură cele două turnuri ce o Încadrau, se vedeau sculptate Însemnele Jaretierei. Ce căuta oare simbolul unui ordin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
dispariția scoicilor de recif, pe care se-așază stelele de mare. Una, două, douăzeci, o sută. Strânsoarea nu slăbește. Scoicile stau închise, stelele de mare așteaptă. În cele din urmă, scoicile încep să sufere de oboseală, musculatura se relaxează și cochiliile se desfac, expunându-le sucurilor digestive ale atacatorilor. S-a dovedit științific că, pe fiecare tastă, trăiesc în jur de 20 000 de bacterii. Cât pe vârful clanței de toaletă. În cazul nanobacteriilor, multiplică cifrele cu 10 000.“ Brusc, inginerul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
Paris, 1992; ed. (Dimineața unui miracol), București, 1993; Aici și acum, București, 1996; Provocatorul, postfața autorului, București, 1997; Iarba zeilor, București, 1998; Jurnal infidel, I, București, 1998, II, Pitești, 2002; 2+1 (două scenarii + o piesă de teatru), București, 1999; Cochilia și melcul sau Fericirea interzisă, București, 2002; Cartea lui Ian înțeleptul, apostolul din golful îndepărtat, București, 2003; Un tigru de hârtie (Eu, Nica și Securitatea), București, 2003. Repere bibliografice: Alex. Ștefănescu, „Ultimii”, LCF, 1970, 26; Dana Dumitriu, „Ultimii”, RL, 1970
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288399_a_289728]
-
protocronică și se consacră asimilării strice a textelor, rezultatele sunt demne de toată atenția. Hyperion, ademenit de magia cuvântului, trimite la poema După melci de Ion Barbu ("Melcul, ca și Luceafărul se lasă abandonat vrajei cuvântului; Hyperion iese aidoma din cochilia lui de stea. Dar, în ambele cazuri, această ieșire se dovedește a fi fatală. Melcul îngheață. Nu este oare aceeași răceală care îl cuprinde și pe Hyperion în final ?"). Insula lui Euthanasius, din Cezara, reprezintă "tăcerea, despărțirea de logocentrismul instinctualității
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
vergi sau vele de schimb, nici vreun fel de produse alimentare, nici provizii de apă sau de vin. Nici un spațiu de dormit pentru echipaj, nici bucătărie, nici arme. Chiar și pietrele de lest fuseseră Îndepărtate, transformând galera Într-o mare cochilie goală. Părea că singura grijă a comandantului fusese aceea de a reduce la maximum pescajul, pentru a putea urca pe râu. Își Îndreptă privirea spre careul de la pupa, sub castel. Ușa de la cabina căpitanului se legăna ușor, ca și când cineva dinăuntru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
deveni-vor doar cenușă Vom sta alături, recitând poeme Și-n cer se va deschide, brusc, o ușă, Prin care Dumnezeu o să ne cheme. 3 iulie 2011 Imaturitate unii oameni se copilăresc își iau jucăriile pleacă îmbufnați se retrag în cochilia lor ascunși de ceilalți în spatele neputinței acolo rumegă idei nervi frustrări dorințe neîndeplinite vise spulberate frica de interacțiune setea de mărire nejustificată în sufletele lor se depune praful ferestrele nu sunt deschise niciodată miroase a viață stătută o îmbâcsire cotidiană
Ca o femeie despletită, neliniştea... by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/478_a_1364]
-
să mă ajute, căci pe Esther nu o interesase deloc să vadă ce mi s-a întâmplat, asta era evident; cântecul se lăsase asupra mea, ultimul minut splendid de final, la început cu zgomotul pe care-l auzi într-o cochilie marină, apoi din ce în ce mai tare, la fel ca muzica în crescendo pe care o auzi pe scările unui hol magnific dinspre orchestră, până la sunetul clar și sfâșietor al momentului culminant când tobele își retează sunetul și îngroapă sacadat totul. Nu îmi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
și că trenul se îndrepta spre noi. Ieșind cu o smucitură bruscă în câmp, pe șine, trenul iscase apariția a sute de oameni, dintre care cei mai depărtați se strângeau deja în jurul său. Locomotiva venea încet, asemeni unui bizon, iar cochilia de fier a boilerului era neagră. Trenul s-a oprit cu țipăt de vagoane și s-a dat câțiva pași înapoi. Se atașau ultimele sale vagoane. În acel moment, m-am băgat sub un vagon deschis în care era cărbune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
fost capabil a fost să-i spun: — Da’ ce faci atâta scandal? Nici măcar n-a fost un accident grav, și doar ai asigurare. Aici am zbârcit-o; pentru că nu am înțeles că trebuia să mă simt prost pentru că-i stricasem cochilia mașinii și acei ochi de crustacee care atârnau de capătul sârmelor, și că nu îi păsa atât de accident cât de faptul că nu fusesem în stare să am grijă cum trebuie de mașină. Acesta a fost motivul pentru care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
felii de lămâie, cu caracatițe cu bumbi ce putrezeau și se scofâlceau pe trupul lor gelatinos, pești de culoarea oțelului sângerând și alții cu niște solzi ca niște monede - și am văzut un cerșetor bătrân cu ochii închiși șezând între cochiliile goale și care-și scrisese pe piept cu mercurocrom: Profitați de moartea mea iminentă și trimiteți salutări celor dragi din Purgatoriu: 50 de lire. Că era pe moarte sau nu, acest bătrân mucalit le dădea peste bot tuturor în legătură cu acest
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
de asemenea mâncarea aceea înfiorătoare, mirosind a resturi care trebuie aruncate la gunoi și pe care el o purta cu sine pe haine, în toată persoana lui, în răsuflare, în părul de pe capul care îmi ajungea exact la bărbie. Sub cochilia fragilă a craniului care părea fisurat, încerca să raționeze. Și ce-i mai păsa lui, cum îi păsa lui Dawson, că nu arătam ca organizatorul din visele lui? Dorea să-și aducă și el umila contribuție la îndreptarea relelor, așa că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
imediat să te iau. Îl sunam dintr-o cabină telefonică de lângă noua mea locuință, care nu era departe de cea veche, în Cartierul de Sud. El locuia în apropiere și a ajuns în câteva minute cu Cadillacul lui negru, această cochilie frumoasă și emailată care lua curbele așa de ușor, de ziceai că e bijuterie. Mi-a făcut semn și am intrat în mașină. Trebuie să mă întorc imediat, mi-a spus. Am plecat fără cămașă; nu mi-am pus pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
toate bancnotele erau noi. Acu’ hai să mergem. Am treabă la birou și Charlotte vrea s-o iau la cinci. E la contabil, verifică socotelile. A pus să i se aducă Cadillacul și am plecat, nemaioprindu-ne deloc în această cochilie lucitoare și dură cu radio care cânta. La birou Simon purta o pălărie de parlamentar și în timp ce dădea telefoane, pantofii lui din piele de crocodil dădeau jos obiecte de pe masă. Punea la cale o afacere în care urma să cumpere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
acest vas leneș, cu cântăreții excursioniști și puiul fript cocoțat într-un copac; și tigva morții ițindu-se în rămurelele de deasupra. Și alte scene: ouă trase în țeapă pe lama cuțitelor și tropăind pe niște piciorușe minuscule; oameni închiși în cochilii de scoici, duși spre un banchet de canibali. Hering, carne, și alte bunuri sortite pântecului. Dar, în același timp, ochii omenești priveau cu atenție. Nu prevesteau nimic bun, dar cum se putea ști acest lucru? Sau regii bogați ai Betlehemului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]