1,063 matches
-
au schimbat și cerințele și nevoile oamenilor. Atât bordeiul și coliba, cât și casa ca întocmiri artificiale, supraterane, păstrează credința străveche că spațiul închis, detașat de univers, dar păstrând legătura cu acesta, cu cerul, printr-un stâlp central sau prin deschizătura din acoperiș prin care să iasă fumul, devenită horn, alcătuiește un micro-spațiu sacru. Indiferent de gradul de complexitate al construcției, aceasta trebuia să-l apere pe proprietar și familia sa de demoni, spirite, forțe ale răului, iar în cazul în
Pe Valea Dunăvăţului : Lunca, sat al bejenarilor bucovineni by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Administrative/91889_a_93195]
-
cu ochi frumoși, de la I.L.L.; atîtea suflete deosebite, revărsate în fiecare gest. Cum le-aș mai fi recunoscut și apreciat dacă nu era femeia aceea de la mansardă?! Ușa capitonată, pe care stă lipită privirea mea, se deschide încet, iar prin deschizătura făcută se strecoară secretara. Închide ușa cu grijă, trece pe lîngă mine și pune un dosar pe biroul ei, lîngă mașina de scris. Știți..., începe ea, ocolindu-mi privirea, încercînd să pară ocupată cu aranjarea dosarului. Știu! răspund eu prompt
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
mîinile ei, nervoase, încep să-l aranjeze mai bine, în timp ce obrazul i se înroșește puternic. Știți..., strînge din umeri, tovarășul Amariei ar vrea să vă primească, dar e foarte prins cu niște telefoane interurbane... Curios! pufnesc eu în rîs. Prin deschizătura ușii am văzut toate telefoanele la locul lor, pe măsuța de lîngă birou. Nu, nu dă el telefon, se precipită secretara. Așteaptă din clipă în clipă să fie sunat... Dealtfel, în ultimele zile... e tare... ocupat... "Așteaptă să fie sunat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
secretar unde are biroul? Acolo, îmi arată femeia o ușă. Îi mulțumesc, apoi mă îndrept spre ușa arătată. "Trebuie să joc tare!", îmi ordon. Mă opresc în fața ușii, iau o figură gravă, bat de două ori, bag imediat capul prin deschizătura ușii, acopăr dintr-o privire încăperea și observ în dreapta o ușă capitonată, iar în stînga un birou la care stă secretara. Vă rog, tovarășul prim e înăuntru? o întreb eu pe secretară cu un ton grav, sigur pe mine, de parcă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
Las ușile cabinei liftului să se închidă în urma mea, întind mîna și apăs pe butonul pentru etajul opt, să merg la Graur, dar înainte ca circuitul electric să se fi închis, să pornească troliul, ușa metalică este deschisă, iar în deschizătura ei o văd pe Tamara: întinde încet mîna și deschide una din cele două uși ale cabinei, să mă poată vedea. Ochii ei, cu albul imens, par să mă înghită. Sune-mi ceva frumos, Mihai, să am puterea s-o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
rămaseră ciudat de inexpresivi și neinteresați. — Bună dimineața, zise el, Întorcându-i zâmbetul. Numele meu este Brunetti. Cred că domnul maior mă așteaptă. Femeia ieși de după masa de lucru, expunând un corp la fel de perfect ca dinții și intră printr-o deschizătură a zidului despărțitor, deși ar fi putut la fel de bine să dea un telefon sau să fi strigat pe deasupra lui. De cealaltă parte a peretelui, Brunetti auzi cum vocii ei Îi răspunse o alta mai groasă. După câteva secunde, femeia apăru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
zidului despărțitor, deși ar fi putut la fel de bine să dea un telefon sau să fi strigat pe deasupra lui. De cealaltă parte a peretelui, Brunetti auzi cum vocii ei Îi răspunse o alta mai groasă. După câteva secunde, femeia apăru În deschizătură și-i făcu semn: — Aici Înăuntru, vă rog, domnule. În spatele mesei de scris ședea un tânăr blond care părea că abia trecuse de douăzeci de ani. Brunetti se uită la el și, la fel de repede, Își feri privirea, căci bărbatul părea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
de vaporetto Celestia. Clar reliefată În fața lui văzu pasarela cu balustrade de metal și scările ce duceau până la ea. Le urcă și când ajunse la Începutul pasarelei, se uită Înainte la podul care se Înălța precum cocoașa unei cămile peste deschizătura din zidul de la Arsenale care permitea șalupei numărul cinci s-o taie drept prin mijlocul insulei și să ajungă În Bacino di San Marco. Podul, văzu el bine, era gol. Nici chiar Ruffolo nu putea fi atât de nesăbuit Încât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
Apoi îi văzu gura căscată și părul plutind în substanța chihlimbarie, însă firele de păr și cele din babră, în mlădierea lor, păreau altceva. După o vreme, descoperi o a doua gură, verticală, chiar în frunte, deasupra ochilor, a cărei deschizătură decolorată îi subjugă privirea. ă Îl recunoști? întrebă Porfiri. Virginski dădu din cap. ă Este prietenul tău, Goriancikov? îl presă Porfiri. Virginski nu își putea lua ochii de la capul acela. Se uită la el cu urgență, ca și cum nu se mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
la descoperirea plăcerii de care nu a știut să se bucure atâta amar de ani. Porfiri era așa de prins de acest deznodământ emoționant încât desfăcu și ultima pereche de pagini netăiate pentru a putea termina lectura. Paginile formau o deschizătură sugestivă pentru paginile pe care tocmai le devora. Ochii săi se opriră asupra unei foi de hârtie împăturite care fusese strecurată între cele două pagini și care era lipită de partea pe care tocmai intenționa să o citească. Lărgi teaca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
e permanentă. Oricum, ne‑am ridicat de la festin după miezul nopții. Pe drum am dat peste o strălucitoare etalare de orhidee. Ne‑am lăsat atrași de luminile și culorile florăriei și am traversat strada pustie. În vitrina florăriei era o deschizătură verticală - mărginită de două fâșii subțiri de alamă - pentru ca miresmele florilor să se reverse peste monoxidul de carbon din Place de la Madeleine. O nouă seducție franceză. Curvele se adunau În fața marii catedrale, În locul unde se organizează de obicei funeraliile naționale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
cea din mijloc. Când tramvaiul opri, fata coborî și rămase înfiptă în fața ușii. Omul coborî și el, făcând-o să-l urmărească cu coada ochiului, să vadă întinzându-se spre ea umbra neagră a nenorocirii. Luana își fixă privirile în deschizătura primitoare și luminoasă a ușii. Apoi, dintr-o dată, sări înăuntru, cu o fracțiune de secundă înainte ca aceasta să se închidă, scârțâind din toate încheieturile, în urma ei. Întoarse capul. Bărbatul privea, cu fața tâmpă, demarajul greoi al vehiculului și prada
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
Stiliano, tu ești! Rezemate de zid, așteptau două scări lungi, pe care ucigașii cu simbrie le-au luat. Gratiile nu aveau nicio încuietoare. Motivul l-am priceput atunci când mi s-a adus o lampă și am vârât un braț prin deschizătură. Fețele ce mă fixau se aflau la douăzeci de picioare sub pământ. Nu mai insist acum asupra stării acelor tineri și nici a lui Rotari în special și nici n-am să redau cele câteva vorbe pe care le-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
rece și detașat, vorbindu-mi ca și cum ar fi relatat întâmplările altcuiva. Fusese capturat, legat cu căluș în gură și dus de braț în jos pe o scară. Cu o dagă împungându-i ceafa, îl obligaseră să se uite printr-o deschizătură din ușă la măcel. După care îi puseseră o glugă pe față și îl duseseră într-un loc unde, după coborârea multor scări, fusese lăsat de izbeliște. După câteva ore bune, nu mai putuse să le țină șirul, fusese târât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
ai pus roșu de sânge? întreabă, și eu îi conduc mâna, ținându-l ușor de antebraț, spre pata groasă de culoare stoarsă pe paletă, iar el își încinge pensula, în lățime ne-a cerut s-o facem atât cât cuprinde deschizătura brațelor sale, Drept, cu picioarele ușor desfăcute, concentrat la mișcările mâinii, eu, poate la un metru depărtare de el, pe lavița de lemn, scriind la masă pe un caiet gol cu linii, caiet în care, Mai stoarce-mi roșu! îmi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
pe masă, aproape peste caietul meu, din fericire, l-am tras la timp, Din acest punct, și degetul lui arătător se situează ușor deasupra ultimei tușe de culoare puse pe pânză, de aici până la rama de sus sunt exact patru deschizături de palmă, și îmi demonstrează măsurând cu palma deschisă prin aer, ajungând cu precizie la ramă, Incredibil! Revine apoi în jos, refăcând traseul spre punctul de pornire, Tot de aici înspre dreapta sunt aproximativ trei palme, precizia lui mă uimește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
în portocaliu și albastru, iar pe umărul drept are incrustată o cruce de o lucrătură foarte fină, atât de decorată încât nici nu mai seamănă prea bine cu o cruce, Ai văzut că n-ai uitat?! Și în spate prin deschizătura mormântului eu am pictat cerul albastru, Îți dai seama ce senzație vor face tablourile tale la expoziție, Theo?! Cred că nu mă mai interesează succesul, Corina! Când eram mai tânăr sufeream de lipsa de recunoaștere a celorlalți, știam că sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
colțuri cu clame, în piață banane, ananas, struguri, pepene, ridichi, flori, eșarfe, poșete, femei cu plasele pline, bărbați discutând, târguind, cine nu se târguiește dă semn de proastă creștere, îmi explică Andrea, ne cumpărăm și noi niște cârnăciori strecurați în deschizătura unei chifle pe care abia o pot ține într-o mână, și Andrea îmi propune să-mi arate parcul, mâncăm așezați pe-o piatră de zid la marginea pieței, 11 aprilie, Taina lui Andrea! E bine ca uneori oamenii să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
Theo unul dintre cazurile mele mai puțin fericite, Dacă ați terminat, surâde Andrea, ce-ar fi să coborâm la cină, mie mi-e o foame, Excelentă idee! 15 iulie, am adormit pe țărm în miezul zilei și am visat, o deschizătură imensă în aerul alb și undeva deasupra, venind în întâmpinarea mea sculptați în marmură alb-albastră trei porumbei, pluteau fără să zboare, nu erau vii și totuși stăteau în aer fără ca ceva anume să-i susțină, în spatele lor trei îngeri, figuri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
plus, purta sabia lungă numită Matsukurago, care se afla În familia Imagawa de generații În șir, o sabie scurtă - tot opera unui armurier vestit - mănuși, gambiere și cizme. Întregul echipament cântărea probabil peste patruzeci de kilograme și nu avea nici o deschizătură pe unde să intre aerul. Scăldat În sudoare, Yoshimoto călărea prin caniculă, pe sub soarele care-i Încingea până și pielăria și penajul lăcuit al armurii. În sfârșit, ajunse la Dengakuhazama. Cum se numește acest loc? Întrebă Yoshimoto, de cum se așeză
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
din cap. În acel moment, Își aminti hotărârea sa de a nu se mișca, orice-ar fi fost. Undeva, În grădină, Hideyoshi auzi glasurile nevinovate a doi copii mici, care se străduiau să nu izbucnească În râs. Îl priveau prin deschizăturile gardului din jurul ceainăriei. — Ia te uită ce mutră de maimuțoi are! — Da! Chiar așa arată. — Mă-ntreb de unde a venit. — Trebuie că-i un mesager de la Zeul Maimuță. Hideyoshi Întoarse capul și-i zări pe copiii ascunși după gard. În timp ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
ei, Înaintau cei din a doua grupă, trăgând imediat. Apoi, și ei Își desfăceau rândurile, fiind Înlocuiți rapid de a treia grupă. Astfel, intervalul pe care-l aștepta inamicul nu apărea deloc, pe tot parcursul luptei. De asemenea, palisada avea deschizături, din loc În loc. Măsurând perioadele dintre valurile de atac, corpurile de lăncieri ale clanurilor Oda și Tokugawa țâșneau de după palisadă și loveau rapid ambele aripi ale armatei din Kai. Obstrucționați de palisada protectoare și de Împușcături, soldații din Kai nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
și drumurile erau scufundate, iar nivelul creștea ceas de ceas. — Unde-i Ashimori? Ca răspuns la Întrebarea lui Hideyoshi, Kanbei arătă spre un șir de brazi, care se vedeau, vag, la apus. După cum vedeți, În acea zonă barajul are o deschizătură de vreo patru sute cincizeci de metri, iar, prin spărtura aceea, canalizăm apele Îndiguite ale râului Ashimori. Hideyoshi urmări linia munților Îndepărtați, de la apus, la miazăzi. Direct la sud, sub bolta cerească, se distingea Muntele Hizashi de la graniță. Odată cu ivirea zorilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
generali și Începu, grăbit, pregătirile pentru ridicarea taberei. — Spune-le să spargă barajul imediat, Îi ordonă el lui Kanbei. Stăvilarul fu spart În zece locuri. Aproape imediat, apa Începu să se agite. Se formară nenumărate vârtejuri, În timp ce apele năvăleau prin deschizături, cu un vuiet care suna ca un val tsunami. Cine avea să ajungă mai repede, apa sau Hideyoshi, care acum Își Îndemna calul spre răsărit? Podișurile din jurul castelului se transformaseră aproape imediat Într-o câmpie uscată, pe când șesurile joase deveniseră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
fac, dar asemenea lucruri sunt mai ușor de zis decât de făcut, Shogen. Nici inamicul nu duce lipsă de oameni și construiesc și ei fortărețe, nu-i așa? — Când privești din interior formațiunea de luptă a lui Hideyoshi, observi o deschizătură foarte largă, replică Shogen. Gândiți-vă doar. Cele două fortărețe inamice de la Iwasaki și Oiwa sunt departe de tabăra dumneavoastră, dar totuși le considerați bastioane centrale. De fapt, ambele fortărețe sunt construite mult mai șubred și mai rudimentar decât oricare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]